ตอนที่ 1128 คลังสมบัติ

ส่วนไกลสุดขอบของจักรวาล เขตแดนร้างที่ห่างจากดินแดนมนุษย์ เก้าพันล้านปีแสง

หลัวเฟิงเคลื่อนย้ายเผ่านจักรวรรดิเทพไปยังจุดที่ใกล้กับพิกัดที่เขาได้รับมากที่สุด สุดท้ายเขาก็ใช้การเทเลพอตเป็นเวลาสองวันก็มาถึงจุดหมาย

“อาจารย์อยู่ที่นี่งั้นเหรอ”

หลัวเฟิงในชุดเกราะสีเงิน ปีกสีเงินและดาบเงาเลือดอยู่ด้านหลัง เขายืนในอวกาศอันมืดมิด มันมีเพียงแค่ความมืดไร้แสงดวงดาวแม้สักดวงเดียว

“มันคือดินแดนแห่งความว่างเปล่าของจักรวาลหรือยังไง”

เมื่อจักรวาลปรากฎขึ้นมา กาแล็กซี่ก็จะเกิดขึ้นมาห่างกันเพียงเล็กน้อย กาแล็กซี่จำนวนมากได้ก่อสร้างดวงดาว ระยะห่างระหว่างพื้นที่ดวงดาวกว้างใหญ่มาก ดินแดนต่างๆ นั้นจะมีช่องว่างกว้างใหญ่ เป็นอวกาศที่มืดสนิดระหว่างกัน ศูนย์กลางของช่องว่างเหล่านี้มีไม่กี่ร้อยปีแสง หรือพันปีแสง

หลัวเฟิงไม่เห็นร่องรอยของแสงแม้แต่น้อย ไม่มีใครที่จะจินตนาการถึงความว่างเปล่านี้ ว่ามันจะน่ากลัวขนาดไหน

“ศิษย์ข้า เข้ามานี่” เสียงดังใกล้หูหลัวเฟิง

หลัวเฟิงหันกลับไปทันที

สะพานส่องแสงสวยงามได้ปรากฎตัวขึ้น ทั้งสะพานเหมือนทำมาจากคริสตัลใสที่ถูกเคลือบด้วยทอง

หลัวเฟิงบินเข้าไปหาสะพานและลงไปที่ผิวสะพาน เขาเดินไปตามทางเดินของสะพายไปยังสุดทางของมัน เขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของกาลอวกาศและเวลา

หลัวเฟิงทำการตรวจสอบพิกัดจักรวาลทันที สิ่งที่หลัวเฟิงพบทำให้เขาต้องตกใจ ทุกก้าวที่เขาก้าวบนสะพานจะสร้างระยะห่าง 10 ปีแสงในทันที ตั้งแต่ที่เขาขึ้นบนสะพานเขาก็ผ่านระยะทางไปล้านปีแสงแล้ว

จากจุดเริ่มต้นจนมาถึงจุดจบของสะพาน หลัวเฟิงก็เดินทางผ่านไป 1.2 พันล้านปีแสงแล้ว

ที่ปลายอีกด้านของสะพายมีทะเลสาบสวยงามที่มีปลาหลากหลายชนิดกำลังแหวกว่ายอยู่

“ไม่น่าจะเป็นแบบนี้” หลัวเฟิงกล่าว

หลัวเฟิงหันหลังกลับไปมอง ก่อนหน้านี้สะพานเหมือนจะยาวเพียงแค่ สามร้อยเมตรเท่านั้น แต่เขากลับเดินทางผ่านมา 1.2พันล้านปีแสง ทะเลสาบตรงหน้าเขาก็มีเส้นผ่านศูนย์กลางไม่กี่ร้อยเมตรเช่นกัน

หลัวเฟิงรับรู้ถึงพลังงานอมตะในจุดนั้นได้ มันไม่ใช่ทั้งทะเลสาบหรือปลาที่อยู่ในนั้น มันคือสมบัติประเภทพื้นที่ที่ทรงพลังอย่างมาก เมื่อหลัวเฟิงเดินไปตามทะเลสาบก็พบกับแปลงดอกไม้และสนามหญ้า

“นี่ก็แปลก” หลัวเฟิงมองใกล้ๆ ซ้ำๆ

ต้นหญ้ามีขนาดใหญ่กว่าที่เห็น ต้นไม้มีหินเล็กๆ ล้อมรอบ แต่แท้จริงแล้วมันคือวัสดุประเภทโลหะที่มีขนาดใหญ่ระดับดวงดาว

“การควบคุมที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ” หลัวเฟิงกำลังเดิน

ที่พักของอาจารย์เขานั้นเงียบมาก พื้นที่นั้นเต็มไปด้วยความงดงาม มันเต็มไปด้วยสมบัติและวัสดุที่มีค่าหลากหลายประเภท

หลัวเฟิงเดินมาถึงสวนที่เขาเห็นอาจารย์กำลังลูบหินขณะกำลังหลับตา

“อาจารย์” หลัวเฟิงโค้งคำนับ

ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ลืมตาและวางหินไว้ข้างๆ เขายิ้มให้กับหลัวเฟิง และกล่าวว่า “เจ้าสามารถมาที่นี่ได้เร็วทีเดียว”

“อาจารย์ สถานที่นี่อ้างว้างมาก ไม่เช่นนั้นข้าคงจะมาได้เร็วกว่านี้ ทำไมอาจารย์ถึงเลือกสถานที่เช่นนี้อาศัย”

“มันเงียบ และพื้นที่ว่างกว่า 100 ล้านปีแสง มันไม่มีอะไรเลย มันไม่เหมาะกับสิ่งมีชีวิตจะอาศัย”

“แต่มันดีสำหรับข้าที่จะอยู่ผู้เดียว ยังมีอีกหลายสถานที่ที่ข้าอาศัยในจักรวาลดั้งเดิม”

“โอ้ ใช่ สมบัติที่เจ้าเก็บมาอยู่ที่ไหน”

“อาจารย์คงหมายถึงของที่ข้าริบมา” หลัวเฟิงกล่าว

หลัวเฟิงเอาทุกสิ่งที่ได้จากเจ้าแห่งจักรวาลไฟหวิวออกมา

“แล้วเจ้าต้องการอะไร”

“ดาบสมบัติแท้จริงชั้นยอด” หลัวเฟิงตอบ

ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ได้หยิบสิ่งของต่างๆ ขึ้นมาดู

“มันไม่พอ” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่มองที่หลัวเฟิง

“ข้าจะไม่มอบผลประโยชน์ให้กับเจ้า ข้าอาจจะเสนอราคาที่น้อยกว่า ที่เผ่าพันธุ์ของเจ้ามอบให้ และสิ่งนี้ก็ยังมีค่าไม่มากพอ”

“หากเพิ่มดาบนี้” หลัวเฟิงนำดาบที่อยู่หลังเขาออกมา เนื่องจากเขาต้องการจะแลกดาบ เขาจึงไม่จำเป็นต้องใช้มันอีกต่อไป

ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ยังคงส่ายหัว

“อาจารย์” หลัวเฟิงยังคงมอง

“ข้ามีดาบสมบัติแท้จริงชั้นยอดอันเดียว แม้ว่าจะไม่ใช่ดาบสมบัติแท้จริงชั้นยอดชั้นสูงสุด สมบัติแท้จริงเล็กน้อยนี้ไม่เพียงพอ”

หลัวเฟิงขมวดคิ้ว เขานำสมบัติแท้จริงของเขามาทั้งหมดแล้ว เจ้าแห่งจักรวาลไฟหวิวเป็นเจ้าของสมบัติแท้จริงทั่วไปหลายอย่าง และเขาก็นำมันไปเก็บไว้ยังวังเมฆโลหิตแล้ว

หลัวเฟิงคิดถึงสิ่งที่อยู่ในแหวนโลกของเจ้าแห่งจักรวาลไฟหวิว มันมีสมบัติแท้จริงชั้นหกลางชิ้นหนึ่ง และเหรียญหุบเขาซุยเฉียน

“และเพิ่มสองสิ่งนี้” หลัวเฟิงนำสิ่งที่อยู่ในแหวนโลกออกมา

“เหรียญหุบเขาซุยเฉียนงั้นรึ” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่มองและหัวเราะ

“ดี ข้ากำลังเบื่อพอดี การไปหุบเขาซุยเฉียนเป็นการเดินทางที่ดี การเพิ่มสองอย่างนี้ ข้าก็จัดการให้ได้”

“อาจารย์ ท่านจะไปหุบเขาซุยเฉียนจริงๆ หรือ” หลัวเฟิงเปิดตากว้าง

“ทำไมข้าถึงจะไปไม่ได้ การใช้ชีวิตยาวนาน เราจำเป็นต้องหาความสุขของเรา” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่เดินห่างออกไป เขาตะโกนออกมาว่า “ยังไม่มาอีก เจ้าไม่ต้องการดาบแล้วรึไง”

หลัวเฟิงรีบตามหลังไป

ทั้งสองได้มายังห้องกว้างใหญ่ที่ถูกตกแต่งอย่างพิเศษ ผนังห้องเต็มไปด้วยประติมากรรมจำนวนมาก มีภาพบรรยายถึงสองสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่สู้กันบนที่ราบกว้างใหญ่ ยังมีรูปสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่ถูกฆ่าโดยสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่อื่น และภาพต่างๆ อีกมากมาย รูปทั้งหมดได้ปลดปล่อยพลังงานออกมาจนทำให้ทั้งห้องอยู่ในบรรยากาศแปลกๆ

“เหมือนกับอยู่ในสนามรบ” หลัวเฟิงที่จ้องมองไปยังรูปภาพต่างๆ เขารู้สึกถึงแรงกระตุ้นในการต่อสู้และการฆ่า

“จิตของข้ากำลังรับอิทธิพลจากภาพเหล่านี้”

“ห้องนี้เต็มไปด้วยสมบัติที่แท้จริง รวมไปถึงของตกแต่งทั้งหมด แต่ส่วนใหญ่นั้นเป็นเพียงสมบัติแท้จริงทั่วไป” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่กล่าว

หลัวเฟิงสำรวจรอบๆ ตัวเขา

มีของต่างๆ จำนวนมากแตกต่างชนิดกัน ทั้งผ้า อาวุธ พืช และอื่นๆ

สิ่งของแปลกๆ จำนวนมากกว่าพันชั้นถูกวางกระจายไปทั่วห้อง

“ทุกอย่างคือสมบัติแท้จริงทั้งหมด?” หลัวเฟิงตกใจ

“ของทั้งหมดรวมถึงของที่ใช้ตกแต่งทั้งหมด เหล่านี้ไม่มีค่ากับข้ามากนัก มันแค่สมบัติแท้จริงทั่วไปที่สร้างได้ง่ายๆ ของตกแต่งเหล่านี้มันเป็นเพียงแค่สมบัติแท้จริงทั่วไป”

หลัวเฟิงไร้คำพูด มีเพียงขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้นที่มีคุณสมบัติพอจะพูดว่าการสร้างสมบัติแท้จริงทั่วไปเป็นสิ่งง่ายๆ

“นั่นใช่ของข้ารึไม่” หลัวเฟิงถาม

“ตรงมุมนั้น” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ชี้ไปยังมุมหนึ่งของห้อง

หลัวเฟิงมองไปตามทิศทางที่อาจารย์ชี้ เขาพบกับดาบที่ดูเรียบง่ายที่มุมหนึ่งของห้อง หลัวเฟิงเดินไปยังฝักดาบที่มีฝุ่นจับ ปลอกดาบมีลวดลายสวยงาม

เมื่อหลัวเฟิงเข้าไปจับมันก็รู้สึกถึงวิญญาณที่ชั่วร้ายที่เข้ามายังร่างกายเขาทันที

ภายในพื้นที่สีดำกว้างใหญ่ ดาบยาวหลายหมื่นกิโลเมตรลอยอยู่กลางอากาศ ใบมีดถูกดึงออกมาจากฝักดาบช้าๆ อำนาจจากวิญญาณชั่วร้ายได้บุกรุกจิตของหลัวเฟิง

ดาบได้ถูกถึงออกจากฝักทั้งหมด ความตั้งใจฆ่าได้กระจายออกมาทั่วพื้นที่ หลัวเฟิงประทับตราจิตวิญญาณลงไปยังดาบ

“ดาบนี้เรียกว่า ดาบผู้เยี่ยมเยือน” หลัวเฟิงพูดออกมาเสียงเบา

“สำหรับตอนนี้ ดาบนี้ก็เกินพอสำหรับเจ้าขณะนี้ ไม่มีอะไรที่เหมาะไปกว่าดาบที่สร้างจากหินโลกเขาทอง มันจะเป็นอาวุธที่เหมาะกับเจ้าที่สุด”

“วัสดุที่จำเป็นสำหรับสิ่งนี้นั้นพิเศษกว่าทั่วๆ ไป ตอนนี้เจ้ายังไม่สามารถทำตามข้อกำหนดนั้นได้”

“หินโลกเขาทองงั้นเหรอ” ตาหลัวเฟิงส่องประกาย

“หินโลกเขาทองเป็นแกนกลางจากโลกภายในของเจ้า ด้วยความกว้างจากโลกภายในทำให้มันถึงขีดจำกัดของประเภทโลหะ”

“ภายในจักรวาลดั้งเดิมถือเป็นหนึ่งในโลหะที่มีค่าสูงสุด จะมีเพียงมหาสมุทรจักรวาลเท่านั้นที่จะพบสิ่งมีค่ากว่านั้น”

“หากตัดสินจากร่างกายของเจ้า การใช้หินโลกเขาทองถือว่าเป็นสิ่งเหมาะสมที่สุด”

“มันจำเป็นต้องใช้วัสดุอะไรบ้าง” หลัวเฟิงถามออกไปทันที

“หลังจากที่เจ้าฆ่าเจ้าแห่งจักรวาลและอัศวินชั้นยอด แล้วเราค่อยพูดถึงมัน”

“ดาบนั้นเป็นสิ่งที่ข้าลงแรงไปกับมันมาก อย่างปล่อยให้มันหลุดมือไปได้” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่กล่าว

หลัวเฟิงพยักหน้า

“เอาล่ะ เจ้าไปได้แล้ว”

“ครับ”

หลัวเฟิงคำนับอาจารย์และจากไปอย่างรวดเร็ว เมื่อหลัวเฟิงหายลับไป ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ก็กลับไปนั่งยังตำแหน่งเดิมที่สวยและจับหินก้อนเดิมกับที่หลัวเฟิงได้พบในตอนแรก

ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ได้ถอนหายใจเบาๆ ออกมา “เมื่อไรข้าจะพัฒนาขึ้นได้…”

———-

ทันทีที่หลัวเฟิงกลับไปยังจักรวรรดิเทพ เขาก็เริ่มทำความคุ้นเคยกับดาบใหม่ของเขา ช่วงที่เขากำลังฝึกอยู่นั้นก็ได้รับจดหมายจากผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล

“หลัวเฟิง เจ้าแห่งจักรวาลดาบสายน้ำ ทำไมถึงยังไม่มาหาข้าเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นบนดาวต้นกำเนิด”

“เจ้าแห่งจักรวาลเผ่าพันธุ์มนุษย์คงจะไม่เลิกถามเกี่ยวกับเจ้า มาที่นี่ให้เร็วที่สุด”

หลัวเฟิงอ่านจดหมายจบก็หลับตา

สิ่งที่เกิดขึ้นบนดาวต้นกำเนิดจะต้องทำให้ระดับสูงในเผ่าพันธุ์มนุษย์จัดการประชุมด่วน อาจารย์ได้เรียกเขาไปในตอนนี้ มันคงมาถึงบทสรุปสุดท้าย

“อาจารย์เรียกว่าเจ้าแห่งจักรวาลดาบสายน้ำ งั้นหรือ” หลัวเฟิงเลิกที่จะทำสิ่งต่างๆ และทำการเชื่อมต่อกับจักรวาลเสมือนในทันที