ตอนที่ 1010 การจ้องมองของเทพเจ้าคือ พิษ! (2)

“ผู้อาวุโส!”

ซูฉินดูนอมน้อม แสดงความเคารพทันที

ตอนนี้ซูฉินเชื่อมั่นอย่างจริงใจต่อคำสอนของอีกฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นความยากลำบากสามอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในช่วงต้น การเติบโตของวิญญาณแรกเริ่มหลังจากการต่อสู้เดิมพันชีวิตในวิหาร หรือแก่นแท้ของทักษะจักรพรรดิ อีกาทองคำ

ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าการฝึกที่รัชทายาทเตรียมไว้ให้มีประสิทธิผลอย่างมาก

อาจกล่าวได้ว่าในเวลาเพียงไม่กี่เดือน ซูฉินได้พัฒนาอย่างก้าวกระโดด และความแข็งแกร่งของเขาก็สูงขึ้นกว่าเดิมมาก

“อาการบาดเจ็บของเจ้าเกือบจะหายดีแล้ว ดังนั้นตอนนี้เรามาเริ่มขั้นต่อไปกันดีกว่า!”

รัชทายาทเดินไปหาซูฉิน ดวงตาของเขาดูเคร่งขรึม แต่หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง เด็กชายตรงหน้าเขาเป็นหนึ่งในคนที่รู้แจ้งได้เร็วที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาในชีวิต

เขาสนใจที่จะหลอมหยกหยาบชิ้นนี้เป็นอย่างมาก

เมื่อคิดถึงปัญหาที่เกิดจากคำพูดก่อนหน้านี้ รัชทายาทก็รู้สึกว่าควรให้ความสำคัญกับสิ่งที่เขาจะพูดในอนาคตให้มากขึ้น ในช่วงเวลานี้ ขณะที่เขาสลัดความตกใจ ครั้งก่อนได้ เขาก็รู้สึกมั่นใจขึ้นเช่นกัน

“อาจารย์ของเด็กคนนี้ต้องปวดหัวหนักมากทุกครั้งที่ให้คำแนะนำ แต่สิ่งนี้จะขึ้นอยู่กับระดับของเขา ข้านั่นแตกต่าง มีเพียงข้าเท่านั้นที่สามารถสอนศิษย์ประเภทนี้ได้ และอาจารย์ของเขาทำไม่ได้”

รัชทายาทมองไปที่ซูฉินคำพูดออกมาอย่างสงบ

“ซูฉิน เจ้าเข้าใจคำแนะนำของข้าได้เป็นอย่างดี และเลือกที่จะไม่ยอมแพ้ ทำได้ดีมาก”

“สิ่งที่ผู้ฝึกฝนอย่างเราต้องการคือการเผชิญความยากลำบากเช่นนี้ สิ่งที่เราต้องการคือความเพียรเช่นนี้ เมื่อนั้นเท่านั้นที่เจ้าจะมีกลิ่นอายที่ครอบงำ และสามารถหลอมรวมเจตจำนงที่อาจหาญแม้จะยืนต่อหน้าโลกทั้งใบก็ตาม!”

“ตอนนี้ อีกาทองคำของเจ้ามีอาวุธสังหารแล้ว ต่อไปเจ้าต้องศึกษาพิษต้องห้ามของเจ้าในเชิงลึก!”

เมื่อรัชทายาทกล่าว ดวงตาของซูฉินก็มีแสงแปลกๆ จริงๆ แล้วอีกฝ่าย ไม่จำเป็นต้องขอเลย หลังจากได้ลิ้มรสความหวานของความสำเร็จแล้ว ซูฉินก็คิดถึงวิญญาณแรกเริ่มอื่นๆ ของเขาในช่วงเวลานี้

น่าเสียดายที่วิญญาณแรกเริ่มแต่ละดวงของเขามีอยู่อย่างอิสระ และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เป็นการยากที่จะนำประสบการณ์ของอีกาทองคำไปใช้กับวิญญาณแรกเริ่มอื่นๆ นี่คือสิ่งที่ซูฉินกำลังคิดหาหนทาง

เมื่อได้ยินคำพูดของรัชทายาท ซูฉินก็พูดด้วยความเคารพทันที

“ผู้อาวุโสโปรดชี้แนะข้าด้วย!”

ซูฉินมองไปที่รัชทายาทด้วยความคาดหวังในดวงตาของเขา

เมื่อมองตาของซูฉิน รัชทายาทก็ยิ้ม

“ซูฉิน ข้าสัมผัสได้ว่าพิษของเจ้าเป็นพิษศักดิ์สิทธิ์”

ซูฉินพยักหน้า

“พิษนี้น่าอัศจรรย์ มีศักยภาพมหาศาล มันไม่มีอยู่ในยุคของข้า มันอาจจะปรากฏขึ้นในช่วงหลายปีที่ข้าถูกผนึกเอาไว้ ดังนั้นข้าไม่เคยเห็นมันมาก่อน” รัชทายาทมองดู ซูฉินด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ

“แต่ข้าได้เห็นพิษที่แข็งแกร่งกว่าของเจ้า อาจกล่าวได้ว่าข้าได้เห็นพิษที่ทรงพลังที่สุดในทวีปหวังกู บางทีเจ้าก็เคยเห็นมันเหมือนกัน”

ที่รัชทายาทพูด คำพูดของเขามีความหมายอันลึกซึ้ง

เมื่อซูฉินได้ยินสิ่งนี้ ร่างกายของเขาก็สั่นเทาและมีความคิดมากมายเข้ามาในใจของเขา แต่ก็ยังพร่ามัวเล็กน้อย ราวกับว่าคำตอบอยู่ตรงหน้าเขา แต่มันถูกหมอก ปกคลุมไม่สามารถจับต้องได้

เมื่อสัมผัสได้ถึงความคิดของซูฉิน รัชทายาทก็รู้สึกภูมิใจ และพูดอย่างสงบ

“ซูฉินเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า มองออกไปข้างนอกท้องฟ้าสลัว แขวนอยู่ที่นั่น ชั่วนิรันดร์…ใบหน้าที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ของเทพเจ้า!”

จิตใจของซูฉินคำรามทันที และเขาก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าโดยสัญชาตญาณ

แม้ว่าท้องฟ้าของภูมิภาคจันทร์บวงสรวงจะมืดและไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนเท่าในพื้นที่ด้านนอก แต่เจ้ายังคงมองเห็นโครงร่างขนาดใหญ่ของใบหน้าที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ของเทพเจ้าภายในนั้นได้อย่างคลุมเครือ

“ดูใบหน้านั้นสิ ทำไมทุกครั้งที่เขาลืมตาและมองลงมา สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะร่ำไห้ และสถานที่ที่เขามองจะกลายเป็นเขตต้องห้าม เพราะการจ้องมองของเขาเป็นพิษ!”

“แล้วทำไมไม่เลียนแบบเขาล่ะ? ทำไมเจ้าถึงกระจายพิษออกไปรอบๆ ด้วยความช่วยเหลือของสายลมและสิ่งของ? สิ่งเหล่านี้เป็นการกระทำของมนุษย์ ไม่ใช่เทพ!”

“เจ้าไม่สามารถใช้ความคิดของมนุษย์เพื่อแพร่กระจายพิษศักดิ์สิทธิ์ได้”

“ เจ้าต้องเรียนรู้จากเขา รวมพิษของเจ้าไว้ในดวงตา หากเจ้าสามารถทำได้แม้เพียงเล็กน้อย พลังที่เจ้าได้รับจะยิ่งใหญ่พอๆ กับของอีกาทองคำ พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนโลก!”

ซูฉินหายใจเร็วมาก คำพูดของรัชทายาทน่าตกตะลึงมาก จนทำให้ความรู้ความเข้าใจของเขาเปิดออก มันเหมือนกับเสียงฟ้าร้องที่ผ่านเข้ามาในจิตใจของเขา ฉีกกรอบความคิดดั้งเดิมออกจากกัน

“ใช่ เมื่อใบหน้าที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ลืมตาตื่น บริเวณที่เขามองจะถูกปนเปื้อน โดยพื้นฐานแล้วเหมือนกับพิษของข้า…ถ้าข้าทำได้เช่นเดียวกัน…”

หัวใจของซูฉินเต้นเร็วขึ้น และก็รู้สึกว่าโลกทัศน์ของเขาขยายตัวออกไป และหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็มองดูรัชทายาทด้วยความชื่นชมอย่างมากในดวงตา

ประสบการณ์ของอีกฝ่าย และความคิดของอีกฝ่ายต่อสิ่งต่างๆ เป็นตัวกำหนดการรับรู้

นี่คือสิ่งที่ซูฉินไม่สามารถครอบครองได้ แม้ว่าเขาจะได้รู้แจ้งและพัฒนาขึ้น แต่เขาก็ยังไปไม่ถึงขั้นนั้น

“ขอบคุณผู้อาวุโส!”

ซูฉินขยับตัวและโค้งคำนับ

เมื่อดูสีหน้าของซูฉินและความรู้สึกของซูฉิน รัชทายาทก็ยิ้ม ความภาคภูมิใจในใจของเขาก็กลับมา เขาแอบคิดว่าอาจารย์ของเด็กชายคนนี้คงไม่มีความสามารถพอ เขาเป็นคนเดียวที่ขัดเกลาหยกหยาบเช่นนี้ได้

“ถ้าอย่างนั้น เจ้าควรไปทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ สถานที่แห่งนี้ค่อนข้างเหมาะสม ลองศึกษาดูซักสามวัน ถ้ายังไม่ได้ผลก็กลับมาหาข้า”

หลังจากเขาพูดจบแล้วเขาก็ตั้งข้อจำกัดที่นี่ จากนั้นเขาก็จากไปอย่างสบายๆ โดยเอามือไพล่หลัง

ซูฉินยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ เป็นเวลานาน เขานั่งไขว่ห้างหลับตาเพื่อคิด

“จะทำให้พิษต้องห้ามเกาะติดอยู่ในดวงตาได้อย่างไร…”

ซูฉินพึมพำ และพลังของพิษต้องห้ามในร่างกายของเขาก็ระเบิดออกมาหลั่งไหลเข้าสู่ดวงตาของเขา