ตอนที่ 1295 สมบัติใช้สำหรับป้องกัน

เจ้าแห่งจักรวาลมนุษย์ได้เดินตามผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลออกไปตามทางเดิน พวกเขามองเห็นเรือสุสานที่กำลังลอยอยู่เหนือแม่น้ำพันสมบัติในพื้นที่ด้านหลังวังผู้นำเมือง

“เราจะไปที่ไหน” แม้แต่เจ้าแห่งจักรวาลความมืดก็ไม่รู้เกี่ยวกับสมบัติที่เหลือเอาไว้โดยอาจารย์ต้นกำเนิดเพื่อไว้สำหรับการป้องกันนี้

“ไปที่เรือสุสาน นี่เป็นพื้นที่ส่วนกลางของดินแดนลับปฐมกาล มีเจ้าแห่งจักรวาลมากมายจากเผ่าพันธุ์อื่น ข้าไม่ต้องการให้ข้อมูลรั่วไหล เข้าไปยังเรือสุสานก่อนแล้วข้าจะให้ทุกคนได้เห็น”

หลังจากที่พวกเขาได้เข้าไปยังเรือสุสาน ตอนนี้เรือมีความยาวแสนล้านกิโลเมตรเหนือแม่น้ำพันสมบัติ

“เรือสุสานช่างยอดเยี่ยมจริงๆ ถึงมันจะทำการโจมตีเองไม่ได้ แต่ก็ทำการต้านทานการโจมตีจากเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดได้ไม่ยาก แม้แต่สมบัติแท้จริงสูงสุดก็ทำแบบนี้ไม่ได้ ด้วยเรือนี้ประตูเคลื่อนย้ายมนุษย์จะต้องปลอดภัย”

เจ้าแห่งจักรวาลทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

การที่อาจารย์ต้นกำเนิดถูกขังเอาไว้ ทำให้ประตูเคลื่อนย้ายไม่อาจถูกสร้างขึ้นใหม่ได้ เรือสุสานนั้นมีความมั่นคงอย่างมาก มันต่างจากสมบัติแท้จริงสูงสุดอื่นๆ

“ในมหาสมุทรจักรวาล แม้แต่เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดระดับเจ็ดและแปดก็ไม่สามารถที่จะสร้างความเสียหายกับเรือสุสานนี้ได้ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงในจักรวาลดั้งเดิม” หลัวเฟิงพูดด้วยความมั่นใจ

ประตูเคลื่อนย้ายถูกปกป้องอย่างดีภายในห้องหนึ่งในเรือสุสานที่มีขนาดแสนล้านกิโลเมตร มันอยู่ที่นี่คือความปลอยภัยสำหรับมันอย่างแท้จริง เจ้าแห่งจักรวาลมนุษย์รวมตัวอยู่ภายในเรือสุสาน

ผู้นำเมืองยิ้ม “ข้าจะให้เจ้าได้เห็น”

เจ้าแห่งจักรวาลมนุษย์ได้มองตรงมายังผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล

“ดูมัน” ผู้นำเมืองยื่นมือออกมา

ทุกคนจ้องมายังฝ่ามือของผู้นำเมือง วัตถุบางอย่างได้ปรากฏขึ้นมาบนฝ่ามือของเขา พลังงานของสมบัติได้ไหลผ่านออกมาจากวัตถุนี้

“สิ่งนี้…มัน…” หลัวเฟิงเปิดตากว้าง

“คือ…” เจ้าแห่งจักรวาลเป็งกงมีความสับสน

“นี่คืออะไร” เจ้าแห่งจักรวาลความมืดแสดงความสับสนไม่แพ้กัน

วัตถุที่เหมือนกับประติมากรรมที่กำลังนั่งอยู่บนมือของผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล มันมีเนินเขา ทะเลสาบ บ้านไม้…เนินเขา น้ำ และบ้านได้อยู่รวมกันอย่างกลมกลืน มันดูเหมือนกับงานศิลปะชิ้นหนึ่ง พลังของมันเช่นเดียวกับสมบัติแท้จริง มันมีพลังเช่นเดียวกับสมบัติแท้จริงชั้นยอด หากเป็นสมบัติแท้จริงสูงสุด พลังของมันก็ถูกปรามไว้

หลัวเฟิงมองไปที่ผู้นำเมือง “อาจารย์”

คนอื่นๆ ก็มองไปยังผู้นำเมืองด้วยความสับสน “มันคืออะไร โกลาหล”

“นี่คือสมบัติไว้สำหรับป้องกันที่เหลือเอาไว้โดยอาจารย์ต้นกำเนิด”

“นี่ไม่ใช่สมบัติแท้จริงสูงสุด มันจะคุ้มกันเผ่าพันธุ์ได้อย่างไร”

ผู้นำเมืองจ้องมองทุกคนก่อนที่จะยิ้ม “ข้าต้องใส่พลังเข้าไปก่อนที่เจ้าจะได้รู้ถึงพลังของสมบัติชิ้นนี้”

พลังงานอมตะถูกขับเคลื่อนที่ฝ่ามือของผู้นำเมือง มันถูกส่งเข้าไปยังสมบัตินี้ มันลอยตัวขึ้นและใหญ่ขึ้น มันกลายเป็นภูเขาสูงแสนกิโลเมตร ตรงตีนเขาเป็นบ้านไม้สูง 100 กิโลเมตร มีทะเลสาบ 1 พันกิโลเมตรอยู่ตรงหน้าบ้านไม้

ผู้นำเมืองค่อยๆ ปรับร่างกายให้มีขนาดความสูง 10 ล้านกิโลเมตร เจ้าแห่งจักรวาลคนอื่นๆ ก็ทำตามเช่นเดียวกัน พวกเขาเดินตามผู้นำเมืองผ่านทะเลสาบไปยังบ้านไม้

“โกลาหล พลังของสิ่งมีค่านี้คืออะไร” เจ้าแห่งจักรวาลเป็งกงถาม

“ข้ายังไม่กระตุ้นการแกะสลักของมัน มันจึงไม่มีทางใช้พลังของมันได้แน่นอน”

ผู้นำเมืองยืนอยู่ข้างทะเลสาบ ร่างที่มีเท้าเปล่าพร้อมกับไม้เท้าขรุขระปรากฏตัวขึ้น

“มันเป็นสมบัติที่จุกจิก ร่างทั้งสองของข้าต้องทำงานร่วมกันถึงจะมีพลังงานอมตะเพียงพอใช้งานเจ้าสิ่งนี้”

ร่างที่มีเท้าเปล่าได้ไปยืนที่ภูเขา จากนั้นก็สัมผัสกับภูเขา

ผู้นำเมืองได้ก้าวไปยังใจกลางทะเลสาบ

ภูเขาเกิดการสั่นสะเทือน การแกะสลักได้ปรากฏตัวขึ้นไปทั่วพื้นที่ แสงสีเขียวจากภูเขาได้ขึ้นสู่ท้องฟ้าและปกคลุมไปทั่ว

ทะเลสาบเกิดการสั่นสะเทือน การแกะสลักได้หายไปพื้นดินกลายเป็นพื้นดินสีเทา ท้องฟ้าสีเขียวและพื้นดินสีเทาได้บรรจบกันที่บ้านไม้ บ้านไม้เร่งเปล่งประกาย แสงได้ปกคุลมทุกตารางนิ้วของท้องฟ้าและพื้นดิน ท้องฟ้าสีเขียวและพื้นดินสีเทาตัดกันได้สร้างเป็นแสงสว่าง เจ้าแห่งจักรวาลทุกคนได้รับรู้ถึงพลังมหาศาลที่อยู่ด้านใต้

“มันทรงพลัง”

“อาจารย์ได้ใช้เวลาจำนวนมากไปกับการสร้างสมบัตินี้” ผู้นำเมืองที่อยู่กลางทะเลสาบกล่าว

“ภูเขา พื้นดิน ทะเลสาบ บ้านไม้ถูกสร้างขึ้นมาด้วยองค์ประกอบทั้งหมด 36,200 มันเป็นวัสดุชั้นเยี่ยม แต่เทคนิคนั้นเรียบง่าย เมื่อรวมกันสร้างเป็นสามองค์ประกอบ ภูเขา ทะเลสาบ บ้านไม้ อาจารย์ได้บอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าเป็นกฎเบื้องต้นการทำงานจักรวาล สมบัตินี้ถูกเรียกว่า เงื้อมมือจักรวาล มันคือจักรวาลขนาดเล็กแบบย่อ มันสามารถสร้างการโจมตีระดับหกได้ในทันทีในพื้นที่ควบคุม มันสามารถปกคลุมพื้นที่ได้หนึ่งปีแสง”

มันเป็นสมบัติแท้จริงสูงสุดประเภทพื้นที่…สมบัติประเภทนี้สามารถที่จะทำการโจมตีภายในพื้นที่ควบคุม แต่เจ้าแห่งจักรวาลไม่สามารถที่จะทำการโจมตีระดับหกเมื่อใช้มันได้

สมบัติประเภทพื้นที่นั้นส่วนมากจะใช้เพื่อขัดขวาง มีเพียงเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดเท่านั้นที่จะใช้มันในการโจมตีในระดับหกจากเทคนิคของเขา และมันก็ได้เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

แต่ผู้นำเมืองบอกว่าเขาทำมันได้สองครั้ง มันเปรียบได้กับสองเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดโจมตีในเวลาเดียวกัน และยังอยู่ที่ไหนก็ได้ในระยะของมัน

“มันคือจักรวาลขนาดเล็กที่เรียบง่าย เมื่อใครอยู่ที่นี่ก็เหมือนกับอยู่ในจักรวาลขนาดเล็ก ข้าควบคุมและโจมตีเป้าตามต้องการได้ ข้าสามารถที่จะสร้างความเจ็บปวดแก่เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดและให้พวกเขาหนีออกไปไม่ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ แต่สมบัตินี้สามารถทำ พลังได้เพียงระดับหกแม้แต่ในมหาสมุทรจักรวาล มันจึงมีประโยชน์มากกว่าในจักรวาลดั้งเดิม อาจารย์ต้นกำเนิดทำมันขึ้นมาเพื่อป้องกันเผ่าพันธุ์ของเรา”

“ด้วยสมบัตินี้ ไม่ว่าจะเป็นสองหรือสามเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด พวกเขาก็จะต้องพ่ายแพ้เมื่อโจมตีเรา อาจารย์ต้นกำเนิดสร้างได้เพียงสมบัติแท้จริงชั้นยอดเท่านั้น แต่เมื่อรวมสมบัติเข้าด้วยกัน มันก็มีค่าเกินจินตนาการ”

เจ้าแห่งจักรวาลทุกคนตกใจ อาจารย์ต้นกำเนิดได้สร้างสมบัติที่ดียิ่งกว่าสมบัติแท้จริงสูงสุดประเภทพื้นที่ แต่มันก็จะอ่อนแอกว่าถ้าอยู่ในมหาสมุทรจักรวาล

“นี่มันประเภทเครื่องจักร ส่วนประกอบขนาดเล็กสามระบบ เช่นเดียวกับปีกซื่อหวู๋ที่มีปีกห้าคู่และปีกสีขาวเป็นต้นกำเนิด ส่วนสำคัญของมันคือบ้านไม้”

หลัวเฟิงรู้สึกตกใจ

“มันมีความซับซ้อนยิ่งกว่าปีกซื่อหวู๋” หลัวเฟิงกำลังตื่นเต้น

เงื้อมมือจักรวาล เป็นสมบัติประเภทเครื่องจักรระดับต่ำ ในอารยธรรมโบราณนั้นอยู่เหนือกว่ามาก ด้านโครงสร้างนั้น ปีกซื่อหวู๋นั้นง่ายกว่ามาก ส่วนเงื้อมมือจักรวาลนี้มีความซับซ้อนกว่ามาก มันต้องการสองร่างของผู้นำเมืองถึงจะใช้งานมันได้

สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนคือ มันคือสมบัติประเภทเครื่องจักร เพราะมันดูธรรมดาแต่กลับมีพลังที่พิเศษ มันสามารถเข้าถึงพลังระดับหก

“หนึ่งท้องฟ้า หนึ่งพื้นดิน หัวใจของท้องฟ้าและพื้นดิน” เจ้าแห่งจักรวาลเป็งกงพูดช้าๆ

“แสง ความมืด และต้นกำเนิด” เจ้าแห่งจักรวาลความมืดกล่าว

เจ้าแห่งจักรวาลทุกคนได้มองการทำงานจักรวาลอันเรียบง่ายนี้ การทำงานของเงื้อมมือจักรวาลนี้เป็นเช่นเดียวกับจักรวาลขนาดเล็ก และมันมีความกว้างกว่าจักรวาลขนาดเล็กของหลัวเฟิงมาก

“เวลาและอวกาศรวมกัน แล้วกำเนิดเป็นจักรวาล…” หลัวเฟิงมองท้องฟ้าพื้นดินและแสงที่ปกคลุมพื้นที่ ทุกอย่างเป็นการทำงานของกฎจักรวาล มันได้สะกิดใจของเขา

หลัวเฟิงได้แตะถึงขีดจำกัดอัศวิน เขาไม่สามารถพัฒนาต่อ ทว่าแรงบันดาลใจได้ไหลท่วมเข้ามาในจิตใจของเขา หลัวเฟิงเงยหน้าขึ้นและยิ้ม