ตอนที่ 1076 มันคือกับดัก

แม่น้ำเก้าเสือลอยปกคลุมพื้นที่กว่า 10 ล้านกิโลเมตร ด้วยพลังงานที่หลัวเฟิงมอบให้จนเพิ่มความสามารถสูงสุด ด้วยการประสบความสำเร็จในเทคนิคแกะสลักทำให้แม่น้ำเก้าเสือกลายเป็นเหมือนอุปสรรคขนาดใหญ่

หลัวเฟิงสามารถทำการถอดรหัสของการแกะสลักเพื่อเพิ่มความสามารถถึงขีดจำกัดของมัน

พลังจากแรงกดอันอันยิ่งใหญ่ได้รวมกับพลังของระดับยีนชีวิต 9,800 เท่าของหลัวเฟิงและพลังงานอมตะ แม่น้ำเก้าเสือ จึงเพิ่มพลังงานขึ้นเป็น 100 เท่าจากเงื่อนไขเหล่านี้…

อสูรอวกาศภายในแม่น้ำเก้าเสือ เมื่อรวมกันโจมตีสามารถทำลายอัศวินระดับกลางได้ แต่ถ้าทำการโจมตีแยกกันสามารถสร้างการบาดเจ็บให้กับอัศวินระดับกลางได้เท่านั้น

อัศวินระดับสูงได้พบว่าการตกอยู่ในแม่น้ำเก้าเสือเป็นสิ่งที่ยากลำบากในการบินหรือการเคลื่อนไหว

“สมบัติที่แท้จริง”

“มันคือสมบัติแท้จริงประเภทพื้นที่”

“ร่างมนุษย์หลัวเฟิง เขาซ่อนพลังที่แท้จริงของเขาไว้ ก่อนหน้านี้เขาปกปิดพลังของสมบัติ”

อัศวินจีฉีได้ส่งผ่านการสื่อสารที่เต็มไปด้วยความวิตกไปยังอัศวินที่อยู่ใกล้ๆ เขา “ทำไมหลัวเฟิงถึงซ่อนพลังของสมบัติไว้ ถ้าเขาปล่อยพลังมันก่อนหน้านี้เขาก็สามารถหนีพวกเราได้ง่ายๆ อะไรคือแรงจูงใจของเขา”

อัศวินจีฉีและคนอื่นๆ กำลังไม่สบายใจ พลังของแม่น้ำเก้าเสือเริ่มทำให้พวกเขาไม่สบายใจ

“มันคือกับดัก”

“มันจะต้องเป็นกับดักแน่นอน เราต้องรีบออกจากที่นี่ ภายในพื้นที่นี้ความเร็วในการบินลดลงจนน่าหัวเราะ ถ้ามีศัตรูที่แข็งแกร่งปรากฏขึ้นเราจะต้องตายแน่”

“เร็วเข้า”

“รีบหนีเร็ว”

พวกเขาเข้าใจในความเสี่ยง ในสถานการณ์แบบนี้บนดวงดาวต้นกำเนิดทำให้อัศวินต้องตื่นตัว แต่ด้วยความโลภของพวกเขาทำให้เขาตาบอดเมื่อเห็นหลัวเฟิง

13 อัศวินจากแต่ละเผ่าพันธุ์ มีบางคนที่ยังไม่ตัดใจยอมแพ้เขายังคงต้องการสมบัติจากมนุษย์ ส่วนใหญ่ของพวกเขารู้ตัวว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาจึงตัดสินใจที่จะออกไปทันที

ในใจกลางของแม่น้ำเก้าเสือ หลัวเฟิงยืนกางปีกเงียบๆ เหมือนกับนก ด้วยพลังงานของแม่น้ำเก้าเสือ ทำให้หลัวเฟิงรู้การเคลื่อนไหวของอัศวินทั้ง 13 คน

“เริ่มตื่นตกใจกันแล้วใช่ไหม แต่ก็คงสายไปแล้ว ข้าจะดูแลพวกเจ้าให้เป็นอย่างดี” หลัวเฟิงกล่าว

หลัวเฟิงกระชับด้ามจับของดาบตัดมุกและดึงมันออกมาฝักช้าๆ ใบดาบเย็นได้ผ่านกำแพงพลังงานของแม่น้ำเก้าเสือที่เขาเป็นผู้ควบคุม…มันคือดินแดนของเขา

ด้านข้างเขามีอสูรเขาทองสีดำทั้งตัวบินอยู่กลางอากาศ

“ร่างอสูรเขาทองจะโจมตีด้านนอก ข้าจะฆ่าจากด้านใน จะไม่มีซักคนที่หนีไปได้” หลัวเฟิงสั่งการ

หลัวเฟิงและอสูรเขาทองได้ทำการเปลี่ยนแปลงในเวลาเดียวกัน เท้าของอสูรเขาทองและกรงเล็บได้ใหญ่ขึ้น หัวมีการเปลี่ยนแปลง นอกจากปีกคู่ที่ยังเหมือนกับอสูรเขาทอง

ส่วนทางหลัวเฟิงในร่างมนุษย์ก็กำลังเปลี่ยนแปลง ร่างกายเขาสูงขึ้นเล็กน้อย มีเกล็ดโผล่ขึ้นมาบนผิว ดวงตาส่องประกายสีทองจางๆ ภายใต้การแปลงสัตว์เทพ ทำให้เขาผ่อนคลายมาก เขาสามารถเข้าถึงการสังหารภายใต้หัวใจสัตว์เทพ

“งั้นมาเริ่มการฆ่า”

หลัวเฟิงเริ่มต้นเคลื่อนไหวไปยังกลุ่มหนึ่งที่แข็งแกร่ง ที่ติดอยู่ในแม่น้ำเก้าเสือ เขาเป็นอัศวินที่รู้จักกันในชื่อเรียกว่าอัศวินพาล่า

กลุ่มของอัศวินพาล่าเป็นกลุ่มที่สงบที่สุดในแม่น้ำเก้าเสือ เขามาจากพันธมิตรเผ่าพันธุ์แมลง แต่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มตระกูลแมลง เขาสนุกกับสถานะที่ได้จากพลังของตัวเอง ทักษะการต่อสู้ระยะประชิดของเขาทรงพลัง การป้องกันวิญญาณของเขาก็แข็งแกร่ง สิ่งที่อ่อนแอเพียงอย่างเดียวของเขาคือร่างกายที่ขนาดเล็กเพียง 2 เมตรครึ่ง เขาจึงได้ป้องกันร่างกายของเขาเป็นพิเศษ สิ่งมีค่าที่สุดของเขาคือเกราะสมบัติที่แท้จริงชั้นสูง

อัศวินพาล่าที่ได้สัมผัสกับพลังอันรุนแรงของแม่น้ำเก้าเสือก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นทันที

“มันคืออุบาย มันคือกับดัก ร่างมนุษย์เป็นตัวล่อ เขาใช้มันดึงดูดความสนใจให้เรามาใกล้มากขึ้น แหวนโลกของเขาจะต้องมีอัศวินหรือสิ่งมีชีวิตที่เทียบได้ซ่อนอยู่ สถานการณ์ที่นี่ไม่ดีกับเรา เราจำเป็นต้องรีบออกไปทันที”

อัศวินพาล่าจับดาบของเขาฟันทุกสิ่งที่ขวางทางและบินออก เขาใช้ความเร็วสูงสุดของเขา

อัศวินพาล่าขมวดคิ้วเมื่อเขารับรู้ว่าเผ่าพันธุ์ได้เข้ามาใกล้ แม้จะรู้สึกไม่ดี แต่เขาก็ไม่ได้กลัว เขาไม่รู้สึกว่ามีเจ้าแห่งจักรวาลซ่อนอยู่ในแหวนโลกของหลัวเฟิง และถ้าไม่ใช่เจ้าแห่งจักรวาลก็ไม่ใช่ภัยคุกคามสำหรับเขา

แสงสีทองได้ปรากฎขึ้นมาตรงหน้าเขา ความงดงามได้กระตุ้นให้วิญญาณตื่นตัว แสงสีทองได้ตัดผ่านแม่น้ำเก้าเสือ

ด้วยความงดงามของมันทำให้เห็นเหมือนภาพช้า อัศวินพาล่าเปิดตากว้างขึ้นเมื่อพบกับดาบที่กำลังเข้ามา เขาทั้งตกใจและโกรธ เขาทำการเหวี่ยงดาบด้วยความสามารถทั้งหมดที่มี เขาใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาตัดสินโชคชะตา

ดาบขนาดใหญ่ของอัศวินพาล่าได้กระแทกขึ้นไปในอากาศ และกระแทกกับแม่น้ำสีทอง ความเจ็บปวดเกิดขึ้นจากการตัดผ่านร่างกาย

“นี่มัน…ทักษะดาบอะไร” อัศวินพาล่าอาปากค้างจากความกลัว

“มันเป็นสิ่งน่ากลัวยิ่งกว่าอัศวินคนใดตลอดเวลาที่เคยพบมา”

ด้วยชุดเกราะสมบัติแท้จริงชั้นสูง ควรจะลดผลจากการโจมตีได้ 1 ส่วน 10,000 แต่ด้วยความอ่อนแอในพลังของอัศวินพาล่า ทำให้พลังการโจมตีลดลงไป 1 ส่วน 1,000

ร่างกายของอัศวินพาล่าลดลงไป 62% จากการโจมตีเพียงครั้งเดียว นี่ได้สร้างความหวาดกลัวลงไปในใจของอัศวินพาล่า

“ท่าไม่ดีแล้ว แม้จะมีเกราะสมบัติแท้จริงชั้นสูง ร่างกายข้าก็ถูกใช้ไปถึงครึ่งหนึ่ง”

แสงสีทองจากดาบนั้นได้ปรากฎตรงหน้าเขาอีกครั้งแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการโจมตีครั้งต่อไปหมายถึงชีวิตของเขา

“รีบหนีเร็วเข้า!” อัศวินพาล่าปล่อยเสียงที่เต็มไปด้วยพลังงานอมตะออกมา

ภายใต้การโจมตีจากดาบที่ส่องแสงในครั้งนี้ได้ทำให้อัศวินพาล่าถูกทำลายทันที มีเพียงเกราะสีม่วงทึบถูกทิ้งไว้กลางอากาศ ส่วนแหวนโลกและดาบของเขากระเด็นไปทางอื่น

“โจมตีสองครั้ง ถึงจะฆ่าเขาได้” หลัวเฟิงคิด

“ดูเหมือนว่าเทคนิคสูงสุดของเจ้าแห่งจักรวาล เมื่อใช้กับอัศวินที่สวมเกราะสมบัติแท้จริงชั้้นสูง เขาจะทนต่อพลังโจมตีได้ เขาแค่มีร่างกายขนาดเล็ก ถ้าเขามีร่างกายขนาดอสูรเขาทอง อาจต้องทำการโจมตีนับหมื่นครั้ง ถ้าเป็นแบบนั้นคงฆ่าเขาไม่ได้”

ทักษะดาบของหลัวเฟิงนั้นแข็งแกร่ง แต่ก็ยังไม่เกินความสามารถของเกราะสมบัติแท้จริงชั้นสูง เกราะยังคงสามารถช่วยเขาป้องกันการโจมตีจากศัตรูที่แข็งแกร่งได้

“โอ้ เริ่มกลัวแล้วเหรอ งั้นเรามาต่อกันเถอะ” หลัวเฟิงมองไปรอบๆ

หลัวเฟิงกระชับดาบตัดมุกในมือ เขากางปีกออกแล้วเริ่มพุ่งเข้าหาอัศวินชั้นสูงคนต่อไปเพื่อฆ่า

13 อัศวินที่ติดอยู่ในกับดักของแม่น้ำเก้าเสือต้องตกใจ อัศวินพาล่าที่แข็งแกร่งที่สุดในที่นี้ยังไม่อาจรอดพ้นจากการโจมตีเพียงสองครั้งไปได้

“รีบหนีเร็ว”

“มันเป็นกับดัก”

“แม้กับอัศวินพาล่าก็ไม่รอดพ้นจากการโจมตีของเขา ต้องรีบหนีแล้ว เร็วๆ”

“อ้าา”

“มัน อสูรอวกาศ…อ้าา”

เสียงกรีดร้องถูกส่งผ่านแม่น้ำเก้าเสือโดยมีพลังงานอมตะใส่ลงไปในเสียง

ผลกระทบจากคลื่นการต่อสู้เทียบกับของหลัวเฟิงนั้นมีความเฉียบคมรุนแรง และดุร้ายยิ่งกว่า

รูปร่างสัตว์เทพสีดำน่ากลัวอยู่ตรงเสียงร้องที่ดังขึ้น มันลดหัวลงและพุ่งชนด้วยความเร็วสูงใส่อัศวินด้วยเขาที่ยาวที่สุดของมัน

ด้วยการโจมตีครั้งเดียวก็ทำลายร่างของอัศวินทันที ด้วยเกราะสมบัติชั้นยอดไม่พอที่จะทนการโจมตีของอสูรเขาทองได้

“มันเป็นกับดัก”

“มนุษย์หลัวเฟิงนั้นเป็นเพียงแค่เหยื่อล่อ ยังคงมีอัศวินที่แข็งแกร่งกว่าอัศวินพาล่าอยู่ทางด้านหลัง”

“เจ้ามนุษย์ที่น่ารังเกียจ”

เกิดความเศร้าและความเจ็บปวด ทั้งความไม่พอใจ เสียงร้องต่างๆ ดังไปทั่ว

หลัวเฟิงที่ถือดาบตัดมุกเป็นเหมือนกับสัตว์เลือดเย็น เขาเคลื่อนไหวผ่านแม่น้ำสีทอง แล้วใช้ดาบตัดมุกตัดลงไปยังอัศวินทีละคน

ภายใต้ความเจ็บปวดที่เกิดจากแสงสีทองทำให้อัศวินชั้นสูงถูกทำลายทีละคน เกราะสมบัติที่แท้จริงชั้นกลางก็ไม่มีในหมู่พวกเขา พวกเขาก็ไม่มีความหวังที่จะป้องกันการโจมตีของหลัวเฟิง

หลัวเฟิงทำการโจมตีภายใน อสูรเขาทองทำการโจมตีด้านอก ทำให้อัศวินจากเผ่าพันธุ์อื่นไม่มีทางหนีรอด การเคลื่อนไหวของอัศวินชั้นสูงนั้นช้าลงจนเห็นได้ชัดภายในแม่น้ำสีทอง อัศวินพาล่าที่พอจะเป็นความหวังได้ถูกทำลายก่อนเป็นคนแรก ส่วนที่เหลือก็ไร้ความหวัง จำนวนของอัศวินที่ถูกขังอยู่ในแม่น้ำเก้าเสือได้ลดลงอย่างต่อเนื่องจนหมด

———-

การต่อสู้ในแม่น้ำเก้าเสือได้ดึงดูดอัศวินจากเผ่าต่างๆ ที่เฝ้ามองอยู่ด้านนอก ที่ระยะห่างออกไปเล็กน้อย

อัศวิน 6 ทีมได้ทำการเฝ้าสังเกตแม่น้ำเก้าเสือ ทั้ง 6 ทีมมี 15 อัศวินกับหนึ่งอัศวินระดับสูง

“มันเป็นกับดัก”

“เขาก็แค่เหยื่อ”

“ควรหนีเร็วเข้า”

เสียงที่ถูกส่งมาจากพลังงานอมตะได้มาถึง 6 ทีมอัศวิน พวกเขาสั่นออกมาอย่างช่วยไม่ได้

การเฝ้าดูจากระยะไกลทำให้พวกเขาถูกบังจากแม่น้ำขนาดใหญ่ พวกเขาเลยไม่สามารเห็นมันได้ชัด แต่พวกเขาก็ยังรับรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในแม่น้ำเก้าเสือ

เริ่มแรกมีแหล่งพลังงานที่แข็งแกร่งเกิดขึ้น แล้วก็ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องและเสียงตะโกน “หลัวเฟิงแค่เหยื่อล่อ…มันเป็นกับดัก…อัศวิน”

ช่วงหลังจากนั้นไม่นานก็เกิดความเงียบเหมือนความตายขึ้น

ทีมอัศวินทั้ง 6 ที่เฝ้ามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดกลางอากาศ พวกเขาขนลุกจากสิ่งที่ได้พบ พวกเขารู้แล้วว่าอัศวินที่ติดอยู่ในนั้นได้เสียชีวิตไปทั้งหมดแล้ว

เหลือเพียงหนึ่งร่างลอยอยู่กลางแม่น้ำสีทอง เขาถือดาบอยู่ในมือ มีปีกคู่สีเงินกำลังกางออก ผมสีดำ เขาทำการสำรวจพื้นที่รอบๆ

ทีมอัศวินทั้ง 6 ในระยะพันกิโลเมตรไม่กล้าที่จะส่งเสียงขึ้นมา