ตอนที่ 1478 : ผู้ชนะฝั่งสุดท้าย
ยิ่งประตูน้ำวนนั้นสดใสเท่าไหร่!
มันก็ยากจะหยุดได้เท่านั้น
“พวกมันแข็งแกร่งจริงๆ ข้ากลัวว่ามันจะทรงพลังยิ่งกว่าประตูชีวิตของข้า”
ตอนนั้น หลัวเฟิง ได้มองไปที่การทำลายของการเกิดใหม่และได้ข้อสรุป
หากข้าต้องรับมือกับเทคนิคนี้แบบต่อหน้า ข้าอาจจะบาดเจ็บ แต่ข้ามีหอคอยดวงดาว ดังนั้นมันจึงไม่จำเป็นที่ข้าต้องรับมันโดยตรง!
เมื่อคิดแบบนั้นต่อมาสีหน้า หลัวเฟิง ก็เปลี่ยนไป
มันไม่ใช่!
เขามีหอคอยดวงดาว เขาซ่อนตัวอยู่ด้านในได้แต่นี่คือการต่อสู้ที่ราชาอสูรทลายมิติ จะกำเนิดขึ้นมา มันไม่มีทางที่ โมโลซ่า จะซ่อนตัวในหอคอยดวงดาวเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีไปกับเขาได้ ตอนนั้น หลัวเฟิง กันการโจมตีโดยยืนอยู่ตรงหน้า โมโลซ่า แต่ตอนนั้นเขาซ่อนตัวอยู่ในหอคอยดวงดาว หอคอยดวงดาวนี้รับการโจมตีจนกระเด็นออกไป จากนั้นเขาก็ต้องแยกตัวออกจาก โมโลซ่า
โมฮี ใช้โอกาสนั้นเพื่อฆ่า โมโลซ่า ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
“เมื่อรับมือการรวมการโจมตีของ อสูรทลายมิติ 8 ล้านตัว เจ้าก็ยังอยู่รอดได้” โมฮี มองไปที่ หลัวเฟิง ที่ซ่อนอยู่ในหอคอยดวงดาว “ท่านี้ของข้าไม่ได้แข็งแกร่งกว่านั้น! แต่ถ้าเจ้าจะซ่อนอยู่ในหอคอยดวงดาว ตอนที่กระเด็นออกไป เจ้าก็ไม่อาจปกป้อง โมโลซ่า ได้”
โมฮี ตื่นเต้น “เข้าไปสิ! รีบเข้าไป! เข้าไปในหอคอยดวงดาว!”
ผลการต่อสู้นี้ตัดสินว่า โมฮี กับ โมโลซ่า ใครจะเป็นผู้ชนะ!
“หอคอยดวงดาว!” หลัวเฟิง คำรามออกมา
ตรงหน้าเขาหอคอยเก้าชั้นได้โผล่ออกมาซึ่งตอนนี้อยู่ในแนวขวาง มันเริ่มหมุนวน เปลี่ยนเป็นแม่น้ำ แม่น้ำสีทองสายนี้มุ่งหน้าไปหาประตูน้ำวนทั้งสองและเข้าปะทะกับมัน
หลังจากที่ หลัวเฟิง ได้สร้างเทคนิคขั้น 12 ขึ้นมา ท่านี้คือท่าใหม่ที่ หลัวเฟิง ได้มาเมื่อเข้าใจหอคอยดวงดาว เขาตั้งชื่อมันว่าแม่น้ำดวงดาว
แม่น้ำดวงดาวปะทะกับการทำลายแห่งการเกิดใหม่!
เพล้ง!
แม่น้ำสีทองพังลงทันที หอคอยดวงดาวกระเด็นออกไปไกล ประตูทั้งสองยังคงแข็งแกร่งดังเดิมมุ่งหน้าเขามาหา หลัวเฟิง แต่เมื่อดูใกล้ๆ แล้วจะเห็นรอยแตกที่กำแพงส่วนนอกของประตู
ตาของ หลัวเฟิง จ้องไปที่ประตูทั้งสอง พลังอมตะของเขาเผาไหม้จนถึงขีดจำกัดและเทพวูฉีก็ได้ใช้ขั้น 3 ออกมา มือทั้งสองข้างเขาจับดาบเงาเลือดเอาไว้ก่อนจะฟันออกไปด้วยพลังทั้งหมดที่มี!
ฮัวะ!
ประตูสีทองปรากฏขึ้นมาตรงหน้า หลัวเฟิง ตอนที่ประตูนี้เปิดก็ได้มีดาบแสงสีขาวทองพุ่งออกไปปะทะกับประตูน้ำวน
หลัวเฟิง ได้ใช้เทคนิคที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเองอย่างประตูแห่งความตาย!
ตอนที่ปะทะกัน มันเงียบสนิท เสียงระเบิดดังขึ้นมาหลังจากนั้น
ฮ่ง! ฮ่ง! ฮ่ง!
เสียงระเบิดนับไม่ถ้วนดังก้อง แรงกระแทกนับไม่ถ้วนสะท้อนออกมา ประตูน้ำวนทั้งสองหักลงแต่ก็ยังพุ่งเข้าโจมตี หลัวเฟิง อยู่!
ตอนนั้น หลัวเฟิง ยืนตัวตรง ปีกทั้งห้าหุบไปด้านหน้าและห่อตัว หลัวเฟิง ไว้เหมือนกับอ้อมกอด ในเวลาเดียวกัน โมโลซ่า ก็โดนปีกนั้นห่อไว้เช่นกัน
เพล้ง!
แรงกระแทกนี้ทำให้ หลัวเฟิง กระเด็นออกไปด้วยความเร็วหลายล้านเท่าของแสง
อึก!
ตอนที่กระเด็นออกมา หลัวเฟิง ถึงกับกระอักเลือด เลือดกระจายไปทั่วตัว โมโลซ่า ที่ยังปลอดภัยภายใต้การปกป้องของ หลัวเฟิง
“นายท่าน!” โมโลซ่า กังวลกับการโจมตีที่ หลัวเฟิง ได้รับมาหลังจากนั้นสักพัก หลัวเฟิง ก็หยุด
“ทำตามที่ข้าบอก” หลัวเฟิง กลืนเลือดในปากและมองไปที่ โมโลซ่า “อย่าเร่งรีบ ข้ามีเทพวูฉี และปีกซื่อหวู๋คอยปกป้องร่างกาย! ร่างข้าเหนือกว่าเจ้า…แม้แต่พลังอันน้อยนิดแต่มันก็ยังทำให้เจ้าตายได้หากเจ้ารับมัน!”
โมโลซ่า พยักหน้า “เข้าใจแล้วนายท่าน ข้าจะไม่ทำอะไรโง่ๆ ที่ทำให้แผนของท่านพัง”
ตลกจริงๆ ก่อนหน้านี้เทคนิคขวานที่ โมฮี ใช้ทรงพลังกว่าการทำลายสิบเท่า มันเพียงพอที่จะกำจัด โมโลซ่า ได้ ตอนนี้ โมฮี ได้แยกเป็นสองร่างและทั้งสองร่างต่างก็ใช้การทำลาย การรวมการทำลายนี้ได้สะท้อนมิตินับร้อยล้านออกมา เมื่อเป็นแบบนั้นพลังของมันจึงเพิ่มขึ้นถึงระดับที่เหลือเชื่อ แม้แต่ส่วนหนึ่งของพลังที่ยังเหลืออยู่ก็สามารถกำจัด โมโลซ่า ได้!
“ฮ่า ฮ่า…ทางช้างเผือก” ไกลออกไป โมฮี ทั้งสองร่างได้บินเข้ามา “เจ้าฉลาดพอที่จะไม่ซ่อนตัวในหอคอยดวงดาว ถ้าเจ้าเข้าไปในหอคอยดวงดาว โมโลซ่า คงตายไปแล้ว! เจ้าน่าประทับใจจริงๆ แต่ถึงจะต้านทานได้แต่ข้าคิดว่าเจ้าคงเสียพลังอมตะไปกว่าครึ่งใช่รึไม่? การซ่อนตัวอยู่ในหอคอยดวงดาว เจ้าก็จะตาย ถ้าเจ้าไม่เข้าไป เจ้าก็ยังต้องตายอยู่ดีและเจ้าจะตายด้วยน้ำมือข้า! ลองรับการโจมตีเราอีกครั้งสิ”
โมฮี ทั้งสองร่างได้ใช้ท่าเดิมอีกครั้ง
ไกลออกไปนั้นสีหน้าของ หลัวเฟิง เปลี่ยนไป พลังอมตะของเขาเผาไม้จนถึงขีดจำกัด การรักษาเทพวูฉีให้อยู่ขั้น 3 นั้นกินพลังของเขาไปอย่างมาก ถ้าเป็นเทพแท้จริงทั่วไป พลังอมตะของพวกนั้นคงหมดไปแล้วแต่พลังอมตะของ หลัวเฟิง ที่เก็บไว้นั้นมีมากพอ ดังนั้นถึงจะใช้งานไปเยอะแต่เขาก็สามารถทนยื้อไปได้อีกนาน
แต่ก่อนหน้านี้เขาได้รับการโจมตีจากการทำลายแห่งการเกิดใหม่ซึ่งทำให้เขาบาดเจ็บ แม้ว่ามันจะไม่เหมือนที่ โมฮี คิดไว้ว่าใช้พลังอมตะของ หลัวเฟิง ไปกว่าครึ่งแต่เขาก็ยังเสียมันไปเกือบ 30%!
30% อาจจะดูไม่เยอะแต่ดูจากร่างอมตะของ หลัวเฟิง แล้ว การสูญเสียแบบนั้นไม่ใช่น้อยๆ เลย
ฮ่ง! ล่ง! ล่ง!
ประตูน้ำวนทั้งสองได้ก่อตัวบินเข้าหา หลัวเฟิง อีกครั้ง
“ไป”
หลัวเฟิง ทำดีที่สุด ตอนแรกหอคอยดวงดาวเข้ารับการโจมตี!
จากนั้นก็ดาบเงาเลือดที่ใช้ประตูแห่งความตายออกมาอีกครั้ง!
จากนั้นก็ปีกซื่อหวู๋ที่ห่อตัวปกป้อง หลัวเฟิง เอาไว้
เพล้ง!
หลัวเฟิง กระเด็นออกไปเพราะการโจมตี เลือดกระจายออกมา ผิวของเขาสั่นไหวจนเปิดออกและกระดูกก็สั่นไหวอย่างรุนแรง
หลัวเฟิง บังคับร่างอมตะตัวเองให้ดูดซับแรงเพื่อที่ โมโลซ่า จะได้ไม่บาดเจ็บโดยไม่สนว่าเขาจะต้องรับมันแค่ไหนเพื่อผลลัพธ์การต่อสู้ ไม่ว่ายังไงก็ตามก็ห้ามเกิดอะไรขึ้นกับ โมโลซ่า
“ไม่ตายรึ?” โมฮี ทั้งสองร่างช็อก ทุกครั้งที่มันได้ใช้ท่านี้ออกมา มันเท่ากับการใช้การทำลายสองครั้ง
มันกินพลังงานของ โมฮี ไปบ้าง โชคดีที่มันเป็น อสูรทลายมิติ ระดับ 6 ขั้นสูง พลังของมันฟื้นฟูได้มากพอที่จะใช้การทำลายได้หลายครั้ง
“ทุกครั้งเจ้าจะได้รับบาดเจ็บหนัก!” โมฮี คำราม “ให้ข้าดูหน่อยว่าเจ้าจะทนรับได้กี่ครั้งกัน!”
มันได้ใช้ท่าที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาอีกครั้ง
“กัน” หลัวเฟิง พูดขึ้น
หลัวเฟิง กัดฟันแน่นแล้วทนรับการโจมตี มันไม่มีทางอื่น ดูจากความเร็วของประตูแล้ว มันไม่มีทางที่เขาจะหลบได้และถ้าเขาซ่อนตัวในหอคอยดวงดาว มันก็ไม่ต่างอะไรที่จะส่งความตายไปให้กับ โมโลซ่า
“ข้าอยากจะรู้เหมือนกัน” หลัวเฟิง พูดขึ้น “ว่าเจ้าจะใช้ท่านี้ได้มากกว่าที่ข้ากันได้หรือไม่”
หลัวเฟิง พูดออกมาพร้อมกัดฟันแน่น
1!
2!
3!
****
10 ครั้ง!
11 ครั้ง!
“ยังไม่ตาย!” ตอนนี้ โมฮี คลั่ง “ข้าไม่เชื่อว่าพลังอมตะเจ้าไร้ขีดจำกัด ตายไปซะ!”
โมฮี ไม่มีทางเลือก หลัวเฟิง ทำทุกอย่างเพื่อปกป้อง โมโลซ่า แม้แต่การรับการโจมตีแบบนี้เขาก็ไม่คิดจะหลบหรือซ่อนตัว
โมฮี ไม่มีตัวเลือกจริงๆ ในการต่อสู้เพื่อหาราชา มันไม่มีทางที่จะถอยกลับได้
“เพื่อเกียรติของ อสูรทลายมิติ…” ตาของ โมฮี เต็มไปด้วยความคลั่ง “ข้าต้องชนะ มนุษย์ ตายไปซะ!”
ประตูน้ำวนทั้งสองโผล่มาอีกครั้ง
“สิ่งที่ข้าอยากปกป้องในใจ ข้าจะไม่ยอมให้มันโดนทำลาย” สีหน้าของ หลัวเฟิง ดูน่ากลัว มือทั้งสองข้างนั้นได้เหวี่ยงดาบเงาเลือดออกไป “เจ้านั่นแหละคือฝ่ายที่ต้องตาย!”
เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง!
13, 14, 15…
นี่คือการต่อสู้สุดท้าย มันคือการต่อสู้เพื่อกำเนิดราชา อาจจะบอกได้ว่า โมฮี กับ โมโลซ่า สู้กันเพื่อหาผู้ชนะ แต่ความจริงแล้วเป็น โมฮี กับ หลัวเฟิง ต่างหาก!
หลัวเฟิง คือผู้ปกป้องของ โมโลซ่า ตราบใดที่ หลัวเฟิง ยังมีชีวิตอยู่ มันก็ไม่มีโอกาสที่ โมฮี จะฆ่าโมโลซ่าได้ ในทางกลับกันหากไม่มี หลัวเฟิง โมฮี ก็สามารถขึ้นเป็นราชาได้อย่างง่ายดาย
30 ครั้ง!
“ข้าไม่เชื่อ! ข้าไม่เชื่อว่าพลังอมตะเจ้าจะไร้ขีดจำกัด” โมฮี บ้าไปแล้ว มันได้ใช้พลังของมันไปกว่าครึ่ง มันโจมตีมากกว่า 30 ครั้งซึ่งเท่ากับการทำลาย 60 ครั้ง
“ทำไมมันยังทนได้อีก?” หลัวเฟิง สงสัย ตาของเขาแดงก่ำ เขาตกที่นั่งลำบาก เขาเหลือพลังอมตะแค่ 10% ทนรับการโจมตีอีกแค่ 3-4 ครั้งพลังอมตะของเขาก็จะหมดลง
อีกด้านคือ อสูรทลายมิติ ระดับ 6 พลังที่มันมีนั้นน่าเหลือเชื่อ ในอีกด้านคือ หลัวเฟิง ที่มีร่างอมตะสมบูรณ์ซึ่งมียีนชีวิตแสนเท่า โชคร้ายที่มีเวลาไม่มากพอ พลังอมตะของ หลัวเฟิง ยังไม่อาจเข้าถึงขั้นขีดจำกัดสุดยอดได้ เขาไม่ได้มีเวลาเลยแม้แต่น้อย
“ตาย!” โมฮี คำรามออกมา “ราชาต้องไม่เป็นทาส!”
ฮ่ง!
การโจมตีครั้งที่ 32!
ตาของ หลัวเฟิง แยกออกจากกัน เลือดได้ไหลและกระจายออกมา ทั้งร่างของเขาตกอยู่ในภาวะน่าอดสู
“ข้าตองปกป้องคนที่ข้าอยากปกป้อง! ข้าแพ้ไม่ได้! ข้าแพ้ไม่ได้!”
ตอนนั้น หลัวเฟิง กระเด็นออกไปอีกครั้ง พลังอมตะของเขาลดลงไปอย่างมากจนรับการโจมตีได้อีกแค่ครั้งเดียว เขารู้สึกได้ว่า โมฮี เองก็อยู่ในภาวะสิ้นหวังแต่ หลัวเฟิง นั้นรับมือได้ครั้งสุดท้ายแล้ว
“ข้าแพ้ไม่ได้!”
หลัวเฟิง บ้าคลั่ง
ตอนนั้นฉากต่างๆ ได้โผล่มาในหัวเขา เพื่อช่วยให้น้องชายยืนได้ เขาถึงกับขโมยไข่ของมังกรเกราะเหล็กมา…
เขาได้เผาวิญญาณไปเพื่อที่จะให้มันตายไปพร้อมกับอสูรกลืนดารา…
ตอนที่เขาเดินทางออกจากโลก เขาเติบโตขึ้นมาในการต่อสู้จักรวาล…
เขาคุกเข่าต่อหน้า ทรูหยัน และได้กลายเป็นศิษย์…
ฉากต่างๆ โผล่มาในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่, ทรูหยัน, ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล และ ขวานยักษ์…..สวีซิน, หลัวปิง และ ลู่ไห่…โหลจู, วูกา และ โบแลน…ใบหน้าเหล่านั้นโผล่มาในหัวเขา
“ข้าแพ้ไม่ได้”
สำหรับคนสำคัญและสิ่งสำคัญที่เขาอยากจะปกป้อง เขาได้เดินทางมาจากโลกจนถึงที่นี่ เขาเหนือกว่าทุกอย่างในชีวิตของเขา…เขาจะยืนหยัดกับสิ่งที่เขาต้องปกป้อง มันคือความรับผิดชอบของเขา!
“ลุกขึ้น!”
จิตใจที่ไม่ยอมแพ้!
จิตใจที่มั่นคงและไม่สั่นไหว!
สำหรับของสำคัญสำหรับเขา เขาเต็มไปด้วยจิตใจที่แข็งแกร่ง!
ตอนนั้นเองเขาก็ระเบิดอารมณ์ออกมา!
ฮ่ง!
สุดท้ายจิตของ หลัวเฟิง ที่อยู่ระดับระดับเทพแท้จริงนิรันดร์ก็ยกระดับขึ้นสูงกว่าเดิม มันสูงพอที่จะเป็นระดับศักดิ์สิทธิ์!
ตอนที่ หลัวเฟิง เตรียมตัวกับการต่อสู้สุดท้าย เขาได้ร่ำลาครอบครัว มันคือตอนที่เกิดการเปลี่ยนแปลงทางจิต ตอนนั้นสำหรับทุกอย่างที่เขาอยากปกป้อง จิตของเขาได้ปะทุขึ้นมา
ทะลวงผ่าน!
“ราชาเป็นได้แค่ อสูรทลายมิติ ที่เป็นอิสระ!” โมฮี รู้สึกถึงชัยชนะเมื่อเห็นว่าหลัวเฟิง บ้าคลั่ง “ลงนรกไปซะ”
ไกลออกไป โมฮี เห็นว่า หลัวเฟิง ลุกขึ้นยืนและมองมาที่มัน สีหน้านั่น…
ตอนนั้นทุกอย่างรอบตัว โมฮี อยู่ๆ ก็หายไป มีแค่สายตาของ หลัวเฟิง ที่เปลี่ยนเป็นดาวเคราะห์หมุนวนและแผ่พลังไม่รู้จบออกมา จิตที่แข็งแกร่งเหมือนดาบที่แหลมคมแทงทะลุจิตของ โมฮี
เทคนิคจิตสูงสุด เทคนิคธาตุเวลา
ราชาจินรอมาเป็นล้านๆ ยุคเพื่อคนที่จะเชี่ยวชาญเทคนิคธาตุเวลา นี่คือเทคนิคลับที่ทำให้ราชาเทพหลายคนบ้าคลั่ง มันคือเทคนิคที่น่ากลัวซึ่งสามารถกำจัดได้แม้แต่ผู้มีพรสวรรค์จากสังคมโบราณ ถ้าพวกนั้นพยายามจะศึกษามัน การจะเชี่ยวชาญมันได้จิตของคนนั้นต้องเข้าถึงระดับศักดิ์สิทธิ์
เทคนิคนี้คือสิ่งที่ หลัวเฟิง ศึกษามาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ตอนที่จิตของเขายกระดับขึ้นมา เขาก็สามารถเรียนรู้มันได้ทันที
ฮ่ง!
ตาทั้งสองข้างของ โมฮี เหม่อลอย จากนั้นอยู่ๆ พวกมันก็เสียการรับรู้ไป ร่างอื่นๆ หลายล้านร่างที่กระจายตัวไปทั่วทะเลจักรวาลต่างก็เหม่อลอยเช่นกัน
หลัวเฟิง ชี้ออกไป “ตาย!”
หัวสัตว์อสูรโผล่มาและเริ่มพุ่งเข้าหาร่างของ โมฮี มันกำลังจะทำการโจมตีวิญญาณของ โมฮี โดยตรง!
จิตของ โมฮี แข็งแกร่งระดับทั่วไปเท่านั้น ดังนั้นมันจึงสามารถรับการโจมตีวิญญาณทั่วไปได้ แต่ตอนนี้มันหมดสติ มันไม่อาจจะต้านทานได้เลย มันเหมือนกับเทียนที่ดับด้วยการเป่าเพียงครั้งเดียว มันไม่มีท่าทีจะต้านทาน ทันใดนั้นวิญญาณมันก็ถูกกำจัด
หลายล้านร่างอื่นๆ เองก็ถูกกำจัดไปทันที
“ฮ่า…” ไกลออกไปร่างของ หลัวเฟิง สั่นไหวเล็กน้อย ไม่นานเขาก็เสียการควบคุม เขาหัวเราะออกมาอย่างพอใจ “ฮ่า ฮ่า! ข้าทำได้! ข้าทำได้! ฮ่า ฮ่า…”
ตอนนั้น หลัวเฟิง หัวเราะออกมาราวกับคนบ้า เขาหัวเราะไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหมดสติไป