ตอนที่ 1480 : ความพินาศของดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วง

“เกิดใหม่เหนือกว่า?” โมโลซ่า ส่ายหน้า “นายท่าน ท่านมาจากจักรวาลดั้งเดิม แต่ข้าไม่ใช่ ระดับข้าตอนนี้อาจเท่ากับเทพแท้จริงมิติ…แต่ไม่มีใครบังคับให้ข้าเกิดใหม่เหนือกว่าได้”

หลัวเฟิง ตะลึงแล้วถอนหายใจ มันน่าประทับใจจริงๆ ตัวตนที่เทียบได้กับจักรวาลดั้งเดิม แม้แต่จิตดั้งเดิมก็ไม่มีทางที่จะจำกัดมันได้

“ไปกันเถอะ” หลัวเฟิง พูดขึ้น “เจ้าต้องเดินทางไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงกับข้า”

“ได้ นายท่าน” สายตาของ โมโลซ่า แสดงท่าทีคาดหวังออกมา แน่นอนว่ามันรู้ว่าจะต้องไปทำอะไร

มันไม่ได้มีความสงสารเลยแม้แต่น้อยในสายตาของ หลัวเฟิง ก่อนหน้านี้เขาต้องจัดการกับวิกฤต อสูรทลายมิติ นั่นเป็นเรื่องสำคัญที่สุด เขาจึงสลัดเรื่องอื่นๆ ทิ้ง มันไม่มีเวลาให้เสียเปล่า แต่ตอนนี้วิกฤตนั้นผ่านพ้นไปแล้ว ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงมักจะเอาเปรียบมนุษย์และพยายามจะฆ่าเขา พวกนั้นเล็งเขามาหลายครั้งแล้วจนเป็นศัตรูกับเขา!

และเขายังต้องเอาส่วนสุดท้ายของปีกซื่อหวู๋จากที่นั่นด้วย

ฮู่!

หอคอยดวงดาวเทเลพอร์ทออกไปทันที

****

ตอนที่ หลัวเฟิง และ โมโลซ่า เดินทางไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วง ก็มีการประชุมถูกจัดขึ้นที่จักรวาลเสมือน มนุษย์และเผ่าอื่นของพันธมิตรหง, พันธมิตรสัตว์อสูรอวกาศ และสำนักบรรพบุรุษอสูรเทพ แม้แต่พวกตัวตนสูงสุดที่อยู่เพียงลำพัง อย่าง ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ ก็ได้ไปรวมตัวกันที่นั่น!

เงียบ

อย่างมากพวกเขาก็พูดคุยกันผ่านการส่งข้อความ สายตาของพวกเขาดูกังวลและสีหน้าอึดอัด การต่อสู้สุดท้ายนี้เกี่ยวข้องกับความตายของทุกเผ่า ถ้าข่าวที่ได้รับมาเป็นฝันร้าย มันจะหมายถึงทุกคนต้องถูกกำจัด

หลัวเฟิง ที่นั่งอยู่สูงสุดหลับตา ไม่มีใครกล้าไปรบกวนเขา

ฮัวะ!

อยู่ๆ หลัวเฟิง ก็ลืมตาขึ้นมา เทพแท้จริงหลายคนจับตามองไปที่ หลัวเฟิง ตอนนั้นเองพวกเขาทุกคนต่างก็จ้องไปที่คนเดียว แม้แต่ เจ้าแห่งจักรวาล ด้านนอกต่างก็พากันลุกขึ้นยืน พวกนั้นมองมาที่ห้องโถง สายตาของพวกเขาแสดงความคาดหวังและรอคำตอบจาก หลัวเฟิง

“ทุกคน” หลัวเฟิง พูดขึ้น

แค่เพียงรอยยิ้มก็ทำให้เทพแท้จริงและแม้แต่ เจ้าแห่งจักรวาล ด้านนอกพากันรู้คำตอบ แต่พวกเขาไม่ได้ยินมันจาก หลัวเฟิง พวกเขาจึงไม่อาจจะสบายใจได้ พวกเขาพากันกลั้นหายใจและมองไปที่ หลัวเฟิง พวกเขารอให้เขาประกาศออกมา

“การต่อสู้สุดท้าย เราชนะ!” หลัวเฟิง พูดอออกมาดังก้องและชัดเจน “วิกฤต อสูรทลายมิติ จบสิ้นแล้ว ยุคของเราจะดำเนินต่อไปอีกล้านล้านยุค ไม่ต้องกังวลไป!”

เทพแท้จริงทุกคนต่างก็โห่ร้องออกมาด้วยความดีใจ

“ฮ่า ฮ่า!”

“ชนะ ชนะ!”

“ยอดเยี่ยม!”

“เราชนะ!”

พวกเขาคือตัวตนชั้นสูงในเผ่าของตัวเองแต่ตอนนั้นทุกคนไม่ได้สนท่าทีของตัวเองเลยแม้แต่น้อย!

เจ้าแห่งจักรวาล ด้านนอกเองก็ตื่นเต้นตามไปด้วย

ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ ที่นั่งอยู่ด้านล่างมองไปที่ หลัวเฟิง เขาเองก็ยิ้มออกมา สุดท้ายเขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

“หลัวเฟิง” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล หันไปหา หลัวเฟิง เขาหัวเราะด้วยท่าทีที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ศิษย์ข้า เจ้าไม่เคยทำให้ข้าผิดหวังเลย”

****

บรรยากาศเต็มไปด้วยความยินดี

เผ่าต่างๆ มากมายรู้ถึงผลลัพธ์นี้และข่าวนี้ก็กระจายไปอย่างกับไฟป่า แม้แต่เทพแท้จริงจากยุคแรกและสองที่เสียจักรวาลย่อยของตัวเองไปและซ่อนอยู่ในทะเลจักรวาลก็ได้ยินข่าวนี้

“สำเร็จ?”

“เราผ่านพ้นมาได้?”

คนอื่นๆ อย่าง จือหัว และ เทพปีศาจคลั่ง ที่กระจายตัวอยู่ทั่วทะเลจักรวาลอยู่เพียงลำพัง ตอนที่พวกเขารู้ข่าว พวกเขาดีใจเพราะจักรวาลย่อยของตัวเองถูกทำลายและคนของพวกเขาถูกกำจัด ตอนนี้พวกเขาต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวรอวันตาย

****

ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์บูรพา จักรพรรดิบูรพาเดินไปมาในทวีปดูการใช้ชีวิตของผู้คน “เราผ่านมาได้รึ?”

คนของเขาบางคนอ่อนแอจนยากจะมีชีวิตเกิน 100 ปีได้ การเดินทางไปในทวีปและเห็นการเกิดใหม่และการตายทำให้ จักรพรรดิบูรพา เตรียมใจไว้แล้ว แต่ตอนที่ข่าวมาถึงเขา ความยินดีในใจก็พรั่งพรูออกมา

“ฮ่า ฮ่า…” จักรพรรดิบูรพาหัวเราะออกมาอย่างพอใจ เขาหัวเราะให้กับตัวเองและคนของเขา

ทั้งดินแดนจักรพรรดิบูรพารวมถึงเทพแท้จริงและ เจ้าแห่งจักรวาล ต่างก็พากันตื่นเต้น พวกเขาดีใจและฉลองกันเพราะพวกเขาผ่านภัยพิบัติครั้งนี้มาได้

*****

บรรยากาศแบบเดียวกันนี้เกิดขึ้นในดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วง ไม่ใช่แค่ เจ้าแห่งจักรวาล และเทพแท้จริงที่ดีใจ แม้แต่ จันทราม่วง เองก็ยังดีใจด้วย

“ข้ามีโอกาสที่โดดเด่น” จันทราม่วง พูดขึ้น “ข้าจะได้รับความสำเร็จครั้งใหญ่ มันจะเป็นไปได้ยังไงที่ข้าจะตายเมื่อเผชิญหน้ากับภัย อสูรทลายมิติ?”

จันทราม่วง ผ่อนคลายและยินดี สายตาของเขาได้แสดงความโกรธออกมา

“ไม่คิดว่า หลัวเฟิง จะหยุด อสูรทลายมิติ ไว้ได้ พรสวรรค์ของเขาน่ากลัว เขาจะกลายเป็นศัตรูที่ยิ่งใหญ่ในอนาคต ทำไมเขาไม่ตายไปพร้อมกับ อสูรทลายมิติ? ช่างเถอะ เพราะเขารอดมาได้ในครั้งนี้” จันทราม่วง ส่ายหน้า “ดูเหมือนว่าข้าคงได้แต่คาดหวังกับอนาคตเพื่อดูว่าข้าจะแข็งแกร่งได้แค่ไหน สำหรับตอนนี้ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะแพ้ให้กับเขา”

จากนั้น จันทราม่วง ก็สลัดเรื่อง หลัวเฟิง ทิ้ง เขาได้ไปเข้าร่วมงานฉลองกับคนของเขา การผ่านพ้นวิกฤตมาได้นี้คือเรื่องใหญ่ที่คู่ควรกับการฉลอง

ในตอนดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงจัดงานฉลองอยู่นั้น ท่ามกลางมิติรอบดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงก็ได้มีหอคอยดวงดาวปรากฏขึ้นมา มีสองร่างเดินออกมาจากฐานหอคอย หนึ่งในนั้นเป็นชายเกราะเงิน หลัวเฟิง และอีกคนเป็นราชาผู้หล่อเหลาที่มีเขาสองอัน โมโลซ่า

“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วง” หลัวเฟิง มองออกไปที่จักรวาลย่อย “ได้เวลาพินาศแล้ว”

ทั้งสองฝ่ายเป็นศัตรูคู่แค้นกัน!

หลัวเฟิง จะยอมปล่อยพวกนี้ไปงั้นรึ?

“โมโลซ่า เจ้าต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการกินมัน?” หลัวเฟิง ถามอย่างรีบร้อน

“ข้าต่างจากระดับ 2 และ 3” โมโลซ่า พูดด้วยรอยยิ้ม “ขอบเขตของข้าตอนนี้สมบูรณ์ ความสามารถในการกินของข้าขึ้นถึงระดับใหม่ มันน่าจะรวดเร็วแต่ข้าต้องลองก่อนถึงจะรู้ว่านานแค่ไหน”

“อืม…เจ้าเริ่มได้เลย” หลัวเฟิง สั่ง

โมโลซ่า พยักหน้า

มันมองไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วง จากนั้นเขาทั้งสองของมันก็ยิงเอาลำแสงสีขาวบิดเบี้ยวออกมา ปลายเขาแต่ละอันนั้นเหมือนกับแหล่งกำเนิดพลัง ปลายเขาทั้งสองทำให้มันดูคล้ายนักษัตร ปลายเขาแต่ละอันส่งผลต่ออีกอันสร้างแรงดึงที่ห่อหุ้มดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงเอาไว้

ฮ่ง!

เวลาและมิติสั่นไหวแล้วบิดเบี้ยว แสงพร่ามัวแล่นไปตามลำแสงและเข้ามาในตัวโมโลซ่า โมโลซ่า เริ่มเปล่งแสงออกมายิ่งกว่าดวงอาทิตย์เป็นล้านล้านเท่า

หลัวเฟิง มองไปที่ โมโลซ่า ราชาอสูรทลายมิติ นั้นเปล่งแสงซะจน หลัวเฟิง มองมันได้ไม่ชัด

“เป็นยังไง?” เขาถามขึ้นมา

“จันทราม่วง คงต้องใช้จิตเพื่อเพิ่มพลังในการต้านทาน” โมโลซ่า พูดขึ้น “ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงนั้นใหญ่โต ด้วยจุดกำเนิดที่ใหญ่แบบนี้แล้วและการสนับสนุนจากจิต…หากข้าต้องการกินมัน ข้าต้องใช้เวลาสักหน่อย บางทีอาจจะหนึ่งวัน”

“วันเดียว?” หลัวเฟิง หัวเราะ

อสูรทลายมิติ ระดับ 2 และ 3 ต้องใช้เวลาแสนปีเพื่อกินมัน ราชาต้องใช้เวลาเพียงแค่วันเดียว

“นี่คือวันที่ข้ารอคอย” หลัวเฟิง หัวเราะ

****

ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วง จันทราม่วง กำลังฉลองกับคนอื่นๆ ด้วยความยินดี แต่ตอนนั้นเอง…

“อสูรทลายมิติ กำลังกินรึ?”

“บรรพบุรุษ ท่านจะบอกว่า อสูรทลายมิติ กำลังกินดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงของเรางั้นรึ?”

“เป็นไปได้ยังไง? จักรวาลหลักได้ส่งข้อความบอกเราแล้วว่าวิกฤต อสูรทลายมิติจบสิ้นแล้วไม่ใช่รึไง? รึว่า หลัวเฟิง ยังไม่ได้กำจัด อสูรทลายมิติ ทั้งหมด?”

ผู้คนต่างก็พากันฮือฮา

จันทราม่วง แสดงสีหน้าโกรธออกมา เขาได้ตะโกนด้วยความหงุดหงิด “มันมีอสูรทลายมิติ กินจุดกำเนิดของเราอยู่! นี่คือจักรวาลย่อยของข้า ข้าจะไม่รู้ได้ยังไง? รึว่าข้าคิดผิดไป? เร็วเข้า ส่งข้อความหาพวกคนที่อยู่ในจักรวาลหลัก บอกพวกเขา! อสูรทลายมิติ ยังไม่ถูกกำจัดและพวกมันกำลังโจมตีจักรวาลย่อยของข้าอยู่”

“ได้ บรรพบุรุษ”

“เข้าใจแล้ว”

“เข้าใจแล้ว”

เทพแท้จริงและ เจ้าแห่งจักรวาล ด้านล่างพากันลนลาน พวกเขาต่างก็เริ่มส่งข้อความหาเทพแท้จริงในจักรวาลหลัก

จันราม่วง ลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความแค้น เขาโกรธและกังวล จักรวาลย่อยของเขากำลังโดนกินและความเร็วในการกินนี้ก็ทำให้เขากลัว!

เขายังโกรธ หลัวเฟิง ที่บอกว่าวิกฤต อสูรทลายมิติ จบสิ้นแล้ว ทำไมถึงได้มี อสูรทลายมิติ มากินจักรวาลย่อยของเขาอีก?

รึว่า หลัวเฟิง แพ้?

จันทราม่วง เริ่มสงสัย เขาต้องรู้ทุกอย่างและคงถูกกำจัด รึว่าก่อนจะถูกกำจัดเขาเกิดคลั่งและแพร่ข่าวปลอมออกมา?

ยังไงซะเขาก็จะโดนกำจัดหากเขาแพ้ไม่ใช่รึไง?

ดังนั้นตอนที่จะตาย เขาก็จงใจบอกข่าวปลอมนี้ออกมา

จันทราม่วง เริ่มคิดด้วยความกังวล

มันไม่มีเรื่องที่ว่า อสูรทลายมิติ กลายเป็นทาสของ หลัวเฟิง เข้ามาในหัวเขาเลย!

หลัวเฟิง ไม่เคยประกาศมันออกมาด้วย แม้แต่ขุมกำลังชั้นสูงจากจักรวาลหลักก็ไม่รู้เรื่องที่ หลัวเฟิงทำให้ อสูรทลายมิติ เป็นทาส!

****

ในจักรวาลเสมือน เทพแท้จริงและ เจ้าแห่งจักรวาล จากเผ่าต่างๆ ได้มารวมตัวกัน พวกเขาจัดงานฉลองกับชัยชนะครั้งนี้ พวกเขาผ่านพ้นวิกฤต อสูรทลายมิติ มาได้

หลัวเฟิง และ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล นั่งอยู่ด้านบนสุด เสียงหัวเราะและเสียงดีใจดังไปทั่วทั้งห้อง

อยู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา “อสูรทลายมิติ ยังไม่ถูกกำจัด! มันกำลังกินดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงอยู่!”

ตอนที่เสียงนั้นดังขึ้นมา ทั้งห้องต่างก็เงียบสนิท

“ใช่ อสูรทลายมิติ ยังไม่ถูกกำจัด ข่าวนี้มาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วง พวกมันกำลังโจมตีและจุดกำเนิดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงก็กำลังโดนกิน!”

“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงกำลังโดนโจมตี”

“มันยังมี อสูรทลายมิติ อยู่!”

เสียงฮือฮาดังไปทั่วทั้งห้อง

หรือว่า หลัวเฟิง โกหก?

ทุกคนต่างก็เงียบ

บรรพบุรุษอสูรอวกาศ พูดขึ้นมาด้วยความกังวล “ทางช้างเผือก อสูรทลายมิติ ถูกกำจัดหมดหรือว่ายังเหลือตัวที่รอดอยู่?”

เก้ากว้างไกล เองก็กังวล “ทางช้างเผือกถ้ายังมี อสูรทลายมิติ เหลืออยู่ เราต้องรีบกำจัดมัน ไม่งั้นแล้วตอนที่พวกมันเริ่มเติบโตและพัฒนา เราจะต้องเจอกับภัยครั้งใหญ่อีกครั้ง”

“ทุกคน”

หลัวเฟิง มองไปที่คนด้านล่างและตอนนั้นเองทุกคนต่างก็พากันเงียบ

“สบายใจได้” เขาพูดขึ้น “วิกฤต อสูรทลายมิติ จบสิ้นแล้ว ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า เจ้าถามบรรพบุรุษอสูรเทพทั้งสามดูได้…ข้าเชื่อว่าทั้งสามคนคงได้รับข่าวจากจิตดั้งเดิมแล้ว พวกเขารู้ว่าวิกฤต อสูรทลายมิติ ถูกกำจัดไปจริงหรือไม่”

ทันใดนั้นทุกคนในห้องก็มองไปที่บรรพบุรุษอสูรเทพทั้งสาม

เทพอาวุโสได้พูดขึ้นมา “วิกฤต อสูรทลายมิติ แน่นอนว่าเป็นเรื่องในอดีต”

“ฮ่า ฮ่า…”

“เราโล่งอกเมื่อได้ยินบรรพบุรุษอสูรเทพพูดแบบนั้น!”

บรรยากาศตึงเครียดได้หายไปทันทีแต่มันก็ยังมีเทพแท้จริงจำนวนหนึ่งที่ถามขึ้นมา “ทำไมดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงถึงได้บอกว่า อสูรทลายมิติ โจมตีพวกเขาอยู่?”

หลัวเฟิง มองลงไป “มันไม่ใช่การโจมตีจาก อสูรทลายมิติ! แต่เป็นข้าเอง ข้าคือคนที่โจมตี! มันใช้เวลาไม่นานที่ทะเลจักรวาลจะกำจัดดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วง!”