ตอนที่ 1027 ชายผู้ถูกล่ามไว้กับดวงอาทิตย์ (1)

ด้านนอกร้านยาของเมืองดินในเทือกเขาชีวิตระทม อู๋เจี้ยนหวู่มองไปที่ถนนที่พลุกพล่านและผู้คนที่ไปมา ความปรารถนาของเขาที่จะท่องบทกวีก็เพิ่มขึ้นอย่างมากในทุกวันนี้

เขาถึงกับเปลี่ยนคำพูดของตน

“เม็ดยาสีขาว เหมือนดั่งเมฆแห่งฝัน อยากนอนสบาย ก็เร่เข้ามา!”

อู๋เจี้ยนหวู่พูดเสียงดัง และ หลี่โหยวกงที่อยู่ข้างๆ ก็ตะโกนอย่างรวดเร็ว

“คุณชาย ช่างเป็นบทกวีจริงๆ!”

อู๋เจี้ยนหวู่หัวเราะและในขณะที่เขากำลังจะพูดต่อ ร่างหนึ่งในร้านขายยาก็พัดผ่านเขาไปราวกับสายลม ช่วงเวลาต่อมา ร่างของซูฉินและอีกสามคนก็ปรากฏบน ถนนในระยะไกล

หลิงเอ๋อโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของซูฉินโดยตรง

“พี่ซู ในที่สุดเจ้าก็กลับมาแล้ว…”

ดวงตาของหลิงเอ๋อแดงก่ำ เธอกังวลทั้งวันทั้งคืน ความวิตกกังวลในใจทำให้เธอ ไม่สนใจการจดบัญชีที่เธอชื่นชอบอีกต่อไป

เมื่อเห็นว่าซูฉินสบายดีในขณะนี้ หัวใจของเธอที่จมลงก็ผ่อนคลายมากขึ้น

ซูฉินยิ้มลูบหัวของหลิงเอ๋อ และมองไปที่ร้านขายยา

การจากไปไม่กี่วัน เขารู้สึกเหมือนว่าผ่านไปหลายปี เมื่อเขากลับมาตอนนี้ เขาก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในใจ

“พี่น้องทั้งหลาย ข้ากลับมาแล้ว ทำไมไม่เข้ามากอดข้าหน่อยล่ะ” กัปตันที่อยู่ด้านข้างก้าวเข้าไปในร้านขายยาแล้วพูดเสียงดัง

เทพธิดาอเวจีที่กำลังนั่งยองๆ อยู่ที่นั่นเพื่อต้มน้ำ รู้สึกไม่สบายใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ความกระวนกระวายใจของเธอที่สงบลงได้หลายวัน ตอนนี้กลับปะทุขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงของกัปตัน

“ไม่ช้าก็เร็ว ข้าจะฆ่าเจ้าบัดซบนี่ให้ได้ กัดเป็นชิ้นๆ กินทีละนิด!!”

รัชทายาทมองดูทั้งหมดนี้แล้วยิ้ม เขาชอบบรรยากาศอบอุ่นในร้านขายยามาก จึงนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเก่าแล้วหยิบถ้วยชาขึ้นมาดื่ม

นกแก้วก็เข้ามาอย่างรวดเร็ว และตกลงบนไหล่ของรัชทายาท มันรู้สึกสบายใจ แต่เเมื่อก้มศีรษะลงมองดูร่างสีแดงซึ่งมีขนร่วงไปมาก ความโศกเศร้าและความโกรธก็กลับคืนมา

“ท่านปู่ ข้าเจอคนเลวอีกแล้วเมื่อไม่กี่วันก่อน ข้าไม่เห็นว่าเป็นใคร เขามัดผมด้วยถุง มันมากเกินไปแล้ว พวกเขาไม่ได้ตีข้า แต่ดึงขนข้าออกไปอย่างโหดเหี้ยม”

เมื่อได้ยิน หนิงหยางลดศีรษะลงและเช็ดพื้นต่อไป

เขาเช็ดพื้นด้วยแรงมหาศาล แต่หลังจากเช็ดไม่กี่ครั้ง เขาก็สังเกตเห็นซูฉินและหยุดชั่วคราว ด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“ศิษย์พี่ซู เจ้า…ทำไมเจ้าถึงดูแตกต่างจากเมื่อก่อนล่ะ?”

ทันทีที่หนิงหยางพูด อู๋เจี้ยนหวู่ก็มองไปเช่นกัน และหลี่โหยวกงก็มองซูฉินเช่นกัน แต่ทั้งคู่ต่างก็สับสนเล็กน้อย พวกเขาไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงใดๆ แต่รู้สึกว่าร่างของ ซูฉินดูเหมือนจะส่องประกายมากขึ้นกว่าเดิม

เห็นได้ชัดว่านี่คือร่างคนไม่ใช่ผลึกแก้ว แต่ความรู้สึกของความแจ่มชัดยังคงปรากฏออกมาจากก้นบึ้งหัวใจของพวกเขา

หลิงเอ๋อก็อยากรู้อยากเห็นเช่นกัน

กัปตันยิ้มและไม่พูดอะไร แต่ดูภูมิใจ

ซูฉินยิ้มไม่พูดอะไรเช่นกัน หลังจากมองดูร้านขายยา เขารู้สึกว่ามีไก่อีกจำนวนหนึ่ง อยู่ในสนามหลังบ้าน

“ทั้งหมดนี้มาที่นี่ด้วยตัวเอง” หลิงเอ๋อพูดเบาๆ

ซูฉินพยักหน้า และหลังจากมองดูทุกคนแล้วก็กลับไปที่ห้องด้านหลัง

ที่นี่เขานั่งขัดสมาธิ หายใจเข้าลึกๆ นึกถึงประสบการณ์นี้ หลับตาลงช้าๆ รู้สึกถึงอำนาจที่เขาได้รับ และดวงจันทร์ม่วงที่กลายเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์

“ตอนนี้ ดวงจันทร์ม่วงของข้ากลายเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์แล้ว แต่ข้ายังคง ไม่สามารถหลอมรวมพิษต้องห้ามกับดวงตาได้อยู่ดี”

“ส่วนอำนาจแห่งเทพ มันมีความสามารถมากกว่านี้ที่สามารถใช้ได้…”

“นอกจากนี้ความแข็งแกร่งของร่างกาย และพลังของดวงจันทร์ม่วงสูงเกินไป ซึ่งทำให้วิญญาณแรกเริ่มอื่นๆ ของข้าค่อนข้างไม่สมดุลเมื่อเปรียบเทียบกัน”

“จากความไม่สมดุลมีข้อเสียหลายประการ หากวิญญาณแรกเริ่มอื่นๆ ไม่พัฒนาขึ้นโดยเร็ว มันอาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเหมือนกาลักน้ำ เมื่อนั้นวิญญาณแรกเริ่มดวงอื่นๆจะค่อยๆเหี่ยวเฉา”

ซูฉินครุ่นคิด

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆเช่นนี้

เจ็ดวันต่อมา วันที่รัชทายาทกล่าวถึงก็มาถึง เขาต้องการพาซูฉินไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

ก่อนออกเดินทาง รัชทายาทมอบลูกเหล็กซึ่งดูคุ้นเคยแก่ซูฉิน

“มัดลูกเหล็กนี้ไว้รอบเอวของเจ้าด้วยพลังของดวงจันทร์ม่วง มันจะช่วยเจ้า ขัดเกลารากฐาน”

ซูฉินเหลือบมองลูกเหล็ก เขารู้สึกคุ้นเคยกับวัตถุนี้อย่างคลุมเครือ ดังนั้นเขาจึง ยกมือขึ้นรับมัน

แต่ทันทีที่เขารับมัน พลังที่ไม่มีใครเทียบได้ก็ปลดปล่อยออกมาจากลูกเหล็ก น้ำหนักของมันช่างน่าประหลาดใจ มือขวาของซูฉินจมลงในทันที และร่างกายของเขาก็เปล่งเสียงแตก

ครู่ต่อมา ซูฉินตกตะลึงและกระตุ้นร่างกายของเขาโดยสัญชาตญาณ ด้วยเสียง ดังก้อง ร่างสูงประมาณ 20 ฟุตก็ปรากฏตัวขึ้นที่สนาม

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงพอจะถือลูกเหล็กได้

แต่น้ำหนักจากลูกเหล็กไม่เพียงแต่ส่งผลต่อร่างกายของซูฉินเท่านั้น แต่ยังส่งผลต่อวิญญาณแรกเริ่มด้วย เขาต้องใช้ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังแบกรับน้ำหนักนี้

สิ่งนี้ทำให้ร่างของเขาจมลงไปในโขดหินบนพื้นอย่างควบคุมไม่ได้

รอยแตกจำนวนหนึ่งแผ่ขยายออกมาจากใต้ตัวเขา ครึ่งหนึ่งของร่างกายของซูฉินก็จมลึกลงไปในดิน ไก่ที่อยู่รอบตัวเขาบินไปรอบๆ ด้วยความกลัว และขนไก่ก็ร่วงหล่นไปทุกที่

ซูฉินตกใจจริงๆ

เขาจำลูกเหล็กนี้ได้

สิ่งนี้คือดวงอาทิตย์เทียมที่เขาและกัปตันตกได้ที่ริมฝั่งแม่น้ำสังเวยหยิน

ชายชราอยู่ในลูกเหล็กนี้ในเวลานั้น

“นี่…” ซูฉินสูดหายใจเข้าลึกๆ มองไปที่รัชทายาท

“ข้าจะให้เจ้ายืมสิ่งนี้ ระหว่างทางเจ้าไม่สามารถใช้ร่างกายของเจ้าแบกมันได้ พลังของดวงจันทร์ม่วงก็สามารถใช้เพื่อผูกมัดมันไว้ได้เท่านั้น เจ้าต้องใช้วิญญาณแรกเริ่มดวงอื่นๆ นอกเหนือจากดวงจันทร์ม่วงตลอดเวลาเพื่อแบกรับน้ำหนัก”

“มันจะช่วยให้วิญญาณแรกเริ่มดวงอื่นๆ และการบ่มเพาะของเจ้าไม่ชะลอตัว”

“ข้าจะรอเจ้าที่ประตูร้านขายยา เจ้าต้องค่อยๆ ออกมาพร้อมควบคุมกำลังของตัวเอง ไม่อย่างนั้น ถ้าร้านขายยาพังนั่นก็เป็นปัญหาของเจ้า”

รัชทายาทพูดอย่างสงบ แล้วเดินเข้าไปในห้องโถง เดินออกไปนอกประตูโดยเอามือไพล่หลัง