924. ความสำเร็จครั้งใหญ่
ด้วยคำว่า “หยุด” พลังดั้งเดิมในร่างหวังหลินเคลื่อนสู่ปลายนิ้วและเข้าไปในความว่างเปล่า ครานี้หวังหลินไม่ได้ใช้พลังเทพต้นกำเนิดที่เหลืออยู่น้อยนิด เขาเพียงแค่ใช้พลังดั้งเดิมของตัวเองเท่านั้น
พริบตานั้นราวกับมีเส้นสายนับไม่ถ้วนแพร่กระจายไปทั่วอวกาศ พัวพันกันเองรอบจี่เฉียนเทียนซึ่งตอนนี้เขาอ่อนแอที่สุดในชีวิต ม่านแสงทั้งหมดสิบสามชั้นแตกสลาย เขาจึงต้องหาสถานที่ฟื้นตัวให้เร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นคงต้องตายแน่นอน!
เขาเป็นคนแน่วแน่ การระเบิดม่านพลังสี่ชั้นก็เพื่อสร้างเส้นทางหลบหนี เขาต้องรายงานว่าปรมาจารย์จงเฉินทะลวงผ่านขั้นทลายสวรรค์ระดับปลายให้กับจงกวนซื่อ!
‘ปรมาจารย์จงเฉินไม่ได้บรรลุขั้นที่สาม แต่เขาแข็งแกร่งมากกว่าพวกเซียนทลายสวรรค์ระดับปลาย! เขาต้องบรรลุจุดสูงสุดของขั้นที่สอง!!’
ชั่วขณะที่กำลังจะก้าวเข้าไปในรอยแยก จี่เฉียนเทียนรู้สึกถึงเส้นด้ายมองไม่เห็นล้อมรอบตัวเขาไว้ เท้าขวากำลังก้าวเข้าไปในรอยร้าวจึงชะลอลงชั่วขณะ!
พลังดึงรั้งแค่นี้ปกติแล้วเขาไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรเลย เขาเพียงแค่ใช้แรงเล็กน้อยทำลายเส้นด้ายและยังทำให้วิญญาณผู้ใช้งานแตกสลายได้อีก!
แต่ ณ บัดนี้เป็นช่วงวินาทีวิกฤต หากเขาช้าลงเพียงเล็กน้อย ผลลัพธ์คงเหนือจะคาดคิด!
ท่าทางจี่เฉียนเทียนเปลี่ยนไปมหาศาล ส่วนปรมาจารย์จงเฉินตกตะลึงไปหนึ่งจังหวะแต่สายตาปิติยินดี เขาก้าวเท้าออกและมาถึงใกล้จี่เฉียนเทียนโดยไม่ลังเล ฝ่ามือขวาประทับลงบนร่างจี่เฉียนเทียน พลังนี้บังคับให้อีกฝ่ายออกมาจากช่องว่างได้ทีเดียว! ซึ่งขณะนั้นอสรพิษพิฆาตจันทร์พลันอ้าปากขึ้นมากลืนกินเข้าไปอย่างโหดเหี้ยม!
เหตุการณ์ทั้งหมดรวดเร็วเกินไป ชั่ววินาทีที่จี่เฉียนเทียนถูกผลักออกมา อสรพิษก็มาถึงแล้ว จี่เฉียนเทียนร้องคำรามด้วยความโกรธแค้นพร้อมกับถูกอสรพิษกลืนกินเข้าไปในคำเดียว!
จังหวะวิชาเทพยับยั้งตกลงบนจี่เฉียนเทียน ร่างหวังหลินสั่นสะท้านและกระอักโลหิต ราวกับถูกพลังรุนแรงตีเข้าใส่ หวังหลินถอยกลับมาอย่างรวดเร็ว
พลังดั้งเดิมในร่างกายแทบแตกสลาย ระดับบ่มเพาะหวังหลินและจี่เฉียนเทียนแตกต่างกันเกินไป ตอนนี้พลังนั้นทำให้เกิดเสียงปะทุดังออกมาทั่วร่างกาย โลหิตจำนวนมากพุ่งออกมาทันที
หวังหลินร้องตะโกนพลางถอยร่น “ผู้อาวุโสจงเฉิน ผู้น้อยทำเต็มความสามารถแล้ว!” เหตุผลที่เขาทำเช่นนี้ก็เพื่อเพิ่มความสำเร็จของตัวเองต่อหน้าทุกคน! เช่นนี้จะทำให้ปรมาจารย์จงเฉินเป็นหนี้เขาครั้งใหญ่!
ขณะเดียวกันมันก็เป็นเหตุผลเกินพอจะทำให้เขาได้รับความคุ้มครองเต็มกำลังจากฝ่ายทุกชั้นฟ้า!
เป็นการกระทำด้วยความสัตย์จริง ด้วยผลงานนี้ ไม่ว่าที่ไหนหรือเมื่อไหร่ หวังหลินจะเป็นวีรบุรุษในสงครามระหว่างสองดาราจักรทันที!
ไม่มีใครจะลืมเลือนจุดนี้ได้! หากหวังหลินตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบากและฝ่ายทุกชั้นฟ้าไม่ช่วย เมื่อนั้นจะเกิดผลแย่มากต่อเหล่าทุกชั้นฟ้า หากเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นจะมีใครยอมร่วมรบกันเล่า?
หวังหลินคาดคำนวณทั้งหมดนี้ไว้แล้ว ด้วยการผสานระดับบ่มเพาะกับร่างเทพโบราณ บางทีหากคนอื่นที่มีระดับสูงสุดอาจจะโดนพลังสะท้อนกลับจนตายเลยก็มี แต่จี่เฉียนเทียนบาดเจ็บสาหัสและกำลังหลบหนี หากหวังหลินล้มเหลวคงไม่ตายจากพลังสะท้อนกลับนัก!
บางครั้งเมื่อไม่มีทางเลือก ก็ต้องเสี่ยงและสร้างเส้นทางนั้นขึ้นมา! ตอนนี้หวังหลินเปิดเส้นทางนั้นด้วยตัวเองในอนาคต!
ความจริงแล้วการคาดเดาของหวังหลินแม่นยำมาก หากเขาไม่มีร่างเทพโบราณเขาคงตายไปแล้ว แต่ว่าด้วยร่างเทพโบราณและสภาวะอ่อนแออย่างยิ่งของจี่เฉียนเทียน เขาจึงบาดเจ็บเท่านั้น!
ปรมาจารย์จงเฉินหัวเราะ ร่างกายกระพริบวูบวาบพุ่งตรงมาหาหวังหลินที่กำลังโดนพลังอัดเข้าใส่จนล่าถอย เขามาถึงในพริบตาและใช้ฝ่ามือกระแทกด้านหลังหวังหลิน
พลังดั้งเดิมทรงพลังเหนือจินตนาการพุ่งจากร่างปรมาจารย์จงเฉินเข้าไปในร่างหวังหลิน มันทำให้พลังดั้งเดิมของหวังหลินมั่นคงในทันทีและสลัดเขาจากความบาดเจ็บ
อีกทั้งพลังที่เข้าไปในร่างหวังหลินได้ถูกปรมาจารย์จงเฉินสะบั้นออก ดังนั้นที่เหลืออยู่ทั้งหมดจึงอยู่ในร่างหวังหลิน
พริบตานั้นหวังหลินรู้สึกว่าพลังดั้งเดิมระเบิดอยู่ในร่างกาย วิญญาณดั้งเดิมลืมตาขึ้นมาและดูดซับพลังดั้งเดิมอย่างบ้าคลั่ง เขารู้สึกว่าความแข็งแกร่งของตัวเองเพิ่มพูนขึ้นรวดเร็ว ท้ายที่สุดระดับบ่มเพาะพุ่งไปถึงสูงสุดของขั้นส่องสวรรค์ระดับต้น เหลืออีกเพียงความเข้าใจในเขตแดนเท่านั้นเพื่อกลายเป็นเซียนขั้นส่องสวรรค์ระดับกลาง!
คราวนี้ปรมาจารย์จงเฉินไม่ออมมือและมอบโชคลาภแก่หวังหลินมหาศาล!
ยากยิ่งที่เซียนขั้นสองจะเพิ่มระดับบ่มเพาะเช่นนี้ได้! นอกจากความเข้าใจในเขตแดนแล้วยังต้องดูดซับพลังดั้งเดิมให้เพียงพอ ซึ่งขั้นตอนนี้ใช้เวลานานหลายปีมาก!
ปรมาจารย์จงเฉินถอนฝ่ามือมองหวังหลินและหัวเราะ “เยี่ยม! เยี่ยม! เยี่ยม!”
“ซิ่วมู่ เจ้าทำประโยชน์ไว้ดีเยี่ยม! จี่เฉียนเทียนคือหนึ่งในสี่เซียนฝ่ายพันธมิตร ตอนนั้นเขารั้งอันดับเก้าในสมาพันธ์เซียน! เจ้าทำคุณงามความดีไว้มากทีเดียว ข้าและเหล่าทุกชั้นฟ้าจะจดจำเรื่องนี้ไว้!” ปรมาจารย์จงเฉินหัวเราะอย่างพอใจ จี่เฉียนเทียนคือหนึ่งในคนที่ไล่ล่าเขาเมื่อตอนนั้น
การเปลี่ยนแปลงฉับพลันนี้ทำให้เซียนรอบด้านมองด้วยสีหน้าประหลาดใจ โดยเฉพาะลี่หยุนจื่อและบรรพชนตระกูลเฉินกงยังมองหวังหลินเปลี่ยนไป
ลี่หยุนจื่อเผยแววตาชื่นชมและพยักหน้าให้หวังหลิน
บรรพชนตระกูลเฉินกงมักมีท่าทีเย็นชาตลอด แต่ตอนนี้เผยรอยยิ้มให้หวังหลินแล้ว
ส่วนเซียนคนอื่นๆ ชายชราชุดดำและเด็กหนุ่มต่างมีสายตาซับซ้อนแต่กระนั้นก็ยังยอมรับความพ่ายแพ้ หากเป็นพวกเขาเองคงไม่สามารถทำแบบนี้ได้แน่นอน!
ส่วนสตรีชุดราตรีสวยสง่า ตอนนี้นางมองหวังหลินด้วยความสนใจเล็กๆ นางสวยงามอยู่แล้ว เมื่อใช้สายตานั้นมองหวังหลินยิ่งน่าดึงดูดขึ้นไปอีก
“ซิ่วมู่ หลังสงครามนี้จบลง ไม่เพียงแต่ข้าจะคืนอสูรสายฟ้าให้เจ้า ข้ายังมอบสมบัติป้องกันให้เจ้าอีกด้วย! ด้วยสมบัตินี้จะไม่มีใครเป็นภัยคุกคามเจ้าได้นอกจากคนไม่กี่คนในฝ่ายพันธมิตร!” ปรมาจารย์จงเฉินยิ้มแย้มพลางมุ่งตรงไปที่เซียนมารปิศาจทมิฬและเซียนปิศาจมังกรเมฆา
หวังหลินกระตุ้นพลังดั้งเดิมในร่างกายด้วยใบหน้าสงบนิ่ง เขารู้สึกว่าความแข็งแกร่งของตัวเองกลับคืนมาแล้วจึงสูดหายใจลึก เขาเสี่ยงเคลื่อนไหวได้ถูกต้อง!
ขอนไม้ยักษ์ยังคงมุ่งหน้าเข้าไปในสนามรบเขตเหนือและเหล่าฝ่ายพันธมิตรเซียนต่างก็กำลังถูกผลักดันกลับ ตอนที่จี่เฉียนเทียนถูกอสรพิษพิฆาตจันทร์กลืนเข้าไป เหล่าเซียนฝ่ายพันธมิตรต่างสั่นสะท้าน ความต้องการสู้ลดลงไปมหาศาล
อสรพิษพิฆาตจันทร์ร้องคำรามอย่างบ้าคลั่ง หนวดของมันกวาดผ่านไปทั่วบริเวณ เซียนคนใดที่ถูกหนวดมันจับไปจะเกิดเสียงกรีดร้องโหยหวนและถูกดูดจนแห้งเหี่ยว
อสรพิษพิฆาตจันทร์แข็งแกร่งเกินไป!
เซียนมารปิศาจทมิฬและเซียนปิศาจมังกรเมฆาต่างก็ถอยร่นอย่างต่อเนื่อง ความคิดจิตใจของทั้งคู่สั่นคลอนและไม่ต้องการต่อสู้อีกต่อไปแล้ว พวกเขากำลังหลบหนี
แต่แรงปะทะที่ไม่ด้อยไปกว่าขอนไม้ยักษ์พลันเกิดขึ้นออกมาไกลจากดินแดนเขตเหนือ
หอคอยมากมายพุ่งเข้ามา แต่ละแห่งสูงนับหมื่นฟุตและมีเซียนนับร้อยยืนอยู่บนนั้น จิตสังหารแต่ละคนเพียงพอฉีกกระชากอวกาศใกล้เคียงได้เลย
ห่างออกไปไกลมีดวงดาวเต็มไปด้วยหอคอยพวกนี้ ขณะพุ่งเข้ามาพลันปลดปล่อยเสียงแหลมดุจนกหวีดไปด้วย
แรงกดดันแข็งแกร่งโผล่ออกมาไกล นอกจากหอคอยนับร้อยเหล่านี้ยังมีดาวเคราะห์เซียนใหญ่ยักษ์อยู่สี่ดวง มีร่างยักษ์สี่ตนสูงนับหมื่นฟุตกำลังอุ้มชูดาวเคราะห์เซียนพวกนี้ไปด้วย
ยักษ์ทั้งสี่ตนมีสัญลักษณ์ขวานบนหน้าผาก พวกเขาคือสมาชิกเผ่ามารยักษ์!
มีอยู่สี่คนกำลังลอยตัวอยู่เหนือดาวเคราะห์เซียนทั้งสี่ สามในสี่เป็นชายชราบรรยากาศดุจเหล่าเทพ อำนาจแต่ละคนสัมผัสได้ชัดเจนโดยไม่จำเป็นต้องแสดงความโกรธเกรี้ยว!
คนสุดท้ายเป็นหญิงสาว นางสวมชุดราตรีสีน้ำเงิน เส้นผมมัดไว้เหนือบ่ากลัดไว้ด้วยดอกบัวแปดกลีบ สายตาฟินิกซ์เต็มไปด้วยจิตสังหารพลางมองตรงไปข้างหน้า
รูปลักษณ์ของเซียนฝ่ายพันธมิตรนี้ดึงดูดความสนใจเซียนโดยรอบ เหล่าเซียนประหลาดใจและรีบรวมกันพลางถอยไปด้วย
ทางด้านฝั่งทุกชั้นฟ้า เทพโลหิตและบรรพชนสามคนมองข้ามไปด้วยความเย็นชา
ปรมาจารย์จงเฉินก้าวออกมาสะบัดแขนขวา ส่งทะเลเพลิงมุ่งไปข้างหน้า ขณะเดียวกันอสรพิษพิฆาตจันทร์ร้องคำราม ยื่นหนวดของมันยาวออกไปมากมาย
ส่วนเซียนนับหมื่นล้อมรอบขอนไม้ยักษ์ พวกเขาพุ่งออกไปและใช้สมบัติวิเศษของตนเองทันที สงครามครั้งใหญ่กำลังปรากฏ!
วินาทีนั้นสตรีชุดราตรีสีน้ำเงินเอ่ยอย่างสงบนิ่ง
“คารวะ ผู้อาวุโสหวู่ต้าวซาน!”
หลังเอ่ยเสียงขึ้นมา หัวเราะยาวเหยียดดังออกมาไกล ก้อนเมฆสีดำพุ่งออกมาในเวลาเดียวกัน
มีคนผู้หนึ่งยืนอยู่บนก้อนเมฆดำ เป็นชายวัยกลางคนใบหน้าเหลี่ยม สวมชุดคลุมสีม่วงแสดงอำนาจไร้สีหน้าโกรธอันใด ก้อนเมฆรอบตัวหมุนปั่นและส่งเสียงดังสนั่นกึกก้อง
“ปรมาจารย์จงเฉิน รู้จักชื่อเจ้ามานาน! วันนี้เจ้ากล้าประมือกับข้า หวู่ต้าวซาน หรือไม่?” คำพูดของชายวัยกลางคนแสดงถึงความโอหังเป็นอย่างยิ่ง ขณะที่พูดขึ้นมาก้อนเมฆใต้ฝ่าเท้าพุ่งเข้าใส่ปรมาจารย์จงเฉินทันที
ปรมาจารย์จงเฉินไม่มีความทรงจำเรื่องหวู่ต้าวซานคนนี้ แน่ชัดว่าอีกฝ่ายเข้าร่วมกับพันธมิตรเซียนหลังจากที่เขาจากไป แต่ประมาจารย์จงเฉินไม่ได้ประเมินต่ำไป กลิ่นอายของอีกฝ่ายทำให้เขาเคร่งเครียด
“อยากเจ้าต้องการต่อสู้ เช่นนั้นก็มาต่อสู้กัน!” ปรมาจารย์จงเฉินเอ่ยน้ำเสียงเย็นเยียบ ก้าวเดินเข้าสู่หมอกทมิฬ สายหมอกพวยพุ่งขึ้นและเริ่มหมุนปั่นอย่างรุนแรง วิชาเพลิงพุ่งออกมากลายเป็นระเบิด!
“ผนึกอสรพิษพิฆาตจันทร์ตัวนี้!” สตรีในชุดสีน้ำเงินเอ่ยอย่างสงบนิ่ง หอคอยนับร้อยพุ่งออกไปทันทีพร้อมกับเกิดเสียงหวีดหวิวเนื่องจากมันเร็วมากกว่าเดิมร้อยเท่า!
พวกเขาเหมือนกระบี่ที่พุ่งตรงเข้าใส่อสรพิษพิฆาตจันทร์!
หวังหลินเข้าใจอย่างลึกๆว่าหลายสิ่งกำลังแย่ ดูเหมือนฝ่ายทุกชั้นฟ้าคือฝั่งที่อ่อนแอกว่า เขาเคลื่อนร่างกลับไปบนขอนไม้ยักษ์อย่างเงียบๆแต่ก็รู้สึกถึงสายตาชั่วร้ายจ้องมองทันที
สตรีชุดราตรีสีน้ำเงินกำลังมองหวังหลินด้วยสายตาซับซ้อน!