650. วิญญาณดั้งเดิมที่เปลี่ยนไป
ร่างกายและเส้นผมของหวังหลินลอยขึ้นกลางอากาศราวกับถูกพลังลึกลับบางอย่างชี้นำ สายฟ้าระเบิดออกมาจากร่างกาย กระจัดกระจายลงผนังหน้าผาอย่างรวดเร็ว วิญญาณดั้งเดิมเต็มไปด้วยสายฟ้าฟาดรุนแรง
มังกรสายฟ้าโบราณไม่ยอมอ่อนข้อ ทำให้กระบวนการกลืนกินเต็มไปด้วยอันตราย มังกรสายฟ้าดิ้นรนอย่างต่อเนื่อง และยิ่งมันดิ้นรนก็ยิ่งปลดปล่อยสายฟ้ารุนแรงออกมามากขึ้น
พลังอำนาจรุนแรงของสายฟ้าทำให้วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินแทบใกล้ถึงสภาวะแตกสลาย หากไม่ใช่ว่าหวังหลินมีความอดทนอย่างยิ่ง วิญญาณดั้งเดิมของคนธรรมดาคงแตกสลายไปแล้ว
วิญญาณหวังหลินลืมตาขึ้นเบาๆ สายตาเปล่งประกายระเบิดสายฟ้าราวกับเขาเป็นมังกรสายฟ้าโบราณเสียเอง เขามีความรู้สึกว่าหากวิญญาณดั้งเดิมยังอยู่ในร่างกายเนื้อ ร่างกายเขาจะได้รับผลกระทบโดยตรงซึ่งจะพาให้เขาตายในที่สุด
วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินจึงลอยออกจากร่างทันที หวังหลินเผยใบหน้ามุ่งมั่น ไร้ความลังเลและยื่นมือเข้าหาวิญญาณดั้งเดิมของตัวเอง หวังหลินคว้ามังกรสายฟ้าและดึงบางส่วนของมันออกมา
เจ้ามังกรคำรามทันทีทำให้วิญญาณหวังหลินเปล่งสายฟ้าจำนวนมาก สายฟ้ากระทบไปบนผนังจนเกิดเสียงแตกร้าวมากมาย
เมื่อถือเศษมังกรสายฟ้าเอาไว้ ดวงตาหวังหลินเปลี่ยนเป็นเย็นชา ฝ่ามือซ้ายขยับเคลื่อนไหวสร้างกฏเกณฑ์จำนวนมากใส่ลงใส่เศษมังกรสายฟ้าที่ถืออยู่ หลังจากนั้นหวังหลินก็ยื่นมือเข้าหาวิญญาณดั้งเดิมตัวเองและคว้ามาอีกส่วน หวังหลินวางกฏเกณฑ์ใส่เข้าไปเรื่อยๆอย่างต่อเนื่อง
ด้วยพลังงานภายนอกที่กำลังช่วยวิญญาณดั้งเดิม การโคจรผนึกและการกลืนกินนี้จึงดำเนินไปเรื่อยๆ หลังผ่านไปไม่รู้เวลา หวังหลินได้จมดิ่งไปกับการผสานรวมมังกรสายฟ้า ลืมเลือนโลกภายนอกไปโดยสิ้น
ร่างกายค่อยๆสูญเสียความเปล่งปลั่งและแห้งเหี่ยวอย่างช้าๆ ทว่าเขาไม่ได้ตาย หวังหลินเข้าสู่สภาวะหยุดนิ่งไร้การเคลื่อนไหวเพื่อกักไม่ให้เสียชีวิต
วันแล้ววันเล่า ปีแล้วปีเล่าได้ผ่านเลยไป ณ วันหนึ่งมังกรสายฟ้าภายในวิญญาณดั้งเดิมหวังหลินแม้จะดิ้นรนอยู่แต่มันไม่ได้รุนแรงนัก อย่างไรก็ตามบนร่างกายมันกลับมีกฏเกณฑ์นับไม่ถ้วนกระพริบแววาว พวกมันซ้อนเข้าด้วยกันและก่อเกิดเป็นผนึกมังกร!
วิญญาณของหวังหลินค่อยๆหดลงมาตลอดหลายปีจนตอนนี้เหลือความสูงเพียงแค่สามฟุตเท่านั้น มีขนาดใหญ่เท่าวิญญาณดั้งเดิม!
แม้ว่าวิญญาณดั้งเดิมจะหดลงแต่กลับปลดปล่อยอำนาจของสายฟ้า มันไม่ได้เป็นผลึกสีสันสดใสอีกต่อไปแต่กลับปลดปล่อยประกายสายฟ้าไร้ที่สิ้นสุดราวกับมีอสรพิษสีเงินเคลื่อนไหวอยู่ข้างในวิญญาณนับล้านๆตัว
หวังหลินลืมตาขึ้นและเสียงดังสนั่นกึกก้องรอบๆตัว จากนั้นสายฟ้าสองเส้นพุ่งออกมาจากดวงตาราวกับมังกรสองตัว พวกมันหายเข้าไปในความมืดมิด
วิญญาณหวังหลินเคลื่อนไหวและมาถึงด้านข้างร่างกายตัวเอง เมื่อหวังหลินชำเลืองมองกายหยาบ แสงกระพริบแล่นผ่านดวงตาปลดปล่อยแรงกดดันเย็นเยียบและเฉยเมย
กล้ามเนื้อบนร่างกายเขาแห้งเหี่ยว ดังนั้นตอนนี้มันจึงเหมือนกับซากกระดูก หากไม่ใช่เพราะมีเศษพลังชีวิตออกมาจากระหว่างคิ้ว ร่างหวังหลินคงกลายเป็นซากศพไปนานแล้ว
วิญญาณดั้งเดิมลอยอยู่เหนือร่างกายและค่อยๆเข้าไปข้างใน เมื่อหวังหลินเข้าร่างตัวเอง เขาสัมผัสถึงม่านพลังที่ขัดขวางเอาไว้ โชคดีที่ม่านพลังนี้เลือนหายไปหลังจากนั้นไม่นาน เขาจึงเข้าร่างตัวเองได้สำเร็จ
ในเสี้ยววินาที แสงก็ออกมาจากร่างกาย เคลื่อนผ่านภายใน กล้ามเนื้อฟื้นฟูด้วยอัตราที่มองเห็นได้จากตาเปล่า หวังหลินกลับมาเป็นปกติในชั่วพริบตา เพียงแต่เขาผอมลงเล็กน้อยเท่านั้น!
หวังหลินเป่ากลิ่นเหม็นออกจากปาก สายลมที่เป่าออกมาเป็นสีเทาและบรรจุแสงสว่างเอาไว้ด้วย ดวงตาเรืองแสงเป็นประกายเจิดจ้าดุจสายฟ้าข้ามผ่านอากาศเป็นทางยาว หวังหลินเริ่มครุ่นคิดอยู่ลึกๆ
“การเดินทางครั้งนี้อันตรายอย่างยิ่ง แต่การเก็บเกี่ยวของข้าก็เหนือที่จิตนาการไว้มากจริงๆ แม้แต่ข้าเองก็ไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องดีหรือแย่…วิญญาณดั้งเดิมได้เปลี่ยนรูปแบบอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้วิญญาณของข้าเหมือนกับ…ประกายสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์!”
หวังหลินครุ่นคิดหนักขึ้น จากนั้นเงยศีรษะมองออกไปนอกรอยร้าว
“วิญญาณดั้งเดิมที่เปลี่ยนร่างเป็นสายฟ้า…น่าสนใจจริงๆ ตอนนี้หากใครต้องการทำลายวิญญาณดั้งเดิมของข้า มันเหมือนกับการพยายามทำลายสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ชัดๆ! แม้หลังพบเจอโอกาสนี้ระดับบ่มเพาะของข้าจะยังอยู่ขั้นเทวะระดับต้น แต่มันกลับทำให้ข้ามีพลังอำนาจแห่งสายฟ้า!” หวังหลินยกมือขวาขึ้น สายฟ้าเต็มไปทั่วแขนและสร้างทรงกลมสายฟ้าอย่างรวดเร็ว เสียงระเบิดปะทุดังออกมาจากในนั้นซึ่งเห็นได้ชัดว่ามันไม่เสถียรนัก ชั่ววินาทีต่อมา ทรงกลมสายฟ้าก็แตกสลาย สายตาหวังหลินส่องสว่างขึ้นและเขากลืนกินมัน ใบหน้าขึ้นสีแดงเล็กน้อยแต่ค่อยๆกลับคืนสู่ปกติ
“ถึงเช่นนั้น วิญญาณดั้งเดิมของข้าตอนนี้มันคืออะไรกันแน่…” แววตาหวังหลินเต็มไปด้วยความสับสน เขาไม่เคยคิดว่าการกลืนกินมังกรสายฟ้าครึ่งตัวจะทำให้วิญญาณดั้งเดิมเปลี่ยนไปในวิธีประหลาดแบบนี้
หวังหลินไม่สามารถดูดซับมังกรสายฟ้าได้สมบูรณ์ เขาสามารถดูดซับได้เพียงหนึ่งในสี่และที่เหลือถูกผนึกไว้ในวิญญาณดั้งเดิมของเขา
หลังขบคิดเล็กน้อยหวังหลินก็พยายามใช้วิขาของตัวเองออกมา เขายังสามารถใช้วิชาได้หมดรวมถึงแม่น้ำอเวจีด้วย ซึ่งหลังจากทดลองทำไปแล้วหวังหลินพลันถอนหายใจอย่างโล่งอก
ทว่าเขากลับเกิดความรู้สึกแตกต่างทันที แม้ว่ารูปลักษณ์ของวิชาจะไม่มีความแตกต่างจากก่อนหน้านี้แต่หากสังเกตการณ์อย่างละเอียดแล้วจะเห็นว่ามันมีพลังอำนาจแห่งสายฟ้ารวมอยู่ในนั้นทั้งหมด!
อำนาจแห่งสายฟ้าที่ทรงพลัง!
หวังหลินขมวดคิ้ว ความแข็งแกร่งของวิชาเขาที่เพิ่มขึ้นถือว่าเป็นเรื่องดี อีกทั้งการเพิ่มพลังนี้ไม่ใช่เพียงแค่เล็กน้อย ด้วยวิชาปัจจุบันของหวังหลิน เขาสามารถทนรับพลังของเซียนเทวะระดับปลางชั้นยอดได้แล้ว รวมกับสมบัติวิเศษที่มี หวังหลินสามารถต่อสู้ได้แม้แต่เซียนเทวะระดับปลาย!
อย่างไรก็ตามหวังหลินยังคงรู้สึกเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ ราวกับมีบางอย่างได้ถูกลืมเลือนไป
เขาขบคิดอยู่นานมากและความรู้สึกนั้นยังคงอยู่ หวังหลินยืนขึ้นและเดินเข้าไปที่ทางออกของรอยร้าว ด้านนอกมืดมิดโดยสิ้นเชิง เสียงพลังดึงดูดเสมือนกับภูติผีที่กำลังคร่ำครวญ ยิ่งเขาเข้าไปใกล้ทางออกก็ยิ่งมีเสียงนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อมองออกไปนอกรอยร้าว ราวกับประกายแสงกระพริบผ่านความคิดหวังหลินและหวังหลินรู้ได้ทันทีว่าทำไมเขาถึงรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ!
“ทำไมถึงมีม่านพลังตอนที่วิญญาณดั้งเดิมของเขากลับเข้าร่างตัวเองได้?” หวังหลินเผยใบหน้าน่าเกลียด เจ้าเศษมารยังคงถูกผนึกในวิญญาณของเขา จึงเป็นไปไม่ได้ที่มันจะเข้าครอบครองร่าง อีกทั้งยังดูไม่เหมือนว่าวิญญาณดั้งเดิมเขาจะถูกปล้นไปเสียด้วย
“ดูเหมือนว่าปัญหาคือวิญญาณดั้งเดิมของข้าเอง!” หวังหลินต้องการให้วิญญาณดั้งเดิมออกจากร่างกายอีกครั้ง แต่ใบหน้าก็ต้องเปลี่ยนไปทันที
“วิญญาณของข้า…ไม่สามารถออกจากร่างกายได้…” หวังหลินก้าวถอยหลังทันทีและนั่งสมาธิลง เขาพยายามอยู่หลายครั้งก่อนจะลืมตาขึ้นมา หวังหลินไม่ได้หงุดหงิดและครุ่นคิดอย่างสงบนิ่ง
“ยังมีม่านพลังที่ขัดขวางวิญญาณดั้งเดิมไม่ให้ออกมา หรือเป็นไปได้ว่านี่คือสิ่งที่ข้าต้องจ่ายหลังวิญญาณดั้งเดิมเปลี่ยนไป…” หวังหลินสูดหายใจลึก
“ช่างเถอะ ตอนนี้ข้าไม่คิดถึงเรื่องนั้น มาดูป้ายสิทธิ์นี้ดีกว่า วิชาแบบไหนกันถึงทำให้มันควบแน่นมาจากสายหมอกได้?” หวังหลินตบกระเป๋าและนำป้ายสิทธิ์สีม่วงขึ้นมาในฝ่ามือ!