ตอนที่ 1179 ขวานยักษ์

“ถ้าข้ามีชีวิตรอดกลับมาได้ ข้าจะมีชีวิตไปตลอดกาล” หลัวเฟิงพูดออกมาเสียงเบา

สิ่งที่เรียกว่าจุติ มันเป็นความลับใหญ่ของมหาสมุทรจักรวาล

“มันห่างไกลเกินไปถึง 3 ยุคจุติ และข้าเพิ่งมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน”

หลัวเฟิงใช้อาณาจักรสีทองแต่ไม่พบอะไรเลย หลังจากนั้นหลัวเฟิงก็ออกจากช่องกาลอวกาศด้วยหอคอยดวงดาว

หลัวเฟิงได้สำรวจถ้ำหินเป็นเวลานาน แต่เขากลับไม่พบอะไรเลย

“การพบกับสิ่งที่เหลือไว้โดย เจียฟานฉี อาจจะเป็นเพราะโชคชะตา ข้ายังไม่สามารถผจญภัยในพื้นที่หลักได้ แล้วอาจต้องเสียใจไปตลอดหากหอคอยดวงดาวติดกับดัก”

หลัวเฟิงหันหอคอยดวงดาวและกลับ

มันเป็นการเดินทางง่ายๆ ด้วยการบันทึกเส้นทางการเดินก่อนหน้านี้ไว้

หลังจากผ่านไปสองเดือนเขาก็เดินทางกลับมายังถ้ำที่เคยเข้ามาในทีแรก

หลัวเฟิงไม่ได้ค้นหาสิ่งมีค่าของเขาต่อ เขาได้กลับไปยังจักรวาลดั้งเดิมแทน

———-

ดาวโลกในดินแดนมนุษย์

เมืองในทวีปเอเชีย ที่ร้านอาหารมีชายผมดำในชุดลำลองกำลังนั่งอยู่ ที่โต๊ะที่มีกาน้ำชากับถ้วยชา

มีการพูดคุยหลากหลายภายในร้านอาหาร

“การลงทุนในระบบโมยาในเวลานี้ถือเป็นเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่ เราร่วมมือกับระบบของจักรรพดินั้นเพื่อสิ่งที่เราต้องการ เราจึงให้เขา 10% ของจำนวนหุ้น เจ้าจักรพรรดินั้นโลภมาก และพยายามที่จะเอาเงินทุนเรา…ชิ เขาคิดว่าเราไม่สามารถทำอะไรเขาได้เพราะเขาอยู่ไกลจากจักรวาลแกนวูของเรา มันง่ายที่เราจะบดขยี้เขา”

“ข้าเกือบที่จะเป็นระดับขอบเขตแล้ว”

“ง่ายๆ ข้าให้สามดาวเคราะห์มีชีวิต เพื่อจะให้กำเนิดเด็กที่ดาวโลก”

หลัวเฟิงกลั้นหัวเราะ ผู้ที่สามารถมีชีวิตอยู่บนโลกคือครอบครัวใหญ่หรือสายเลือดระดับสูงของโลก

“อา หลัวเฟิง” หนึ่งในเสียงพูดขึ้น

หลัวเฟิงเงยหน้าขึ้น ชายดูสุภาพเดินตรงเข้าหาหลัวเฟิงพร้อมรอยยิ้ม เขาได้นั่งลงตรงข้ามกับหลัวเฟิง

หลัวเฟิงยิ้มกลับ “เหว่ยเหวิน ”

“พวกเขาไม่ได้ยินที่พวกเราพูดหรือ” เหว่ยเหวินมองรอบๆ

“พวกเขาจำมันไม่ได้” หลัวเฟิงกล่าว

“โอ้” เหว่ยเหวินยกนิ้วให้

“เจ้าคิดว่าข้าเป็นใคร” หลัวเฟิงยิ้ม

“เจ้านั้นยอดเยี่ยม ทุกคนรู้ว่าเจ้านั้นเป็นยังไง แต่ทำไมเจ้าถึงเลือกที่นี่”

เหว่ยเหวินกล่าว

“เพื่อฟังและสังเกต ผู้อาศัยบนดาวโลกเป็นชนชั้นสูงของโลก ข้าสามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมจากการฟังพวกเขาคุยกัน”

เหว่ยเหวินพยักหน้า

“ทำไมเจ้ายังอยู่ระดับขอบเขตขั้นเก้า ด้วยทรัพยากรที่มอบให้ เจ้าน่าจะกลายเป็นอมตะ” หลัวเฟิงถาม

เหว่ยเหวินเป็นเพื่อนกับหลัวเฟิงมานาน เหว่ยเหวินใกล้เคียงกับหลัวฮว๋าเมื่อเขาเป็นทูตแกนวู ตอนนั้นเหว่ยเหวินอยู่ในระดับจักรวาล หลัวเฟิงได้จัดหาทรัพยากรให้กับพ่อ แม่ ภรรยา น้องชาย และ เหว่ยเหวิน เขาต้องการแน่ใจว่าพวกเขาจะได้เป็นอมตะ ส่วนลูกชายทั้งสองของเขาเข้มงวดกว่า

“ยังคงมีเวลาอีกนานไป ข้าสามารถใช้ชีวิตระดับขอบเขตได้อีกหลายล้านปี มันเป็นเรื่องดีที่จะฝึกฝนให้เป็นระดับห้วงมิติ” เหว่ยเหวินกล่าว

“มันก็เหมือนกัน”

ในด้านสถานจะสูง แต่หลัวเฟิงก็ไม่ได้แสดงความเหนือกว่าต่อหน้าเหว่ยเหวิน มันเป็นสาเหตุที่ทำให้เหว่ยเหวินปฎิบัติต่อหลัวเฟิงเหมือนคนทั่วไป

พวกเขาพูดคุยกันจนมืด

———-

หลัวเฟิงทำการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเรือจักรวาล

มีสองสิ่งมีชีวิตในพื้นที่ด้านในของส่วนยอดเอียง

สิ่งมีชีวิตสามใบหน้า แปดแขนที่มาพร้อมกับค้อนในแต่ละข้าง

“ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล เจ้าต้องสู้กับข้าในวันนี้” หนึ่งในนั้นกล่าว

“เจ้ามาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทร์ม่วง นี่คงเป็นครั้งแรกที่เจ้าได้ออกมา เจ้าต้องการให้ข้าเป็นคู่ต่อสู้กับเจ้างั้นหรือ”

มีสองดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ที่เล็กกว่าอีกอันเรียกว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทร์ม่วง

“ใช่ เจ้าคือคู่ต่อสู้ของข้า ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล” สิ่งมีชีวิตสามหน้ามีใบหน้าโกรธ อ่อนโยน และเฉยเมย ด้านที่ดุร้ายกำลังจ้องมาที่ผู้นำเมือง

“ข้าจะเลือกแต่ผู้แข็งแกร่ง”

“ได้” ผู้นำเมืองกล่าว

“ดี ข้าอยากเห็นว่าผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลจะทรงพลังเพียงใด”

สิ่งมีชีวิตสามหน้าเริ่มตั้งท่าจู่โจม

ค้อนได้กลายเป็นเงา พวกมันได้กลายเป็นค้อนเทพขนาดใหญ่ มันทำลายพื้นที่รอบๆ ค้อน

ผู้นำเมืองส่ายหัว “เคออส”

ผู้นำเมืองตบไปที่สิ่งมีชีวิตสามหน้าด้วยฝ่ามือสีทองขนาดใหญ่ จักรวาลถูกสร้างขึ้นมาในฝ่ามือ มันกำเนิดเป็นพลังงานทุกประเภท

ฝ่ามือสีทองขนาดใหญ่ฟาดเข้ากับค้อนยักษ์

เงาค้อนได้ถูกทำลายและฝ่ามือกระเด้งถอยกลับมา ลมทำให้สิ่งมีชีวิตสามหน้าถูกแช่แข็ง และน้ำแข็งก็ถูกทำลายออกมา

“โอ้ สมกับเป็นผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ท่านบรรพบุรุษกล่าวว่าเจ้ามีโอกาสสูงที่สุดในการเป็นเจ้าแห่งจักรวาลสูงสุด ด้วยฝ่ามือเดียวเจ้าก็เอาชนะข้าได้ ดูเหมือนข้าจะอวดดีไปหน่อย”

สิ่งมีชีวิตสามหน้าได้หายตัวไป

“โอกาสสูงสุดในการเป็นเจ้าแห่งจักรวาลสูงสุดงั้นรึ บรรพบุรุษของสองดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน” ผู้นำเมืองพูดด้วยเสียงเบา

“บรรพบุรุษดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทร์ม่วงได้พูดบางอย่างเกี่ยวกับข้า เจ้าแห่งจักรวาลในดินแดนของเขาจำนวนมากคงมาสู้กับข้า”

มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้นำเมืองจะมีสิ่งมีชีวิตจากสองดินแดนศักดิ์สิทธิ์มาขอต่อสู้กับเขา พลังงานอมตะของเขาด้อยกว่าเจ้าแห่งจักรวาลสายธารดวงดาว แต่เขาเป็นที่รู้ดีว่าทรงพลังกว่า

ผู้ก่อตั้งขวานยักษ์ได้ส่งข้อความหาผู้นำเมือง “โกลาหล ฮ่า ฮ่า ข้าโชคดีมาก ข้าได้รับสมบัติแท้จริงสูงสุด บอกเจ้าแห่งจักรวาลมนุษย์ว่าเรากำลังฉลองกัน”

“สมบัติแท้จริงสูงสุดงั้นรึ ขวานยักษ์ได้สมบัติแท้จริงสูงสุดอย่างงั้นเรอะ”

ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลรู้สึกยินดีมาก มันเป็นสิ่งที่มนุษย์ทั้งเผ่าพันธุ์ต้องฉลอง เขาได้ส่งข้อความหาเจ้าแห่งจักรวาลคนอื่นๆ ในเผ่าพันธุ์มนุษย์ในทันที

แล้วในไม่ช้าเจ้าแห่งจักรวาลต่างๆ ของมนุษย์ก็ได้รับข้อความ รวมถึงหลัวเฟิง