ตอนที่ 1337 : ไม่อาจจะหยุดได้

บรรพบุรุษสัตว์อสูร ยังคงรักษาระยะห่างเอาไว้ เขาต้านทานคลื่นกระแทกที่เข้ามาหาตัวและพยายามมองไปยังวัตถุตรงหน้า

เขาพอมองออก ท่ามกลางแสงจากวัตถุนั้นที่บินด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง มีร่างหนึ่งในร่างมนุษย์ ร่างมนุษย์นี้สูงจนสูงเกิน 100 ล้านปีแสงและมันยังนอนอยู่บนพื้น ไม่ว่า บรรพบุรุษสัตว์อสูร จะแข็งแกร่งแค่ไหน ไม่ว่าจะคิดขนาดไหนแต่เขาก็หาวิธีที่จะทำให้ตัวเองมองเห็นได้ชัดกว่าเดิมได้ ที่เขาเห็นก็แค่สถานการณ์ที่ไม่ชัดเจนตรงหน้า จากนั้นไม่นาน…

ฮ่ง!

ด้วยความเร็วที่น่ากลัวนี้วัตถุนั้นได้หายไปจากสายตาของ บรรพบุรุษสัตว์อสูร

“มนุษย์ มนุษย์ ร่างชีวิตมนุษย์?” บรรพบุรุษสัตว์อสูร ยืนนิ่งอยู่กับที่อยู่นาน

พระเจ้า!

ในด้านของขนาดแล้ววัตถุนี้ใหญ่กว่าจักรวาลย่อยรึแม้แต่เรือจักรวาล มันเป็นร่างมนุษย์ได้ยังไง?

แม้ว่า เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด จะพยายามขยายร่างอมตะแต่การมีขนาดเท่ากับ 1 ปี แสงก็ทำให้หมดแรงแล้ว ยิ่งร่างอมตะขยายตัวมากเท่าไหร่มันยิ่งใช้พลังอมตะมากเท่านั้น นอกจากนี้แล้วไม่มีสักคนที่จะใหญ่ได้ 100 ล้านปีแสง!

ยิ่งกว่านั้นอีกทั้งการรักษาความเร็วที่เหมือนกับการเทเลพอร์ทเอาไว้ มันอาจจะต้องบอกว่า เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด นั้นสามารถเอาชนะขีดจำกัดความเร็วได้แต่ยิ่งเร็วเท่าไหร่ ยิ่งต้องใช้พลังงานอมตะมากเท่านั้น ความกดดันเพิ่มขึ้นต่อร่างกายก็เพิ่มมากขึ้นด้วย องค์ประกอบพวกนี้จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมไม่มี เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ทำแบบนั้นได้และสำหรับร่างอมตะที่ขยายขนาดใหญ่ขึ้นมา ความเร็วของมันก็จะลดลง นี่มันใหญ่กว่าจักรวาลย่อย!

และความเร็วก็เกินกว่าที่จะจินตนาการได้!

“ไม่ มันไม่มีทางเป็นวิญญาณชีวิต ไม่ใช่ตัวตนยิ่งใหญ่ มันไม่อาจจะเป็นตัวตนยิ่งใหญ่ที่แข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้”

บรรพบุรุษสัตว์อสูร ยังคงปฏิเสธ เขาไม่อาจบอกให้ตัวเองเชื่อว่าตัวตนแบบนั้นมีอยู่จริง ตัวตนแบบนี้จะทรงพลังกว่าเขาแค่ไหนกัน?

แค่เพียงมองก็อาจจะทำลายเขาได้แล้ว

“มันคงเป็นวัตถุประหลาดอย่างเรือจักรวาล ความต่างอย่างเดียวคือเรือจักรวาลมีรูปร่างเรือและวัตถุนี้มีรูปร่างมนุษย์”

บรรพบุรุษสัตว์อสูร บอกให้ตัวเองคิดดีๆ และรู้สึกดีขึ้นมาทันตา

“เรือจักรวาลอีกลำ?” ตอนที่ บรรพบุรุษสัตว์อสูร คิดเรื่องนี้ เขาก็คิดอะไรไม่ออกอีกครั้ง

ดินแดนที่อันตรายที่สุดสามแห่ง…นานมาแล้วที่เขาไม่ได้ออกไปท่องในทะเลจักรวาล ตั้งแต่เหตุการณ์เรือจักรวาลครั้งนั้น

“อีกตัวตนที่อยู่ในระดับเรือจักรวาล?” บรรพบุรุษสัตว์อสูร เริ่มคึก “และไม่มีตัวตนอื่นที่พบมัน ข้าเป็นคนแรก ตราบใดที่ข้าคว้าโอกาสนี้ได้….ตามมันให้ทัน!”

บรรพบุรุษสัตว์อสูร คึกและไม่กังวลเรื่องอันตราย ยังไงซะไม่ว่ามันจะเป็นร่างชีวิตที่น่ากลัว หรือวัตถุประหลาดแต่มันก็ไม่ได้ส่งผลอะไรมากนัก ถ้าเป็นร่างชีวิตที่น่ากลัว…จากที่เห็นที่มันนอนอยู่ มันคงอยู่ในสภาพหลับลึกไม่ก็โดนฆ่าไปแล้ว ถ้าเป็นวัตถุประหลาด งั้นก็ไม่มีอะไรต้องกลัว

ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ!

หลังจากที่เทเลพอร์ทมาไกล บรรพบุรุษสัตว์อสูร ก็ตามวัตถุประหลาดทัน

ฮ่ง!

วัตถุนั้นยังคงบินต่อไปด้วยความเร็วเท่าเดิมและ บรรพบุรุษสัตว์อสูร ก็มักจะเทเลพอร์ทตัวเองไปด้านหน้าเพื่อนำมัน ตอนที่อีกฝ่ายแซงเขาไป เขาก็จะเทเลพอร์ทเพื่อเว้นระยะห่างขึ้นนำไปอีก

“เปลี่ยนทาง!”

บรรพบุรุษสัตว์อสูร ใช้สมบัติแท้งจริงประเภทขอบเขตออกมา มีแสงสีดำหุ้มเขตโดยรอบเอาไว้ จากนั้นเขาก็ควบคุมเขตใช้เทคนิคที่ทรงพลังที่สุดของตัวเองออกมา ตอนนั้นขอบเขตเกือบ 90% ของขอบเขตนั้นได้ก่อตัวเป็นหางขนาดใหญ่ หางนี้ได้ฟาดลงไปที่วัตถุนั้นจนเกิดเสียงดังขึ้นมา!

เขาได้คำนวณระยะทางเอาไว้แล้วและทำให้หางนั้นฟาดไปที่วัตถุที่เข้ามาใกล้ทันที

เพล้ง!

หางได้แตกเป็นชิ้นๆ แต่วัตถุนั้นยังคงเดินหน้าต่อ!

“ดูเหมือน…เหมือนว่ามันไม่เปลี่ยนทางเลยสักนิด?”

บรรพบุรุษสัตว์อสูร ตะลึง เขาตั้งใจจะเปลี่ยนทางมันซึ่งเป็นเหตผลว่าทำไมเขาถึงโจมตีจากด้านข้าง ปรากฏว่าเขาไม่กล้าที่จะใช้สมบัติที่แท้จริงเข้าโจมตีวัตถุนั้นโดยตรง เขากังวลว่าแรงสะท้อนเพียงอย่างเดียวจะทำให้เขาบาดเจ็บหนัก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงใช้สมบัติแท้จริงประเภทขอบเขต แม้ว่าการโจมตีนี้จะถูกทำลายแต่เขาก็ไม่ได้รับผลอะไรมาก ตอนแรกเขาคิดว่านี่คือวัตถุที่ไม่มีชีวิต ดังนั้นการกระหน่ำโจมตีจากด้านข้างก็คงเปลี่ยนทางมันได้ แม้ว่าจะเล็กน้อยก็ตาม

“เป็นไปได้รึไม่ว่าเพราะขนาดที่ใหญ่? บางทีเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงมั่นคงแม้แต่ตอนที่บิน” บรรพบุรุษสัตว์อสูร พึมพำกับตัวเอง “ข้าจะลองอีกครั้ง”

***

ฮ่ง! ฮ่ง! ฮ่ง!

บรรพบุรุษสัตว์อสูร เทเลพอร์ทอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ตามวัตถุนั้นให้ทันและทุกครั้งเขาก็โจมตีจากด้านข้าง เกือบทุกวันเขาจะตามมันไปหลายร้อยครั้ง…

ในพริบตาก็ผ่านไปกว่า 100 ปี

“มันไม่ใช่ว่าการโจมตีของข้าไม่อาจจะทำให้มันเปลี่ยนทางได้ การโจมตีของข้าส่งผลอยู่บ้าง มันแค่ส่งผลเล็กน้อยมากก็เท่านั้น” บรรพบุรุษสัตว์อสูร ตื่นตัวอย่างมาก “ข้ากระหน่ำโจมตีมันมากว่า 100 ปีเพื่อให้มันเปลี่ยนทางเล็กน้อย การเปลี่ยนทิศทางนี้แม้แต่ข้าที่เป็น เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ก็ยากที่จะเห็นได้”

แม้แต่ เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ก็ยากจะเห็นได้ มันจะเปลี่ยนไปน้อยขนาดไหน?

อีกอย่างแล้วเขาได้ใช้เวลากว่า 100 ปีในการโจมตีต่อเนื่องเพื่อให้มันเปลี่ยนทิศทาง

“เอาต่อ! ข้าต้องทำมันให้หยุดก่อนที่คนอื่นจะพบมัน” บรรพบุรุษสัตว์อสูร คึกเต็มที่ เขารู้สึกว่าเขายังมีหวังเพราะทะเลจักรวาลนั้นกว้างใหญ่อยู่แล้ว ปกติแล้วตอนที่ตัวตนเดินทางภายในทะเลจักรวาล พวกเขาจะพึ่งรูหนอนตามธรรมชาติแต่ภายใต้การเทเลพอร์ทต่อเนื่องนี้ จากทิศทางของวัตถุนั้นแล้ว การพยายามจะบินไปที่จักรวาลดั้งเดิมอาจจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย 1 ล้านปี

***

ความอดทนของตัวตนที่ยิ่งใหญ่นั้นแข็งแกร่งอย่างมาก แม้ว่า บรรพบุรุษสัตว์อสูร จะดิ้นรนมาหลายล้านยุคแต่เขาก็ยังทำมันด้วยความอดทนแต่เขากลับเริ่มกังวลว่ามันจะถูกพบขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าทะเลจักรวาลจะกว้างใหญ่แต่ก็ยังมีพวกที่เดินทางแบบปกติผ่านทางรูหนอน ดังนั้นโอกาสที่จะพบกับวัตถุนี้จึงต่ำอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังกังวล!

“ข้าจะโจมตีมันต่อ นอกจากดินแดนอันตรายที่สุดทั้งสามภายในทะเลจักรวาล มันยังมีดินแดนอันตรายอื่นๆ ที่เสี่ยงน้อยกว่า จากทิศทางการบินของมันแล้ว ตราบใดที่ข้าทำให้มันเปลี่ยนทางได้เล็กน้อย มันก็จะผ่านส่วนที่อันตรายอย่างสายน้ำวนนั้น” บรรพบุรุษสัตว์อสูร คาดหวังกับเรื่องนี้และกระหน่ำโจมตีต่อไป มันมีดินแดนอันตรายมากมายในทะเลจักรวาลแห่งนี้ ที่ที่รู้จักกันดีที่สุดคือดินแดนอันตรายทั้งสามและที่นั่นก็มีดินแดนอันตรายซึ่งน้อยกว่ามากมาย ยกตัวอย่างเช่นวังที่พักของ ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ ภายในทะเลจักรวาลซึ่งคือหนึ่งในดินแดนอันตราย

***

ผ่านไปอีก 6,000 ปี

“ตอนนี้ทิศทางแม่นยำแล้ว”

ด้วยความอดทนอย่างกับมดงานที่สร้างภูเขา บรรพบุรุษสัตว์อสูร ดื้อด้านมากว่า 6,000 ปีและกระหน่ำโจมตีต่อไป สุดท้ายมันก็เอียงจากทิศทางเดิมเล็กน้อย การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยนี้รวมกับระยะการบินที่ไกลจึงทำให้มันเปลี่ยนทิศทางไปอย่างมาก มันจะพุ่งชนที่อันตรายของสายน้ำวน!

“มันมีตัวตนมากมายในสามที่อันตรายและที่อันตรายอื่นๆ ที่เสี่ยงน้อยกว่าก็ไม่ค่อยมีคนมา สำหรับที่อันตรายทั่วไปแล้ว มันไม่มีตัวตนที่ยิ่งใหญ่ถูกพบ หวังว่ามันจะไม่มีใครอยู่ในสายน้ำวน” บรรพบุรุษสัตว์อสูร ภาวนาในใจ

***

อีก 3 ปีผ่านไป

สายน้ำวน!

มันเป็นแม่น้ำ ที่ไหลวนอย่างต่อเนื่อง มันมีแขนขนาดใหญ่ 12 อันไหลไปกับน้ำ ท่ามกลางน้ำที่ไหลวนนั้นมีหมู่เกาะขนาดเล็กนับไม่ถ้วน เกาะนั้นมีขนาดต่างกันไปตั้งแต่ไม่กี่ปีแสงจนถึงร้อยปีแสงหรือมากกว่านั้น สำหรับขนาดของทั้งแม่น้ำแล้ว…เส้นผ่านศูนย์กลางที่ใหญ่ที่สุดของมันใหญ่พอๆ 6 ล้านปีแสง!

แน่นอนว่ามันยังเล็กกว่าดินแดนสามแห่งที่อันตรายที่สุด

“เส้นผ่านศูนย์กลางของสายน้ำวนกว้าง 6 ล้านปีแสง”

ไกลออกไปที่ริมฝั่งของแม่น้ำ บรรพบุรุษสัตว์อสูร ได้หาจุดพักและมองออกไป เขาได้เทเลพอร์ทมาไกลอย่างมากผ่านทางรูหนอนภายในครั้งเดียวเพื่อจะมาที่นี่ นี่คือวิธีที่เขามาถึงที่นี่ได้ล่วงหน้า

“สายน้ำวน มีขนาดใหญ่และเส้นผ่านศูนย์กลางของวัตถุนั้นก็คือ 100 ล้านปีแสง” บรรพบุรุษสัตว์อสูร พึมพำ “ความต่างเรื่องขนาดระหว่างทั้งสองไม่ห่างกันมากนัก มันมีโอกาสเป็นไปได้ที่จะหยุดมันด้วยแม่น้ำนี้”

แม้ว่าเขาจะพึมพำ ถึงความเป็นไปได้ของผลลัพธ์ แต่เขาก็ยังคงรู้ว่าโอกาสที่จะหยุดวัตถุนั้นน้อย!

ถ้าเขาทำไม่สำเร็จ เขาก็จะกังวลว่ามันคงยากอย่างมากสำหรับเขาที่จะทำให้วัตถุนั้นเปลี่ยนเส้นทางและชนเข้ากับดินแดนอันตรายอีกแห่ง

ทันใดนั้น…

ฮ่ง!

แม่น้ำที่เงียบสงบซึ่งหมุนวนอยู่กลับมีพลังอันรุนแรงขึ้นมา พูดถึงพลังแล้วมันมากกว่าตัวตนอื่นๆ หลายพันหรืออาจจะหมื่นเท่า พลังธรรมชาตินี้น่ากลัวจนเหลือเชื่อ ประวัติของการคงอยู่ของมันนั้นเก่าแก่ยิ่งกว่าเรือจักรวาล ตอนนั้นเองตัวตนหนึ่งก็ได้ปรากฏขึ้นมาซึ่งมีขนาดใหญ่ยิ่งกว่าแม่น้ำทั้งหมด!

ฮ่ง!

ด้วยความเร็วที่น่ากลัวร่างมนุษย์ที่มีความสูงกว่า 1 ล้านปีแสงได้ชนเข้ากับแม่น้ำ แขนทั้ง 12 ซึ่งแข็งแกร่งและทรงพลังถูกชนอย่างแรง ทันใดนั้นพวกมันก็ได้กระจายออกจากกัน มีน้ำจำนวนมากได้กระจายเข้าไปในทะเลจักรวาล

เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง!

เกาะเล็กๆ ภายในแม่น้ำ เมื่อถูกอัดโดยการโจมตีที่รวดเร็วแบบนี้ก็เหมือนกับไข่ระเบิดไปทีละแห่งๆ

“เกิดอะไรขึ้น?”

ตอนนั้นลึกลงไปในแม่น้ำ มี เจ้าแห่งจักรวาล คนหนึ่งที่ซึ่งกำลังควบคุมวังสมบัติแท้จริงของตัวเองอยู่ท่ามกลางระเบิด สำหรับเขาแล้วการสำรวจแม่น้ำนี้ง่ายและปลอดภัยกว่าการสำรวจดินแดนอันตรายทั้งสาม สำหรับเขาแล้วนี่คือการผ่อนคลายอย่างหนึ่ง แต่อยู่ๆ เขาก็รู้สึกได้ว่าแม่น้ำสั่นไหว ปรากฏว่าการชนนี้ได้สร้างแรงกระแทกที่แรงจนคลื่นนั้นทำให้วังของเขาต้องสั่นไหวแต่วัตถุนั้นรวดเร็วเกินไปที่จะเห็นได้อย่างชัดเจน เจ้าแห่งจักรวาล คนนี้ได้แต่มีความสงสัยในใจ ไม่นานหลังจากนั้น…

ฮ่ง!

วัตถุขนาดใหญ่ได้พุ่งผ่านไปพร้อมกับวังสมบัติแท้จริงขั้นสูงสุด ที่เปราะบางยิ่งกว่าเกราะก็ระเบิดออกทันที เจ้าแห่งจักรวาล ที่อยู่ด้านในวังนั้นโดนฆ่าไปทันที แรงกระแทกระดับนี้…แม้แต่ เจ้าแห่งจักรวาล จะสวมเกราะสมบัติแท้จริงชั้นยอดเอาไว้ก็ต้องโดนกำจัด นี่ไม่ต้องพูดถึง เจ้าแห่งจักรวาล คนนี้เลย

***

มันกวาดล้างทุกอย่าง มันเหมือนกับพาหนะบินได้ที่พุ่งผ่านบ่อน้ำ กระจายออกไปทุกทิศทางแต่พาหนะนี้ยังคงพุ่งลงต่อไปด้วยความเร็วเท่าเดิม ไม่มีอะไรเกิดขึ้น วัตถุนั้นยังคงเดินหน้าด้วยความเร็วที่น่ากลัว ทันใดนั้นมันก็ได้ทะลุผ่านสายน้ำวนไปจนทำให้ดินแดนอันตรายแห่งนี้กลายเป็นชิ้นๆ น้ำกระจายออกมาเข้าไปในทุกมุมของทะเลจักรวาล สำหรับวัตถุนั้นแล้ว มันยังคงเดินหน้าต่อไปแล้วทิ้งรอยแสงไว้เบื้องหลัง ไม่นานมันก็เกินขีดจำกัดของ บรรพบุรุษสัตว์อสูร ในการมองเห็นมันและหลุดไปจากสายตา

“เอ่อ…” บรรพบุรุษสัตว์อสูร มองฉากตรงหน้าด้วยความตะลึง

เขาหวังว่าแม่น้ำนี้จะหยุดวัตถุนั้นได้ แม้ว่าในใจเขาจะรู้ว่าโอกาสนั้นจะไม่ได้มาก แต่เขาก็ยังมีหวัง ความเป็นจริงนั้นโหดร้าย วัตถุนั้นลดความเร็วลงบ้างรึเปล่า?

มันเร็วเกินไป แม้แต่ บรรพบุรุษสัตว์อสูร ก็ไม่อาจจะตัดสินได้แต่ภาพมันออกมาชัดเจนอยู่แล้ว แม้ว่ามันจะมีแม่น้ำแบบนี้สักสิบหรือร้อยแห่งตามทางแต่มันก็ไม่อาจจะหยุดวัตถุนั้นได้

***

ภายในจักรวาลของเผ่าพันธุ์ดวงตาศักดิ์สิทธิ์ของ อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก เจ้าแห่งจักรวาล ที่โชคร้ายได้รายงานกับ อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก ถึงเรื่องที่เขาได้เจอมา

“มันคือ แม่น้ำวน! ตอนนั้นข้ายังอยู่ในวังสมบัติแท้จริงตอนที่ข้ารู้สึกได้ถึงการสั่นไหวที่ประหลาดและน่ากลัว ข้าไม่ได้มีเวลาตอบโต้ตอนที่วังนั้นโดนทำลายและร่างอมตะของข้าก็โดนกำจัดไปในตอนนั้น อาจารย์ นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น”

“วังสมบัติแท้จริงขั้นสูงสุดนั้นถึงกับแตกสลายในพริบตา?” อาจารย์ที่แท้จริงคนแรก พูดขึ้น เขาเองก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ประหลาดเกิดขึ้น “สายน้ำวน…?”