ตอนที่ 1317 เส้นทางสู่เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดของหลัวเฟิง

หลัวเฟิงคิดว่าจิตจักรวาลดั้งเดิมจะอยู่เหนือความขัดแย้งทั้งหมด แต่ยังมีความโกรธที่มีคนทำอะไรผิด และต้องฆ่าสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่เหล่านั้น แต่การที่จะฆ่าใครบางคนนั้นก็ไม่สามารถที่จะลงมือทำด้วยตัวเองได้ จึงจำเป็นต้องใช้ความช่วยเหลือจากสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่ในการฆ่าเจ้าแห่งจักรวาลยันอา และเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดทั้งสาม ทำให้เห็นว่าจิตจักรวาลดั้งเดิมที่ทรงพลังอย่างมาก จำเป็นต้องทำตามกฎบางอย่าง

“แม้แต่อาจารย์ต้นกำเนิดที่ต่อต้านจิตจักรวาลดั้งเดิมยังถูกหยุดเอาไว้ตลอดกาล ไม่เคยได้ยินว่าจิตจักรวาลดั้งเดิมต้องการให้ใครซักคนตายด้วยเจตนาตัวเอง มันทำงานด้วยสัญชาตญาณที่บริสุทธิ์” หลัวเฟิงคิด

หลังจากคิดไตร่ตรอง หลัวเฟิงก็ได้ถูกคุกคามเล็กน้อยจากจิตจักรวาลดั้งเดิม

———-

“งานของข้าก็คือการบอกเจ้าว่าเกิดอะไรขึ้น ใครคือผู้สมคบคิดที่นำความตายมาสู่ผู้สร้างขวานยักษ์ มนุษย์สามารถตัดสินใจที่จะทำอะไรกับมันก็ได้ เราไม่สามารถบังคับอะไรเจ้าได้” บรรพบุรุษเทพสองหน้ากล่าวพร้อมกับยิ้ม

หลัวเฟิงแอบหัวเราะอยู่ในใจ มันไม่ใช่เพราะบรรพบุรุษเทพบังคับพวกเขาไม่ได้ แต่มันเป็นเพราะจิตจักรวาลดั้งเดิมไม่สามารถที่จะบังคับมนุษย์ได้ แต่พวกเขาต้องเข้าใจดีอยู่แล้วว่ามนุษย์คงไม่ปล่อยศัตรูที่ฆ่าผู้สร้างขวานยักษ์ไปได้ แต่การแก้แค้นคงไม่ได้เร็วนัก

“ขอบคุณท่านบรรพบุรุษเทพสองหน้า มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับมนุษย์เราจริงๆ ข้าจำเป็นต้องขอตัวก่อน”

หลัวเฟิงลุกขึ้นและไปยังวังของเขาบนเกาะโบฮีเนียลก่อนที่จะเคลื่อนย้ายผ่านจักรวรรดิเทพ หลังจากหลัวเฟิงลุกขึ้นบรรพบุรุษเทพสองหน้าก็ลุกขึ้นตามทันที

———–

ดินแดนลับปฐมกาลของมนุษย์

คลื่นสั่นสะเทือนจนสร้างเป็นคลื่นสูงเหนือมหาสมุทรกว้างไกล

ผ่านมาร้อยปีหลังจากสงคราม หลัวเฟิงได้ออกมาจากมหาสมุทรกว้างไกล มหาสมุทรกว้างไกลของเขาได้ซ่อนสมบัติแท้จริงชั้นยอดประเภทวิญญาณเอาไว้สำหรับการป้องกัน เขาสามารถที่จะป้องกันการโจมตีวิญญาณระดับสิบได้ด้วยสมบัติป้องกันวิญญาณและเทคนิควูดูเหม่ย

มนุษย์ได้จับเจ้าแห่งจักรวาลไว้กว่า 200 ในสงคราม พันธมิตรร่วมจึงอ่อนแอลงกว่าที่เคย

พันธมิตรอิสระที่ได้รับข้อมูลมรดกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทร์ม่วงก็สูญเสียแรงจูงใจไปแล้ว ยังมีเจ้าแห่งจักรวาลกว่าครึ่งของพวกเขาถูกจับเอาไว้ การที่ไม่มีผลประโยชน์ใดๆ และยังเสี่ยงอันตรายจากการต่อสู้ พันธมิตรร่วมจึงไม่มีทางได้รับการช่วยเหลือจากพันธมิตรอิสระอีก

พันธมิตรร่วมที่มีกองกำลังเจ้าแห่งจักรวาลเพียง 400 ไม่ได้เป็นภัยคุกคามกับมนุษย์อีก

“อาจารย์” หลัวเฟิงกว้าไปยังหน้าวังที่อยู่สูงสุดในเมืองแห่งความโกลาหล ผู้นำเมืองกำลังยืนมองมาที่หลัวเฟิง

“เจ้ากำลังฝึกอยู่ทำไมถึงมาที่นี่” ผู้นำเมืองยิ้มให้

“ข้าเพิ่งจะได้พูดคุยกับบรรพบุรุษเทพสองหน้า จิตจักรวาลดั้งเดิมได้ให้ข้อมูลที่สำคัญบางอย่างกับข้า ข้าจึงต้องมาที่นี่เพื่อพูดคุยกับอาจารย์”

“นั่นมันคือจิตจักรวาลดั้งเดิมจริงๆ งั้นหรือ แล้วมันเป็นข้อมูลประเภทไหน”

“บรรพบุรุษเทพสองหน้าได้บอกถึงสามคนที่สมคบคิดกันฆ่าผู้สร้างขวานยักษ์”

ร่างผู้นำเมืองสั่น “ใคร”

“จากยุคกำเนิดที่หนึ่ง เจ้าแห่งจักรวาลดาวสายฟ้า จักรพรรดิเจินเจี๋ย บรรพบุรุษเทพมังกรหิน”

บรรยากาศรอบๆ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลกำลังเต็มไปด้วยความต้องการฆ่าที่รุนแรง เขานั้นเป็นผู้ที่ได้รับผลกระทบที่สุดจากการตายของผู้สร้างขวานยักษ์

หลัวเฟิงนั้นแค่รู้สึกขอบคุณขวานยักษ์ที่ได้มาช่วยเหลือเขามาก่อน พวกเขานั้นไม่ได้สนิทกันและพูดคุยกันมากนัก ขวานยักษ์ก็เป็นเหมือนพี่น้องที่ติดตามอาจารย์ต้นกำเนิดมาด้วยกัน

หลังจากอาจารย์ต้นกำเนิดถูกขังเอาไว้ ภาระของมนุษย์ทั้งหมดก็ตกอยู่กับขวานยักษ์และผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล อาจารย์ก็เป็นเหมือนกับพ่อของทั้งสอง และขวานยักษ์ก็เป็นเหมือนกับพี่ใหญ่

“เจ้าแห่งจักรวาลดาวสายฟ้า จักรพรรดิเจินเจี๋ย บรรพบุรุษเทพมังกรหิน สมควรตาย” ผู้นำเมืองกล่าว

“อาจารย์…” หลัวเฟิงเข้าใจว่าผู้นำเมืองกำลังควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ไม่ได้

“ข้าไม่เป็นไร” ผู้นำเมืองควบคุมอารมณ์เอาไว้

“ข้ารู้ดีว่าการจัดการกับเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดทั้งสามนั้นยากเพียงไร การที่ผู้สร้างขวานยักษ์ไม่ต้องการเอ่ยถึงทั้งสาม เพราะเขาไม่ต้องการให้ได้รับความสูญเสีย แต่การล้างแค้นให้ขวานยักษ์อาจจะเป็นสักทาง แต่มันไม่ใช่ตอนนี้”

หลัวเฟิงพยักหน้า

ผู้นำเมืองหลับตา ได้ระงับอารมณ์ของเขาไว้สำเร็จก็ลืมตาขึ้นมา “หลัวเฟิง เจ้าได้ฝึกมาหลายร้อยปี ข้าก็ไม่ได้อยากรบกวนเจ้า แต่ข้าก็อยากให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในช่วงร้อยปีที่ผ่านมา”

“ขอบคุณอาจารย์” หลัวเฟิงกล่าว

“พันธมิตรหงมีนโยบายที่ดีขึ้นกว่าเดิมในตอนนี้ มันมีประโยชน์มากขึ้นในการเข้าร่วมกับพันธมิตรหงและการทรยศพันธมิตรจะถูกลงโทษอย่างรุนแรง พันธมิตรหงกำลังเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่ง แม้แต่ 12 เจ้าแห่งจักรวาลจากพันธมิตรอิสระก็ยังมาเข้าร่วมกันเรา”

มันเป็นจริง ในสายตาทุกคนจะเห็นว่าความสามัคคีในฝ่ายมนุษย์นั้นดีขึ้น แต่กองกำลังพันธมิตรร่วมนั้นรวมกันแบบหลวมๆ มนุษย์นั้นมีศักยภาพเพิ่มขึ้น แรงดึงดูดจากผลประโยชน์ทำให้คนอื่นถูกดึงดูดเข้ามามากขึ้น

“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทร์ม่วงได้มอบมรดกให้กับพันธมิตรอิสระและพันธมิตรร่วม มันได้ถูกแพร่กระจายไปอย่างกว้างขวาง เจ้าแห่งจักรวาลบางคนที่อยู่ในพันธมิตรหงได้มาจากพันธมิตรอิสระ พวกเขาได้แบ่งปันมรดกนั้นให้แก่เรา”

“นั่นก็หมายความว่า เราได้รับมรดกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทร์ม่วงด้วย มันได้ถูกเตรียมไว้ให้เราได้รับรู้ถึงมรดก” ผู้นำเมืองกล่าว

“มรดกนั้นเป็นอย่างไร” หลัวเฟิงถาม

“มันมีรายละเอียดครอบคลุมอย่างมาก มันดีกว่าข้อมูลที่เราเตรียมไว้สำหรับเผ่าพันธุ์อื่นๆ ถึงสิบเท่า มันเทียบกันไม่ได้กับของเจ้า”

หลัวเฟิงพยักหน้า ข้อมูลที่เขาได้รับจากมรดกสายน้ำวูดูวงนั้นมีความเหลือเชื่ออย่างมาก มันยังรวมถึงการสร้างของมีค่าประเภทเครื่องจักร และอื่นๆ อีกมากมาย หลัวเฟิงนั้นนำส่วนเล็กๆ ของมรดกสายน้ำวูดูวงออกมาให้กับเผ่าพันธุ์อื่นๆ เท่านั้น มันเป็นรูปแบบง่ายๆ ที่เทียบไม่ได้กับที่มนุษย์มีอยู่

“จากพื้นที่มรดกของดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทร์ม่วงให้เรา เราสามารถให้เพิ่มได้อีกเล็กน้อยเพื่อ ล่อลวงเผ่าพันธุ์อื่น มันไม่ง่ายที่จะได้เป็นเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด มันจึงไม่มีปัญหาที่จะมอบข้อมูลให้กับพวกเขา ด้วยเวลากับการฝึกฝนเป็นระบบที่มนุษย์มี อัศวินจำนวนมากจะถือกำเนิด แม้แต่เจ้าแห่งจักรวาลก็เช่นกัน มนุษย์จะเติบโตขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อมีสิ่งมีชีวิตทรงพลังมากกว่าอาจารย์ต้นกำเนิดหรือผู้ที่สามารถกลับชาติได้ สถานะของเราก็จะมั่นคงยิ่งขึ้น”

หลัวเฟิงพยักหน้า ถ้ามนุษย์ก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาก็จำเป็นต้องช่วยผู้สนับสนุนพวกเขาด้วยเช่นกัน ไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครภักดีต่อมนุษย์

“การฝึกในร้อยปีเป็นอย่างไร” ผู้นำเมืองกล่าว

“มันยอดเยี่ยมมาก” หลัวเฟิงแสดงความสุขออกมา

ผู้นำเมืองพยักหน้า เขารู้ว่าลูกศิษย์ของเขาคนนี้นั้นเป็นอย่างไร การที่บอกว่าดีขึ้นก็หมายถึงว่ามันดีขึ้นมาก

“เจ้ามีแผนสำหรับการเป็นเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดหรือไม่”

“ครับ แต่มันยังยากอยู่มาก” หลัวเฟิงตอบ

หลัวเฟิงวางแผนที่จะเข้าถึงกฎและเทคนิคสูงสุดทั้งหมดของเจ้าแห่งจักรวาล มันเป็นเรื่องยากมากที่จะเข้าถึงระดับเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด แต่หลัวเฟิงก็ยังสามารถที่จะสร้างเทคนิคระดับเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดได้โดยที่ยังไม่เป็นเจ้าแห่งจักรวาล

ในช่วงร้อยปีที่ผ่านมาหรือนับเวลาจากห้องฝึกฝนก็เป็นหลายร้อยยุค ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับหลัวเฟิงนั้นเป็นการทำความเข้าใจหอคอยดวงดาว

หลัวเฟิงมีความสุขทุกครั้งสำหรับเวลาที่คิดถึงหอคอยดวงดาว มันเป็นสมบัติที่ลึกลับที่สุดที่เขาได้ครอบครองมัน ตอนที่เขาอ่อนแอก็ไม่ได้ค้นพบความพิเศษของมัน หลังจากแข็งแกร่งขึ้น หลังจากสงครามเขาก็ค้นพบเพียงแค่จุดเล็กๆ ของหอคอย

ดวงดาวเท่านั้น มันเป็นสมบัติที่พิเศษที่ให้พลังของเขาแข็งแกร่งยิ่งขึ้นทุกครั้งที่เรียนรู้เกี่ยวกับมัน

“มันน่าทึ่งยิ่งกว่าปีกซื่อหวู๋ที่ถูกใช้โดยสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่กว่าเทพแท้จริง อาจารย์ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ สร้างหอคอยดวงดาวนี้ขึ้นมาได้อย่างไร” หลัวเฟิงคิด

หลัวเฟิงไม่อยากเชื่อว่าเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด(เทพแท้จริง)ไม่มีทางที่จะสร้างสมบัติอย่างหอคอยดวงดาวนี้ขึ้นมาได้

TL ช่วงหลัง Eng ใช้คำว่าเทพแท้จริง แทนเจ้าจักรวาลชั้นยอด จึงขอให้ตาม Eng อิ้งต่อๆ ไปเลยนะครับ

“อาจารย์บอกว่ามีสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้นเวลาที่เขาทำมันขึ้นมา นอกจากนี้…อาจารย์ยังเป็นผู้สร้างเผ่าเทพเพลิง แต่ก็ล้มเหลว เขาจึงสร้างดาวโลกขึ้นมาภายหลัง อาจารย์ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ต้องการอะไรกันแน่” หลัวเฟิงคิด

หลัวเฟิงรู้สึกว่าทุกอย่างที่เกี่ยวกับอาจารย์ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่นั้นเป็นสิ่งลึกลับ คู่มือเก้าขั้นก็เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม และผู้ที่สามารถฝึกมันได้มีเพียงคนเดียวก็ยังเป็นเขา

“หากอาจารย์ต้องการความช่วยเหลือ ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อจะช่วยเหลือเขาเท่าที่ทำได้ เมื่อข้ามีพลังมากพอก็ไม่จำเป็นต้องมีอะไรให้ต้องกังวล ข้าต้องรอจนกว่าจะถึงเวลาที่อาจารย์ขอความช่วยเหลือ” หลัวเฟิงคิด

หลังจากฝึกฝนทำความเข้าใจหอคอยดวงดาวหลายๆ ครั้ง เขาก็ค่อยคิดถึงการเป็นเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด

ตอนนี้หลัวเฟิงมีสี่ร่าง หากเขาทำความเข้าใจตามเส้นทางกฎปกติ จักรวรรดิเทพของเขาก็จะเปลี่ยนเป็นจักรวาลขนาดเล็ก ร่างกายทั้งหมดก็จะรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกับร่างมนุษย์โลก พลังงานอมตะ 99% ของมหาสมุทรกว้างไกลก็จะกลับไปยังจักรวาลดั้งเดิม หลัวเฟิงไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น และนับว่ายังโชคดีที่เขามีมรดกสายน้ำวูดูวง เขาจึงรู้ว่าจะหลีกเลี่ยงและแก้ปัญหานี้อย่างไร

“ข้าสามารถไปตามเส้นทางอื่นได้ เส้นทางที่ยากและทรงพลังยิ่งขึ้น ข้าจะเริ่มด้วยร่างกายเทพและทำลายกฎด้วยกำลัง หลังจากที่กลายเป็นเทพแท้จริงด้วยการทำแบบนี้ ร่างกายเทพของข้าก็สามารถที่จะดูดซัพพลังงานอมตะทั้งหมดของมหาสมุทรกว้างไกลได้”