301. หินหยกสวรรค์ (2)

หวังหลินตรวจสอบมันด้วยสัมผัสวิญญาณจากนั้นขมวดคิ้วเบาๆ โครงกระดูกนี้ประหลาดเกินไปเนื่องจากมันมีสีขาว แม้ว่าจะไม่ผิดที่จะมีโครงกระดูกปรากฎที่นี่ทว่าสีของกระดูกควรจะเปลี่ยนไปตามกาลเวลาและควรจะผุกร่อนบ้าง แต่โครงกระดูกนี้กลับไม่มีสิ่งพวกนั้นอยู่เลย

รวมถึงบอลแสงในอุ้งมือโครงกระดูกกลับบรรจุปราณสวรรค์เอาไว้ดังนั้นมันจึงไม่ใช่ของทั่วไปแน่นอน

หวังหลินไม่รู้ว่าทำไมแต่เขาสัมผัสอันตรายได้พลันขบคิดก่อนจะเฝ้าดูอย่างเยือกเย็นจากที่ไกลๆ

แววตาพี่ใหญ่สามพลันสว่างขึ้นและเอ่ยออกมา “น้องหก ไปดูสิว่าบอลแสงนั้นคือสิ่งใด”

น้องหกลังเลครู่เดียวก่อนจะพยักหน้าและเดินเข้าไป ขณะที่เข้าไปมองใกล้ๆหวังหลินสัมผัสอันตรายที่รุนแรงยิ่งขึ้นได้ทันที

ขณะนั้นพี่ใหญ่สามร้องตะโกน “ถอยมา!” เขาสะบัดแขนและกระบี่เหินพุ่งออกจากหลังและตวัดไปที่พื้นที่ว่างข้างหน้าน้องหก

โครงกระดูกเปลี่ยนเป็นฝุ่นผงและบอลแสงลอยขึ้นไปในอากาศ เสี้ยวพลังงานพุ่งออกมาจากบอลแสงและพุ่งเข้าหาระหว่างคิ้วของน้องหก

ขณะนั้นพลังกระบี่มาถึง เศษเสี้ยวพลังงานร้องคำรามด้วยความไม่เต็มใจขณะที่มันเจาะเข้าไปในกำแพงและหายไป

ฉากเหตุการณ์นี้ปรากฎในพริบตา หน้าผากน้องหกเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อขณะที่เขาจ้องพี่ใหญ่สามอย่างเงียบเชียบ

“น้องหก ไล่ตาม!” พี่ใหญ่สามเผยท่าทางตื่นเต้นขณะเอ่ยออกมาและไล่ตามหลังมันไปอย่างรวดเร็ว

น้องหกลังเลเล็กน้อยก่อนจะกัดฟันแน่นและติดตามไป

“พี่ใหญ่ นั่นมันตัวอะไร?”

“พวกเราโชคดีมาก หากข้าเดาไม่ผิด มันคืออาหารสำหรับอสูรสวรรค์ อสูรสวรรค์บางตัวชอบกิน พูดกันตามปกติแล้วมีโอกาสที่จะหาอสูรสวรรค์เจอได้จากอาหารพวกนี้ โครงกระดูกตัวก่อนนั้นต้องถูกมันลอบทำร้ายและถูกมันกินเนื้อไป น้องเล็กอย่ากล่าวหาข้าเลยนะ ข้าพึ่งจะนึกได้ว่ามันคืออะไร ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่ต้องบอกให้เจ้าไปตรวจสอบหรอก” พี่ใหญ่สามอธิบายขณะไล่ล่าตามไปด้วย

น้องหกก้มศีรษะและเอ่ยช้าๆ “เพียงแค่อาหารสำหรับอสูรสวรรค์ก็มีพลังมากมายขนาดนี้ หากมันเข้าไปในคิ้วของข้าคงกลายเป็นโครงกระดูก…”

พี่ใหญ่สามหัวเราะ “น้องเล็กไม่ต้องกังวล ของเช่นนั้นอาศัยการโจมตีทางกายภาพและไม่มีความสามารถอะไรเลย มันกลัววิชาเซียนและความสามารถที่สุด ตราบใดที่เจ้าไม่ปล่อยให้มันเข้ามาในร่างกาย เข้าเพียงแต่ใช้พลังงานกระบี่และมันจะถูกแบ่งออกเป็นส่องส่วนได้ง่ายๆ”

ขณะที่ทั้งสองไล่ล่า หวังหลินติดตามทั้งคู่ไปด้วยเช่นกัน แม้ว่าสองศิษย์พี่น้องคู่นี้จะมีความสัมพันธ์อันดี หวังหลินเห็นได้ชัดว่าพี่ใหญ่สามคนนี้มีเจตนาร้ายแอบแฝง

ฉากเหตุการณ์ก่อนนั้นชัดเจนแล้วว่าพี่ใหญ๋สามคนนี้สังเกตสิ่งผิดปกติได้และใช้ศิษย์น้องเพื่อเป็นเหยื่อล่ออาหารให้ออกมา

หวังหลินติดตามพวกเขาไปอย่างระมัดระวังพร้อมกับสัมผัสวิญญาณเพ่งไปที่สิ่งเบื้องหน้าเขา

เขาเห็นสองศิษย์พี่น้องไล่กวดผ่านถ้ำลงไปอย่างต่อเนื่อง ไม่นานนักพวกเขาก็อยู่ในส่วนลึกของถ้ำแล้ว

พี่ใหญ่สามรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเคยมาที่นี่ครั้งก่อน เขาไม่เคยมาไกลขนาดนี้และสงสัยว่าเขาควรจะไล่ตามต่อไปดีหรือไม่

ขณะนั้นหวังหลินสังเกตได้ว่าความเร็วของอาหารอสูรวิญญาณลดลงและมันหายไปในกำแพงที่มีรูขนาดเท่ากำปั้น

สัมผัสวิญญาณของหวังหลินติดตามเข้าไปอย่างรวดเร็วและใบหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาเห็นข้างในผนังถ้ำถูกปกคลุมอยู่ในเส้นบางๆพวกนี้ซึ่งด้านหนึ่งฝังอยู่ข้างในกำแพงและอีกด้านหนึ่งแกว่งกลับไปกลับมา

ใจกลางถ้ำมีหินหยกขนาดเล็กสีขาวชิ้นหนึ่งที่กำลังเปล่งพลังปราณสวรรค์หนาแน่นออกมา

นอกจากหินหยก มีโครงกระดูกดำขลับตนหนึ่ง มีเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งเล็กน้อยแต่หน้าอกของเขามีเศษโลหะที่กำลังปลดปล่อยแรงกดดันทรงพลังอยู่

นอกเหนือจากนั้นคนผู้นี้ยังถือกระบี่ไว้เล่มหนึ่ง กระบี่เล่มนี้คล้ายคลึงกับกระบี่สวรรค์ที่เขาเห็นในภาพมายาอย่างมาก

นอกเหนือจากทั้งหมดที่กล่าวไปนี้สิ่งที่ทำให้หวังหลินตกใจที่สุดก็คือเส้นสีดำเส้นหนึ่งที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ข้างในและนอกโครงกระดูก ทุกครั้งที่มันขยับ โครงกระดูกจะสั่นเทาราวกับกำลังฟื้นคืนชีพ

หวังหลินหยุดเคลื่อนไหวและถอยกลับออกมาจากหลุมในกำแพงโดยไม่ลังเลเลย เขานำธงกฎเกณฑ์ออกมาห่อรอบๆร่างตนเองกลายเป็นเหมือนกำแพงข้างๆเขา

พี่ใหญ่สามเหาะเหินมาข้างหน้าพร้อมกับกระจายสัมผัสวิญญาณออก เมื่อสังเกตในถ้ำได้เขาจึงหยุดกึกและใบหน้าซีดเผือดทันที ข้างในถ้ำเล็กๆแห่งนี้มีอาหารอสูรสวรรค์อย่างน้อยนับหมื่นตัว

ขณะนั้นน้องหกรับรู้สิ่งนี้ได้และใบหน้าเคร่งเครียดทันที ทั้งสองคนมองหน้ากันเองและถอยกลับช้าๆ

แต่มันสายเกินไปแล้ว เหล่าอาหารสวรรค์พุ่งออกไปจากรูเล็กๆและปรากฎเบื้องหน้าทั้งสองคนในพริบตา

ท่าทางพี่ใหญ่สามเปลี่ยนไปทันที เขาร้องตะโกนโดยไม่ลังเล “พิภพสองวิญญาณกระบี่!”

กระบี่ของเขาลอยขึ้นไปในอากาศและเฉือนลงมา น้องหกกัดฟันแน่นและส่งกระบี่ขึ้นไปและเฉือนลงมาเช่นกัน

ทันใดนั้นพลังงานกระบี่สองสายราวกับมังกรสองตัวพัวพันไปพร้อมกันและทำลายอาหารอสูรสวรรค์ที่กำลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขา มันปะทะกันข้างในหลุมบนกำแพงจนเกิดความกว้างสิบเมตร พลังอำนาจนี้ทำใ้หพื้นที่หลายส่วนที่ไม่เสถียรอยู่แล้วของอารามอสูรสวรรค์ยิ่งล่มสลาย

จุดจำนวนมากออกมาจากหลุม ข้างในถ้ำมีโครงกระดูกสีดำกำลังจับจ้องอยู่

“ไปเถอะ!” พี่ใหญ่สามล่าถอยทันทีพร้อมกับน้องเล็กรีบติดตามไปด้วยความรู้สึกเสียวสันหลัง

ความเร็วล่าถอยของทั้งสองคนเทียบกับจุดแสงพวกนั้นไม่ได้เลยดังนั้นเพียงแค่ไม่กี่ก้าว จุดแสงจึงไล่ทันในทันที แววตาชั่วร้ายวาดผ่านพี่ใหญ่สามขณะที่เขายกมือขึ้นและแตะไปบนหลังน้องหก

ศีรษะน้องหกหันกลับมาด้วยใบหน้าเยาะเย้ย ฝ่ามือรีบจับแขนศิษย์พี่สามอย่างรวดเร็วและพูดขึ้น “พี่สาม ท่านวางแผนจะทำอะไร?”

เช่นนั้นกลิ่นอายของเขาเปลี่ยนไปทันที ระดับฝึกฝนเปลี่ยนจากคนที่พึ่งก้าวเข้าสู่ขั้นตัดวิญญาณระดับต้นไปสู่ขั้นตัดวิญญาณระดับกลาง เขาคว้ากระเป๋าของพี่ใหญ่สามและกระบี่เบื้องหน้าพี่ใหญ่สามพุ่งเข้าหาอาหารอสูรสวรรค์

“เจ้า…” ท่าทางพี่ใหญ่สามเปลี่ยนไปทันทีแต่ก่อนที่เขาจะทันเอ่ยจบ ฝูงจุดเล็กๆพวกนั้นชอนไชเข้าสู่ร่างกายเขา ในพริบตาร่างของเซียนขั้นตัดวิญญาณระดับต้นได้เปลี่ยนไปเป็นกระดูกทันที

วิญญาณดั้งเดิมของเขาลอยออกมาแต่ขณะนั้นน้องหกได้สร้างผนึกเพื่อปิดปั้นเส้นทางเขาไว้

การชะงักนี้ทำให้วิญญาณดั้งเดิมสูญเสียโอกาสหนีรอดแต่เส้นสีดำพุ่งออกมาและเจาะเข้าไปในวิญญาณดั้งเดิม เมื่อเส้นสีดำจากไป วิญญาณดั้งเดิมก็ถูกมันกลืนกินไปแล้ว

“ขอโทษด้วยพี่ใหญ่!” เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นน้องหกรีบหนีโดยใช้เวลาที่พี่ใหญ่สามถูกพรากชีวิตไป

เมื่อคนผู้นี้ผ่านตำแหน่งที่หวังหลินซ่อนตัวอยู่ ดวงตาหวังหลินสว่างขึ้นแต่เขาไม่ได้เคลื่อนไหวผลีผลาม

น้องหกกระพริบผ่านหวังหลินไป ไม่กี่ลมหายใจต่อมาฝูงพวกนั้นก็ผ่านไปเช่นกัน หวังหลินเคร่งเครียดมากตอนที่พวกมันผ่านเขาไป

ขณะที่ฝูงเหล่านั้นผ่านไป เส้นดำหยุดชะงักแต่ก็ไล่ล่าน้องหกไปอย่างต่อเนื่อง

หลังจากนั้นหวังหลินรอคอยชั่วขณะหนึ่งก่อนจะพุ่งเข้าหาถ้ำที่ถูกพลังงานกระบี่เปิดขึ้น

ร่างหวังหลินรวดเร็วดังสายฟ้าและปรากฎข้างในถ้ำ ทันใดนั้นจุดที่เหลืออยู่บางส่วนโผล่ออกมาจากผนังและพุ่งเข้าหาหวังหลิน หวังหลินใช้ธงกฎเกณฑ์เพื่อกั้นพวกมันไว้

เขารู้ว่ามีเวลาสั้นมากดังนั้นจึงยื่นมือเข้าหากระบี่ในมือของโครงกระดูกโดยไม่ลังเล

แต่ทันใดนั้นแรงกดดันทรงพลังออกมาจากกระบี่ราวกับฝ่ามือหวังหลินกำลังถูกหนามแหลมคมกดทับ หลุมเล็กๆปรากฎบนฝ่ามือทำให้หวังหลินถอนมือกลับอย่างรวดเร็ว

ขณะนั้นหวังหลินเห็นในสัมผัสวิญญาณว่าเหล่าฝูงที่พึ่งออกไปกำลังมุ่งหน้ากลับมาพร้อมกับเส้นสีดำ เขาละทิ้งกระบี่ทันทีและคว้าหินหยก

หวังหลินตัดสินใจทิ้งเศษโลหะและพุ่งออกไปจากถ้ำอย่างรวดเร็วโดยเคลื่อนไหวไปตามผนัง ฝูงพวกนั้นกลับมาที่ทำและร้องคำรามอย่างสยองขวัญ เส้นสีดำพุ่งออกไปนอกถ้ำอย่างรวดเร็วและปัดร่างของมันเล็กน้อยก่อนจะไล่ล่าตามหลังตำแหน่งที่หวังหลินออกไป

หวังหลินเคลื่อนไหวเร็วมากขณะที่ผ่านไปในถ้ำ เขาปลดปล่อยวิญญาณเร่ร่อนออกมาพร้อมสั่งการให้มันช่วยเส้นสีดำที่กำลังไล่ล่าเขาให้เกิดความมึนงง

ขณะที่เขาหนีไปพลันสัมผัสได้ว่าวิญญาณเร่ร่อนกำลังถูกทำลายไปทีละดวง หวังหลินมองผ่านเหล่าวิญญาณเร่ร่อนซึ่งดูเหมือนเจ้าเส้นสีดำกำลังเป็นบ้าขณะที่พุ่งผ่านผนังถ้ำและทำลายวิญญาณเร่ร่อนทั้งหมด

อารามอสูรสวรรค์มีถ้ำจำนวนมากที่นี่แต่หลายแห่งถูกทำลายในภัยพิบัติเมื่อนานมาแล้วและยิ่งถูกทำลายภายใต้พลังของสองกระบี่นั้นอีก

ตอนนี้เส้นสีดำพุ่งผ่านผนังราวกับกำลังบ้าคลั่ง ถ้ำหลายแห่งไม่สามารถรับไหวและพังทลายลงมา