บทที่ 1090 หยั่งเชิง 6
ถ้าหากตี้ฝูอีมองออกจะต้องหาทางช่วยเหลือเธออย่างแน่นอน แต่เขาจะมองออกหรือเปล่า?
ถ้ามองย้อนกลับไป ต่อให้เขามองออกก็หาที่นี่ไม่เจออยู่ดี สถานที่แห่งนี้ซุกซ่อนไว้มิดชิดเหลือเกิน!
ใครจะไปคิดว่าในภูเขาไฟจะมีโลกอีกใบอยู่ หนทางถูกตัดขาด แทบจะมองไม่เห็นความหวังใดๆ แล้ว ในใจกู้ซีจิ่วถึงขั้นเกิดความคิดจะฆ่าตัวตายขึ้นมาวูบหนึ่ง ถ้าหากเธอตายไปตอนนี้ วิญญาณจะกลับไปโดยอัตโนมัติหรือเปล่านะ?
ขณะที่เธอกำลังพิจารณาถึงอัตราความเป็นไปได้ของวิธีนี้อยู่ จู่ๆ ก็สัมผัสถึงบางอย่างได้ ลืมตาขึ้นมาทันที สวมอาภรณ์สีนวลจันทร์ ดวงหน้าสุกสกาวผ่องแผ่วยิ่งกว่าแสงจันทร์ มีกลิ่นอายเยือกเย็นติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด หลงซือเย่!
กู้ซีจิ่วลุกขึ้นนั่งทันที สองมือกำแน่น หรี่ตามอง ตื่นตัวไปทั้งร่าง “คุณเป็นใครอีก? บุกรุกเข้ามาในห้องฉันมีจุดประสงค์อะไร?”
หลงซือเย่ผงะไป “…ซีจิ่ว เธอจำฉันไม่ได้เหรอ?!”
กู้ซีจิ่วเอียงคอนิดๆ “ฉันควรจำคุณได้เหรอ?”
หลงซือเย่นิ่งงัน
ความปวดดร้าวพาดผ่านนัยน์ตาเขา ก้าวเข้ามาหา “ซีจิ่ว ฉันคือหลงซี…”
สีหน้ากู้ซีจิ่วแปรเปลี่ยนเล็กน้อย “หลงซี?!”
พลันยิ้มหยัน “คุณหลอกใครอยู่? หรือคุณก็ถูกหลงฟั่นทำให้ทะลุมิติมาด้วย? หรือว่าเป็นร่างโคลนเหมือนกัน? แต่รูปลักษณ์ของคุณไม่เหมือนเขาเลย! เป็นผลงานที่ล้มเหลวของหลงฟั่นเหรอ?”
สีหน้าหลงซือเย่ซีดเซียว “เธอไม่มีความทรงจำของโลกนี้จริงๆ เหรอ?”
กู้ซีจิ่วขมวดคิ้ว “ความทรงจำของโลกนี้?”
ชะงักไปเล็กน้อย กล่าวคล้ายจะหยั่งเชิงดู “ฉันควรมีความทรงจำของโลกนี้เหรอ?”
หลงซือเย่สูดหายใจนิดๆ “แน่นอนว่าเธอควรมี ซีจิ่วเธอทะลุมิติมาที่นี่ตั้งนานแล้ว ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูกู้ซีจิ่วสวะไร้พลังของจวนแม่ทัพ…”
กู้ซีจิ่วหรี่ตาลงเล็กน้อย ไม่ได้ปฏิเสธในทันที “พูดต่อไป!”
หลงซือเย่ชะงักไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนเรื่องราวจะยืดยาวเกินกว่าจะเล่าออกมาได้ “ซีจิ่ว เรื่องของเธอยาวมาก ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดคุยกัน ไปเถอะ! ฉันจะพาเธอออกไป!”
ก้าวเข้ามาดึงมือของกู้ซีจิ่ว
ข้อมือของกู้ซีจิ่วพลันพลิกตวัดของมีคมเปล่งประกายชิ้นหนึ่งโผล่ออกมาจากแขนเสื้อ การคว้านี้เกือบทำให้หลงซือเย่เกือบคว้าถูกของมีคมแล้ว
สิ่งนี้ค่อนข้างคล้ายมีดผ่าตัด เห็นได้ชัดว่ากู้ซีจิ่วหยิบฉวยมาจากที่ไหนสักแห่ง ดูเฉียบคมเยียบเย็นยิ่งนัก เยียบเย็นเหมือนแววตาของเธอ “คุณอ่านนิยายแนวแมรี่ซูมากไปหรือเปล่า? ทั้งเป็นสวะไร้พลัง! ซํ้าเรื่องราวยังยาวมากอีก ถ้างั้นคงไม่ใช่ว่ารากฐานวิญญาณของฉันเคยถูกทำลายด้วยกระมัง? แถมยังรู้จักท่านอ๋ององค์ชายมาดเท่มากมายอีกด้วยใช่หรือเปล่า? พบปาฏิหาริย์อยู่ไม่ขาด พลังยุทธ์พุ่งพรวดเสมือนดอกงาแทงยอดสูง ใต้หล้านี้ไร้ผู้ต่อกร นำทัพพี่น้องชายหญิงกวาดล้างใต้หล้า กลายเป็นอันดับหนึ่งของแผ่นดินใช่ไหม?”
สำเนียงเธอเต็มไปด้วยความเสียดสีประชดประชัน นัยน์ตามีเพียงความตื่นตัว หลงซือเย่ก้าวเข้ามา นํ้าเสียงคล้ายจะข่มความเศร้าหมองไว้ “ซีจิ่ว เธอต้องเชื่อฉัน…”
กู้ซีจิ่วเอียงคอ นํ้าเสียงไม่ยินดียินร้อน “เชื่อคุณ? คุณคือหลงซีตัวจริง?”
หลงซือเย่พยักหน้า “ใช่! ซีจิ่ว หลังจากเธอฆ่าตัวตายฉันก็ฆ่าตัวตายตาม และทะลุมิติมาเหมือนกัน เพียงแต่ทะลุมาก่อนหน้าเธอหลายปีนัก ตอนนี้ฉันเป็นเจ้าสำนักถามสวรรค์ พวกเราได้พบกันอีกครั้งแถมยังเกี่ยวพันกันลึกซึ้งนัก…”
ดูเหมือนเขาจะอธิบายเรื่องยืดยาวให้เธอฟังอย่างรวบรัด อธิบายสั้นๆ ว่าเธอกับเขาได้รู้จักพบพานกันอีกครั้ง แน่นอนว่าเขาไม่ได้เอ่ยถึงตี้ฝูอีเลย บอกเพียงว่าเธอกับเขาได้พบกันอีกหน…
กู้ซีจิ่วฟังอยู่เงียบๆ ยิ้มมุมปากแวบหนึ่ง “ความหมายของคุณคือฉันในยุคนี้ชอบคุณอีกครั้งงั้นเหรอ?”
หลงซือเย่สูดหายใจเบาๆ คราหนึ่ง “ใช่! ซีจิ่ว ชาตินี้พวกเรารักกัน…”
….
ถึงตอนนี้ ทุกคนเดาได้ออกไหมว่าหลงซือเย่คนนี้เป็นตัวจริงหรือตัวปลอม?