976. ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าเปิดขึ้นอีกครั้ง 1
“นี่มันอะไรกัน!?!” กระทั่งเทียนหยุนซึ่งมีความคิดจิตใจแข็งแกร่งมาเป็นหมื่นปี รู้สึกว่าจิตใจแห่งเต่ากำลังแตกสลายยามที่เผชิญหน้ากับแขนยักษ์ข้างนี้ ใบหน้าไม่เชื่อสายตาตัวเอง
รีบถอยอย่างรวดเร็ว!
รู้สึกแต่เพียงหัวใจเต้นเร็วรัวกลองราวกับกำลังระเบิดออกมาจากอก ใบหน้ามืดมน สองแขนสร้างผนึกอย่างรวดเร้วจากนั้นร้องตะโกน “พลังกระบวยยักษ์!”
สิ้นเสียงกล่าว โลกพลันเปลี่ยนสีสัน ลำแสงหลายเส้นตกลงมาจากฟากฟ้ากลายเป็นสายรุ้งเจ็ดสี แสงนั้นห่อหุ้มเทียนหยุนที่กำลังล่าถอยในทันที
เทียนหยุนดวงตาส่องสว่าง แขนขวากระแทกลงข้างหน้าอย่างรุนแรง
แสงเจ็ดสีเปลี่ยนกลายเป็นวังวนสีสันสวยงามยิ่ง ที่น่าเหลือเชื่อก็คือมีดวงดาวเจ็ดดวงส่องประกายอยู่ในวังวน!
ยุคโบราณลือกันว่ามีดาวหนึ่งไปทางเหนือและดาวหนึ่งไปทางใต้ ดาวทางใต้เป็นตัวแทนของความตายและกระบวยใหญ่คือตัวแทนแห่งชีวิต ตอนนี้วิชาของเทียนหยุนสามารถเกิดสิ่งของระดับตำนานได้จริง!
วังวนเจ็ดสีตั้งอยู่ระหว่างเทียนหยุนและแขนยักษ์ ทว่าขณะที่วังวนกำลังจะขัดขวางแขนยักษ์ข้างนั้น แขนเมินเฉยวังวนและพุ่งผ่านไปทันที ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างนั้นไร้ตัวตน!
เทียนหยุนสีหน้าเปลี่ยนไปอีกครั้ง เขาล่าถอยและร้องตะโกน “กระจายกระบวยใหญ่!”
หนึ่งในดาวข้างในวังวนเจ็ดสีแตกสลาย! ในเวลาเดียวกันดาวที่เหลืออีกหกดวงก็แตกสลายทั้งหมดก่อเกิดเป็นคลื่นกระแทกเหนือจินตนาการ
ทว่าแขนยักษ์ไม่ได้หยุดแค่นั้น มันแทงทะลุผ่านคลื่นกระแทกและบรรลุเข้าหาเทียนหยุน!
‘นี่…นี่มันบ้าอะไรกัน!?’ เทียนหยุนเต็มไปด้วยสายตาตื่นตกใจ เขาบ่มเพาะมานานหลายหมื่นปีแต่ไม่เคยเห็นสิ่งประหลาดแบบนี้ ความคิดสั่นไหว แสงเจ็ดสีระเบิดออกมาจากดวงตา หลังจากสูดหายใจลึก ฝ่ามือสร้างผนึกและร้องตะโกน “ชะตาสวรรค์!”
ชะตาสวรรค์คือแก่นแท้ระดับบ่มเพาะของเทียนหยุน! มีคนไม่มากนักที่จะมีคุณสมบัติพอจะทำให้เขาใช้วิชานี้ได้! ในตอนนี้เขาจึงต้องใช้วิชาที่ไม่เคยใช้มาหมื่นปีโดยไม่มีอาการลังเล!
เขาใช้มันเพราะรู้สึกถึงว่าวิกฤตความเป็นความตายกำลังใกล้เข้ามา บางสิ่งบางอย่างที่เขาเกือบลืมไปแล้วพลันเข้ามาหา!
วิกฤตออกมาจากแขนยักษ์!
เทียนหยุนกระซิบ แขนชี้ขึ้นฟ้า ท้องฟ้าคล้ายจะสั่นเทา ก้อนเมฆทั้งหมดเลือนหายเผยเป็นท้องฟ้ากระจ่างใส
ขณะที่เทียนหยุนชี้ขึ้นไป ฉากเหตุการณ์ที่ทำให้ทุกคนที่เห็นมันต้องตกตะลึงพลันปรากฏกลางท้องฟ้า!
สิ่งของวงกลมขนาดใหญ่กว้างกว่าหมื่นลี้ปรากฏขึ้นในท้องฟ้า มองจากข้างใต้มันดูเหมือนเข็มทิศยักษ์!
วงแหวนอักขระรูนนับไม่ถ้วนที่กำลังกระพริบอยู่บนเข็มทิศนี้เพียงพอจะทำให้ความคิดคนผู้นั้นสั่นไหว!
ของชิ้นนี้กว้างใหญ่เกินไป เทียบกับมันแล้วแม้กระทั่งดาวเทียนหยุนยังรู้สึกเล็กน้อย ดวงตาเทียนหยุนปลดปล่อยแสงประหลาดและดูเคร่งขรึม แขนสร้างผนึกจากนั้นชี้ใส่ท้องฟ้าและร้องตะโกน “ตอบรับอำนาจแห่งสวรรค์!”
เสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า แพร่กระจายไปทั้งดวงดาว แม้แต่ดาวใกล้เคียงยังได้ยินเสียงก้อง
เข็มทิศยักษ์เริ่มหมุนวงกลม พลังอันไร้ขีดจำกัดจนสามรถย้อนทวนสวรรค์จึงโผล่ออกมาจากมัน
ขณะที่เทียนหยุนล่าถอย เขาพุ่งเข้าหาใจกลางเข็มทิศยักษ์พลางขณะที่แขนยักษ์ก็ยื่นเข้าหาเขา เมื่อเขาเข้าไปใกล้ แขนพลันสร้างผนึกอย่างรวดเร็วและเริ่มทำนายดวงชะตา
ยิ่งทำนายก็ยิ่งมีสีหน้ามืดมน จนกระทั่งหน้าถอนสี ทั้งหมดนี้ฟังดูเชื่องช้าแต่ในความเป็นจริงมันใช้เวลาเพียงครู่เดียว
‘ข้าไม่อาจต้านมันได้!’ ดวงตาเทียนหยุนส่องสว่าง แขนขวาบิดเบี้ยว เข็มทิศยักษ์ด้านหลังหมุนวงกลมอีกครั้ง เสียงสนั่นดังออกมา ปลดปล่อยพลังหนาแน่นเบื้องหน้าเทียนหยุนเพื่อหวังจะหยุดแขนยักษ์
‘มันเร็วไม่พอ ข้าบ่มเพาะมาหลายหมื่นปี ข้าไม่เชื่อว่าจะไม่สามารถหาทางทำลายมันได้! ชะตาสวรรค์ เปิดหกผนึก!’ สิ้นเสียงเทียนหยุน ความเร็วของเข็มทิศพลันระเบิดขึ้นเหนือระดับจินตนาการ!
มันมีขนาดกว้างไกลอยู่แล้วแต่ก็ยังขยายออกไปจนมีขนาดอันน่าเหลือเชื่อ!
หากมองดาวเทียนหยุนจากที่ห่างไกล จะเห็นภาพเข็มทิศใหญ่มากมิอาจเทียบได้ มันกระพริบต่อเนื่องสีขาวและดำ
เทียบกับเข็มทิศแล้ว ดาวเทียนหยุนมีขนาดเพียงหนึ่งในสิบเท่านั้น!
ยิ่งเข็มทิศขยายตัว เสียงหมุนดังก้องยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ! เส้นผมเทียนหยุนพริ้วไหวโดยไร้แรงลม ฝ่ามือขยับรวดเร็วยิ่งจนเกิดภาพติดตา ยิ่งทำนายดวงตาชะตาไปเรื่อยๆ แววตาก็ยิ่งแฝงความกังวล ดวงตาแดงฉาน
แขนยักษ์เข้าใกล้เทียนหยุนขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมันห่างจากตัวเขาน้อยกว่าสามร้อยฟุต ดวงตาส่องสว่างและแขนขวาพลันหยุดลง!
“ข้าไม่สามารถทำนายดวงชะตาทั้งหมดได้ แต่ข้าพบหนทางต่อต้านมัน!” เทียนหยุนลังเลเล็กน้อยและถอนหายใจ แขนขวาชี้ระหว่างคิ้วแม้จะดูเชื่องช้า แต่แขนสร้างผนึกหลายอย่างระหว่างทางด้วย ท้ายที่สุดดัชนีของตัวเองคล้ายจะกลายเป็นตัวตนที่คงอยู่มานานชั่วนิรันดร์ และร่อนลงระหว่างคิ้ว!
ในความคิดเทียนหยุนเกิดเสียงคำรามสั่นสะเทือนดังกึกก้องราวกับมีสายฟ้าอยู่ในหัว ร่างกายสั่นไหว เงานับไม่ถ้วนโผล่ออกมาจากภายใน เงาทั้งหมดดูเหมือนเทียนหยุนตัวจริง ในไม่นานท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยเทียนหยุน!
‘หากมันสามารถดูดซับพลังดั้งเดิมได้ เช่นนั้นก็ปล่อยให้มันดูดซับ!’ เงาร่างเทียนหยุนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าหาแขนยักษ์
เทียนหยุนชุดแดงอยู่ด้านหน้าใกล้ที่สุด แขนยักษ์กวักมือเรียก เทียนหยุนชุดแดงแตกสลายแต่แทนที่จะแตกกระจาย เขาถูกแขนนั้นดูดซับไปอย่างสมบูรณ์
เสียงปะทุดังต่อเนื่อง ร่างเงาเทียนหยุนแตกสลายและถูกดูดซับทีละคน เทียนหยุนด้านหลังสีหน้าซีดขึ้น ในแววตาเผยสัญญาณแห่งการทำนายกระพริบวูบวาบ
‘ข้าอยากเห็นว่ามันจะดูดซับได้มากแค่ไหน!’
เพียงชั่วเวลาสิบลมหายใจ ร่างเงาเทียนหยุนเกือบทั้งหมดแตกสลายและถูกดูดซับ แขนยักษ์ดูเหมือนไม่พึงพอใจและเข้าใกล้เทียนหยุนอีก
แสงทำนายในแววตาเทียนหยุนยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น แขนขวาชี้ใส่ระหว่างคิ้วอีกครั้งโดยไม่ลังเล ร่างเงามากกว่าพันร่างปรากฏขึ้นและพุ่งไปข้างหน้า!
เป็นเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งเทียนหยุนอัญเชิญร่างเงาพันร่างพุ่งออกไปและโดนแขนยักษ์ดูดซับสี่ครั้ง จากนั้นแขนยักษ์ก็ค่อยๆถดถอย มันไม่สนใจเทียนหยุนอีกและกำลังจะหายไป
เทียนหยุนกำลังรอคอยจังหวะนี้ การที่ร่างเงามากมายถูกแขนยักษ์ดูดซับไปเป็นสิ่งที่เขามิอาจยอมรับได้!
‘ข้าไม่สนว่าเจ้าจะสร้างขึ้นมาจากวิชาอะไร แต่เจ้าจะต้องพ่นพลังดั้งเดิมทั้งหมดที่เจ้าดูดซับไปจากข้าออกมา!’ ร่างเทียนหยุนกระพริบวูบวาบ วินาทีที่แขนยักษ์กำลังจะหายไป เทียนหยุนประทับฝ่ามือลงบนภูเขาตรีศูลอย่างรุนแรง!
พื้นดินสั่นไหวรุนแรง ก้อนหินยักษ์หลุดร่วงออกไปจากภูเขา ฝุ่นผงจำนวนมากเตะขึ้นมา
ขณะที่ภูเขาสั่นเทา รอยร้าวปรากฏขึ้นและแพร่กระจายคล้ายกับภูเขาสามลูกกำลังล่มสลาย
“ตรีศูลชะตาสวรรค์!” เทียนหยุนร้องตะโกน ภูเขาสามลูกแตกสลายอย่างสิ้นเชิง ก้อนกรวดจำนวนมากหล่นลงมา ลำแสงสีเงินสายหนึ่งพุ่งออกมาจากใจกลางภูเขาแต่ละลูก
พื้นดินสั่นไหวจนถึงขีดสุด แพร่กระจายไปอย่างต่อเนื่อง เหล่าเซียนมากมายลอยขึ้นไปกลางอากาศ
ลำแสงสามสายเผยตัวตนออกมาพร้อมกับภูเขาที่แตกสลาย ท้ายที่สุดเทียนหยุนก็ยื่นมืออกไป แสงสีเงินส่องสว่างพวยพุ่งขึ้นจากพื้น!
แสงสีเงินกระพริบวูบวาบพลางลอยขึ้นไปเผยเป็นตรีศูลยาวร้อยฟุต! ตรีศูลสีเงินล้วนและปล่อยกลิ่นอายอำมหิต
เทียนหยุนดวงตาส่องสว่าง โยนมันออกไปอย่างรุนแรง ตรีศูลรวดเร็วยิ่ง บิดพริ้วผ่านอากาศพุ่งเข้าหาแขนยักษ์ที่เกือบสูญสลาย!
เมื่อตรีศูลเข้าใกล้แขนยักษ์จึงกระพริบแสงสีเงินและแทงทะลุผ่านมันไป แขนยักษ์สั่นไหว พลังดั้งเดิมจำนวนมากรั่วไหลออกมาจากตำแหน่งที่โดนแทงทะลุ
พลังดั้งเดิมที่โผล่ออกมาลอยเข้าหาเทียนหยุนอย่างรวดเร็ว จากนั้นเปลี่ยนกลายเป็นร่างเงาและผสานกลับเข้าหาเขา
แขนยักษ์หยุดสลายไปหนึ่งจังหวะและปรากฏตัวอีกครั้งในความว่างเปล่า ยื่นเข้าหาเทียนหยุนอย่างรวดเร็ว! แสงทำนายในตาเทียนหยุนยิ่งรุนแรงขึ้น แขนขวายื่นออกไป ตรีศูลกลับมาและพุ่งเข้าใส่แขนยักษ์อีกครั้ง
ทว่าขณะที่มันกำลังแทงทะลุแขนยักษ์ได้อีกครา แขนนั่นหันกลับมาคว้าตรีศูลทันที จากนั้นตรีศูลส่งเสียงแตกร้าว แสงสีเงินรั่วไหลและถูกแขนยักษ์ดูดซับเข้าไป
ใช้เวลาเพียงชั่วครู่เดียวก่อนที่แขนยักษ์จะคลายมือออก มันไม่สนใจตรีศูลอีกแล้วและพุ่งตรงเข้าหาเทียนหยุน เทียนกำลังจะถอยหนีทว่าแขนยักษ์นั่นคว้าใส่อากาศ!
ร่างเทียนหยุนสั่นเทาราวกับโดนมือที่มองไม่เห็นคว้าเอาไว้
หลังจากคว้าเทียนหยุนได้มันก็บีบรัดอย่างรุนแรง ร่างกายเขาสั่นไหว เงาจำนวนมากปรากฏออกมาและถูกแขนดูดซับ
การดูดซับครั้งนี้เร็วมากกว่าอันตราที่เทียนหยุนปลดปล่อยร่างเงาตามปกติ จึงทำให้เทียนหยุนพ่ายแพ้อย่างทุกข์ทรมานมิอาจจินตนาการถึง
ใช้เวลาเพียงแค่สิบลมหายใจ แขนนั้นก็แทบจะกลายเป็นรูปเป็นร่าง แต่มันไม่ได้ดูดซับอีกต่อไปแล้ว มันค่อยๆคลายมือลง ถอยตัวอย่างช้าๆและหายเข้าไปในความว่างเปล่า
คราวนี้เทียนหยุนไม่กล้าไล่ตาม ใบหน้าซีดเผือด ดวงตาพร่ามัวเล็กน้อย ร่างกายสั่นสะท้านและกระอักโลหิตออกมาตรงๆ
“ข้าผิดพลาด…ตอนแรกข้าคาดการณ์หวังหลินผิดและทำให้สิ่งนี้ปรากฏขึ้นมา…จากนั้นข้าก็คาดผิดอีกครั้งและทำให้มันกลืนกินมากกว่าเดิม…” เทียนหยุนขบคิดเงียบๆพลางถอนตรีศูลและกลับสู่ดาวเทียนหยุน เขาเลือกจะปิดด่านฝึกตนโดยไม่ลังเล
‘แขนมายานั่นไม่มีเจตนาเข่นฆ่า มันเพียงต้องการดูดซับเท่านั้น เมื่อมันดูดซับได้เพียงพอมันก็จะจากไป…น่าเสียดายที่ข้าทำนายผิดไปครึ่งเดียว แขนนั่นไม่ใช่ของตาย มันถูกควบคุมด้วยจิตวิญญาณบางอย่าง…’
เทียนหยุนยิ้มบิดเบี้ยว หากเขาไม่คิดโจมตี การพ่ายแพ้คงไม่มากมายขนาดนี้ อย่างไรก็ตามตอนนี้คงทำได้แค่เพียงถอนหายใจเท่านั้น
‘ข้าถูกแขนยักษ์นั่นจับไว้สิบลมหายใจ หากเป็นเซียนขั้นทลายสวรรค์คนอื่นคงถูกดูดเลือดเนื้อและวิญญาณจนหมดสิ้นไปแล้ว…’
เทียนหยุนดูแก่ชราขึ้น เขารู้ว่าที่สูญเสียไม่ใช่เพียงแค่พลังดั้งเดิม ยังมีรอยร้าวบนจิตใจแห่งเต๋าด้วย
‘ก่อนหน้านี้ ข้าผิดพลาดเพียงครั้งเดียวในชีวิตเท่านั้น’ ขณะคิดเรื่องนี้ เทียนหยุนกลับมาที่สำนักชะตาสวรรค์ นั่งลงบนหินสีฟ้า ใบหน้าเริ่มมีอายุอย่างเห็นได้ชัด
‘ในวันนั้น ข้าทำนายผิดพลาดจากสภาผู้อาวุโสพันธมิตรเซียนและเกิดรอยร้าวในจิตใจแห่งเต๋า จากนั้นข้าก็มีโอกาสเผชิญหน้ากับ…เขา! แม้จะเป็นเพียงหนึ่งสายตา ข้าก็เกิดความเข้าใจ รอยร้าวจิตใจแห่งเต่าจากความผิดพลาดของข้าเริ่มแสดงอาการฟื้นฟู จากนั้นผ่านการทำความเข้าใจอีกหมื่นปี จิตใจแห่งเต๋าของข้าก็สมบูรณ์อีกครั้ง ข้าสร้างเต๋าแห่งสวรรค์ของตัวเองเพื่อแทนที่เต๋าแห่งสวรรค์’
‘แต่ข้าก็ผิดพลาดสองครั้งในคราเดียว!’ เทียนหยุนเผยสีหน้าเจ็บปวด
‘แม้ข้าจะทำผิดพลาดเรื่องที่เกี่ยวกับหวังหลินในดินแดนวิญญาณปิศาจ ทุกอย่างก็กลับมาตามแผนเดิมในตอนสุดท้าย แต่ว่า…ครั้งนี้ข้าก็คาดการณ์เขาผิดก่อน จากนั้นข้าก็ผิดพลาดเรื่องแขน…’ เทียนหยุนส่ายศีรษะมองออกไปบนท้องฟ้าเป็นเวลานาน เขาค่อยๆหลับตาลงและถอนหายใจ
ส่วนหลิงเทียนโฮว ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก หนังศีรษะด้านชาพลางพุ่งเข้าหาใจกลางดาวเคราะห์ เขารู้สึกว่าแสงที่มองไม่เห็นกำลังไล่ตามเขา ไม่มีผนึกใดที่เขาวางเอาไว้จะส่งผลกระทบกับมัน
หลิงเทียนโฮวแทบสิ้นสติ เขามาถึงปลายสุดของแกนดวงดาว ก้าวเข้าไปข้างในพร้อมกับกัดฟันแน่น
‘ตอนที่ข้าได้รับดาวต้าหลัว ข้ารู้ว่ามีเศษเสี้ยวเพลิงที่เคยใช้หล่อหลอมดวงดาวหลงเหลืออยู่! ในสภาวะวิกฤตนี้ข้าหวังหว่าขจะสามารถใช้มันต่อต้านได้’ ขณะที่เดินเข้าไปในแกนโลก เขารู้สึกถึงความร้อนพุ่งเข้าใส่ใบหน้า
แสงที่มองไม่เห็นพุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็วและตรงเข้าสู่แกน พริบตานั้นมันเปลี่ยนกลายเป็นแขนยักษ์และยื่นเข้าหาหลิงเทียนโฮว
หลิงเทียนโฮวเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นเฉียบ จิตใจรำ่ร้อง ‘นี่มันอะไรกัน!? ข้าแค่เฝ้าดูหวังหลินด้วยสัมผัสวิญญาณเท่านั้น ทำไมมันถึงไม่หยุดไล่ล่าข้าอีก?!’
เขากัดฟันเคลื่อนเข้าหาเปลวเพลิง ขณะที่กำลังไปใกล้เปลวเพลิง แขนยักษ์ด้านหลังโบกสะบัดเบาๆ
หลิงเทียนโฮวกระอักโลหิตคำโตแต่เขาเคลื่อนที่เร็วขึ้นกว่าเดิมและเห็นเปลวเพลิงตรงหน้า
เปลวเพลิงนี้รูปร่างเหมือนวิหคศักดิ์สิทธิ์สีดำ!
หลิงเทียนโฮวกัดฟันอย่างรุนแรงพลางพุ่งเข้าใส่วิหคศักดิ์สิทธิ์ แต่ขณะที่กำลังจะได้เข้าใกล้เปลวเพลิง แขนยักษ์ก็คว้าจับเบาๆ!
วินาทีนั้นร่างหลิงเทียนโฮวสั่นเทา สัมผัสถึงพลังรุนแรงโผล่ออกมาจากรอบด้านและจับจ้องไว้ที่เขา
จากนั้นแขนยักษ์ก็บีบรัดอย่างรุนแรง ใบหน้าหลิงเทียนโฮวซีดเผือด รู้สึกว่าเลือดเนื้อ พลังดั้งเดิมและกระทั่งดวิญญาณกำลังถูดดูดออกไป
ไม่ว่าจะดิ้นรนแค่ไหนก็ไม่เป็นผล
หลังผ่านไปเวลาหกลมหายใจ ดวงตาหลิงเทียนโฮวเบิกกว้างและเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง วินาทีนั้นเขากระทั่งไม่อาจร้องคำรามออกมาได้
แต่ในช่วงวินาทีสิ้นหวัง ตระหว่างคิ้วกระพริบแสงชั่วร้ายและทำให้พลังดึงดูดชะงักไปหนึ่งจังหวะ
ขณะเดียวกันแขนยักษ์ที่กำลังบีบรัดหลิงเทียนโฮวพลันคลายลงอย่างไม่คาดคิดและหายวับไป หลิงเทียนโฮวเห็นเรื่องทั้งหมดนี้และรู้สึกว่าเขาพึ่งจะผ่านพ้นช่วงวิกฤตมา
เขาไม่รู้ว่าหากไม่ใช่เพราะเทียนหยุนสูญเสียไปมากเกินไป เขาก็คงถูกกลืนไปอย่างหมดสิ้นแล้ว
อีกทั้งช่วงเวลาเพียงแค่หกลมหายใจก็เพียงพอที่จะทำให้แขนนั้นดูดซับพลังส่วนใหญ่ของหลิงเทียนโฮวไปได้แล้ว เขาเผยรอยยิ้มขมขื่นและถอนหายใจ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเทียนหยุนแต่เขาคิดว่าไม่ควรออกไปไหน เขาต้องปิดด่านฝึกตนเพื่อฟื้นฟูกำลังให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
ส่วนเรื่องที่จะหาหวังหลินเพื่อแก้แค้น หลิงเทียนโฮวหวาดกลัวเกินไป เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมาเขาก็โยนทิ้งออกไปจากสมองโดยไม่ไยดี
เขาไม่ต้องการเผชิญหน้ากับแขนประหลาดนั่น
หวังหลินนั่งอยู่นอกหอคอยในสำนักกระบี่ต้าหลัว ทะเลเพลิงหายไปแล้วและถูกแทนที่ด้วยคลื่นแสงส่องสว่างจากลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า
วินาทีที่แสงสว่างปรากฏ เขารู้สึกว่ามันแบ่งออกเป็นสอง หนึ่งลำแสงพุ่งเข้าหาหลิงเทียนโฮวในหอคอยยักษ์ อีกหนึ่งพุ่งเข้าใส่ความว่างเปล่า เขาไม่รู้ว่ามันหายไปไหน
อย่างไรก็ตามมันใช้เวลาไม่นานนักสองลำแสงก็กลับมาแทบในจังหวะเดียวกันและเข้าสู่ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า ครานี้ลูกปัดสั่นเทาทันที
รูปลักษณ์ดวงอาทิตย์บนลูกปัดส่องประกายเจิดจ้า หลังจากสองลำแสงเข้าไปมันก็เริ่มหมุนวนอย่างเชื่องช้า
นอกจากหวังหลินแล้วไม่มีใครจะสังเกตสิ่งนี้ได้ เนื่องด้วยการตอบสนองอันดุเดือดของหลิงเทียนโฮว ศิษย์ทั้งหมดจึงกระจายตัวแต่ก็เต็มไปด้วยความงุนงง
หวังหลินดูปกติสุขราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ทว่าด้วยลูกปัดฝืนลิขิตฟ้ากำลังดูดซับพลังงานหยางสุดขั้ว คลื่นลูกใหญ่จึงก่อตัวในร่างเขา!
ลวดลายดวงอาทิตย์บนลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าเริ่มหมุนวนเร็วขึ้นและเร็วขึ้น มันเปลี่ยนกลายเป็นพายุแสงจนกระทั่งห่อหุ้มเขาทั้งหมดอยู่ในลำแสงนี้
ลำแสงแฝงความอบอุ่นอยู่ด้วย ไม่เพียงแต่เขาจะไม่รู้สึกอึดอัด เขายังสะดวกสบายเป็นอย่างยิ่ง ยามที่ลำแสงเต็มทั่วร่างกาย หวังหลินสงบสติลง
พลังดั้งเดิมในร่างกายเริ่มหมุนเร็วขึ้น ทุกครั้งที่มันโคจรครบหนึ่งรอบ แสงเสี้ยวหนึ่งจะเข้าไปข้างในจนพลังดั้งเดิมของหวังหลินแฝงความร้อน!
ขณะที่พลังดั้งเดิมเปลี่ยนไป วิญญาณดั้งเดิมหวังหลินก็ค่อยๆเริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างช้าๆ วิญญาณที่เดิมทีเป็นมังกรสายฟ้าโบราณ ตอนนี้ปรากฏหมอกสีแดงจำนวนมากขึ้นด้านบน
เนื่องจากเป็นตอนยาว จึงนับเป็นสองตอนรวดเลยนะครับ