ตอนที่ 597 ดิลลัน

“ฝ่าบาท”

“ฝ่าบาท”

หัวหน้าระดับห้วงมิติ อาดูว กลุ่มคนคุ้มกันและพนักงานต่างโค้งคำนับ เมื่อเห็นหลัวเฟิงเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น

“อาดูว และกลุ่มของคุณได้ดูแลผมอย่างใกล้ชิดเป็นเวลา 200 ปี แม้ว่าตอนนี้คุณจะไม่ได้เป็นคนคุ้มกันผมอีกต่อไป เราก็ยังคงเป็นเพื่อนกันเสมอ”

“ฝ่าบาท”

ตำแหน่งของสมาชิกระดับตั้งต้นนั้นสูงกว่าคนคุ้มกันมาก หลัวเฟิงยังคงพูดแบบทั่วไป กับพวกเขา

“ดูเหมือนพวกคุณทุกคนไม่ต้องการให้ผมไป ฮ่า ฮ่า…ไม่แน่ว่าอาจจะมีบางปี ที่ผมถูกเตะลงมาจากภูมิภาคตั้งต้น”

“เมื่อมันเกิดขึ้นผมจะให้พวกคุณทุกคนมาเป็นคนคุ้มกันของผมอีก”

“คุณคิดว่ามันจะเป็นแบบนั้นได้อย่างไง ในเมื่อฝ่าบาทได้เป็นคนขึ้นไปเป็นสมาชิกระดับตั้งต้นด้วยตัวเอง มันย่อมไม่มีทางที่จะถูกไล่ออกมา” อาดูว กล่าว

“การแข่งขันมีอยู่เสมอ พวกคุณทุกคน การผจญภัยด้วยกันของเรา

สิ้นสุดลงที่นี่”

หลังจากนั้นหลัวเฟิงก็ไปบนท้องฟ้า

คนคุ้มกันและพนักงานเฝ้าดูเขาหายไปในท้องฟ้า พวกเขามีตำแหน่งต่ำ เป็นได้แค่คนคุ้มกันและพนักงาน แต่หลัวเฟิงเป็นอัจฉริยะที่ได้รับการสนับสนุนจากอันดับบนขององค์กรจักรวาลเสมือน

ระดับอมตะทั่วไป กับเหล่าสมาชิกอันดับสูง ไม่อาจเทียบกับอัจฉริยะที่สมบูรณ์แบบเหล่านี้

หลังจากออกจากภูมิภาคจุดเริ่มต้นที่แท้จริงไม่นาน เขาก็มาถึงภูมิภาคจุดเริ่มต้นที่แท้จริง

ประตูทางเข้าที่ตั้งอย่างโดดเด่นของภูมิภาคตั้งต้น ใช้หินที่ดูเก่าแก่สร้างเป็นทางเข้าอันน่าตื่นตา

“ฝ่าบาท หลัวเฟิง” ชายชราที่มีเคราสีขาวในชุดคลุมสีขาวได้โบกมือมาให้เขา เขาดูสดใสที่บริเวณทางเข้า เขาทำให้ผู้คนรู้สึกอบอุ่นดั่งดวงอาทิตย์

“ยินดีตอนรับสู่ภูมิภาคตั้งต้น และการได้เป็นสมาชิตระดับตั้งต้น”

“ขอบคุณ” หลัวเฟิงยิ้มและพยักหน้า

“ผมอัยทัว ผู้จักการของภูมิภาคตั้งต้น”

“โปรดตามผมมา”

หลัวเฟิงตามอัยทัว ขึ้นไปบนอากาศ

กลุ่มระดับห้วงมิติก็เริ่มตามอัยทัว มาจากด้านหลัง พวกเขากำลังพูดคุยเรื่องของสมาชิกใหม่หลัวเฟิง

———-

ในกลางอากาศ หลัวเฟิงได้บินตามอัยทัว ได้แต่ตกใจเมื่อมองไปยังด้านล่าง

เขาเห็นคลื่นพลังที่เกิดจากกฎต้นกำเนิดที่ไม่ทราบว่ามาจากไหน

“ฝ่าบาทหลัวเฟิง” อัยทัว ยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของหลัวเฟิง

“สิ่งที่แตกต่างมากที่สุดในภูมิภาคตั้งต้นคือ มีระดับอมตะอาศัยอยู่

จำนวนมาก”

“สมาชิกทุกคนจะได้รับหัวหน้าทีมคุ้มกันระดับอมตะ และสมาชิกทุก

คนสามารถเลือกอาจารย์ระดับอมตะ ที่จะอยู่กับเขาภายในคฤหาสน์

ดังนั้นทำให้ระดับอมตะมีจำนวนสูงภายในภูมิภาคตั้งต้น”

หลัวเฟิงพยักหน้า

“ภายในภูมิภาคตั้งต้นมีทั้งหมด 113 คฤหาสน์”

“มีระดับห้วงมิตะ 100 ระดับขอบเขต 10 ระดับจักรวาล 3 พวกเขาเป็นสมบัติที่สำคัญขององค์กรจักรวาลเสมือน”

ระดับห้วงมิติมีอายุ 1,000 ยุคสมัย และทั่วทั้ง 1,008 จักรวรรดิใน

จักรวาล ทำให้เห็นถึงตำแหน่งที่สูงของ 113 สมาชิก มันไกลเกินกว่า

ระดับอมตะทั่วไป แน่นอนว่าความยากของของการอยู่ในภูมิภาคตั้งต้นในระดับห้วงมิตินั้นก็ยิ่งสูง

พวกเขาตัดผ่านท้องฟ้า และจำนวนมากของคฤหาสน์ หลังจากนั้นก็เริ่มชะลอตัวลง

“นั่นคือคฤหาสน์ที่ 113 ของฝ่าบาท” อัยทัว ชี้ไปยังคฤหาสน์ที่กว้าง

ใหญ่

หลัวเฟิงจ้องมัน กำแพงคฤหาสน์ที่ยาวต่อกันเหมือนเทือกเขา ยืดออกไปจนไม่เห็นปลายอีกด้าน อาณาเขตทั้งหมดเท่ากับดาวเคราะห์ทั้งดวงนี้คือบ้าน

สำหรับระดับอมตะที่ใช้ดาวเคราะห์ทั้งหมดเป็นบ้านนั้นเป็นเรื่องทั่วไป

หลัวเฟิงและอัยทัวลงมาที่ทางเข้าคฤหาสน์ ที่นั้นเรียงรายไปด้วยแถวคนคุ้มกันและพนักงาน มองหยาบๆ ได้ราว 1 หมื่นคน

ชายชุดคลุมสีดำ ที่ดูงดงาม โค้งลงเล็กน้อย “ฝ่าบาท”

“ทำความเคารพฝ่าบาท” ทหารด้านหลังกว่า 1,000 คนทำความเคารพ พนักงานกว่าหมื่นคนคุกเข่า พนักงานที่ถูกคัดเลือกมาเป็นพิเศษโดยองค์กรจักรวาลเสมือน เพื่อนำมาใช้บริการสมาชิกหลักที่แท้จริงขององค์กรจักรวาลเสมือน

“ฝ่าบาทหลัวเฟิง นี่คือหัวหน้าคนคุ้มกันดิลลัน เขาเป็นระดับอมตะที่เชี่ยวชาญการโจมตีและป้องกันทางจิตวิญญาณ และทีมคุ้มกันชั้นยอดจำนวนมาก”

ตามตำแหน่ง นายพล…ผู้บัญชาการ…จักรพรรดิ

ผู้บัญชาการระดับอมตะที่อยู่ภายใต้องค์กรจักรวาลเสมือน สามารถที่จะฆ่ากลุ่มระดับอมตะธรรมดาได้ มันมีความแตกต่างกันมาก ระหว่าง

ระดับอมตะธรรมดากับระดับอมตะพิเศษ

“ทำไมผู้เชี่ยวชาญพิเศษในการโจมตีและป้องกันวิญญาณ ถึงเป็นคนคุ้มกันได้”

“ฝ่าบาท อาจารย์ของผมคือจักรพรรดิกระหายเลือด”

“ศิษย์พี่ 3”

ในช่วงชีวิตที่ยาวนานของจักรพรรดิทรูหยัน เขาระมัดระวังในการรับ

ลูกศิษย์ แต่เส้นทางการเป็นระดับอมตะนั้นก็เป็นเรื่องยาก และยิ่งระดับจักรพรรดิก็ยิ่งยากขึ้น

และในบรรดาศิษย์ของจักรพรรดิทรูหยัน มีเพียงศิษย์คนที่ 3 ที่กลายเป็นจักรพรรดิ

มีเสียงดังขึ้นมาภายในจิตใจของหลัวเฟิง

“อาจารย์ปู่เป็นห่วงลูกศิษย์ของเขาอย่างมาก เขากังวลว่า เมื่อคุณถึง

ระดับขอบเขตแล้วจะออกสำรวจไปในจักรวาล”

“ดังนั้นเขาจึงจัดการคนที่ไว้ใจให้เป็นผู้นำ ทีมคุ้มกันของคุณ ผมได้ส่ง

คำขอ และนายพลคนอื่นไม่แข็งแกร่งเท่าผม ผมย่อมผ่านมาได้”

หลัวเฟิงมองชายชุุดคลุมสีดำ ก็ปรากฎรอยยิ้มขึ้นมาที่หน้า แล้วตัดสินใจในช่วงเวลานี้ว่าจะติดต่อกลับไปหา อาจารย์ทรูหยันของเขา

“ท่านดิลลัน ผมอยู่ในมือคุณแล้วต้องแต่นี้ไป”

“นี่เป็นงานของผม”

“ฝ่าบาทหลัวเฟิง ดิลลัน เป็นหัวหน้าทีมคุ้มกันของคุณ แถมยังเป็นผู้จัดการคฤหาสน์ของคุณ”

“ผมจะปล่อยให้เขาบอกเกี่ยวกับเรื่องอื่นกับคุณแทน ผมต้องขอตัวลา

ก่อน ถ้าต้องการความช่วยเหลือ โปรดอย่างลังเลเรียกหาผม”

“ขอบคุณท่าน อัยทัว”

หลังจากนั้นชายชราผมขาวได้กลายเป็นลำแสงบินจากไป

“ฝ่าบาทโปรดตามมา” ดิลลันได้นำทางหลัวเฟิงทัวร์คฤหาสน์

———-

หลัวเฟิงยืนอย่างสุภาพอยู่ภายในสนามฝึกของคฤหาสน์ หน้าจอลอยอยู่ด้านหน้า ปรากฎภาพจักรพรรดิทรูหยันกำลังยืนอยู่

“อาจารย์” หลัวเฟิงโค้งทำความเคารพ

“คุณได้พบกับดิลลันแล้ว” ทรูหยันหัวเราะเสียงดัง

ด้วยคำพูดนี้ทำให้หลัวเฟิงรู้ทันทีว่าถูกส่งมาโดยอาจารย์ของเขา

“ในอานาคตเมื่อคุณเป็นระดับขอบเขต แล้วออกไปข้างนอก จะต้องพบเจอกับอำนาจที่ส่งผลต่ออันตราย ยิ่งกว่าอันตรายในภารกิจเป็นไปไม่ได้”

“และด้วยนิสัยของผม ทำให้มีศัตรูอยู่ข้างนอก แน่นอนว่าแมลงพวกนี้

ไม่กล้ายุ่งกับผม แต่เขาอาจจะมายุ่งกับคุณ”

“เมื่อคุณออกไปข้างนอกจะไม่ปลอดภัยเหมือนกับ อยู่ในพื้นที่หลักขององค์กรจักรวาลเสมือน”

“อาจารย์ถ้าคุณมีศัตรู ทำไมไม่ฆ่าพวกเขา” หลัวเฟิงถาม

“ผมได้ทำในสิ่งที่ผมต้องการ ตอนนั้นผมได้ฆ่าคนไปจำนวนมาก และ

โดนต่อว่าอยู่หลายครั้ง ในชั่วพริบตาผม ได้สร้างศัตรูมากเกินไป เพียงแค่จำนวนที่ผมโจมตีไปทั้งหมด ผมยังไม่แน่ใจว่ามีมากเพียงใด”

“แล้วเรื่องเล็กๆ และเหตุการณ์เล็กๆ กับคนอื่น อาจจะทำให้พวกเขาไม่พอใจ”

“ถ้ามีคนกล้าเปิดเผย ผมจะโจมตี ฆ่าพวกเขาทั้งหมด”

“เลิกพูดถึงเรื่องนี้ มีอีกเรื่องที่สำคัญ ตอนนี้คุณอยู่ในภูมิภาคตั้งต้น คุณมีสิทธิ์ที่จะเลือกอาจารย์ระดับอมตะ มันเป็นเวลานานแล้วที่ไม่ได้สอนคุณ นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก”