941. สมบัติของเผ่าพันธุ์ราชวงศ์

เย่มู่จื่อตกตะลึงกับเรื่องที่เห็นทั้งหมด เขาไม่เคยคิดว่าซิ่วมู่จะซ่อนความลับน่าตกตะลึงไว้เช่นนี้! เขาคือเทพโบราณตัวจริง!

ตอนที่เขาถูกหัวหน้าผู้อาวุโสของตระกูลส่งมาที่นี่ เขาได้รับรายละเอียดเรื่องอสรพิษพิฆาตจันทร์และเตรียมตัวเองไว้แล้ว แม้จะตกใจก็ไม่ลืมงานของตัวเอง หลังจากเห็นเทพโบราณห้าดาวเดินออกมาจากปากเจ้าอสรพิษ เขาจึงพุ่งเข้าไปข้างในโดยไม่ลังเล

แม้ระดับบ่มเพาะจะตกลงไปมากมาย ความเร็วไม่ได้ช้าลงไปเลย พริบตาเดียวเขาก็หายวับเข้าไปในปากเจ้าอสรพิษ

หวู่ต้าวซานสีหน้าซับซ้อนเล็กน้อย เขาค้นพบบันทึกบางอย่างในพันธมิตรเซียนและเจอเข้ากับตัวตนของอสรพิษพิฆาตจันทร์เข้าโดยบังเอิญ ดังนั้นจึงรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในเจ้าอสรพิษพิฆาตจันทร์ถูกเรียกกันว่าดอกไม้จันทรา!

‘บันทึกบอกว่าดอกไม้จันทราของอสรพิษพิฆาตจันทร์สามารถหลอมสมบัติสวรรค์ดับสูญได้ หากข้าได้มันมาครอบครองและหลอมสมบัติสวรรค์ดับสูญได้ เมื่อนั้นข้าก็จะสามารถแทนที่ซวนเป่าในกลุ่มผู้อาวุโส!’

เขากัดฟันแน่นและไล่ตามหลังเย่มู่จื่อ ขณะที่เจ้าอสรพิษปิดปากมันลง เขาก็เข้าไปได้แล้ว

มีเพียงฉิงชุ่ยไม่ได้เข้าไปคนเดียว เขาขมวดคิ้วเฝ้ามองหวังหลินและเทพโบราณห้าดาวอย่างเงียบๆ

“เผ่าพันธุ์ข้า นามข้าชื่อว่าลั่วเฉิน!” เทพโบราณห้าดาวเต็มไปด้วยกลิ่นอายโบราณพลางก้าวเท้ามาข้างหน้า ท่อนแขนไม่ได้กำหมัดแต่ตีด้วยฝ่ามือ

เกิดเสียงสั่นสะเทือนสรวงสวรรค์ ประทับฝ่ามือยักษ์จากลั่วเฉินพุ่งตรงเข้าหาหวังหลิน!

หวังหลินหรี่ตาแคบ ฝ่ามือนี้คล้ายกับฝ่ามือที่อยู่ในแดนสวรรค์พิรุณแต่ก็มีบางอย่างแตกต่างกัน มันพุ่งตรงเข้าหาหวังหลินและตามมาด้วยแขนของลั่วเฉิน

หวังหลินสูดหายใจลึก ดาวสี่ดวงบนหน้าผากหมุนเป็นวงกลม ฝ่ามือขวาชี้ขึ้นไป ภาษาเทพโบราณเอ่ยออกมา เมื่อตอนนี้เขาเป็นเทพโบราณสี่ดาวแล้วจึงสามารถใช้วิชาของเหล่าเทพโบราณบางส่วนได้! หวังหลินรอคอยวันนี้มานานแล้ว!

พริบตานั้นวังวนยักษ์ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า

“อาวุธแห่งเทพโบราณ!” หวังหลินคำราม สายฟ้าม่วงระเบิดออกมาจากวังวน จากนั้นมีหอกยาวเล่มหนึ่งลอยออกมา หอกเล่มนี้เป็นภาพมายาและคล้ายจะก่อเกิดขึ้นจากสายฟ้าม่วง

หวังหลินคว้าหอกและกวาดไปข้างหน้าชนเข้ากับฝ่ามือที่กำลังพุ่งเข้ามาจนเกิดเสียงดังสนั่น ประทับฝ่ามือถูกหั่นออกเป็นสองซีก

ทว่าหอกของหวังหลินก็ถูกลั่วเฉินคว้าเอาไว้ทันที เพียงแค่บีบมือ สายฟ้าก็โผล่ออกมาจากหอกและตัวหอกแตกสลาย!

หวังหลินก้าวเท้าออกไป แม้ร่างกายจะอ่อนแอกว่าอีกฝ่าย แต่ยังปลดปล่อยกลิ่นอายสง่าผ่าเผย แขนขวากำหมัดชกออกไป

ลั่วเฉินมองหวังหลินด้วยสายตาซับซ้อน เขาถูกบังคับให้ใช้หนึ่งดาวเพื่อหลอมจี่เฉียนเทียนให้กลายเป็นหุ่นเขิด แม้จะต้องออกมาจากร่างอสรพิษพิฆาตจันทร์ก็ยังมีปัญหาที่ไม่อาจพูดออกมาได้ ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าตัวเองคืออสรพิษหรือว่าเทพโบราณ

เขาหลอมรวมกับเจ้าอสรพิษตัวนี้มานานมากเกินไป

ความคิดจิตใจจึงถูกมันเข้าแทรกซึม ในสายตาเขาจึงไม่คู่ควรเรียกตัวเองว่าเทพโบราณ เขาเป็นแค่หุ่นเชิดของเจ้าอสรพิษเท่านั้น

เขามีความคิดดิ้นรนมาตลอดระหว่างควรจะส่งต่อมรดกให้หวังหลินหรือกลืนกินหวังหลินดี ขณะที่กำลังดิ้นรนอยู่นั้นจึงพลันมอบหนึ่งดาวให้จี่เฉียนเทียนโดยเจตนา บางทีในใจเขาหมายความว่างต้องการมอบดาวนั้นให้แก่หวังหลิน

ขณะนี้เขาสูดหายใจลึก ฝ่ามือขวากำหมัดและชกออกไป

เกิดเสียงดังปัง หวังหลินรู้สึกแขนขวาด้านชาและถูกผลักดันกลับไป ลั่วเฉินถูกผลักกลับไปหลายก้าวเช่นเดียวกัน ดวงดาวระหว่างคิ้วพร่ามัวมากขึ้นไปอีก

เหตุผลที่หวังหลินท้าประลองลั่วเฉินเป็นเพราะเขารู้ว่าถึงลั่วเฉินจะไม่ใช่เทพโบราณร่างเด็ก ตอนนี้อีกฝ่ายก็อ่อนแอมาก!

ดวงดาวระหว่างคิ้วของลั่วเฉินที่กำลังพร่ามัวถือเป็นข้อพิสูจน์สิ่งที่สงสัยนี้เป็นอย่างดี ตรงกันข้ามกับหวังหลินซึ่งมีดาวสี่ดวงเท่านั้น แต่ละดวงเป็นรูปเป็นร่างและส่องประกายเจิดจ้า สิ่งสำคัญยิ่งกว่านั้นหวังหลินมีสายเลือดแห่งราชวงศ์!

แม้จะเป็นเทพโบราณทั่วไปกลืนกินดาวของลั่วเฉินและมีระดับบ่มเพาะสูงส่งกว่าหวังหลิน พวกเขาก็ยังเทียบกับวิชาสายเลือดราชวงศ์ไม่ได้ สายเลือดราชวงศ์ของเทพโบราณคือราชาตัวจริง ไม่เพียงแต่จะสามารถใช้วิชาสายเลือดราชวงศ์ได้เท่านั้น ยังมีอาวุธสายเลือดราชวงศ์ด้วย!

หวังหลินก้าวเท้าไปข้างหน้าและพุ่งเข้าใส่ลั่วเฉิน ทั้งสองแลกเปลี่ยนกำปั้นใส่กันไม่มียั้ง

ระลอกคลื่นสะท้อนออกมาและเกิดเสียงดังสนั่นไปทั่วมิติว่าง แรกเริ่มการต่อสู้หวังหลินเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แต่ยิ่งเขาสู้ก็ยิ่งดุดันมากยิ่งขึ้น

หวังหลินค่อยๆคุ้นชินกับพลังของเทพโบราณสี่ดาวขณะต่อสู้ หมัดแต่ละครั้งพลันเกิดพายุทรงพลังก่อตัวขึ้นมา ทั้งยังแฝงวิชาของเหล่าเทพโบราณด้วย ทำให้การต่อสู้กับลั่วเฉินยิ่งเข้มข้นขึ้นไปอีก!

ปัง!

สองคนแยกห่างกัน หวังหลินถอยยร่น แขนขวายกขึ้นมา ดวงตาส่องสว่างเริ่มร่ายภาษาเทพโบราณ จากนั้นเงาของเทพโบราณสูงตระหง่านปรากฏขึ้นเบื้องหน้า มันร้องคำรามเข้าใส่ลั่วเฉินทันที!

ลั่วเฉินสายตาซับซ้อนรุนแรงขึ้นไปอีก เขายกแขนขวาขึ้นเช่นกัน เงาร่างเทพโบราณปรากฏด้านหลังและสูงมากกว่าแสนฟุต ราวกับเป็นยักษ์ตัวจริงที่ปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า!

ทว่าร่างยักษ์ตัวนี้อ้วนท้วนยิ่ง ดูเหมือนอสรพิษพิฆาตจันทร์มากกว่าเทพโบราณเสียอีก!

สิ่งที่ทำให้มันน่ากลัวมากกว่าก็คือมัมีเกราะรอบตัวด้วย แค่กลิ่นอายน่าเกรงขามของมันก็ทำให้เซียนทั่วไปสิ้นสติได้แล้ว!

ขณะที่เจ้ายักษ์สวมเกราะร้องคำราม หวังหลินและลั่วเฉินพุ่งใส่กันอีกครั้งทำให้เกิดแรงระเบิดสะท้อนขึ้นอีกครา คราวนี้ไม่เพียงแต่สองคนนี้จะสู้กัน แม้แต่ยักษ์ด้านหลังก็เริ่มสู้ด้วย

หวังหลินหัวเราะ แขนซ้ายยื่นออกไป นึกถึงอาวุธที่เขาเห็นต้าวเสินใช้ในร่างเทพโบราณ สมบัติแห่งชีวิตของเทพโบราณตู่ซือ หอกสังหารเทพเจ้า!

เมื่อคิดถึงหอก ภาษาเทพโบราณเปล่งออกมาจากปาก แม้เขาจะไม่สามารถเรียกร่างจริงๆของสมบัติแห่งชีวิตด้วยพลังสี่ดาวได้ เขาก็สามารถเรียกเป็นภาพมายาออกมาได้

ขณะที่หวังหลินยื่นมืออกไป หมอกสีแดงจำนวนมากปรากฏขึ้นมาจากไหนสัแห่ง หมอกสีแดงหมุนปั่นและรวมกันในฝ่ามือหวังหลิน จากนั้นหอกยาวพันฟุตปรากฏขึ้นมาทันที!

หอกเล่มนี้ยาวพันฟุตและกว้างสิบฟุตกระพริบแสงสีแดง มันคือหอกสังหารเทพเจ้าที่มีชื่อเสียงมากในเผ่าพันธุ์เทพโบราณ แม้กระทั่งมิติว่างก็เริ่มบิดเบี้ยวรอบตัว ขณะที่หอกกวาดผ่านเบาๆ ปรากฏสิ่งของคล้ายตาข่ายขึ้นมา!

สิ่งของคล้ายตาข่ายนี้ถูกสร้างขึ้นมาจากค่ายกลทรงพลังที่สามารถตัดพลังดั้งเดิมออกไปได้! ปกติแล้วเป็นไปไม่ได้ที่มันจะปรากฏตัวขึ้นมา แต่จากการใช้หอกสังหารเทพเจ้า มันจึงบังคับให้แสดงรูปลักษณ์ดั้งเดิม!

หอกสังหารเทพเจ้าเป็นสิ่งที่มีเพียงเผ่าพันธุ์ราชวงศ์เท่านั้นที่สามารถใช้ได้! ยามใดที่เทพโบราณสายเลือดราชวงศ์บรรลุเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ พวกเขาจะต้องเลือกอาวุธหนึ่งเล่ม อาวุธนี้จะถูกส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่นแต่มีเพียงสายเลือดราชวงศ์เท่านั้นที่สามารถใช้ได้!

เมื่อลั่วเฉินเห็นหอกสังหารเทพเจ้าเล่มนี้ แววตาซับซ้อนรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม เขาสามารถบอกได้ว่าการสืบทอดเทพโบราณของหวังหลินนั้นช่างสูงศักดิ์โดยแท้ สันนิษฐานว่าผู้เยาว์คนนี้ได้รับสืบทอดสายเลือดราชวงศ์และฝึกฝนการเป็นเทพโบราณด้วยตัวเอง

แต่อย่างไรหลังจากเขาเห็นหอกสังหารเทพเจ้าด้วยตาตัวเอง ไม่เพียงจะยืนยันการสันนิษฐานของตัวเอง เขายังรู้ว่าหวังหลินสืบทอดมาจากใครด้วย!

‘ตู่ซือ…ไม่คิดว่าแม้แต่เขาก็ตาย…’ ลั่วเฉินถอนหายใจ อารมณ์ซับซ้อนแววตาเลือนหายไปและถูกแทนที่ด้วยสายตาแห่งความอ่อนโยน

“ผู้สืบทอดของตู่ซือ จงแสดงให้ข้าเห็นว่าเจ้าสามารถใช้พลังอำนาจของหอกสังหารเทพเจ้าได้ดีแค่ไหน!” ราวกับปมในใจลั่วเฉินได้คลายออกไป เขาหัวเราะพลางยื่นแขนขวาออกไป กระดูกในแขนเริ่มเคลื่อนไหว

กระดูกหนามโผล่ออกมาจากผิวหนังและพริบจานั้นแขนขวาของลั่วเฉินก็ถูกปกคลุมอยู่ในกระดูกหนาม พวกมันยื่นออกไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวมันยาวถึงพันฟุต กลายเป็นอาวุธดุร้ายทั้งยังแปลกประหลาด!

หวังหลินกระชับหอกสังหารเทพเจ้าแน่น เจตนาต่อสู้เต็มไปทั่วร่างกาย ขณะที่ถือหอกพลางรู้สึกว่าตัวเองคือตู่ซือขึ้นมา ตอนนี้ลั่วเฉินเป็นเพียงคนเดียวในสายตาเขา!

“ข้าคือเทพโบราณหวังหลิน!” หวังหลินก้าวเท้า หอกสังหารเทพเจ้ากวาดไปข้างหน้า เขาได้ยินเสียงป๊อป จากนั้นตาข่ายยักษ์ปรากฏข้างหน้า

ตาข่ายนี้คือภาพมายาและปกคลุมไปทั้งมิติว่าง

ลั่วเฉินหัวเราะและเข้ามาใกล้ด้วย แขนขวาพริ้วไหวเหวียงเข้ามาหาและตรงเข้าปะทะกับหอกสังหารเทพเจ้า

ปัง!

ทั้งสองเข้าปะทะกันทันที ทั้งสองต่อสู้กันต่อไป การต่อสู้อันรุนแรงทำให้สิ่งของคล้ายตาข่ายปรากฏขึ้นมา

แววตาหวังหลินเต็มไปด้วยเจตนาต่อสู้ ระหว่างการต่อสู้เขาโยนหอกสังหารเทพเจ้า จากนั้นแขนสองข้างประกบกันโดยมีนิ้วโป้งและนิ้วชี้ประสาน ก่อเกิดเป็นทรงเพชร “ผนึกสังหารเทพเจ้า!”

ผนึกสังหารเทพเจ้าเป็นหนึ่งในวิชาของเหล่าเทพโบราณและเป็นสิ่งที่มีเพียงสายเลือดราชวงศ์เท่านั้นจะมีได้!

หอกสังหารเทพเจ้าลอยละลิ่วเข้าหาลั่วเฉินดุจสายฟ้า ในเวลาเดียวกันผนึกสังหารเทพเจ้ารูปทรงเพชรก็พุ่งออกไปด้วย

ลั่วเฉินหัวเราะและร้องตะโกน “ดีมาก!” เขาโบกแขนขวาเข้าปะทะกับหอกสังหารเทพเจ้าทำให้เกิดคลื่นกระแทกมหาศาล จากนั้นผนึกสังหารเทพก็มาถึง ก่อเกิดเป็นพายุเหนือจินตนาการขึ้นในมิติว่าง

พายุลูกนี้กวาดผ่านทำให้ตาข่ายจำนวนมากเผยตัวตนออกมา ตาข่ายกระพริบวูบวาบ แสงชั่วร้ายสองจุดปรากฏขึ้นข้างใต้

แสงชั่วร้ายเผยสายตาเยือกเย็นและโหดเหี้ยม ราวกับมันกำลังมองผ่านตาข่ายจากข้างนอกมิติว่าง

“อสรพิษพิฆาตจันทร์…เทพโบราณ…”