ตอนที่ 692 โมโห
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกล่าวจบ ก็สั่งการพ่อบ้านเซียวกับโจวเส้ากง “พวกเจ้าแยกกันไปพบชาวบ้านปลูกชา ให้พวกเขาออกมาก่อเรื่อง”
พ่อบ้านเซียวเอ่ยอย่างเป็นห่วง “หากพวกเขาไม่ยอมออกมาก่อเรื่องจะทำเช่นไร”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งกล่าวว่า “ให้คนที่ยอมออกมาก่อเรื่องครอบครัวละยี่สิบตำลึง จำไว้ว่าอย่าเผยสถานะพวกเจ้า”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นทำเช่นนี้ก็เพื่อป้องกันตกเป็นหัวข้อสนทนาของชาวบ้าน ทำให้หลินจือฝู่นำเรื่องนี้มาเป็นจุดอ่อนหาความเขาได้
พ่อบ้านเซียวกับโจวเส้ากงรีบรับคำสั่งออกไป
วันรุ่งขึ้นเป็นวันเกิดอายุครบห้าสิบปีท่านนิ่งป๋อ เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวสองคนก็มาร่วมงานเลี้ยงจวนนิ่งป๋อ ตลอดทางมา เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่วางใจ คอยแต่กำชับลู่เจียว “เจ้าตั้งครรภ์แล้ว วันนี้ระวังหน่อย”
ลู่เจียวพยักหน้า มองเซี่ยอวิ๋นจิ่นกล่าวว่า “เจ้าอย่าได้เป็นห่วงข้า หากไม่เหนือความคาดหมาย วันนี้คนที่พวกเขาจะจัดการก็คือเจ้า ดังนั้นเจ้าต้องระวังทุกฝีก้าว ระวังโดนอุบายพวกเขา”
ที่วันนี้เซี่ยอวิ๋นจิ่นมาร่วมงานเลี้ยง ก็เพราะอยากดูว่าตระกูลนิ่งกับหลินจือฝู่วางแผนจัดการเขาอย่างไร จากนั้นเขาก็จะโต้กลับ
ตอนนี้เรื่องที่เขาอยากทำที่สุด นอกจากปลูกข้าวเจ้าแล้วก็คือกำจัดคนเช่นหลินจือฝู่ หากไม่กำจัดจะสร้างความรำคาญใจไม่รู้จบ
เซี่ยอวิ๋นจิ่นคิดไปก็กุมมือลู่เจียวไปพลางเอ่ยว่า “เจ้าวางใจ ข้าจะระมัดระวังตนเอง ข้าไม่ห่วงตนเอง แต่ห่วงเจ้า ความจริงข้าไม่อยากให้เจ้ามาร่วมงานเลี้ยงเลย”
พูดจนสุดท้าย เซี่ยอวิ๋นจิ่นคิดให้คนส่งลู่เจียวกลับไป
แววตาลู่เจียวหนักแน่น มองเซี่ยอวิ๋นจิ่นกล่าวว่า “ข้ากลัวเจ้าเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น แล้วข้าไม่อาจปกป้องเจ้าได้”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นได้ฟังคำพูดลู่เจียว ในใจก็อบอุ่นยากบรรยาย เขายื่นมือไปโอบกอดลู่เจียวเอาไว้
“เจียวเจียว ข้าได้พบกับเจ้า ถือเป็นเรื่องโชคดีที่สุดในชีวิตข้า ขอบคุณเจ้าที่ไม่หนีไปที่ใด อยู่เป็นเพื่อนข้ามาตลอด”
ลู่เจียวยิ้มออดอ้อนขึ้นว่า “รู้ก็ดีแล้ว วันหน้าต้องดีต่อข้าให้มากๆ อย่าได้คิดวางอุบายทำร้ายข้า”
บางคนพอขึ้นสู่ตำแหน่งสูงแล้วก็จะได้ใจลืมตัว ลืมภรรยาแต่งตนเองไป
แน่นอนว่าลู่เจียวเชื่อว่าเซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ใช่คนเช่นนั้น นางก็แค่พูดออกไปอย่างนั้น
แต่เซี่ยอวิ๋นจิ่นกลับจริงจัง ยกมือขึ้นสาบาน “ข้าเซี่ยอวิ๋นจิ่นชีวิตนี้จะไม่ผิดต่อลู่เจียว หากข้าผิดต่อลู่เจียว ก็ให้ข้าตายไร้ที่ฝัง วิญญาณแตกสลาย”
ลู่เจียวเดิมแค่คิดหยอกเซี่ยอวิ๋นจิ่นเล่น คิดไม่ถึงว่าเขาถึงกับเอ่ยคำสาบานเช่นนี้ นางอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะยกมือตีเขา “พูดจาเหลวไหลอันใด ข้าหยอกเจ้าเล่น ข้าเชื่อใจเจ้า”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นยิ้มกว้าง สีหน้าอ่อนหวานอบอุ่น
ลู่เจียวเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ แววตาสองสามีภรรยาประสานกันอย่างไม่อาจละสายตาจากกันได้
จนกระทั่งรถม้าถึงหน้าประตูจวนนิ่งป๋อ ทั้งสองคนจึงได้ถอนสายตากลับคืน แต่ในใจทั้งสองคนยามนี้มีแต่ความหวานล้ำ
หน้าประตูจวนตระกูลนิ่ง รถม้าไปมาขวักไขว่ ผู้คนมากมาย ครึกครื้นอย่างไม่อาจบรรยาย
ตระกูลนิ่งเดิมก็เป็นตระกูลใหญ่มีเงินในเมืองอยู่แล้ว ยังมีบุตรีได้เป็นเจาอี๋เหนียงเหนียง ท่านนิ่งป๋อยังได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ชั้นป๋อจากฝ่าบาท ทำให้ตระกูลนิ่งยิ่งลอยขึ้นสูงไปอีกขั้น
ในเมืองหนิงโจว ทุกตระกูลที่มีหน้ามีตาล้วนมีสายสัมพันธ์อันดีกับตระกูลนิ่ง อย่าได้เอ่ยถึงว่าทุกคนล้วนเป็นพ่อค้ามีเงินทอง แม้แต่หลินจือฝู่และคนอีกสามตระกูลใหญ่ล้วนไม่คิดมีเรื่องกับตระกูลนิ่ง
ดังนั้นวันนี้วันเกิดท่านนิ่งป๋อ คนมีหน้ามีตาในเมืองหนิงโจวล้วนมากันครบ เพราะคนมากันมากเกินไป ทั้งจวนจึงเสียงดังวุ่นวายและครึกครื้นอย่างมาก
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวลงจากรถม้าหน้าประตูก็ได้พบกับคนรู้จักสองสามคน ในนั้นก็มีพ่อค้าในเมืองหนิงโจว ยังมีขุนนางที่ทำการอีก เช่น ข่งทุยกวาน กู้จิงลี่ เป็นต้น
สองฝ่ายทักทายกันแล้วก็เดินเข้าไป ฮูหยินข่งกับฮูหยินกู้เองก็ทักทายลู่เจียวแล้วก็เดินเข้าไป บรรดาฮูหยินข้างกายพวกนางต่างเข้ามาสอบถามสถานะลู่เจียวกับพวกนาง บรรดาภรรยาพ่อค้าในพื้นที่ไม่น้อยยังไม่รู้จักลู่เจียว พอได้ฟังฮูหยินข่งกับฮูหยินกู้แนะนำ คนพวกนั้นจึงได้รู้หญิงงามกระจ่างตา ท่าทางกิริยามารยาทเข้าท่วงทีตรงหน้านี้ ถึงกับเป็นฮูหยินถงจือที่เพิ่งมารับตำแหน่งใหม่
หญิงเหล่านั้นเห็นแล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้ นางหน้าตาดีจริง และวาสนาก็ดีอีกด้วย ไม่เพียงแต่แต่งกับเซี่ยถงจือที่ได้เป็นขุนนางแต่ยังหนุ่ม หากยังมีความสามารถ นางยังตั้งครรภ์บุตรชายที่เดียวถึงสี่คน ที่สำคัญที่สุดก็คือได้ยินว่านางมีความสามารถ วิชาการแพทย์ดีมาก ยังเปิดสามโรงผลิตอีกด้วย
มีเงิน มีอำนาจ มีรูปโฉม มีสถานะ หากเทียบกับนางคงได้แต่โมโหตนเองตาย
ไม่ว่าในใจหญิงเหล่านี้คิดปวดใจเช่นไร แต่ยังคงทักทายลู่เจียวด้วยความเคารพ
ลู่เจียวค่อยๆ พยักหน้า พาเฝิงจือ ติงเซียงและหร่วนจู๋สามสาวเดินเข้าไป
หมัวมัวผู้ดูแลตระกูลนิ่งนำบรรดาแขกสตรีไปเรือนด้านหลัง
เรือนด้านหลัง ฮูหยินนิ่งป๋อกับจูเหนียงจื่อผู้เป็นสะใภ้ กำลังยุ่งกับการต้อนรับแขก พอเห็นพวกนางมาก็ รีบเข้ามาต้อนรับอย่างสุภาพ
แต่พอเห็นลู่เจียว สีหน้าแม่สามีและสะใภ้ก็ดูแปลกประหลาดเล็กน้อย
เพราะพวกนางแน่ใจว่าบุตรชายตนและท่านพี่ตนถูกตระกูลเซี่ยตีจนเจ็บสาหัส ดังนั้นทั้งสองคนเห็นลู่เจียว ในใจก็โมโหมาก แต่พอคิดถึงสถานะ ก็ได้แต่อดกลั้นเอาไว้
จากนั้นแม่สามีและสะใภ้สองคนก็แสดงท่าทีเย็นชาใส่ลู่เจียว
คนฉลาดในที่นั้นต่างมองออกในปราดเดียว
แต่ลู่เจียวไม่สนใจ วันนี้นางมาก็เพราะกลัวเซี่ยอวิ๋นจิ่นเกิดเรื่องไม่คาดคิดอันใด เช่นนั้นนางก็จะได้ช่วยเขาได้ทัน
นางมาเพื่อปกป้องเซี่ยอวิ๋นจิ่น ไม่ได้สนใจแม่สามีและสะใภ้ตระกูลนิ่ง
แม้แม่สามีและสะใภ้ตระกูลนิ่งต่างเย็นชาใส่ลู่เจียว แต่ฮูหยินอีกสามคนดีกับลู่เจียวมากเป็นพิเศษ
ในบรรดาคนเหล่านี้ คนตระกูลหลิวเห็นได้ชัดสุด บุตรชายลู่เจียวคารวะมหาบัณฑิตหลิวเป็นอาจารย์ ลู่เจียวยังรักษาอาการป่วยให้ฮูหยินมหาบัณฑิตหลิว แถมลู่เจียวยังเป็นบุตรสาวบุญธรรมของท่านหญิงเหวินอันเซี่ยนจู่ ไม่ว่ามองมุมใด ตระกูลพวกนางก็อยากจะใกล้ชิดสนิทสนมกับลู่เจียว
ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวดึงลู่เจียวมาข้างกาย เอ่ยถามว่า “เจ้าตั้งครรภ์หรือ”
ลู่เจียวตั้งครรภ์ได้สี่เดือนกว่าแล้ว ท้องน้อยก็นูนขึ้นมาแล้ว คนมีตาย่อมมองออก ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวย่อมไม่พลาด
ลู่เจียวอมยิ้มพยักหน้า “สี่เดือนแล้ว ครรภ์ยังไม่นับว่านิ่ง”
ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวเอ่ยเตือนว่า “แม้ว่าครรภ์นิ่งแล้ว แต่ที่ต้องระวังก็ยังคงต้องระวัง หญิงตั้งครรภ์มีของหลายอย่างกินไม่ได้”
ฮูหยินผู้เฒ่าฟางกับฮูหยินผู้เฒ่าเหวินได้ฟังก็พยักหน้าเห็นด้วย “เห็นด้วยกับหลักการนี้ หญิงตั้งครรภ์ต้องระวังเรื่องการกิน โดยเฉพาะอาหารในงานเลี้ยงพวกนี้มีมากมายที่ไม่เป็นผลดีต่อการตั้งครรภ์”
ลู่เจียวขอบคุณฮูหยินผู้เฒ่าทั้งสาม ฮูหยินนิ่งป๋อมองแล้วก็โมโหหน้าเขียว น่าเสียดายนางทำอันใดฮูหยินทั้งสามไม่ได้
แม้ว่าตระกูลพวกนางมีบุตรสาวเข้าวังเป็นถึงเจาอี๋ แต่ทั้งสามคนล้วนเป็นตระกูลรากฐานมั่นคง ไม่ได้เห็นตระกูลพวกนางอยู่ในสายตาสักเท่าไร
ดังนั้นฮูหยินนิ่งป๋อเองก็ไม่กล้าหาเรื่องทั้งสามคน ได้แต่โมโหเคียดแค้นมองลู่เจียวด้วยแววตาดุดัน
จูต้าเหนียงจื่อ สะใภ้ฮูหยินนิ่งป๋อ ภรรยาเอกของนิ่งฮุยดึงแม่สามีมาแอบคุยว่า “ท่านแม่ ท่านพี่เจ็บตัวมา จะปล่อยไปเฉยๆ เช่นนี้หรือ”
ฮูหยินนิ่งป๋อมองไปยังสะใภ้กล่าวว่า “ไม่ปล่อยแล้วทำอย่างไรได้ หรือว่าลงมือกับพวกเขาสักที”