ตอนที่ 516 ลูกตาแทบถลนออกมาแล้ว

หลินหรูเยว่เพิ่งคิดจบ ลู่เจียวข้างหลังเซี่ยอวิ๋นจิ่นก็เอ่ยขึ้นว่า “ท่านพี่ รีบให้คนไปตรวจดูสินค้าบนเรือก่อน ยังมีคนบาดเจ็บที่ต้องรีบรักษา”

ฉีเหล่ยไปรักษาผู้บาดเจ็บให้แล้ว พวกเขาต้องตรวจดูสินค้าบนเรือสักหน่อย

ลู่เจียวรู้สึกโชคดีที่ก่อนหน้านี้นางเอาของส่วนหนึ่งไปไว้ในห้วงอากาศ ดังนั้นย่อมไม่ส่งผลกระทบตอนพวกนางเข้าเมืองหลวง

พอลู่เจียวเอ่ย เซี่ยอวิ๋นจิ่นก็รับคำ “ได้”

เขาตอบรับด้วยแววตาเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน จากนั้นก็หันไปประสานมือกล่าวอำลาหลินหรูเยว่ก่อนจะพาลู่เจียวเดินไปที่เรือ

หลินหรูเยว่มองความใกล้ชิดของทั้งสองคนอย่างตะลึงแทบไม่อยากจะเชื่อ

ภรรยาเซี่ยโส่วฝู่ไม่ใช่ตายแล้วหรือ เหตุใดนางจึงยังปรากฏตัวตรงนี้ได้ และหญิงผู้นี้ถึงกับหน้าตาดีเช่นนี้ ไม่ได้บอกว่าเป็นหญิงบ้านนอกหรือ เหตุใดจึงมองไม่เห็นความบ้านนาแม้แต่น้อย

สมองหลินหรูเยว่สับสนไปหมด นางกล่าวอันใดไม่ออก ได้แต่มองทุกคนจากไป

เจ้าหนูน้อยทั้งสี่มองนางพลางกระซิบเบาๆ ว่า “หญิงผู้นั้นน่าประหลาดมาก เหตุใดทำราวกับเห็นผี”

“เจ้าไม่ต้องไปสนใจนาง”

เพราะหลินหรูเยว่สั่งให้คนช่วยพวกเขา ดังนั้นเจ้าหนูน้อยทั้งสี่จึงสงบปากสงบคำกับนาง ไม่ได้ว่านางอย่าได้หมายปองบิดาพวกเขาอะไรพวกนี้

เรื่องโจรปล้นครั้งนี้เพราะได้ผู้คุ้มกันสำนักคุ้มภัยตระกูลเถียนและผู้คุ้มกันจวนเฉิงเต๋อโหวช่วยเหลือ ดังนั้นความเสียหายจึงไม่นับว่ามาก บาดเจ็บล้มตายก็ไม่นับว่ามาก เรือโดนเผาไปสองลำพร้อมสินค้าบนเรือ นอกจากลูกน้องตระกูลเจิ้งตายไปสอง คนรับใช้ตระกูลหลิวตายไปหนึ่ง คนที่เหลือล้วนปลอดภัยดี มีแค่คนบาดเจ็บเท่านั้น

ฉีเหล่ยตรวจดูอาการบาดเจ็บแล้วก็ให้คนเจ็บไปพักผ่อนได้

เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวตรวจสอบทั้งหมดแล้วก็โล่งอก แค่ของที่ถูกเผาไปเท่านั้น ขอเพียงล้มตายไม่มากก็พอ

แต่สีหน้าลู่เจียวดูย่ำแย่มาตลอด เซี่ยอวิ๋นจิ่นรู้สึกเป็นห่วงอย่างมาก ยื่นมือมากุมมือลู่เจียวกล่าวว่า “เจียวเจียว เหตุใดสีหน้าเจ้าไม่ดีเช่นนี้”

ลู่เจียวฝืนยิ้มกล่าวว่า “อาจเพราะตกใจ”

เซี่ยอวิ๋นจิ่นรีบพานางกลับไปพักในห้อง

ในใจลู่เจียวกลับไม่อาจสงบลงได้ นางคิดไม่เข้าใจว่าเหตุใดหลินหรูเยว่จึงปรากฏตัวที่นี่ในตอนนี้ นางเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลโหวในเมืองหลวง ตามหลักไม่ควรอยู่เมืองหลวงหรือ เหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่นี่ในตอนนี้พอดี

นางมาพบพวกเขาโดยบังเอิญ หรือว่าเตรียมตัวมาล่วงหน้า หากเตรียมตัวมา นางรู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาจะประสบเหตุที่นี่

ลู่เจียวครุ่นคิดแล้วพลันคิดถึงความเป็นไปได้หนึ่งขึ้นมา หากหลินหรูเยว่ย้อนกลับมาเกิดใหม่ เช่นนั้นก็กล่าวได้กระจ่าง

นางย้อนกลับมาเกิดใหม่ จึงได้รู้ว่าวันหน้าเซี่ยอวิ๋นจิ่นจะเป็นโส่วฝู่แคว้นต้าโจว ดังนั้นจึงจับจ้องเซี่ยอวิ๋นจิ่น นำคนมารออยู่ที่นี่เพื่อช่วยชีวิตเซี่ยอวิ๋นจิ่น จะได้ทำให้เซี่ยอวิ๋นจิ่นติดค้างนาง

ลู่เจียวยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าตนเองน่าจะคิดได้ถูกต้อง ไม่เช่นนั้นไม่มีทางอธิบายว่าคุณหนูใหญ่จวนเฉิงเต๋อโหวผู้นี้มาปรากฏตัวที่นี่ในตอนนี้ได้อย่างไร

แต่ในนิยายไม่ได้เขียนถึงว่าคุณหนูใหญ่ผู้นี้ก็มาเกิดใหม่ด้วย

ลู่เจียวคิดไปมาร้อยพันก็ไม่เข้าใจ เซี่ยอวิ๋นจิ่นกุมมือนางอย่างเป็นห่วง ให้นางลงนอนพัก

“เอาละ อย่าได้เป็นห่วงอันใด ไม่เป็นอันใดแล้ว เจ้านอนอีกสักครู่”

ลู่เจียวรับคำหลับตาพักผ่อน เพราะคืนนี้ไม่ได้นอน จึงค่อยๆ ผล็อยหลับไป

เซี่ยอวิ๋นจิ่นที่อยู่เป็นเพื่อนนางก็ค่อยลูบหลังนางเบา ๆ เขาขมวดคิ้วมุ่นมองลู่เจียว กระซิบเบาๆ ว่า เจียวเจียว ทำไมข้ารู้สึกว่ายิ่งเข้าใกล้เมืองหลวง เจ้าก็ยิ่งร้อนใจ แท้จริงมีอันใดกันแน่

แต่เขาคิดไปคิดมาก็คิดไม่เข้าใจ หรือว่าเป็นกังวลเขาจะต้องตาต้องใจหญิงในเมืองหลวงเหล่านั้น แต่พอมาคิดถึงนิสัยของลู่เจียว ก็รู้สึกว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ เช่นนั้นแท้จริงแล้วคือเหตุอันใดกัน

เซี่ยอวิ๋นจิ่นคิดไม่ตก

ลู่เจียวหลับไปครั้งนี้ก็ยาวไปถึงตอนบ่ายจึงได้ตื่นขึ้นมา สีหน้านางดีขึ้นมาก และก็จิตใจแจ่มใสขึ้นมากเช่นกัน

นางคิดตกแล้ว กองทัพมาก็ตั้งรับ น้ำมาก็ใช้ดินอุด

หลินหรูเยว่เตรียมตัวมา นางก็ตั้งรับนางให้ดี ดูว่าหลินหรูเยว่หรือนางจะชนะกัน

หากสุดท้ายนางต้านทานเรื่องราวความเป็นไปในนิยายไม่ไหว แสดงให้เห็นว่าตอนจบถูกกำหนดไว้แล้ว นางก็ควรยอมรับชะตานี้

ลู่เจียวกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก เซี่ยอวิ๋นจิ่นดูแล้วก็เบิกบานใจ ดึงมือนางออกไปนั่งเล่นด้านนอกห้อง

หัวเรือมีคนมารวมตัวกันอยู่ไม่น้อย เห็นพวกเขาออกมาก็พากันยิ้มเดินเข้ามาหาพร้อมกัน

“อาจารย์ ท่านไม่เป็นอะไรแล้วกระมัง”

ลู่เจียวส่ายหน้า “ไม่เป็นไร ก่อนหน้านี้ตกใจจริงๆ”

ฉีเหล่ยกับหันถงอดทอดถอนใจไม่ได้ “คิดไม่ถึงว่าถึงกับจะเจอโจรพวกนี้ โชคดีมีคนตระกูลเถียนกับคนจวนเฉิงเต๋อโหวช่วยเหลือ ไม่เช่นนั้นครั้งนี้พวกเราคงสูญเสียหนักแน่แล้ว”

ของบนเรือทั้งสองลำถูกเผาทิ้งล้วนเป็นสินค้าของร้านขนส่งสินค้าเหนือใต้ แม้หันถงจะเสียดาย แต่พอคิดถึงว่าคนไม่เป็นอันใดก็โล่งอก

แต่อันตรายเมื่อคืนวานนี้ทำให้ต้องระมัดระวังสักหน่อย

ฉีเหล่ยเลิกคิ้วกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้พวกเราไม่ทันได้คิดระวังภัย วันหน้าเรือจะหยุดพักกลางคืนก็ควรจอดที่ริมท่าเรือ คนพวกนั้นก็จะไม่กล้าปรากฏตัวอีก”

รอบด้านสถานที่ที่พวกเขาจอดเรือก่อนหน้านี้มีโจรภูเขาไม่น้อย

แต่แม้เป็นเช่นนี้ ฉีเหล่ยก็คิดไม่ถึงว่าจะมีโจรออกมาปล้นเปิดเผยเช่นนี้

ดูท่าแคว้นต้าโจวไม่ได้สงบสุขดังที่คิดไว้

ทุกคนบนเรือเริ่มคุยกันไป ลู่เจียวคิดถึงคุณหนูใหญ่จวนเฉิงเต๋อโหวผู้นั้นแล้วก็อดมองไปยังฉีเหล่ยไม่ได้ ถามขึ้นว่า “คุณหนูใหญ่จวนเฉิงเต๋อโหวผู้นั้นคือเรื่องอันผู้ใดกัน นางเป็นคุณหนูใหญ่จะมาปรากฏตัวที่นี่ในตอนนี้ได้อย่างไร”

พอลู่เจียวกล่าว ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าแปลกใจ พากันหันไปมองฉีเหล่ย

ฉีเหล่ยเป็นชาวเมืองหลวง ย่อมรู้จักคุณหนูใหญ่จวนเฉิงเต๋อโหวผู้นั้น

“นางเป็นหลานสาวเฉิงเต๋อโหว คุณหนูใหญ่บุตรีภรรยาเอก มีชื่อเสียงในเรื่องความสามารถ ก่อนหน้านี้ตอนข้าออกจากเมืองหลวง ท่านแม่ข้าบอกว่าเหมือนนางกำลังเจรจาหมั้นหมายกับซื่อจื่อจวนอ๋องฉิน นานเพียงนี้แล้ว นางควรหมั้นหมายกับซื่อจื่อจวนอ๋องฉินไปแล้ว ส่วนนางมาปรากฏตัวที่นี่ในตอนนี้ได้ ก็น่าจะเพราะกำลังกลับเข้าเมืองหลวงหลังไปบ้านญาติมากระมัง”

ฉีเหล่ยไม่ค่อยรู้เรื่องของคุณหนูใหญ่ผู้นี้นัก อย่างไรเขาก็เป็นผู้ชาย ส่วนอีกฝ่ายเป็นคุณหนูตระกูลผู้ดี

ที่รู้เรื่องนี้ก็เพราะก่อนหน้านี้มารดาเขาคิดขอหมั้นหมายคุณหนูใหญ่ผู้นี้ให้เขา ปรากฏกลับได้ข่าวว่า ตระกูลหลินคิดให้บุตรสาวแต่งกับซื่อจื่อจวนอ๋องฉิน ดังนั้นครอบครัวพวกเขาจึงล้มเลิกความตั้งใจ

ลู่เจียวได้ฟังฉีเหล่ย แววตาก็แทบจะถลนออกมานอกเบ้า

หลินหรูเยว่ถึงกับเป็นคู่หมั้นซื่อจื่อจวนอ๋องฉิน ตามหลักการแล้วนางควรแต่งกับซื่อจื่อจวนอ๋องฉิน เป็นพระชายาซื่อจื่อถึงจะถูก

แต่นางที่มาเกิดใหม่ กลับรีบสละซื่อจื่อทิ้งและหันมาเลือกเซี่ยอวิ๋นจิ่น

นี่แสดงให้เห็นชัดเจนว่าภพก่อนนางแต่งเข้าจวนอ๋องฉินแล้วมีชีวิตไม่ค่อยดี ดังนั้นพอมาเกิดใหม่ก็รีบหันมาจับจ้องเซี่ยอวิ๋นจิ่น ทอดทิ้งซื่อจื่อจวนอ๋องฉิน

แต่นางรู้ไหมเซี่ยอวิ๋นจิ่นก็คือน้องชายฝาแฝดซื่อจื่อจวนอ๋องฉิน อีกอย่างเซี่ยอวิ๋นจิ่นรู้ว่าหญิงผู้นี้เป็นคู่หมั้นพี่ชายเขา ยังจะแต่งได้หรือ จากความเข้าใจในตัวเขาของนาง เขาไม่มีทางแต่งหลินหรูเยว่เป็นภรรยา แต่เหตุใดในนิยายเขาจึงแต่งกับนางได้