ตอนที่ 17 ชั่วข้ามคืน

ตกดึกคืนนั้น ทั้งพระจันทร์และดวงดาวน้อยใหญ่ต่างก็มืดมน กันไปหมด ห้องขังที่หลัวเฟิงนอนอยู่ก็มืดสนิทด้วยเช่นกัน จะมีก็ แต่เส้นทางเดินข้างนอกห้องเท่านั้นที่สว่างเรืองๆ อยู่

“ครอก…ฟี้…” เสียงกรนดังลอดออกมาจากห้องขังตลอด ขัดเจนว่าถึงเวลาหลับสนิทแล้ว

ทันใดนั้น…

บนเตียงฝั่งซ้าย หลัวเฟิงซึ่งแต่เดิมกำลังนอนพักอยู่ก็ลุกขึ้น ขาของเขาไขว้กัน หันฝ่าเท้าออกไปด้านบน มือทั้งสองข้างวางพักไว้ที่ขาและหลังก็ตั้งฉากตรง

“ตามหัวข้อต่างๆ ที่เราเห็นในที่ทำการสมาคมขีดสุด มีการฝึกฝนพลังพันธุกรรมเพียงประเภทเดียวเท่านั้นบนโลกนี้…การฝึกห้าหัวใจสู่นภา เมื่อใครซักคนเข้าสู่สมรรถภาพร่างกายในระดับนักสู้แล้ว โดยปกติก็จะฝึกพลังพันธุกรรมได้ทันที” หลัวเฟิงสูดหายใจเข้าลึก “ในบทความบอกว่า ‘ความรู้ลึก’ นั้นยากที่สุด!”

เพื่อการดูดซับพลังงานจักรวาล จำเป็นต้องสัมผัสถึงมันให้ได้

ก่อน

ตามข้อมูลแล้ว พลังชนิดนี้แพร่กระจายอยู่ทั่วโลก แม้แต่ ดวงดาวต่างๆ ในจักรวาลก็มีพลังงานชนิดนี้ อย่างไรก็ตาม…ผู้คน ส่วนใหญ่จะไม่สามารถตรวจจับการมีอยู่ของพลังงานได้

“ตราบใดที่เราสามารถรับรู้ ‘ความรู้สึก’ ได้ ก็จะง่ายต่อการดูด ซับพลังงาน

เหล่าคนที่มีพรสวรรค์จะสามารถสัมผัสพลังงานได้ในการฝึก วันแรกของพวกเขา ส่วนพวกนักสู้ที่ไม่มีพรสวรรค์อาจต้องใช้เวลา ครึ่งถึง 1ปีเพียงเพื่อการสัมผัสพลังงานได้” หลัวเฟิงควบคุมลม หายใจและยังรักษาท่าทางของเทคนิคห้าหัวใจสู้นภา ห้าหัวใจเป็น การอ้างถึง ‘สองฝ่าเท้า สองฝ่ามือ และหลอดเลือดแดงใหญ่ในสมอง’

การหายใจ….

ลมหายใจของหลัวเฟิงแผ่วเบาสม่ำเสมอ ขณะที่เขาตั้งใจแน่วแน่ หลัวเฟิงก็สามารถรู้สึกถึงความสงบของจิตใจ

“ร่างกายของเราต้องค่อยๆ คลายตัว ห้าหัวใจสู้นภาคือ กระบวนการทางธรรมชาติ เราต้องสงบใจ สงบให้ได้เหมือนกับ ภาพสะท้อนของทะเลสาบในกระจก” หลัวเฟิงควบคุมตัวเองได้ดี ดังนั้นเขาจึงค่อยๆ สงบลงได้ กระทั่งจิตใจของเขาก็สงบลงด้วย

เงียบสนิท แม้แต่เสียงหายใจก็แทบจะไม่ได้ยิน

1 นาที…2 นาที…30 นาที…1 ชั่วโมง….

“หือ?” หลัวเฟิงเปิดเปลือกตาอย่างกะทันหัน “พลังที่ว่านั้นอยู่ที่ ไหน? ทำไมเราไม่สามารถสัมผัสได้? ทั้งร่างกายและจิตใจของเรา น่าจะสงบมากแล้วนี่นา หรือว่า จะเป็นอย่างที่ข้อมูลบอกมา คนที่มี พรสวรรค์จะสามารถสำเร็จได้ในวันแรก แต่คนที่ไม่มีพรสวรรค์อาจจะต้องใช้เวลาถึงครึ่งหรือ 1 ปีถึงจะสัมผัสพลังงานได้?

เราจะลองดูอีกสักครั้ง” หลัวเฟิงหลับตาลงแล้วลองพยายาม รับรู้ถึงพลังงานตามที่บรรยายไว้ในบทความ

ผ่อนคลาย.. เงียบสงบ..

สองจุดนี้แหละที่เทคนิคห้าหัวใจสู่นภาเน้นมากที่สุด

“ยังไม่ถูกต้อง” ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลัวเฟิงลืมตาขึ้น

หลัวเฟิงรับรู้แล้วว่าขั้นแรกของการฝึกพลังพันธุกรรม… ความรู้สึก…นั้นยากมาก

“เราจะลองอีกเป็นครั้งสุดท้าย ถ้ายังไม่สำเร็จคืนพรุ่งนี้ค่อยลองใหม่ หวังว่าคงจะสำเร็จนะ” หลัวเฟิงหวังในใจ เขาหลับตาลง แล้ว เริ่มสงบกายใจอีกครั้งเพื่อลองสัมผัสพลังงาน

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ 10 นาที…30 นาที…50 นาที…1 ชั่วโมง กับอีก 20 นาที

“ทำไมถึงยังไม่ได้ผลนะ?”

ในสภาพที่เกือบจะเข้าฌาน กระทั่งความคิดหลัวเฟิงก็ยังดูจะ ช้าลงไปด้วย

ช้าลง….

ในสภาพที่เกือบจะเข้าฌานนี้ หลัวเฟิงก็มีความหวังอยู่ลึกๆ ในใจ ความหวังที่จะสัมผัสได้ถึงพลังงาน อย่างไรก็ตาม ขณะที่เวลาผ่านไป หลัวเฟิงก็ตกลงอยู่ในห้วงหลับลึก! คนธรรมดาทั่วไปหากไม่มีเรื่องคิดในใจแล้วหลับตาลงเป็นเวลาครึ่งถึง 1 ชั่วโมงในตอนดึกพวกเขาก็จะตกสู่ห้วงหลับลึก และหลัวเฟิงก็เป็นอย่างนั้นมา 3 ชั่วโมงแล้ว

ในห้วงหลับลึกนั้น หลัวเฟิงก็ลืมความพยายาม แล้วเขาก็ สัมผัสถึงพสังงาน

“สบายเหลือเกิน”

หลัวเฟิงซึ่งอยู่ในห้วงหลับลึกรู้สึกถึงพลังงานจางๆ ที่เคลื่อนผ่านไปสู่ฝ่าเท้า ฝ่ามือ และหลอดเลือดแดงใหญ่ในหัวของเขา มัน เคลื่อนเข้าสู่ร่างกายของเขาด้วยอัตราคงที่

“นี่คืออะไร?” หลัวเฟิงยังคงหลับลึก

“นี่มันพลังงานจักรวาล!!!” หลัวเฟิงสะดุ้งตื่นอย่างกะทันหันและ ลืมตาขึ้น ความรู้ลึกเมื่อก่อนหน้านี้หายไปทันที

หลัวเฟิงไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะสามารถสัมผัสพลังงานได้ เมื่อตกสู่ห้วงหลับลึก

“เรารู้สึกได้..นั่นจะต้องเป็นพลังงานที่เรามองหาอยู่แน่ๆ” หลัวเฟิงดีใจเป็นอย่างมาก “ตามข้อมูล เมื่อผ่านการทดสอบเตรียมนักสู้แล้ว หลายคนจะเริ่มฝึกพลังพันธุกรรมได้เลย ต่อให้ไม่รู้สึกตัว แต่ร่างกายก็จะค่อยๆ ดูดซับพลังงานได้เอง”

หลัวเฟิงรับรู้ได้ว่าความรู้สึกตอนนี้คือการดูดซับพลังงาน อย่างไรก็ตาม การดูดซับชนิดนี้มีความเร็วที่ช้าเอามากๆ

“รู้สึกอย่างนี้นี่เอง”

หลัวเฟิงหลับตาลงแล้วลองสัมผัสดูอีกครั้ง เขาหายใจคงที่แล้ว ทำจิตใจให้สงบ สมาธิของเขามุ่งไปที่ฝ่าเท้าทั้งสอง ฝ่ามือทั้งสอง และหลอดเลือดแดงใหญ่ในหัว เขาลองสัมผัสถึงพลังงานที่เขาเพิ่งรู้สึกได้

เขารู้สึกเหมือนสัมผัสได้ถึงพลังงาน แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึก เหมือนสัมผัสไม่ได้

ช้าๆ..ความรู้สึกเริ่มชัดขึ้นๆ

นี่แหละ!

สิ่งที่เล็กมากๆ เหมือนกับลมหายใจที่ค่อยๆ ล่องลอยไปอย่างช้าๆ พอมันลอยเข้าไปใกล้ฝ่าเท้าของหลัวเฟิง มันก็ค่อยๆ ซึมเข้าไปอย่างช้าๆ

“นี่คือพลังงานจักรวาล” หลัวเฟิงเพ่งไปที่ ‘ห้าหัวใจ’ แล้วก็มุ่ง สมาธิไปที่การดูดซับพลังงาน ความเร็วในการดูดซับพลังของฝ่าเท้า ฝ่ามือ และหลอดเลือดแดงในหัวของเขาเพิ่มขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ มันเร็วขึ้นเกือบจะร้อยเท่าเลยทีเดียว

ถ้าเปรียบเทียบว่าพลังงานซึมลงเหมือนหยดน้ำจากรอยท่อ แตกในตอนเริ่มต้น

ในตอนนี้ รอยแตกนั้นใหญ่ขึ้นจนเหมือนแม่น้ำเล็กๆ พลังงานนั้นไหลผ่านเข้าสู่ร่างกายของหลัวเฟิงอย่างไม่หยุดหย่อน

“อ่า…” ความรู้สึกนั้นทำให้เขารู้สึสะท้านไปถึงกระดูก พลังงานที่ไร้รูปแบบ ไร้สี ไหลเข้าสู่ร่างกายของหลัวเฟิง เซลล์ที่หิวกระหายต่างก็ดูดซับพลังงานซึ่งไหลเข้าทางห้าส่วนของร่างกาย อย่างบ้าคลั่ง

ภายในเซลล์…

ขณะที่พลังงานจักรวาลไหลเข้าสู่เซลล์ต่างๆ มันก็ถูกดูดซับ โดยไมโทรคอนเดรียอย่างรวดเร็วและในขณะเดียวกันก็ปล่อย พลังงานประหลาดออกมาด้วย พลังงานนี้ถูกภายในเซลล์ดูดซับไว้ ทุกเซลล์เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกลับตาลปัตรในทันที พิมพ์ เขียว DNA ก็เริ่มจะเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย และเซลล์ต่างๆ ก็เริ่ม แบ่งตัวจาก 1 กลายเป็น 2

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ…

ร่างกายของหลัวเฟิงยังคงเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นผิวหนัง กล้ามเนื้อ กระดูกและแม้กระทั่งชั้นต่างๆ ของเซลล์ทุกๆ ส่วนของร่างกายล้วนเปลี่ยนแปลง การเปลี่ยนแปลงนี้คือการ วิวัฒนาการของชีวิต เป็นการยกระดับยีนส์ของสิ่งมีชีวิต!

“ตามคำแนะนำในการฝึก ร่างกายมนุษย์ตั้งแต่แรกเกิด จะไม่สามารถดูดซับพลังงานได้ ดังนั้นจึงอยู่ในสภาพหิวโหย เมื่อดูดซับพลังเป็นครั้งแรก ก็จะดูดซับเป็นจำนวนมาก และมันจะเป็นช่วงการเพิ่มความแข็งแกร่งที่รวดเร็วที่สุด!” หลัวเฟิงรู้สึกว่าระดับของ สมรรถนะทางร่างกายของเขากำลังเปลี่ยนไป

บนโลกและทั่วทั้งจักรวาล มีปริมาณพลังที่ไร้ขีดจำกัด จำนวนที่หลัวเฟิงดูดซับเป็นจำนวนเล็กน้อยเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม สำหรับหลัวเฟิงแล้ว นี่คือก้าวที่ใหญ่ที่สุดของ ความแข็งแกร่งที่เขาเคยมีมา

ความหนาแน่นของกระดูกเขาเพิ่มมากขึ้น เซลล์ต่างๆ ลด ขนาดลงและแตกตัวออกเป็น 2 โครงสร้างกล้ามเนื้อก็เกิดการ เสริมสร้างตัวเอง และน้ำหนักตัวของหลัวเฟิงก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ด้วย

ชีวิตช่างประหลาดอะไรเช่นนี้!

ในสมอง

ในที่ซึ่งหลัวเฟิงไม่สามารถสัมผัสได้ พลังงานจักรวาลไหลเข้า สู่ส่วนลึกของสมองของเขาไม่รู้จบ ตั้งแต่เกิดมาจนเดี๋ยวนี้ อา การช็อค 3 ครั้งในส่วนลึกของสมองของเขาเป็นเหตุทำให้เขาโคม่า และในคืนนี้ พลังงานจำนวนมหาศาลก็ไหลเข้าไปในนั้น

อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงนี้มันต่างจาก 3 ครั้งที่ผ่านมา มันสาหัสยิ่งกว่า…หลัวเฟิงซึ่งกำลังฝึกฝนอยู่กลับไม่ได้สังเกตมันเลยด้วยซ้ำ

……..

รุ่งอรุณ พระอาทิตย์เพิ่งจะทอแสง ประมาณตี 5 หรือ 6 โมง เข้า..นาฬิกาทุกตัวในคุกก็ดังกังวานขึ้น นักโทษแต่ละคนเริ่มจะตื่นนอน หลัวเฟิงนั่งไขว้ขาอยู่สักพัก ในที่สุดเขาก็เปิดเปลือกตาขึ้นแล้วยิ้มออกมา “อย่างที่คิด ตั้งแต่เล็กจนโต นี่เป็นพลังจักรวาลที่ เราดูดซับอย่างยากลำบากเป็นครั้งแรก ระยะดูดซับนานที่สุดแล้ว เราดูดซับมาเกือบ 2 ชั่วโมงถึงจะเต็มพิกัดร่างกาย”

หลัวเฟิงรู้สึกได้ว่าเขามีพลังมากขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ

“หลังจากเมื่อคืนนี้ เรารู้สึกว่าสมรรถภาพร่างกายเรามีระดับเพิ่มขึ้น มากยิ่งกว่าที่อาการโคม่าตอนสอบเพิ่มให้เราเสียอีก” หลัวเฟิงคิดกับตัวเอง “ตอนนี้พลังหมัดของเราน่าจะอยู่ราวๆ 1500 กิโลกรัม หรืออาจจะมากกว่านั้นด้วยซ้ำ” มีแต่การทดสอบเท่านั้นที่ บอกได้ชัดเจนว่าพละกำลังของเขาเพิ่มขึ้นเท่าใดกันแน่

“ได้เวลาอาหารเช้า..ได้เวลาอาหารเช้า..”

นักโทษสองสามคน เดินออกจากห้องขังไปเพื่อทานอาหาร

หลัวเฟิงกระโดดออกจากเตียงนอน แปรงฟัน และล้างหน้า เตรียมตัวทานอาหารเช้า

ในตอนนั้นเอง….

ภายในห้องโถง นักโทษ 3 คนก็เดินตรงเข้ามาที่ห้องขังของหลัวเฟิง หนึ่งในนั้นตะโกนมา “เจ้าเหม่งหวง ไหนไอ้คนเก่งที่มันมา อยู่ร่วมห้องกับแก ไอ้ตัวที่มันอัดสมาชิกระดับหัวกะทิ 4 คนแบบฉาย เดี่ยวน่ะ”

“พี่หลิวครับ มันเก่งนะครับ” ภายในห้องขังของหลัวเฟิง เจ้าหัวเหม่งหัวเราะและพยักหน้าไม่หยุด

“โอ…”

นักโทษ 3 คนนั้นสบตากันไปมา และหนึ่งในนั้นก็กล่าวขึ้น ด้วยเสียงต่ำๆ “ไม่ผิดตัวแน่ หั้งเบอร์ห้อง อายุ และความแข็งแกร่ง ถูกต้องหมด พี่โจวพูดถึงมันนี่แหละ”