769. ความมั่นใจ

มังกรสายฟ้าโบราณเกิดขึ้นมาจากสายฟ้า ตอนนี้มันกระพริบวาบภายในก้อนเมฆทัณฑ์สวรรค์ ความคิดมันกำลังสะท้อนไปทั่วบริเวณดุจสายฟ้าฟาด

ดวงตาบรรพชนโลหิตเบิกกว้างทันที ขณะที่วิญญาณหวังหลินเคลื่อนไหว ก้อนเมฆทั้งหมดบิดเบี้ยวและอำนาจแห่งทัณฑ์สวรรค์แพร่กระจายออกมา

ไม่นานหลังจากนั้น วิญญาณดั้งเดิมมังกรสายฟ้าโบราณของหวังหลินก็ปรากฏขึ้นมาจากก้อนเมฆพร้อมกับสายฟ้านับไม่ถ้วนติดตามมาใกล้ๆ

“เจ้ารนหาที่ตาย!” บรรพชนโลหิตรีบล่าถอยด้วยใบหน้ามืดมน เขาโยนทรงกลมโลหิตสองลูกในแขนออกไป “ระเบิดโลหิต!”

เสียงดังปัง ทรงกลมโลหิตสองลูกระเบิดออก พลังแข็งแกร่งแพร่กระจายออกมา วิญญาณมังกรหวังหลินแตกกระจายทันที

ทว่าบรรพชนโลหิตไม่ได้ผ่อนคลายเลยและยังเคร่งเครียดขึ้นอีก

สายฟ้านับไม่ถ้วนก่อตัวขึ้นมาจากจุดที่วิญญาณหวังหลินหายไป พวกมันกระหน่ำใส่บรรพชนโลหิตจากทุกทิศทางอย่างบ้าคลั่ง

“เจ้าอยากได้ร่างโลหิตของข้าหรือ? เจ้าประเมินตัวเองสูงไปแล้ว!” บรรพชนโลหิตขมวดสายตา ฝ่ามือสร้างผนึกพร้อมกับแสงโลหิตปกคลุมไปทั่วร่าง สายฟ้าที่กระหน่ำลงมาดุจสายฝนไม่สามารถพุ่งเข้าไปในแสงโลหิตแต่กลับหมุนวนเป็นวงกลมรอบๆ

บรรพชนโลหิตตกตะลึง สีหน้าเปลี่ยนไปเมื่อตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดพลาด แต่นั่นก็สายไปแล้ว สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ที่ไล่ตามหลังหวังหลินมาตอนนี้กำลังตกเข้าใส่บรรพชนโลหิต

“หวังหลิน!” บรรพชนโลหิตกัดฟันแน่นพร้อมด้วยแสงโลหิตกระพริบเจิดจ้า ผลักวิญญาณดั้งเดิมหวังหลินให้กลับไปทันที ทว่าเนื่องจากกระบวนการนี้สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์จึงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง พวกมันผ่านวิญญาณหวังหลินไปและตรงเข้าใส่บรรพชนโลหิต เขารีบล่าถอยและต้องการจะออกไปจากก้อนเมฆทัณฑ์สวรรค์

“ผู้อาวุโสบรรพชนโลหิต ดาวโลหิตของเจ้าถูกทำลายไปแล้ว แม้กระทั่งนางสนม ซื่อฉิน ก็ยังตายหลังจากทรยศเจ้า!” สัมผัสวิญญาณหวังหลินดังสะท้อนซึ่งทำให้สีหน้าบรรพชนโลหิตยิ่งมืดมนกว่าเดิม

“อีกทั้ง ศาลาโลหิตของเจ้าก็ค่อนข้างน่าสนใจ!” น้ำเสียงหวังหลินออกมาจากความว่างเปล่า

“ท่านมาที่นี่เพื่อสังหารข้า แต่ข้าสงสัยว่า ท่านจะรู้ไหมตอนที่ลูกสาวเหยาซีเชว่ของท่านกลับไปที่ดาวโลหิต นางก็เหมือนแกะที่เดินเข้ากรงเล็บพยัคฆ์!!” นับตั้งแต่ที่หวังหลินเห็นบรรพชนโลหิตครั้งแรกหลังจากตื่นขึ้นมา เขาก็ไม่เห็นร่องรอยของเหยาซีเชว่เลย ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่ปกป้องนางจากการล่มสลายของมิติเก็บของ หวังหลินสรุปเหตุการณ์ที่เป็นไปได้มากที่สุดว่าเหยาซีเชว่ได้ถูกชุบชีวิตไปเรียบร้อยแล้วด้วยการช่วยเหลือของบรรพชนโลหิต

คำพูดของหวังหลินเสมือนทัณฑ์สวรรค์ที่มองไม่เห็นและร่อนลงในจิตใจบรรพชนโลหิต วิญญาณดั้งเดิมเขาได้รับความเสียหายมาก่อนแล้วด้วย ดังนั้นภายใต้สภาวะไม่มั่นคงนี้เขาจึงตกใจยิ่ง

เหยาซีเชว่คือจุดอ่อนของเขา!

“หวังหลิน!!” ขณะที่ความคิดบรรพชนโลหิตสั่นเทา แสงโลหิตรอบตัวเริ่มกระพริบขึ้นแสดงอาการไม่มั่นคง

เสียงหัวเราะดังสะท้อนออกมาและจากนั้นตำแหน่งที่วิญญาณดั้งเดิมหวังหลินอยู่ก็เปลี่ยนกลายเป็นเส้นสายฟ้านับไม่ถ้วน สายฟ้าพุ่งเข้าหาบรรพชนโลหิตทุกทิศทุกทางอย่างบ้าคลั่ง พวกมันแทงเข้าใส่แสงสีแดงโลหิตและตรงเข้าร่างบรรพชนโลหิตในทันที

ในจังหวะที่ทัณฑ์สวรรค์กระหน่ำตกลงมา ในนั้นกระทั่งมีสายฟ้าเจ็ดสีรวมอยู่ด้วย วิญญาณดั้งเดิมของบรรพชนโลหิตร้องคำรามบ้าคลั่งออกมาและต้องการพุ่งตัวออกไป ทว่าตอนนี้วิญญาณหวังหลินอยู่ในร่างกายอีกฝ่ายแล้ว มันจึงเริ่มต้นการต่อสู้แห่งความเป็นความตายทันที

ทั้งสองคนต่อสู้กันโดยมีร่างของบรรพชนโลหิตเป็นสนามรบ เดิมทีวิญญาณดั้งเดิมของบรรพชนโลหิตไม่ได้อ่อนแอ ทว่าเขาถูกชายชราลึกลับเอาวิญญาณดั้งเดิมไปครึ่งส่วน จากนั้นก็มาเผชิญหน้ากับหวังหลินและได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกครั้ง

แม้กระนั้น วิญญาณดั้งเดิมของเขาก็ยังแข็งแกร่งกว่าของหวังหลิน

ทว่าวิญญาณหวังหลินเต็มไปด้วยพลังดั้งเดิมและพึ่งบรรลุขั้นรูปธรรมหยาง แต่ส่วนสำคัญที่สุดก็คือหวังหลินไม่ได้พยายามครอบงำร่างบรรพชนโลหิต เขาเพียงแค่ทำให้บรรพชนโลหิตยุ่งเหยิงเพื่อป้องกันไม่ให้ออกไปจากก้อนเมฆ ทั้งยังทำให้การต่อสู้เท่าเทียมกัน

บรรพชนโลหิตต้องตาย หากเขาไม่ตาย คนที่จะตายคือหวังหลิน หวังหลินเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดีและนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงยอมให้บรรพชนโลหิตอยู่ภายในก้อนเมฆต่อไปด้วยทุกอย่างที่มี การฆ่าเขาจำเป็นต้องใช้พลังอำนาจของทัณฑ์สวรรค์!

ทว่าทัณฑ์สวรรค์กำลังสลายไปและไม่แข็งแกร่งเท่าก่อนหน้านี้ อย่างไรเสียสายฟ้าทุกเส้นที่ตกลงไปใส่บรรพชนโลหิตได้ทำให้เขาสั่นสะท้าน พลังกดขี่ครึ่งหนึ่งของทัณฑ์สวรรค์ทำอันตรายให้เขาและอีกครึ่งถูกหวังหลินดูดซับ

สายฟ้าดังสนั่นตกลงมาใส่อย่างต่อเนื่องและก้อนเมฆสลายไปอย่างรวดเร็ว พลังทำลายล้างเริ่มก่อตัวขึ้นภายในก้อนเมฆที่กำลังสลายไป ขณะที่สายฟ้าเส้นสุดท้ายก่อตัว มันถูกดูดเข้าไปในก้อนเมฆที่เหลืออยู่และตกลงใส่เสียงดังปัง!

เป็นความกริ้วโกรธสุดท้ายจากสวรรค์และเป็นการโจมตีถึงตาย!

สภาวะวิกฤตใกล้ความตายเต็มอยู่ในบรรพชนโลหิต เขากำลังพัวพันกับวิญญาณดั้งเดิมหวังหลินและไม่สามารถหนีไปได้เลย จากนั้นตัดสินใจอย่างโหดเหี้ยม กัดปลายลิ้นและพ่นโลหิตออกมาจำนวนมาก

“ผนึกโลหิต!” โลหิตก่อตัวเป็นผนึกขนาดใหญ่ตกลงบนร่างกายเขาดุจตาข่าย ขณะที่ตาข่ายตกลงมาพลันเกิดแสงสีแดงกระพริบระหว่างคิ้วของบรรพชนโลหิต วิญญาณดั้งเดิมของเขาพุ่งออกไปและพริบตาเดียวก็ปรากฏตัวนอกก้อนเมฆ

“หวังหลิน ข้ายกร่างโลหิตให้เจ้าก็ได้ เจ้าไม่สามารถหนีรอดไปจากผนึกได้ ดังนั้นก็จงรับทัณฑ์สวรรค์ด้วยตัวเองแล้วกัน!” เขาพุ่งตัวออกไปด้วยความเกลียดชังเหนือจินตนาการ รีบหนีไปโดยไม่หันหลังกลับมา

คราวนี้เขาตกอยู่ในสภาวะย่ำแย่อย่างที่สุด สูญเสียวิญญาณดั้งเดิมไปมากกว่าครึ่งและสูญเสียร่างกาย หากไม่หลบหนีตอนนี้ด้วยวิญญาณดั้งเดิมที่แตกหัก และหากหวังหลินไม่ตาย ผลที่ตามมาคงเหนือจินตนาการได้ กระทั่งรู้สึกเสียใจ หากยอมทำตามข้อตกลงของหวังหลิน เขาคงช่วยเหยาซีเชว่ไว้ได้และไม่ตกอยู่ในสภาวะย่ำแย่เช่นนี้

แต่ว่าตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว

วิญญาณดั้งเดิมหวังหลินถูกขังไว้ในร่างของบรรพชนโลหิตด้วยผนึกโลหิต แต่เขาไม่ได้ต้องการหลบหนี วิญญาณดั้งเดิมหวังหลินกระตุ้นขึ้นมาเมื่อทัณฑ์สวรรค์ลงมาถึง

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวแพร่กระจายทั่วบริเวณ ผนึกโลหิตถูกทำลายและร่างของบรรพชนโลหิตกลายเป็นเศษเล็กเศาน้อย วิญญาณหวังหลินถูกบังคับออกมาจากนั้นเปลี่ยนเป็นมังกรสายฟ้าโบราณ กู่ร้องคำรามใส่ท้องฟ้า

ก้อนเมฆสลายหายไปอย่างสิ้นเชิงและทัณฑ์สวรรค์หายไปด้วย

วิญญาณดั้งเดิมหวังหลินนำพาร่างของบรรพชนโลหิตกลับไปชิ้นส่วนแดนสวรรค์ ชิ้นส่วนในตอนนี้เหลือขนาดกว้างเพียงหนึ่งพันฟุต มันดูไม่เหมือนชิ้นส่วนแดนสวรรค์อีกแล้วแต่ดูเหมือนแท่นขนาดใหญ่มากกว่า

ตอนที่วิญญาณดั้งเดิมของเขากลับเข้าสู่ร่างกาย ดวงตาเปิดขึ้น กลิ่นอายทรงพลังพองตัวภายในร่าง หวังหลินสูดหายใจลึกและเก็บร่างโลหิตกลับไป ขณะเดียวกันก็มองดูแท่นเบื้องล่างตนเอง ดวงตาส่องสว่างขึ้นและตีพื้นด้วยท่อนแขน

ชิ้นส่วนสั่นเทาทันที จากนั้นก็เริ่มหดลงจนมีขนาดเท่าเม็ดทราย มันถูกหวังหลินกลืนเข้าไปจากนั้นก็เหาะเหินออกไปพร้อมกับหัวเราะไปด้วย

ตอนนี้หวังหลินเป็นเซียนขั้นรูปธรรมหยางแล้ว แม้เขาจะไม่ใช่ระดับสูงสุดแต่มันก็ห่างออกไปไม่ไกล ร่างกายเต็มไปด้วยพลังดั้งเดิม แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้ดูดซับ เมื่อเขาดูดซับมันได้ทั้งหมดจะขึ้นสู่ขั้นรูปธรรมหยางสูงสุดทันทีและใกล้จะกลายเป็นเซียนระดับสองจริงๆ

นอกจากคนเพียงไม่กี่คนแล้ว ไม่มีใครในแดนสวรรค์อัสนีจะเทียบเคียงหวังหลินได้

ด้วยวิชาเซียนและสมบัติวิเศษในตอนนี้ แม้จะคิดว่าเขาอาจไม่สามารถเอาชนะคนที่พึ่งเข้าสู่ระดับสองได้ หวังหลินก็คู่ควรพอจะต่อสู้ด้วย

แรงกดดันจากการหลบหนีจากดาราจักรพันธมิตรเซียนไปสู่ดาราจักรทุกชั้นฟ้าได้หายไปทั้งหมด สัมผัสวิญญาณหวังหลินกระจายตัวออกไปและพุ่งเข้าหาตำแหน่งที่บรรพชนโลหิตวิ่งหนี

“ถอนรากถอนโคนเพื่อไม่ให้มีปัญหาในอนาคต!” ดวงตาส่องสว่างขึ้น ระดับบ่มเพาะขั้นรูปธรรมหยางกระตุ้นขึ้นมา ความเร็วมากมายกว่าเดิมหลายเท่าตัว

หวังหลินพุ่งผ่านความว่างเปล่าดุจอุกกาบาต

สัมผัสแห่งความมั่นใจตัวเองปรากฏขึ้นในใจ ความมั่นใจลักษณะนี้ส่วนใหญ่ไม่ได้มาจากระดับบ่มเพาะ แต่มาจากคนที่เป็นเซียนฝืนลิขิตสวรรค์

“ถึงเวลาที่เซียนทรงพลังเช่นบรรพชนโลหิต เทียนหยุน หลิงเทียนโฮวและคนอื่นๆ จะไม่…ไม่เป็นอมตะ!” หวังหลินมีสายตามุ่งมั่นและเหยียดยิ้ม

กระทั่งเทียนหยุนก็ไม่อาจจินตนาการได้ว่าศิษย์ของเขาจากดาวขยะไร้ค่าจะถูกบรรพชนโลหิตไล่ต้อนให้ตกอยู่ในสภาวะที่พบเจอกับโอกาสมากมาย

“อย่างไรก็ตามอาจจะมีบางคนมาช่วยด้วย…ไม่เช่นนั้นตอนที่ข้าพบเขาคงไม่อ่อนแอแบบนี้!” หวังหลินขมวดสายตา ความสงสัยนี้ยังคงอยู่ในใจ

ตอนนี้บนชิ้นส่วนด้านหน้าหวังหลิน ลี่หยวนกำลังหลบหนีด้วยใบหน้าซีดเผือด แขนขวาหายไปและโลหิตกำลังซึมออกมา

บนร่างมีแผลกระบี่หลายแห่ง แผลใหญ่ที่สุดอยู่บนหน้าท้อง แม้กระทั่งวิญญาณดั้งเดิมก็ได้รับบาดเจ็บและแสดงอาการพังทลาย หากไม่ใช่เพราะวิชาของตระกูล เขาคงตายไปแล้ว

ร่างลี่หยวนเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย เขาเผยรอยยิ้มเจ็บปวดและไม่ยอมแพ้ เขาต้องการสู้กลับแต่กลุ่มอีกฝ่ายมีกระจกโบราณที่ทำลายกฏเกณฑ์ได้ อีกทั้งเขาช่วยเหลือหวังหลินและใช้หัวใจแห่งกฏเกณฑ์ไปแล้ว มันยังไม่ฟื้นฟูดีพอ เขาจึงไม่สามารถซ่อนตัวเองในช่วงเวลาสั้นๆได้ ไม่เช่นนั้นเขาคงทิ้งระยะห่างได้มากพอ

“มีเพียงตระกูลที่สืบทอดมาจากแดนสวรรค์เท่านั้นที่จะมีกระจกโบราณที่สามารถทำลายกฏเกณฑ์ได้ หากตระกูลลี่ของข้ายังแข็งแกร่ง คนพวกนี้เป็นแค่ตัวตลก แต่ตอนนี้…โธ่ พี่ซิ่ว ข้าไม่สามารถรักษาสัญญาที่จะให้หัวใจแห่งกฏเกณฑ์แก่ท่านได้…นี่ไม่ใช่ความต้องการของข้า!”

“พี่น้อง คนผู้นี้มีสมบัติมากมายแน่นอนและยังแข็งแกร่ง ข้าชื่นชอบกระบี่สวรรค์ของเขาเป็นที่สุด” ด้านหลังลี่หยวนมีคนสามคนกำลังไล่ล่าเขามา

ทั้งสามคนนี้สองคนเป็นบุรุษและอีกคนเป็นสตรี สตรีคนนี้งดงาม สายตามีเสน่ห์ยั่วยวน ตอนนี้นางกำลังถือกระบี่สวรรค์ที่ลี่หยวนได้รับมาจากมิติเก็บของ!

บุรุษสองคน หนึ่งหนุ่มและหนึ่งแก่ คนเยาว์วัยกว่ายิ้มขึ้นมาพร้อมกับมองนางไปด้วย “เขายังมีอีกแปดเล่ม เมื่อน้องเซี่ยชื่นชอบมัน เมื่อข้าได้มาจะขอถามสักหน่อยว่าได้มาจากไหน ข้าจะยกมันให้เจ้าทั้งหมดเลย” ระดับบ่มเพาะของเขาเป็นขั้นเทวะระดับปลายสูงสุดแต่ส่วนของชายชรานั้นไม่ธรรมดา

หากหวังหลินอยู่ที่นี่ เขาคงบอกได้ทันทีว่าชายชราคนนี้คือขั้นมายาหยินระดับสูงสุด