ตอนที่ 996 สัตว์เทพอสูรโดยกำเนิด

หลัวเฟิงพลิกมือและยานอวกาศกาแล็กซี่ผ่านเข้ามาที่ผิวบริเวณแขนของเขา

“ยานอวกาศทั้งหมดที่มีตอนนี้ได้มาจากเหล่าจักรพรรดิ ในตอนนี้ข้ารู้สึกว่ามันไม่เพียงพอแล้ว ตามแผนเดิมคือได้รับยานอวกาศที่ดีขึ้นตอนเป็นอมตะ แต่ยานกาแล็กซี่นี้เทียบได้กับสมบัติที่แท้จริง มันดีกว่ายานของมนุษย์หรือเผ่าพันธุ์หุ่นยนต์” หลัวเฟิงมีความสุข

แม่น้ำ 5 สี ได้หดตัวตรงมาหาหลัวเฟิง หลัวเฟิงรู้สึกประหลาดใจ เขาพยายามจะหลบแต่ก็ถูกหยุดและปิดกั้นพื้นที่ทำให้ขยับไม่ได้

แม่น้ำ 5 สีได้สัมผัสหลัวเฟิงอย่างอ่อนโยน

หลัวเฟิงที่กำลังยืนอยู่บนพื้นกำลังรู้สึกสับสน

หินที่ถูกเปิดออกจากหลุมสมบัติได้บินกลับไปยังหลุมและสภาพภูเขาได้กลับเป็นเหมือนเดิม หยดแม่น้ำ 5 สีได้บินกลับขึ้นไปบนฟ้าและกลับไปยังทะเลสาบแม่น้ำ 5 สี

———-

เหล่าผู้สืบทอดที่ทำการเฝ้าดูไม่เห็นว่าภายในเกิดอะไรขึ้น

“ดูนั่น จักรพรรดิดาบสายน้ำ ดูกำลังสับสนอยู่”

“เขาแค่ประหลาดใจบางอย่าง”

“สมบัติที่แท้จริงที่ใช้ป้องกันงั้นเหรอ”

“มันเป็นสมบัติที่แท้จริงสำหรับโจมตีใช่ไหม”

“มันเป็นสมบัติที่แท้จริงที่ใช้ฟื้นร่างกายอมตะรึเปล่า”

หลัวเฟิงที่มองรอบๆ ก่อนที่ทำการเทเลพอตไปยังส่วนลึกของภูเขาในดินแดนของสมบัติล้ำค่า

ในหุบเขาที่เงียบสงบ

หลัวเฟิงทำการพึมพำ ออกมา “เจ้าแห่งจักรวาล…ผู้รักการดื่ม”

ขณะที่แม่น้ำทำการแตะที่หัวของหลัวเฟิง เขาก็ได้รับข้อมูลบางอย่างมา มันเป็นความลับของสมบัติอันล้ำค่า ของผู้ที่ได้รับการสืบทอด เขาได้ยินมันผ่านข้อความเสียง

“ข้าไม่ได้อยู่ในเผ่าพันธุ์ใดๆ ข้ามีเพียงตัวคนเดียวมาตั้งแต่จักรวาลให้กำเนิด เพื่อนเพียงคนเดียวของข้าคือ อัศวินนกกระเรียน ข้าไม่รู้ว่าใครควรเป็นคนที่ข้าควรมอบสมบัติล้ำค่าของข้าให้ ข้าไม่จำเป็นที่จะต้องใช้มันอีก ตั้งแต่ทางโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาลได้สร้างดินแดนของสมบัติล้ำค่าขึ้นมา ข้าจึงอยากส่งมันให้กับรุ่นน้องของข้า”

“เงื่อนไขคือ ระดับห้วงมิติที่ชนะการแข่งขันมากกว่า 1 พันครั้ง และสามารถสืบทอดสัตว์เทพระดับที่สามได้อย่างสมบูรณ์ ถ้าเจ้าสามารถปฎิบัติตามเงื่อนไขเหล่านี้ได้ เจ้าก็ถือเป็นผู้มีพรสวรรค์อย่างแท้จริง จำไว้ว่าข้าคือเจ้าแห่งจักรวาลผู้รักการดื่ม ผู้ที่เป็นผู้มอบสมบัติล้ำค่าให้กับเจ้า ฮ่า ฮ่า ฮ่า…”

มันเป็นข้อความธรรมดาง่ายๆ

หลัวเฟิงได้รับรู้ว่าเจ้าแห่งจักรวาลเป็นผู้ให้สมบัติกับเขา แต่ชื่อของเขาดูประหลาดเล็กน้อย

“เจ้าแห่งจักรวาล ผู้รักการดื่มเป็นฉายาของเขาจริงๆ หรือ” หลัวเฟิงรู้สึกสับสน

หลัวเฟิงทำการเชื่อมต่อกับจักรวาลเสมือน ตอนนี้เขามีอำนาจเข้าถึงในระดับที่สูงขึ้น เขาสามารถค้นหาความลับมากมายในจักรวาลได้

———-

ในจักรวาลเสมือน หลัวเฟิงมองหน้าจอแล็ปท็อปหน้าโต๊ะ แล้วทำการค้นหา ‘เจ้าแห่งจักรวาลผู้รักการดื่ม’

มีเพียงรายการเดียวขึ้นมาเท่านั้น

หลัวเฟิงทำการคลิกเข้าไปดู

เจ้าแห่งจักรวาลผู้รักการดื่มเป็นสัตว์เทพอสูรตั้งแต่กำเนิด เป็นสัตว์เทพอสูรประเภท ‘ลมและเวลา’ เขาคือสิ่งมีชีวิตพิเศษในจักรวาลที่เกิดมาเป็นสัตว์เทพ เขาเรียกตัวเองว่า ‘ขี่ลม’ เขาหลงไหลในการดื่ม สิ่งมีชีวิตสูงสุดได้ให้ฉายาเขาว่า ‘ผู้รักการดื่ม’ เขาเป็นหนึ่งในสัตว์เทพจากโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล ที่สิ้นชีพแล้ว

หลัวเฟิงมองที่ข้อความด้วยความรู้สึกตกใจ ที่เจ้าแห่งจักรวาลผู้รักการดื่มเป็นสัตว์เทพอสูรตั้งแต่เกิด

สัตว์เทพแต่เกิด เป็นสัตว์เทพตั้งแต่เกิดมา ส่วนผู้ที่เข้าใจในเส้นทางของสัตว์เทพโดยสมบรูณ์จะได้สืบทอดตำแหน่งสัตว์เทพ สิ่งมีชีวิตบางอย่างกำเนิดมาเป็นเจ้าแห่งจักรวาลตั้งแต่จักรวาลให้กำเนิด พวกเขาเป็นสัตว์เทพ และเป็นปรากฎการณ์การรวมกันของกฎจักรวาล

“ทำไมถึงตาย”

“เป็นไปได้ยังไงที่สิ่งมีชีวิตสูงสุดถึงตายได้” หลัวเฟิงถอนหายใจ

สัตว์เทพแต่กำเนิดที่ติดเหล้า หลัวเฟิงกำลังจินตนาการถึงรูปของสัตว์เทพที่กำลังถือเหยือกเหล้าขนาดใหญ่ ยืนอยู่บนยานอวกาศโบราณ

หลัวเฟิงรู้สึกดีถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยได้เห็นเจ้าแห่งจักรวาลผู้รักการดื่มก็ตาม เป็นสัตว์เทพตั้งแต่แรกที่จักรวาลให้กำเนิดมา เขาอาจจะแก่กว่าผู้นำเมืองและผู้ก่อตั้งสำนักขวานยักษ์

เขาเป็นหนึ่งในสัตว์เทพแรกๆ ของโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล แล้วเขาก็ตายไปนานแล้ว

“แม้แต่เจ้าแห่งจักรวาลก็สามารถตายได้” หลัวเฟิงคิด

“ในทำนองเดียวกันกับเจ้าแห่งจักรวาลสูงสุด ถ้าพวกเขาลงทุนมากพอก็จะสามารถฆ่าเจ้าแห่งจักรวาลได้”

“เว้นแต่ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลที่จะคงกระพันในจักรวาลปฐมกาล หรือ เจ้าแห่งจักรวาล 9 กว้างไกลที่จะคงกระพันใน 9 มหาสมุทรกว้างไกล” หลัวเฟิงรู้สึกยินดีกับการเลือกร่างกายที่สามของเขา

———-

หลังจากรับรู้ข้อมูลของเจ้าแห่งจักรวาลผู้รักการดื่มภายในถ้ำของดินแดนของสมบัติล้ำค่า ไม่นานหลัวเฟิงก็ถูกพบโดยผู้สืบทอดคนอื่นๆ เขาได้ทำการเดินทางในดินแดนของสมบัติล้ำค่าต่อ การเดินเล่นในดินแดนของสมบัติล้ำค่าอย่างละเอียด อาจทำให้เขาได้รับสมบัติชิ้นอื่นๆ

ร่างกายส่วนใหญ่เขากำลังฝึกอยู่ในจักรวาลเสมือน และทำการค้นหาสมบัติโดยที่ไม่จำเป็นต้องใช้พลังงานกับมันมากนัก

ครึ่งชั่วโมงหลังจากได้รับยานอวกาศกาแล็กซี่ มีเงาได้บินตรงมาหาหลัวเฟิง

“ดาบสายน้ำ ดาบสายน้ำ”

หลัวเฟิงมองที่จักรพรรดิคาซานรินและพยักหน้ากับยิ้มให้เขา “จักรพรรดิคาซานริน”

“ขอแสดงความยินดีด้วย” จักรพรรดิคาซานรินแสดงความตื่นเต้นออกมา

“ข้าเพิ่งได้เข้าสู่โลกแห่งเกียรติ แล้วได้ยินมาว่าเจ้าได้รับ 1 ใน 108 สมบัติ”

“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่” หลัวเฟิงแสดงรอยยิ้มกว้าง “แล้วคนอื่นๆ อยู่ที่ไหน”

“อัศวินทรูหยันได้เตรียมอาหารไว้ฉลองให้กับเจ้า คนอื่นๆ ก็อยู่ที่นั่น อัศวินทรูหยันได้ขอให้พาเจ้าไป อัศวินได้กล่าวว่าการได้รับสมบัติจากโรงเรียนจะได้รับการจดจำไปตลอด ดังนั้นเราจึงฉลองความสำเร็จของเจ้าอย่างเป็นทางการ มันเป็นเหตุผลที่เขาให้ข้ามาพาเจ้าไป”

อาจารย์ทรูหยันได้เตรียมอาหารมื้อพิเศษไว้ให้กับเขา

“ข้ามีแผนจะบินไปรอบๆ นี้อีกนิดหน่อย” หลัวเฟิงมองไปยังดินแดนสมบัติ “แต่ดูเหมือนว่าข้าคงต้องมาเวลาอื่น”

“บินไปรอบๆ เพื่ออะไร” จักรพรรดิคาซานริน รู้สึกสับสน “ไม่จำเป็นต้องบินไปรอบๆ เจ้าได้รับสมบัติล้ำค่าแล้วไม่ใช่เหรอ”

“บางทีข้าอาจได้รับสมบัติล้ำค่าชิ้นที่สอง” หลัวเฟิงกล่าว

“เป็นไปไม่ได้ เจ้าเปิดสมบัติได้แล้ว เจ้าจะไม่มีทางเปิดสมบัติชิ้นที่สองได้อีก” จักรพรรดิคาซานรินกล่าว

“มันเป็นกฎตั้งแต่ก่อตั้งโรงเรียนขึ้นมา”

หลัวเฟิงกะพริบตา เขาเคยถามรายละเอียดเกี่ยวกับดินแดนสมบัติ เขารู้เพียงพื้นฐานการเปิดของในดินแดนสมบัติ แต่เขาไม่ทราบว่าจะเปิดสมบัติที่สองได้หรือไม่

“ข้าไม่ได้โกหกเจ้า เจ้าโชคดี ที่เจ้าเพิ่งมาที่นี่ในระยะเวลาสั้น ถ้าเจ้าอยู่นี่นานผู้สืบทอดเผ่าพันธุ์อื่นจะหัวเราะเยาะเจ้าเพราะคิดว่าเจ้าจะพยายามกระตุ้นสมบัติ”

ตั้งแต่ก่อตั้งโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล มีสมบัติเพียง 42 ชิ้นใน 108 ชิ้นที่ถูกเปิดออกมา รวมกับวันนี้ด้วยเป็น 43 ชิ้น เหล่าผู้สืบทอดกำลังพูดคุยขณะที่เหลือบมองมาที่หลัวเฟิง ส่วนใหญ่เป็นความอิจฉา ไม่มีใครมองด้วยความโลภ ยกเว้นสิ่งมีชีวิตจากเผ่าพันธุ์ที่เป็นศัตรูกับมนุษย์

พลังและสถานะเหมาะสมกับสมบัติ ถ้าระดับต่ำเดินทางไปพร้อมกับสมบัติที่แท้จริงจะเป็นการฆ่าตัวตาย แม้หลัวเฟิง เป็นระดับห้วงมิติที่ทรงพลัง เขาก็ไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับสมบัติที่แท้จริงของเขาได้

ในตอนนี้หลัวเฟิงมีความแตกต่าง เขาสามารถพิสูจน์ความสามารถของเขาด้วยการเอาชีวิตรอดจากจักรพรรดิกระจกเงา และอัศวินโคลนกลืนกิน มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะพยายามเอาของมีค่าของหลัวเฟิงไป เพราะมันเป็นความเสี่ยงที่จะต่อสู้กับสมบัติที่ไม่รู้จัก

———-

ใบหน้าของจักรพรรดิกระจกเงาสั่น เขาเผยเขี้ยวออกมาขณะมองที่หลัวเฟิงและจักรพรรดิคาซานรินที่ออกไป ผู้สืบทอดที่อยู่ข้างๆ เขารู้ดีว่าเขากำลังโกรธมาก

“ชิ เจ้ามนุษย์ที่น่ารังเกียจ มันก็แค่โชคดี เมื่อถึงเวลาจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าพลังคือทุกสิ่ง ครั้งต่อไปจะไม่มี 9 วงวนให้เจ้าไปซ่อนตัวได้”

จักรพรรดิกระจกเงาเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อจักรพรรดิดาบสายน้ำ เขารู้สึกไม่พอใจที่จักรพรรดิดาบสายน้ำ ได้รับสมบัติไป

“จักรพรรดิกระจกเงา” ผู้สืบทอดผิวสีเขียวกล่าว

“เหตุผลที่จักรพรรดิดาบสายน้ำ สามารถฆ่าระดับจักรพรรดิขีดจำกัดได้เนื่องจากพลังพิเศษของสมบัติที่เขานำมาจากภายนอก เมื่อพลังของเขาเติบโตขึ้น สมบัติเหล่านั้นจะเริ่มส่งผลน้อยลง”

“เมื่อเขากลายเป็นอมตะสมบัติเหล่านั้นก็จะกลายเป็นไร้ประโยชน์ ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นเพียงแค่มนุษย์ที่มีระดับยีนชีวิตต่ำ เขาไม่มีทางเทียบกับสิ่งมีชีวิตรูปแบบพิเศษอย่างเจ้า”

“ใช่ มันก็แค่มนุษย์” จักรพรรดิกระจกเงามีแววตาพอใจ

จักรพรรดิกระจกเงาแลบลิ้นออกมาขณะที่มองหลัวเฟิง “ระดับชีวิตของเขามันต่ำ ไม่มีทางที่เขาจะใช้พลังของสมบัติไปได้ตลอด ระดับยีนชีวิตของข้าสูงกว่าเขานับพันเท่าแม้เขาจะกลายเป็นอมตะ การฆ่าเขาเหมือนกับการทำลายดวงดาว”