ตอนที่ 1023 ดวงจันทร์ม่วงที่เปลี่ยนไป! (1)

ในทะเลทรายหลิวฟา

สายลมเป็นเหมือนใบมีดคมกริบที่ซ่อนอยู่ในความว่างเปล่า ทำลายกรวดทราย ส่งเสียงแหลมคมผ่านระหว่างซูฉินและกัปตัน

หลังหมดสติไปเหลือเพียงซูฉินที่บ้าคลั่งเท่านั้น เขาคำรามจากระยะไกล เร็วมากจนเขาอยู่ห่างจากกัปตันสิบฟุตในทันที

หลังจากเสียงก้องของ ‘น้องชาย’ ฝีเท้าของซูฉินก็หยุดห่างออกไปสิบฟุต

ดวงตาของเขาแดงก่ำเต็มไปด้วยความสับสน เขาจ้องมองไปที่ร่างที่อยู่ตรงหน้า ภาพสะท้อนของร่างนี้ทำให้เกิดการดิ้นรนในดวงตาของเขา และเขาก็ฟื้นคืนสติได้ ครู่หนึ่ง

การเผชิญหน้าระหว่างธรรมชาติของมนุษย์ และความเป็นเทพเริ่มรุนแรงขึ้นในขณะนี้ร่างกายของซูฉินสั่นสะท้าน เขาจำพี่ใหญ่ของเขาได้ แต่เขาไม่สามารถควบคุมความหิวโหยในร่างกายของตนได้

“พี่ใหญ่…”

เสียงของซูฉินแหบแห้ง ทันทีที่คำพูดดังกล่าวหลุดออกมา ความเลวร้ายที่เกิดจากการเผชิญหน้าระหว่างธรรมชาติของมนุษย์ ความเป็นเทพก็กลืนกินเขาลงไปอีกครั้ง เสียงคร่ำครวญอันเจ็บปวดดังออกมาจากปากของซูฉิน แล้วเขาก็หันหลังวิ่งออก ไปไกล!

เขาควบคุมตัวเองไม่ให้เข้าใกล้กัปตันได้จริงๆ!

กัปตันก็รู้สึกประทับใจเช่นกันเมื่อเห็นสิ่งนี้

เขาเข้าใจซูฉิน เข้าใจความเจ็บปวดที่ซูฉินต้องทนทุกข์ทรมานมากยิ่งขึ้นในขณะนี้ ดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่าในสภาวะนี้ การที่สามารถเลือกที่จะใช้ความยับยั้งชั่งใจได้…

นี่ไม่เพียงแสดงให้เห็นว่าซูฉินเป็นคนดี แต่ยังแสดงว่าตัวเขามีความสำคัญในใจในอีกฝ่าย

หัวใจของกัปตันรู้สึกอบอุ่น

“เจ้าเด็กโง่”

เขาส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม แล้วหายใจเข้าลึกๆ ชั่วครู่ต่อมา มีใบหน้าปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา บนดวงตาของใบหน้านั่นก็มีใบหน้าที่ซ้อนอยู่อีกชั้น

ทีละชั้น ภายใต้แสงสีฟ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุด แสงสีฟ้าลำหนึ่งก็พุ่งขึ้นมาจากกัปตัน ร่างของเขาแกว่งไกว และหายไปในทันที

เมื่อเขาปรากฏตัว เขาก็อยู่ตรงหน้าซูฉิน

การแสดงออกของซูฉินบิดเบี้ยว และกัปตันพูดเบาๆ

“น้องชาย ถ้าหิวก็กินเถอะ”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ยกมือขึ้นวางมันไว้ตรงหน้าซูฉิน

ร่างกายของซูฉินสั่นเทา เขาก็เงยหน้าขึ้นจ้องมองไปที่ใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าเขา ความปรารถนาโดยสัญชาตญาณในการมีชีวิต กระแสน้ำวนของการเผชิญหน้าระหว่างธรรมชาติของมนุษย์ และความเป็นเทพได้ระเบิดออกอย่างสมบูรณ์ในขณะนี้

ทันใดนั้นเขาก็เปิดปาก และกัดแขนของกัปตันโดยตรง

เลือดหยดลงพื้น เนื้อถูกกลืนกิน

ขณะกินร่างกายของซูฉินรู้สึกสบาย แต่หัวใจของเขากลับเจ็บปวด เขาต้องการควบคุมตัวเอง เขาไม่ต้องการสิ่งนี้ แต่ความมืดมิดของเหวลึกนั้นทำให้เขาควบคุมมันไม่ได้ ดังนั้นสีหน้าของเขาจึงดูดุร้าย บ้าคลั่งมากขึ้นเรื่อยๆ และเขาก็สะอื้นไห้ในปาก

นั่นคือการต่อต้านของธรรมชาติของมนุษย์!

กัปตันยิ้มและพูดเบาๆ

“เสี่ยวฉิน อย่ากลัวเลย”

ขณะที่เขาพูด กัปตันปล่อยให้ซูฉินกินมือซ้ายของเขา และยกมือขวาขึ้นสัมผัสผมของซูฉินและกอด

“กิน กินให้มากกว่านี้ ชายชราน่าจะรู้ถึงสิ่งนี้ ข้าจึงเป็นพี่ชายของเจ้า กิน กินให้อิ่ม เราต้องทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ด้วยกันในอนาคต”

ร่างกายของซูฉินสั่นสะท้าน การต่อสู้ดิ้นรนในดวงตาของเขารุนแรงขึ้น และความคิดที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งก็เกิดขึ้นในใจของเขา

เขาอยากจะ…กลืนกินพี่ใหญ่ตรงหน้าให้หมดโดยไม่ทิ้งอะไรไว้ข้างหลัง เขาอยากจะกินอีกฝ่ายให้สะอาดหมดจด

ที่สำคัญกว่านั้น เป็นครั้งแรกในวันนี้ นับตั้งแต่ธรรมชาติของมนุษย์และความเป็นเทพผสานเข้าด้วยกัน เขารู้สึกถึงความปรารถนาอีกอย่างหนึ่งนอกเหนือจากความหิวโหย

นั่นคือความกระหายเลือด!

เขาต้องการระบายมันใส่กัปตัน!

ความคิดนี้ทำให้ ซูฉินรู้สึกเจ็บปวดอย่างมากในใจ

เขาไม่ต้องการ!

การกลืนกินหยุดกะทันหันในขณะนี้

เสียงสะอื้นออกมาจากปากของซูฉิน และหลังจากไม่กี่ลมหายใจ แสงสีม่วงก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขา ก่อให้เกิดพลังอันท่วมท้นที่ผลักร่างของกัปตันออกไปห่างออกไปหลายสิบฟุต

เมื่อมองดูแขนที่ถูกกัดครึ่งหนึ่งของกัปตัน ซูฉินก็เจ็บปวดมากขึ้น ทันใดนั้น เขาก็ยกมือขวาขึ้นแล้วล้วงเข้าไปในปากของเขา ดึงเลือดเนื้อที่กลืนเข้าไปออกมาทีละชิ้น

สำหรับสิ่งที่เขากลืนเข้าไปนั้น ซูฉินก็เปิดท้องของเขาออกโดยไม่ลังเล ใช้มือซ้ายแทงเข้าไปลึกเข้าไปแล้วหยิบออกมาทีละชิ้น

เลือดกระเซ็นและไหลไปทั่วพื้นดิน

สิ่งที่แปลกคือ เลือด… จริงๆ แล้วเหมือนลูกปัดบนพื้น กลิ้งออกไปทีละเม็ด และใบหน้าที่ดุร้ายของซูฉินก็ปรากฏอย่างชัดเจนบนนั้น

ซูฉินพยายามดิ้นรน ความมุ่งมั่นปรากฏในสายตาของเขาในขณะที่ขุดเข้าไปในเนื้อที่เขากลืนเข้าไป การปะทะกันระหว่างธรรมชาติของมนุษย์ และความเป็นเทพนั้นรุนแรงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในขณะนี้

กัปตันยืนอยู่ในระยะไกล มองดูซูฉินด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย แต่เขาไม่ขยับ

เขารู้ดีว่า… มีเพียงการปลุกธรรมชาติของมนุษย์ของซูฉินเท่านั้นที่อีกฝ่ายจะได้สัมผัสกับความรู้สึกนี้ และได้รับโอกาสอย่างแท้จริง

“ข้าเคย…” ความทรงจำเกี่ยวกับอดีตที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นปรากฏขึ้นในใจของกัปตัน และมีนัยยะของความเจ็บปวดในดวงตาของเขา

หลังจากนั้นไม่นาน ขณะที่ซูฉินเคลื่อนไหว เลือดก็ปรากฏขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆในที่สุด เลือดก็ก่อตัวเป็นโทเท็มด้วยตัวมันเองภายนอกร่างกายของเขา

หากมองจากท้องฟ้าจะเห็นว่าโทเท็มนี้คือใบหน้า

ใบหน้านั่นหลับตาด้วยสีหน้าเจ็บปวด ทั้งร่างกายก็เต็มไปด้วยเลือด ราวกับว่าเลือดหลั่งไหลอย่างต่อเนื่อง

รูปร่างเหมือนเทพจันทราโลหิต และดูเหมือนซูฉิน!

แต่ในช่วงกลางของโทเท็มนี้ที่ซึ่งซูฉินกำลังขุดค้นเลือดเนื้อของเขาอยู่ตลอดเวลา การต่อสู้ในใจของเขายังคงแข็งแกร่ง เพราะเขาพบว่าความปรารถนาที่จะกลืนกิน พี่ใหญ่ของเขาไม่ได้หายไป

และแขนซ้ายที่ขาดวิ่นของกัปตันทำให้ความเจ็บปวดของเขายังคงปะทุขึ้น

ในที่สุด ซูฉินก็ส่งเสียงคำรามที่ไม่เหมือนเสียงของมนุษย์ หันหลังกลับ และ พุ่งทะยานออกไปด้วยความเร็วสูงสุด