ตอนที่ 992 บรรพบุรุษ เจ้าโจรชั่วอยู่ที่นี่ (1)
หลังเข้าไปในโถงกบฏจันทร์ได้ครึ่งชั่วโมง ซูฉินก็จากไป ผู้ติดตามเจ็ดหรือแปดคนในวิหารก็รวมความคิดของพวกเขาเข้าด้วยกัน และแต่ละคนก็ดูตื่นเต้น
ทันทีที่พวกเขาปรากฏตัวข้างนอก พวกเขาก็ดึงดูดความสนใจของคนภายนอกที่คุ้นเคยกับการรออยู่ที่นี่
“ปรมาจารย์ตันจิ่วมีข่าวจะมาประกาศ…!”
ชายร่างใหญ่ก้าวไปข้างหน้ายืนอยู่ด้านหน้า เสียงของเขาราวกับระฆังอันดังแผ่ซ่านไปทั่วทุกทิศทุกทาง
“สิบวันจากนี้ ปรมาจารย์จะปล่อยเม็ดยาชั้นยอด!”
“เม็ดยานี้แตกต่างจากยาแก้คำสาปแบบดั้งเดิมอย่างมาก นี่จะเป็นเม็ดยาที่ไม่เคยปรากฏในโถงกบฏจันทร์มานานหลายต่อหลายปี!”
“ผลลัพธ์นั้นน่าทึ่งมากจนสามารถล้มล้างทุกสิ่งได้!”
เมื่อคำพูดออกมา สีหน้าของรูปปั้นที่อยู่รอบๆ ก็เปลี่ยนไป และพวกเขาก็ตั้งใจฟัง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชายร่างใหญ่ก็หายใจเข้าลึกๆ ดวงตาของเขาแสดงความคาดหวัง และเสียงของเขาก็เหมือนฟ้าร้องอีกครั้ง
“ข้าจะไม่พูดมากกว่านี้ ข้าบอกได้แค่ว่าชื่อของเม็ดยานี้ไม่ใช่แก้คำสาป แต่เป็นถอนคำสาป! มันคือยาถอนคำสาป!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนที่อยู่นอกวิหารก็สั่นไหว มีคลื่นลูกใหญ่ในใจ และสีหน้าของเขาแสดงความไม่เชื่อ
มีคนท่องซ้ำในทันที
“ยาถอนคำสาป ลบคำสาป?”
“เป็นไปได้ยังไง!”
“นี่คือคำสาปของเทพเจ้า ใครจะขจัดมันออกไปได้?”
จู่ๆก็เกิดความโกลาหลขึ้น เห็นได้ชัดว่าข้างนอกมีรูปปั้นอยู่หลายสิบรูป แต่ข่าวที่น่าตกใจเช่นนี้ทำให้พวกเขาทำเสียงเหมือนคนหลายร้อยคน
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชายร่างใหญ่ก็หายใจเข้าลึกๆ และพูดอย่างใจเย็น
“ภายในสิบวันปรมาจารย์จะกลับมา และจะเปิดตัวยาถอนคำสาปรุ่นแรกที่นี่ พวกเจ้าสามารถรอสิบวันแล้วให้เราได้เห็นปาฏิหาริย์นี้ด้วยกัน!”
หลังจากพูดแล้วเขาก็หันหลังกลับวิ่งตรงไปในระยะไกลในขณะที่ผู้ติดตามคนอื่นๆ ก็แยกย้ายกันไป
ตามการหารือครั้งก่อน พวกเขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเผยแพร่เรื่องนี้ให้ทั่วทั้งโถงกบฏจันทร์ ภายในสิบวันนี้
พวกเขายังเข้าใจอยู่ในใจว่าเรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องได้รับการส่งเสริมตราบใดที่มันกระจัดกระจายเล็กน้อยก็จะระเบิดไปทุกทิศทุกทางอย่างแน่นอน
ท้ายที่สุดแล้ว ชื่อของปรมาจารย์ตันจิ่วเป็นที่รู้จักกันดีในโถงกบฏจันทร์ และดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นคำพูดที่น่าตกใจจากเขานี้จะทำให้เกิดกระแสอย่างแน่นอน
เป็นไปได้ว่าในอีกสิบวันข้างหน้า ความสงสัยจะปะทุขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ขณะที่พวกเขาแยกย้ายกันไป รูปปั้นที่อยู่ด้านนอกวิหารก็จากไปพร้อมคลื่นขยักษ์ในจิตใจ พวกเขาทั้งหมดก็แยกย้ายกัน และกระจายข่าวเรื่องนี้ออกไป
จริงๆ…คำว่ายาถอนคำสาปมันมีความหมายมากเกินไป
ข้อเท็จจริงเป็นไปตามที่ชายรางใหญ่ และผู้ติดตามคนอื่นๆ คาดไว้ยิ่งรุนแรงขึ้นอีก ในวันที่สี่หลังจากข่าวแพร่กระจาย พายุก็ได้ปะทุขึ้นทั่วทั้งโถงกบฏจันทร์
ทุกคนที่ได้ยินเรื่องนี้ก็ตกตะลึง และตามมาด้วยคำถามอันไม่มีที่สิ้นสุด
“คนโง่เท่านั้นที่จะเชื่อเรื่องผายลมแบบนั้น!”
“มีคนบอกว่าถอนคำสาปได้จริงๆ งั้นรึ นี่มันไร้สาระ!” “
“นั่นเป็นคำสาปจากเทพ เป็นไปได้ไหมที่ปรมาจารย์ตันจิ่วเป็นเทพเหมือนกัน!”
“แต่จะเป็นอย่างไรหากจะถอนคำสาปได้จริงๆ แม้แต่เพียงเล็กน้อย?”
ท่ามกลางคำถามนับไม่ถ้วน คำว่า “จะเป็นอย่างไรถ้า” ทำให้ทุกคนลังเล ความหวังอยู่ในใจทุกคนโหมกระพือ
แม้ว่าผู้คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคจันทร์บวงสรวงจะดับไฟแห่งความหวังนี้แล้ว แต่ผู้ที่เข้าร่วมโถงกบฏจันทร์ก็คือกลุ่มคนที่ไม่เต็มใจที่จะยอมรับชะตากรรมเช่นนี้
ดังนั้นเปลวไฟจึงผันผวนในขณะนี้
แต่สิ่งนี้ไม่ส่งผลต่อความสงสัย เพราะยิ่งหวัง ยิ่งกลัวความผิดหวัง และยิ่งตั้งคำถามโดยสัญชาตญาณ นี่เป็นเรื่องจริงสำหรับสมาชิกธรรมดาของโถงกบฏจันทร์ และยิ่งกว่านั้นสำหรับผู้ที่เก่งในการปรุงยา และการศึกษาคำสาป
“สิ่งที่เราผู้ฝึกฝนเกลียดที่สุดคือคนชอบอวดอ้าง คำพูดของคนๆ นี้ไร้ความรับผิดชอบเกินไปแล้ว!”
“คำพูดดังกล่าวทำให้ผู้คนมีความหวัง หากเขาทำให้ผิดหวังในที่สุด ชื่อเสียงของเขาก็จะดิ่งลง !”
“ยาถอนคำสาป ลบล้างคำสาป… พูดง่ายกว่าทำ ตลอดทุกยุคทุกสมัย ไม่มีใครสามารถทำได้ เว้นแต่เขาจะเป็นเทพ หรือเป็นบุตรของเทพ!”
คำพูดนับไม่ถ้วนกลายเป็นสายลมและฝน กลายเป็นปัญหาใหญ่ คลื่นระลอกนี้แม้แต่ผู้อาวุโสบางคนของ โถงกบฏจันทร์ที่ได้ยินเรื่องนี้ก็เริ่มกังวล
มีคนเชื่อเรื่องนี้ แต่ความคิดเห็นเกือบเก้าส่วนมีผลกระทบเชิงลบอย่างมาก
ในเวลาเดียวกันนั้น ปรมาจารย์ผู้ได้รับความเคารพอย่างสูงบางคนก็ปรากฏตัวต่อๆ กัน บางคนแสดงความคิดเห็น ขณะที่คนอื่นๆ ศึกษาความเป็นไปได้ของเรื่องนี้
ในขณะนี้ ทางตะวันออกของภูมิภาคจันทร์บวงสรวง บนที่ราบซึ่งอยู่ห่างจากทะเลเพลิงเพลิง มีปรมาจารย์คนหนึ่งซ่อนตัวอยู่ที่นี่
หน้าถ้ำที่เขาอยู่ มีคนคนหนึ่งรีบมาถึง คุกเข่าลงบูชาที่นั่น ถือขวดยาอยู่ในมือ
“นายท่าน นี่คือยาแก้ปัญหาของปรมาจารย์ตันจิ่วที่ข้าซื้อมาจากคนอื่น”
หลังจากนั้นไม่นาน ประตูถ้ำก็เปิดออก และมีแรงดูดขนาดใหญ่ออกมาจากด้านใน ปกคลุมขวดยาแล้วบินเข้าไป
ในถ้ำ ชายชราสวมเสื้อคลุมสีขาวนั่งขัดสมาธิ ล้อมรอบด้วยกระรอกตาแดงหลายสิบตัว กระรอกแต่ละตัวมีออร่าที่ดี พวกมันก็ไขว้ขาเหมือนมนุษย์จริงๆ
ขณะที่ขวดยาบินมา ชายชราก็ยกมือขึ้นเพื่อคว้ามัน เปิดมันอย่างไม่แสดงออก หยิบมันออกมาหลังจากขวดแล้ววางมันไว้ข้างหน้าเขาเพื่อดูมันสองสามครั้ง
“มีลมหายใจแห่งลมสีขาวในทะเลทรายหลิวฟา”
“สิ่งนี้อาศัยพลังของลมสีขาวเพื่อบรรลุสภาวะที่ดูเหมือนจะสมดุลกับคำสาป แต่จริงๆ แล้ว… วิธีการนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว และล้มเลิกไป”
“คนที่กลืนยาเม็ดนี้ไปในตอนแรกจะไม่เป็นไร แต่ถ้ากินไปนานๆ ก็ต้องถูกฟันเฟืองย้อนกลับอย่างแน่นอน”
ชายชราพูดอย่างสงบ
ผู้ฝึกฝนที่อยู่นอกถ้ำได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าด้วยความเคารพ
“เข้าใจแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่ขายถูกขนาดนี้ เขามีความรู้มาก”
ชายชรายังคงสังเกตน้ำอมฤตต่อไป บีบมันด้วยมือ และในที่สุดก็ส่ายหัว