บทที่ 1085 หยั่งเชิง 1
นับตั้งแต่กู้ซีจิ่วฟื้นขึ้น มาถึงแม้ปฏิกิริยาตอบสนองที่แสดงออกมาจะไม่ใกล้เคียงกับนิสัยของมนุษย์ แต่เธอก็มีปฏิกิริยาอย่างที่ควรจะมีจริงๆ ด้วยฐานะของนักฆ่ามือฉมัง หากเชื่อใจคนอื่นง่ายๆ เช่นนั้นก็โง่เง่าเกิน ไปแล้ว!
วิธีพิสูจน์ถึงพลังวิญญาณของท่านเจ้าผมเงินนั้นง่ายมาก เขาให้คนเปิดประตูกรงเหล็กออก จากนั้นก็ให้ลูกน้องที่เฝ้าอยู่ด้านข้างมาสู้กับสัตว์ร้ายที่พุ่งออกมาจากกรงเหล่านี้
วิชายุทธ์ที่ลูกน้องเหล่านั้นของเขาใช้ย่อมเป็นวิชายุทธ์ที่ใช้พลังวิญญาณขับเคลื่อนออกมา แม้แต่สัตว์ร้ายเหล่านั้นก็มีระดับสูงเช่นกัน และสามารถใช้พลังวิญญาณได้ ผ่านไปชั่วระยะหนึ่ง ทั่วทั้งลานก็มีแสงพลังวิญญาณธาตุต่างๆ สับสนอลหม่าน…
สัตว์ร้ายร้องคำรามกระโจนเข้าโจมตี เงามนุษย์เหินฉวัดเฉวียนไปมา ประกายแสงจากเคล็ดวิชาต่างๆ ระเบิดออกอย่างต่อเนื่องปะหนึ่งดอกไม้ไฟ ผลิบานอยู่เสมอ
กู้ซีจิ่วยืนกอดอกดูอยู่ตรงนั้น ดวงหน้าเฉิดฉันมองไม่เห็นอารมณ์ใดๆ
“ซีจิ่ว ตอนนี้เชื่อแล้วใช่ไหม?” หลงฟั่นถามเธอ
กู้ซีจิ่วเม้มปากไม่อาจปฏิเสธได้ “ดูเหมือนจะเป็นความจริง…”
หลงฟั่นยิ้มน้อยๆ ถอนหายใจอย่างโล่งอก ดูเหมือนเขาจะนึกเรื่องอะไรขึ้นมาได้ “ถ้างั้นเธอดูอยู่ที่นี่ก่อนนะ ระวังอย่าเข้าใกล้สัตว์ร้ายพวกนี้ พวกมัน ล้วนเป็นสัตว์ปีศาจขั้นหก เธอในตอนนี้ยังสู้ไม่ได้”
หลังจากกำชับสองสามประโยค เขาก็จากไปเลย
กู้ซีจิ่วยืนจนค่อนข้างเหนื่อยล้าแล้ว จึงเดินไปยังจุดที่อยู่ไม่ไกลนัก นั่งลงบนม้านั่งหินตรงมุมห้องโถง ชมการต่อสู้ต่อไป และเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันขึ้นในวินาทีนี้เองมีสัตว์ปีศาจสองตัวที่จู่ๆ ก็คลั่งขึ้นมา พละกำลังเหมือนจะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวในทันใด กีดมนุษย์สองคนที่ต่อสู้กับ พวกมันอยู่จนตาย จากนั้นก็กระโจนพรวดออกมา โผเข้าโจมตีกู้ซีจิ่ว!
สายลมกรรโชกปะทะหน้า กลิ่นคาวหืนโชยเข้าจมูก กู้ซีจิ่วตกตะลึง รีบตั้งรับเป็นการด่วน!
บนร่างเธอมีเพียงพลังวิญญาณขั้นหกเท่านั้น และใช้ไม่เป็นเลย ทำให้เพียงใช้วิชายุทธ์ที่มีแต่เดิมหลบหลีกเท่านั้น ออกกระบวนอย่างยากลำบาก เกือบจะถูกกรงเล็บของสัตว์ปีศาจเกี่ยวอาภรณ์ขาดหลายครั้งแล้ว!
เวลานี้ไม่ทราบว่าท่านเผมเงินผู้นั้นถูกสิ่งใดดึงดูดความสนใจ กำลังมองไปทางอื่นอยู่ ไม่สนใจกู้ซีจิ่วที่อยู่ทางนี้เลย
ยามนี้หากว่ากู้ซีจิ่วใช้กระบวนท่าพลังวิญณาณตามที่ตี้ฝูอีสอนให้เธอ ต่อให้มีพลังวิญญาณขั้นหกก็สามารถซัดสัตว์ร้ายสองตัวนี้ให้กระเด็นออกไป และท่านเจ้าผมเงินก็ไม่ได้มองมาทางนี้ด้วย ต่อให้เธอสำแดงกระบวนท่าออกมาก็คงไม่มีผู้ใดเห็น…
‘แคว่ก!’ ชุดกระโปรงของกู้ซีจิ่วถูกสัตว์ร้ายตัวหนึ่งเกี่ยวเข้าดึงรั้งลงมาทันที และตัวเธอก็ถูกสัตว์ร้ายตัวนั้นดึงจนโซซัดโซเซเหมือนกันเกือบจะล้มควํ่าแล้ว ส่วนสัตว์ร้ายทั้งสองตัวก็ถือโอกาสคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวออกมา ตวัดกรงเล็บที่ใหญ่เหมือนพลั่ว ตะปบไปทางกู้ซีจิ่ว!
รอบข้างมีผู้คนร้องออกมาด้วยความตกใจแล้ว จู่ๆ กู้ซีจิ่วก็เอนกายลงบนพื้นแล้วกลิ้งตัวอย่างรวดเร็ว ฉวยโอกาสใช้วิชาเคลื่อนย้ายในพริบตา!
เห็นได้ชัดว่าเธอตื่นตระหนกจนหลงทิศหลงทางแล้ว อีกทั้งความเร็วของวิชาเคลื่อนย้ายก็อยากจะคาดเดาได้ หนนี้จึงพุ่งเข้าชนท่านเจ้าผมเงินผู้นั้นโดยตรง!
บนโลกนี้ไม่มีผูใดสามารถหลบหลีกวิชาเคลื่อนย้ายของกู้ซีจิ่วได้ ท่านเจ้าผมเงินผู้นั้นก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นเช่นกัน ร่างของกู้ซีจิ่วที่พุ่งทะยานปานกระสุนปืนใหญ่เข้าไปในอ้อมอกเขาที่เพิ่งจะหันกายมา…
จากนั้นก็พุ่งทะลุอ้อมอกของเขาไป ยืนโงนเงนอยู่บนพื้น
ไม่น่าเชื่อว่าร่างของเขาเป็นร่างจิต!
มองเผินๆ เหมือนร่างจริงชัดๆ นึกไม่ถึงว่ายามที่พุ่งเข้าไปราวกับพุ่งผ่านหมอกควันหนาทึบทะลุผ่านด้านในไป กู้ซีจิ่วถึงขั้นสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นยามที่ทะลุผ่านร่างเขา…
กู้ซีจิ่วหันกลับไปมองอย่างประหลาดใจ มองเห็นสัตว์ร้ายสองตัวนั้นไล่ตามร่องรอยการหลบหนีของเธอมาพอดี ถูกท่านเจ้าผมเงินผู้นั้นใช้เวทวิชาสกัดไว้ หลังจากลำแสงห้าสีสองสายฟาดเข้าไปสัตว์ร้ายสองตัวนั้นก็ถูกผ่าจนกลายเป็นเศษซากทันที