ตอนที่ 1036 ความโกรธ (2)

เท่าที่ตามองเห็น ร่างของทั้งสามไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป มองเห็นได้เพียงประตูบนท้องฟ้าอย่างคลุมเครือ ในเวลาต่อมา แสงจ้าก็ส่องออกมาจากที่นั่น สะท้อนท้องฟ้าปกคลุมโลก

การเคาะรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิมในขณะนี้ สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือเสียงนั้นส่งผลต่อการเต้นของหัวใจจริงๆ ซูฉินรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหัวใจของเขาควบคุมไม่ได้

ในขณะที่เขาหวาดกลัว เลือดที่เกิดจากพลังของดวงจันทร์ม่วงก็ปะทุ วังวนเลือดก็โอบล้อมร่างกายของเขา หลังจากต่อต้านความผิดปกติ เขาก็วิ่งอย่างดุเดือดอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกัน ที่หน้าประตูขาวดำ ขณะที่ทั้งสามลงมือ มีเสียงเสียดสีดังมาจากประตู บางสิ่งค่อยๆ ผลักประตูเปิดออก เผยให้เห็นช่องว่าง

หมอกเขียวปะทุออกมาจากช่องว่างด้วยความเร็วที่น่าตกใจราวกับว่ามันถูกผนึกไว้นานเกินไป ในขณะที่มันระเบิดออกมา ออร่าที่รุนแรงก็ปะทุขึ้นจากภายใน

สีเขียวปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและโลกก็เช่นกัน ภายใต้การรวมตัวของหมอกมี ชายร่างสูงเปลือยอกปรากฏอยู่ข้างใน

เสียงคำรามดังขึ้นสู่ท้องฟ้า

ร่างนี้มีแรงกดดันที่น่าประหลาดใจ ซูฉินอยู่ไกลมาก แต่หลังจากสัมผัสได้ก็มีความรู้สึกโกรธในใจซึ่งระเบิดออกมาเอง

โกรธ โกรธอย่างยิ่ง

อารมณ์นี้ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันโดยไม่มีเหตุผล และพุ่งเข้าไปในหัวใจของซูฉิน

ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น แต่จู่ๆ สัตว์ร้ายทั้งหมดที่อยู่รอบๆ ทรายก็โกรธจัด แม้แต่หนอนทรายที่ปกติจะค่อนข้างอ่อนโยนก็ยังดุร้ายมากในเวลานี้

ทุกอย่างได้รับผลกระทบ

วังวนรอบๆ ซูฉินเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากนั้นเขาก็ฟื้นคืนสติ ในขณะนี้เมื่อเขาก้าวถอยหลังเขามีความเข้าใจที่ชัดเจนเกี่ยวกับอำนาจของบุตรคนที่แปด

“ความโกรธ!”

ซูฉินดูเคร่งขรึมพึมพำอยู่ในใจครู่หนึ่งก่อนที่เสียงลมเย็นๆ จะดังมาจากระยะไกล

“อ๊ะ!”

ขณะที่มีเสียงสะท้อน องค์รัชทายาทก็ยกมือขวาขึ้นแล้วกำหมัด แต่ราวกับว่าเขากังวลว่าอีกฝ่ายจะทนไม่ไหว เขาก็ยกนิ้วชี้ออกไปแทน

ทันใดนั้น สภาพแวดล้อมก็บิดเบี้ยวพร่ามัวไปทุกทิศทาง ชายร่างสูงคำราม และร่างกายของเขาสั่นเทาราวกับถูกปราบปรามด้วยพลังที่มองไม่เห็น

แต่ครู่ต่อมา จู่ๆ ร่างนั้นก็เงยหน้าขึ้นแสดงสีหน้าดุร้าย ความโกรธของเขา ไม่เพียงแต่ไม่ลดลงเท่านั้นแต่ยังมากขึ้นอีกด้วย

“ข้าต้องการ…”

ความโกรธทั่วชายร่างสูงนั้นราวกับคลื่น คลื่นที่ซัดออกมาอย่างไรรู้จบ และกำลังจะหลั่งไหลออกมา แต่ในขณะนั้น หมิงเหม่ยขมวดคิ้ว

“เจ้าอ่อนโยนเกินไป”

ขณะที่เธอพูด หมิงเหม่ยก็ก้าวออกไป และยืนอยู่ตรงหน้าชายร่างสูงโดยกด มือขวาลง

ทันใดนั้น ชายร่างสูงก็สั่นอย่างรุนแรง ร่างกายของเขาก็บิดเบี้ยว มันกลายเป็นลูกชิ้นเนื้อ และถูกทุบลงกับพื้น

พื้นดินสั่นสะเทือน และมีหลุมลึกปรากฏขึ้น

ก่อนที่ลูกชิ้นเนื้อจะดิ้น ร่างของมันก็ถูกฉีกออกมาอย่างรวดเร็ว หมิงเหม่ยก็ฉีกมันออกจากกันด้วยมือ ด้วยเสียงบาดหู ลูกชิ้นเนื้อก็ขาดครึ่ง พวกมันเคลื่อนตัวออกจากกันอย่างรวดเร็ว จากนั้นรวมตัวกันด้วยความเร็วที่เร็วยิ่งกว่า และในที่สุดก็ชนกัน อย่างแรง

เสียงกึกก้องดังก้องไปทั่วทุกทิศทุกทาง

มันยังไม่จบ ทั้งสองที่ชนกันก็หลอมละลายลงด้วยพลังอันมหาศาล แต่ก็ถูกฉีกออกจากกันอีกครั้ง คราวนี้มันกลายเป็นสี่ชิ้น หลังจากที่แยกจากกัน พวกมันก็ชนกันอย่างรวดเร็วจากสี่ทิศทางที่แตกต่างกัน

จากนั้นแปด สิบหก สามสิบสอง…

และหมิงเหม่ยก็ยืนอยู่ที่นั่น โบกมืออย่างไม่แสดงออก

รัชทายาทมองด้วยรอยยิ้ม เหยาเหม่ยก็มีรอยยิ้มที่หายากบนใบหน้าของเธอ ดูเหมือนว่าภาพนี้ทำให้เธอนึกถึงช่วงเวลาในอดีตที่ดี

ซูฉินมองเห็นสิ่งนี้ด้วยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์จากระยะไกล เมื่อเขาเข้าใจความแข็งแกร่ง และรูปแบบการโจมตีของหมิงเหม่ยได้ดีขึ้น ในที่สุดเสียงคร่ำครวญก็ดังมาจากลูกชิ้นเนื้อที่เกิดจากการปะทะกันของหกสิบสี่ชิ้น

“พี่สาว ข้าตื่นแล้ว หยุดได้แล้ว ข้าตื่นแล้วจริงๆ”

หมิงเหม่ยโบกมือโดยไม่พูดอะไรสักคำ ลูกชิ้นเนื้อฉีกเป็นชิ้นๆ นับร้อย คำรามไปทุกทิศทางและดูเหมือนจะเร่งความเร็วขึ้น เมื่อปะทะก็เกิดเสียงคร่ำครวญดังก้องอยู่ภายใน

“พี่ใหญ่ พี่ห้า ช่วยหยุดพี่สามด้วย ข้าผิดไปแล้ว พอเถอะ!”

เสียงคร่ำครวญนี้เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก และหลังจากที่มันแพร่กระจายไปทุกทิศทุกทาง หมิงเหม่ยก็สูดจมูกอย่างเย็นชา

แม้ว่าเธอจะยังโบกมืออยู่ แต่คราวนี้ทั้งหนึ่งร้อยยี่สิบแปดชิ้นไม่ได้ชนกัน แต่ผสมผสานกันและกลายร่างเป็นชายร่างสูงก่อนหน้านี้

ร่างนี้ดูเหมือนชายหนุ่ม รูปร่างสูงใหญ่ ยืนอยู่ที่นั่นราวกับเนินเขา ความโกรธที่มีอยู่ในตัวเขาแต่เดิมก็หายไปหมด ถูกแทนที่ด้วยคำเยินยอ

“พี่ใหญ่ พี่สาม พี่ห้า พ่อของเราหายดีแล้ว และนังแพศยาถูกฆ่าหรือเปล่า ฮ่าๆ ในที่สุดข้าก็หมดปัญหาแล้ว!”

บุตรคนที่แปดกล่าวอย่างตื่นเต้น หลังจากพูดแล้ว เขาก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า และรู้สึกได้ถึงบางอย่าง เขามองไปรอบ ๆ ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงหายใจเข้า

“เกิดอะไรขึ้น พ่อยังไม่หายดี แต่นังนั่นยังอยู่? ก็ยังมีบุตรศักดิ์สิทธิ์ด้วยเหรอ?”

“กล้าจริงๆ นะ!”

จู่ๆ ชายหนุ่มก็หันศีรษะไปมองทางของซูฉินด้วยความโกรธในดวงตาของเขา มือขวาของเขายกขึ้น และคว้ามันโดยสัญชาตญาณ

ซูฉินตกใจ ร่างกายของเขาถูกควบคุมทันที แม้แต่ในความรู้สึกของเขา พื้นที่รอบตัวเขาก็พังทลายลงในขณะนี้ ร่างกายของเขาก็ถูกดึงออกไปด้วยพลังอันแข็งกร้าว และเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าชายหนุ่มคนนี้

“นั่นคือกึ่งศิษย์ของพี่ใหญ่ของเจ้า และเป็นผู้มีพระเจ้าที่ช่วยข้า น้องห้า และเจ้าให้หลุดพ้นจากผนึก”

หมิงเหม่ยกล่าวอย่างสงบ

ครู่ต่อมาร่างกายของชายหนุ่มก็สั่นเทา การเคลื่อนไหวของเขาก็อ่อนโยน เขาวางซูฉินลง ยืดเสื้อผ้าให้ตรงแล้วหัวเราะ

“สวัสดีเด็กน้อย”

รอยยิ้มนี้เผยให้เห็นใบหน้าที่ดุร้ายและบ้าคลั่งบนใบหน้าของชายหนุ่มนี้ โดยเฉพาะดวงตาที่แดงก่ำของเขา ความผันผวนอันน่าสะพรึงกลัวในร่างกาย มันทำให้ซูฉินรู้สึกเหมือนว่าเขาอยู่ในถ้ำวิญญาณ และพบกับดวงตาของเทพเจ้าที่มองเห็นภายใน

สิ่งนี้ทำให้เขาตกอยู่ภายใต้แรงกดดันอย่างมาก

“เขาเป็นคนโง่เมื่อตอนที่เขายังเด็ก สมองของเขาได้รับความเสียหายจากใคร บางคน แต่ซูฉินเจ้าไม่ต้องกังวล”

รัชทายาทพูดอย่างสงบ หลังจากพูดแล้ว เขาก็ยกมือขวาขึ้น และคว้าประตูขาวดำบนท้องฟ้า ประตูกลายเป็นแสงที่ส่องลงมา ตกลงไปในมือของเขา ถูกนวดและกลายเป็นหมวกสีเทา แล้วโยนมันให้ซูฉิน

“สิ่งนี้จักรพรรดิโบราณมอบให้กับพ่อของข้า มันเป็นสิ่งที่ดี ถ้าเจ้าใส่เอาไว้ มันจะช่วยขัดเกลาวิญญาณของเจ้า”

ซูฉินรับมันอย่างลังเล และเขาก็วางมันลงอย่างเด็ดเดี่ยวบนหัวของเขาเอง

ความรู้สึกถูกมัดไว้กับดวงอาทิตย์ มันกลับมาอีกครั้ง

คราวนี้มันส่งผลกับวิญญาณ

การมองเห็นของซูฉินพร่ามัวไปชั่วขณะ วิญญาณของเขาสั่น ดูเหมือนว่าโลกถูกสร้างเป็นภาพซ้อน และจิตสำนึกของเขาก็ผันผวนอย่างรุนแรง

เขาหายใจเข้ากัดฟันขณะพยายามปรับตัว ขณะนั้น คำพูดของรัชทายาทผ่านเข้าหูของเขา

“น้องสาม น้องแปด และน้องห้า เด็กคนนี้เปิดร้านยาอยู่ที่นี่ ที่นั่นอบอุ่นมาก พวกเจ้าไปกับข้าได้”