ตอนที่ 994 ของล้ำค่า

มันเป็นเวลา 500ปี แล้วที่หลัวเฟิงกลับมาจาก 9 อวกาศกว้างไกล

ในดินแดนของล้ำค่าในโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล

ภูเขากว้างใหญ่ที่มองไม่เห็นจุดสิ้นสุด ภูเขานี้อยู่ติดกันเหมือนกับไหล่ชนไหล่ บางเขาสูงตระหง่าน บางเขาก็ตัดตรง บางทีก็มีทะเลสาบระหว่างภูเขา

มีนักสู้คนหนึ่งได้ใช้หางที่เหมือนงูปัดหินที่อยู่ด้านหลังของเขา “ข้าไม่ได้เห็นของล้ำค่ามานานมากแล้ว พวกเขาบอกว่ามีของล้ำค่ามากมายอยู่ที่นี่ มันก็คงไม่สมเหตุสมผลถ้าหากของมีค่าปรากฎอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ว่าของล้ำค่านั้นจะมีค่ามากแค่ไหน พวกเขาก็จะถูกเอาไปในที่สุดอยู่ดี แต่มันก็น่าเบื่อเมื่อของล้ำค่าเหล่านี้ไม่ปรากฎขึ้นเลย หากมีสิ่งล้ำค่าที่ปรากฎขึ้นมาสู่สายตาก็ทำให้ตื่นเต้นได้แล้ว”

ความหวังอยู่ในดวงตาของสิ่งมีชีวิตที่มีหางเหมือนงู

“ข้าหวังว่าจะได้พบมันเพื่อตัวข้าเอง”

“ฮ่า ฮ่า เจ้ามาที่นี่มานับสิบล้านครั้ง หยุดฝันได้แล้ว” มีบางคนหัวเราะ

“นั่นมันจักรพรรดิดาบสายน้ำ” ผู้สืบทอดที่อยู่ใกล้เคียงกล่าว

“จักรพรรดิดาบสายน้ำ มาที่นี่”

“จักรพรรดิดาบสายน้ำ ไม่ยอมออกมาหลังจากกลับ 9 อวกาศกว้างไกล ที่แรกที่เขาเลือกมาคือดินแดนของสมบัติล้ำค่า”

“เขาอยู่ไหน จักรพรรดิดาบสายน้ำ อยู่ตรงไหน”

ผู้สืบทอดจำนวนมากมองไปรอบๆ บางคนก็ทำการบินขึ้นไปบนฟ้า ไม่นานทุกคนจะหันไปยังทิศทางเดียวกัน มนุษย์ผู้ชายที่ใส่เกราะสีเงินกับปีกสีเงินกำลังบินอยู่ในท้องฟ้าเหนือภูเขาในดินแดนของสมบัติล้ำค่า

หลัวเฟิงมองไปรอบๆ แล้วรู้สึกยินดีอยู่ในใจ “ดูเหมือนว่าข้าจะเป็นผู้มีชื่อเสียงในหมู่เหล่าผู้สืบทอด”

สิ่งที่ทำให้หลัวเฟิงมีความสุขคือความก้าวหน้าของเขาในช่วงเวลา 500 ปี โดยเฉพาะการใกล้ถึงกำหนดในการเกิดใหม่ของร่างที่สามของเขา

“ยังต้องใช้เวลาอีก 100 ปี ตามกำหนดสำหรับร่างที่สาม หลังจากนั้นก็จะก้าวไปสู่ระดับอมตะ ข้าต้องมาที่นี่ก่อนที่จะเป็นอมตะ”

หลัวเฟิงจ้องไปยังภูเขาที่มีสิ่งของล้ำค่าอยู่มากมาย “ตอนนี้อยู่ในระดับห้วงมิติ บางทีสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดได้เตรียมสิ่งล้ำค่าให้กับผู้สืบทอดระดับห้วงมิติ ถ้าเป็นอมตะก็จะไม่ได้มันอีกตลอดไป”

เป้าหมายแรกของหลัวเฟิงคือภูเขาที่สูงที่สุด แต่ละ 108 ภูเขาจะมีหนึ่งของล้ำที่สุดสุดอยู่ และมีเพียง 42 ชิ้นเท่านั้นที่มีคนได้ไปแล้ว ส่วนที่เหลือยังคงรอคอยเหล่าผู้สืบทอดที่เหมาะสม

“ดูนั้น จักรพรรดิดาบสายน้ำ ไปที่เขาที่สูงที่สุด”

“ดูเหมือนว่าจักรพรรดิดาบสายน้ำ จะมาเพื่อของล้ำค่าเหมือนกัน เขาเคยมาที่นี่เพียงครั้งเดียว ข้าเคยคิดว่าเขาไม่สนใจที่นี่ แต่เขาก็มาเหมือนกัน”

“108 ของล้ำค่าที่สุดได้ถูกกระจายกันอย่างเท่าเทียม เป้าหมายแรกของเขาคือหนึ่งในเขาที่สูงที่สุด เขาเป็นคนที่ทะเยอทะยานจริงๆ”

———-

ท่ามกลางสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ของเผ่าพันธุ์ต่างๆ บางคนได้แสดงความอิจฉา บางคนก็แสดงความเป็นศัตรูกับหลัวเฟิง

ร่างที่มีผมสีทองกับตาสีทองพ่นลมหายใจทางจมูกเสียงดังขณะที่เดินมายังปลายยอดของภูเขา หลังของเขาโค้งงอลงเล็กน้อย รูปร่างของเขาแสดงท่าทีโกรธแค้น เขาคือจักรพรรดิกระจกเงา

“จักรพรรดิกระจกเงา เจ้าคิดว่าจักรพรรดิดาบสายน้ำ จะได้รับสมบัติล้ำค่าไหม” ผู้สืบทอดคนหนึ่งถาม

“เขาได้กำหนดเป้าหมายที่ภูเขาที่สูงที่สุด” ผู้สืบทอดอีกคนกล่าว

จักรพรรดิกระจกเงาแสยะยิ้ม “ของล้ำค่าบนภูเขาที่สูงที่สุดอยู่ตั้งแต่ก่อตั้งโรงเรียน มีข่าวลือว่ามันถูกวางไว้โดยบรรพบุรุษสัตว์เทพ สิ่งมีชีวิตรูปแบบพิเศษในระดับห้วงมิติในประวัติศาสตร์ได้ลองพยายาม แต่ก็ไม่มีคนใดได้รับสมบัติล้ำค่าใดๆ จักรพรรดิดาบสายน้ำ ไม่มีคุณสมบัติที่จะมาดินแดนของสมบัติล้ำค่านี้”

ผู้สืบทอดที่อยู่รอบๆ พยักหน้า

จักรพรรดิกระจกเงาได้มองไปตามเสียงและได้เห็น อัศวินไบชาน

อัศวินไบชานได้เหลือบมองไปที่หลัวเฟิงก่อนที่จะกล่าวออกมา “จักรพรรดิดาบสายน้ำ ได้หายหน้าไปหลายปี ที่แรกที่เขาไปคือดินแดนของสมบัติ ข้าว่าความพยายามของเขามันไร้ค่า”

“ไปให้พ้น” จักรพรรดิกระจกเงาตะโกนออกมา

ตาของอัศวินไบชานเปิดกว้าง

“เจ้าคิดว่าเราจะเป็นพันธมิตรกันได้ ในเมื่อเราทั้งคู่มีความเกลียดชังต่อจักรพรรดิดาบสายน้ำ งั้นเรอะ เจ้าคิดว่าข้าจะลืมที่ผู้สืบทอดอมตะของพันธมิตรแดนเหนือถูกเจ้ารังแกรึไง”

จักรพรรดิกระจกเงาแสดงเขี้ยวออกมาให้เห็น และทำการจ้องไปที่อัศวินไบชานด้วยความเย็นชา ร่างของของอัศวินไบชานสั่นด้วยความโกรธ เขาได้ยินมาว่าจักรพรรดิกระจกเงาเป็นพวกโหดเหี้ยม โลภ และเข้าถึงได้ยาก ทำให้เขาไม่เคยเข้าหาจนถึงขณะนี้ ตอนนี้จักรพรรดิกระจกเงามีความบาดหมางกับจักรพรรดิดาบสายน้ำ เขาจึงคิดว่าน่าจะเข้าถึงได้ง่าย เขายินดีที่จะเป็นเพื่อนกับจักรพรรดิกระจกเงาอย่างเท่าเทียมกัน เมื่อจักรพรรดิกระจกเงาเป็นอัศวิน เขาอาจได้เป็นผู้ยิ่งใหญ่ถ้าได้รับการฝึกฝนอย่างเหมาะสมในเร็วๆ นี้ แต่จักรพรรดิกระจกเงาไม่ต้องการแบ่งปันความรู้สึกนี้ร่วมกับเขา

“ได้ ได้ จักรพรรดิกระจกเงาผู้เหี้ยมโหด” อัศวินไบชานแสดงใบหน้าโกรธออกมา

จักรพรรดิกระจกเงาแยกเขี้ยวแล้วพ่นลมหายใจทางจมูกก่อนที่จะบินหนีไป “มันคิดว่ามันเป็นใคร”

ผู้สืบทอดรอบๆ เขาจ้องมองด้วยความตกใจ ผู้สืบทอดอย่างจักรพรรดิกระจกเงา กับ จักรพรรดิซูชอง ไม่จำเป็นต้องเคารพอัศวินเพราะพลังของเขา แต่ยังมีความแตกต่างระหว่างอัศวิน อัศวินที่เป็นผู้ยิ่งใหญ่นั้นสามารถบดขยี้คนอย่างจักรพรรดิกระจกเงาได้อย่างสบายๆ

แม้ว่าจักรพรรดิกระจกเงา และ จักรพรรดิซูชอง จะสามารถเป็นผู้ยิ่งใหญ่ได้หลังจากก้าวเป็นอัศวิน

ไม่น่าแปลกที่สิ่งมีชีวิตที่มียีนชีวิตระดับพิเศษมากกว่าคนทั่วไปนับพันๆ เท่า จะได้กลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ มันคือเหตุผลสำหรับมหาอำนาจอย่างพันธมิตรแดนเหนือ และโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล ที่ดูแลสิ่งมีชีวิตพิเศษเหล่านี้ และยังมอบสมบัติที่แท้จริงให้กับพวกเขา

หลัวเฟิงไม่ได้เห็นการเผชิญหน้าของจักรพรรดิกระจกเงากับอัศวินไบชาน

เขาได้บินลงไปที่ยอดเขาสูงสุด

“ภูเขาที่สูงที่สุดหมายถึงของที่มีค่าที่สุด มีข่าวลือว่าบรรพบุรุษเทพได้ใส่มันไว้เป็นการส่วนตัว”

หลัวเฟิงที่ยืนอยู่บนภูเขาได้เดินไปรอบๆ แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตามกฎได้บอกไว้ว่า ของล้ำค่าจะปรากฎออกมาเองถ้าผู้สืบทอดมีความเหมาะสมได้ไปยืนอยู่บนภูเขา

ถ้าไม่มีการเปลี่ยนแปลง หลัวเฟิงต้องเป็นผู้ไม่เหมาะสม เขาล้มเหลว

———-

เหล่าผู้สืบทอดได้ยืนนินทาหลัวเฟิงจากระยะไกลจากสิ่งที่เขาเห็น

จักรพรรดิกระจกเงาได้แสดงรอยยิ้มที่หาได้ยากขึ้นมาบนหน้าของเขา

“มันเป็นไปได้ที่บางทีดาบสายน้ำจะเป็นลูกศิษย์ของอัศวินทรูหยัน”

จักรพรรดิกระจกเงาได้จ้องมาที่จักรพรรดิดาบสายน้ำ แม้ว่าเขาจะเคยไล่ล่าจักรพรรดิดาบสายน้ำมาก่อนแล้วหลังจากนั้นก็เกือบถูกฆ่าโดยทรูหยัน การเผชิญหน้ากันนั้นครั้งนั้นเป็นสิ่งที่ใกล้เคียงกับความตายที่สุดที่เขาได้พบ

จักรพรรดิกระจกเงาโกรธมาก เขาเกลียดชังอัศวินทรูหยัน และสาบานว่าจะต้องฆ่าเขาหลังจากที่ได้เป็นอัศวิน

จักรพรรดิดาบสายน้ำ นั้นมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นศิษย์ของทรูหยัน มันเหมือนเป็นการแก้แค้นให้กับจักรพรรดิดาบสายน้ำ หลังจากที่เขาทำการจู่โจมจักรพรรดิดาบสายน้ำ

“ทรูหยัน ดาบสายน้ำ ” จักรพรรดิกระจกเงาส่งเสียงเบาๆ ออกมา

“จักรพรรดิกระจกเงา” หนึ่งในผู้สืบทอดเรียก

“ดูเหมือนจักรพรรดิดาบสายน้ำ ยังคงล้มเหลวอีกครั้ง ครั้งนี้เขาได้ลงไปที่ภูเขาที่สองแล้วหยุดตรงแถวทะเลสาบและส่วนอื่นของภูเขา”

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้น! ฮ่า ฮ่า เขาไปที่ภูเขาที่สุงเป็นอับดับที่สอง”

เหล่าผู้สืบทอดยังคงพูดคุย

จักรพรรดิกระจกเงาแสดงรอยยิ้มกว้าง “ มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับสิ่งล้ำค่าทั้ง 108 ตั้งแต่ที่มีผู้สืบทอดที่ถูกเลือก มีเพียง 42คนที่ได้รับมัน เงื่อนไขมันต้องยากมากเป็นพิเศษ”

———–

หลัวเฟิงยังคงบินลงไปยังภูเขา และทะเลสาบในแต่ละแห่ง

หลัวเฟิงก็ยังคงล้มเหลวอย่างต่อเนื่อง จากภูเขาที่สูงที่สุดจนไปถึงภูเขาที่สูงเป็นอันดับที่ 6 นอกจากนี้เขายังคอยแวะเที่ยมชมสถานที่ต่างๆ เขาได้ใช้เวลาอยู่ราวสิบชั่วโมง โดยมีผู้สืบทอดคนอื่นนั่งดื่มและเฝ้าดู

“มันยากที่จะพบสมบัติล้ำค่า” หลัวเฟิงกล่าว

เขาไม่ได้มีความรู้สึกเสียใจที่มายังที่นี่ เขาต้องใช้ความพยายามให้มากพอสำหรับมัน

“ดูเหมือนว่าเผ่าพันธุ์อื่นๆ จะเกลียดข้า”

หลัวเฟิงลงไปยังหุบเขาแห่งหนึ่ง เขาได้มองไปยังผู้ชมที่อยู่ไกลๆ พวกเขายังคงเฝ้ามองในสิบชั่วโมงที่ผ่านมา เหล่าผู้สืบทอดได้เฝ้ามองเขาอย่างสนุกสนาน ในขณะที่เขาบางคนแสดงความอิจฉาและบางคนแสดงความเป็นศัตรูตรงมายังเขา

ส่วนใหญ่พวกเขาไม่เป็นมิตรเป็นการส่วนตัวกับหลัวเฟิง พวกเขาไม่กลัวที่จะเป็นศัตรูกับเผ่าพันธุ์มนุษย์ เผ่าพันธุ์มนุษย์ที่เป็นเผ่าพันธุ์ชั้นยอดในจักรวาล พวกมนุษย์ได้ฆ่าเผ่าพันธุ์อื่นๆ จำนวนมาก ทำให้เผ่าพันธุ์อื่นๆ ต้องการจะฆ่ามนุษย์เช่นกัน

มนุษย์ได้เข้ามาฆ่าเผ่าพันธุ์อื่นๆ อย่างเหี้ยมโหด ทำให้รุ่นหลังได้เรียนรู้และเกลียดชังมนุษย์

“การเป็นเผ่าพันธุ์ชั้นยอดได้ผ่านการฆ่า เจ้าจะไม่มีทางเป็นเผ่าพันธุ์ชั้นยอดได้ด้วยความเมตตา เจ้าจำเป็นต้องการทรัพยากรที่จะกลายเป็นเผ่าพันธุ์ชั้นยอด แล้วก็ต้องฆ่าเพื่อทรัพยากร” มันเป็นสิ่งที่ทรูหยันได้บอกกับหลัวเฟิงเมื่อพวกเขาได้ดื่มด้วยกัน

บรรดาผู้ที่ไม่มั่นใจว่าเป็นพี่น้อง พวกเขาก็จะแยกตัวออกไป ทุกคนกำลังต่อสู้เพื่อเผ่าพันธุ์ของตัวเอง ไม่มีถูกหรือผิด

หลัวเฟิงที่มีความมุ่งมั่นอันแข็งแกร่ง เขาไม่สนใจคำสาปแช่งเลยแม้แต่น้อย “จักรวาลนี้ ผู้อ่อนแอจะเป็นเหยื่อของผู้แข็งแกร่ง”

หลัวเฟิงมาถึงภูเขาที่สูงอันดับที่ 106 ตอนนี้เขาไม่ได้หวังอะไรมากนัก เขาเพียงแค่ลงไปยังภูเขาแต่ละแห่ง จนมาถึงภูเขาที่สูงอันดับที่ 106

ทั้งภูเขาเกิดการสั่น มันได้ดึงดูดความสนใจของเหล่าผู้สืบทอดทั้งหมด สร้างความคึกคักขึ้นมาบนดินแดนของล้ำค่าในทันที