บทที่ 1168 ข้ากับเจ้าสนิทชิดเชื้อกันมากหรือ (4)
“ถึง…ถึงขั้นไหนแล้ว?”
ตี้ฝูอีกล่าวตอบ “แนบแน่น”
กู้ซีจิ่วขวยเขินใบหน้าแดงระเรื่อ คำพูดนี้ของเขาทำให้คนคิดไปไกลยิ่งนัก…
“ความหมายของเจ้าคือ? ข้ากับเจ้าเคย…เคยขึ้นเตียงกันแล้ว?”
บางทีเรื่องราวในชาติก่อนอาจทิ้งร่องรอยไว้อย่างลึกซึ้ง กู้ซีจิ่วถึงแม้ไม่มีความทรงจำ กลับหลุดพูดคำพูดยุคปัจจุบันออกมาบ้างเป็นครั้งคราว
ทว่าตี้ฝูอีกลับไม่เข้าใจความหมายแฝงของคำว่า ‘เคยขึ้นเตียง’ ดังนั้นจึงหยุดชะงัก ตอบกลับเธออย่างเป็นธรรมชาติว่า “แน่นอน”
เขากับเธอเคยนอนเตียงเดียวกันหลายครั้งหลายครา ถึงแม้จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าเคยขึ้นเตียงกันแล้ว…
ใบหน้ากู้ซีจิ่วแดงกํ่าขึ้นไปอีก ปฏิเสธเขาอย่างมั่นใจ “โกหก! ข้ายังบริสุทธิ์อยู่! ข้าเคยขึ้นเตียงกับเจ้าที่ไหนกัน? เจ้าโกหกเป็นแน่!”
ร่างกายนี้ของเธอบริสุทธิ์หรือไม่เธอย่อมรู้ดีที่สุด
ตี้ฝูอีนิ่งอึ้ง ในที่สุดเขาก็เข้าใจคำว่า ‘ขึ้นเตียง’ ที่นางพูดว่าหมายความว่าอะไรแล้ว!
ที่แท้เด็กคนนี้ไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์ขนาดนั้น!
กู้ซีจิ่วก่อนสูญเสียความทรงจำมีความคิดหนักแน่นเยือกเย็น นางไม่มีทางพูดคำพูดเช่นนี้อย่างแน่นอน แต่หลังจากที่สูญเสียความทรงจำนางไม่มีการยับยั้งชั่งใจ คิดอยากพูดสิ่งใดก็พูดออกมาเลย ตรงไปตรงมา ไม่พูดอ้อมค้อม…
ตี้ฝูอีมองลึกเข้าไปในดวงตานางพลางพูดช้าๆ “ที่เราไม่เคยขึ้นเตียงกัน นั่นก็เป็นเพราะเจ้าคิดว่าร่างกายของเจ้าอายุยังน้อย อยากให้เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ ข้าให้เกียรติเจ้ามาตลอด ย่อมโอนอ่อนตามใจเจ้า”
กู้ซีจิ่วมองร่างกายตัวเองอย่างไม่รู้ตัว ร่างกายเธอในตอนนี้คือกายจิต และมีลักษณะเช่นเดียวกับตอนที่เธอตายไปชาติที่แล้ว ดูเหมือนอายุประมาณยี่สิบปี เธอคิดถึงร่างกายตอนที่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง รูปโฉมน่าจะอายุมากกว่าสิบแปด ไม่เด็กแล้วนะ!
“อายุร่างกายของข้าน่าจะไม่เด็กแล้วกระมัง?” กู้ซีจิ่วบ่นพึมพำ “ข้ารู้สึกว่าตอนนั้นที่ข้าไม่ยอมรับเจ้าสาเหตุคงไม่ใช่เพราะร่างกายเด็ก นั่นเป็นข้ออ้าง ข้าน่าจะไม่ได้รักเจ้า…”
ตี้ฝูอีเหลือบมองนาง “ข้าก็รู้สึกว่าไม่เด็กแล้วรองรับของข้าได้ ที่แท้นั่นก็เป็นข้ออ้างเช่นนั้นหรือ…”
เสียงของเขาเยือกเย็นไม่รีบร้อน กู้ซีจิ่วตัวสั่นสะท้าน เชิดคางขึ้นโดยไม่รู้ตัว “ข้าไม่ได้รักเจ้า ย่อมต้องหาข้ออ้าง”
“เช่นนั้นหากเจ้ารักข้าล่ะ? เจ้าจะยินยอม…”
“ก็คงเป็นเช่นนั้น ในเมื่อทั้งสองฝ่ายรักกัน คงไม่มีมาคิดเล็กคิดน้อยกับบางสิ่งที่ไม่จำเป็น…”
จิตใต้สำนึกของกู้ซีจิ่วยังมีแนวคิดของยุคปัจจุบันอยู่ ในความคิดเธอ ตราบใดที่ชายหญิงรักกันจริง ภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสม ต่อให้ร่วมหลับนอนกันก็ไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องรอจนถึงคืนวันส่งตัวเข้าหอ
ตี้ฝูอีพยักหน้า “ดีมาก ข้าจะจดจำคำเจ้าเอาไว้”
เมื่อถึงเวลาเขาจะลงมือด้วยตัวเองไม่ต้องยับยั้งชั่งใจอีก!
กู้ซีจิ่วไร้เดียงสา ไม่รู้ตัวว่าบทสนทนาในครั้งนี้ เธอได้เผยไต๋ตัวเองออกมาไม่เหลือชิ้นดีแล้ว เธอรู้สึกว่าการพูดคุยหัวข้อสนทนานี้ต่อไปไม่เหมาะสำหรับเด็ก อีกทั้งไม่เข้ากับสถานการณ์ตอนนี้ ดังนั้นจึงเริ่มเปลี่ยนหัวข้อ “เจ้าหิวหรือไม่?”
เห็นได้ชัดว่าตี้ฝูอีคิดเลยเถิดไปไกลแล้ว ดวงตาทั้งคู่ของเขาจ้องมองเธอ “หิว! ข้าหิวมาก!”
ความจริงแล้ว กายจิตกับกายจิตร่วมอภิรมย์กันได้ เพียงแต่ความไวของประสาทสัมผัสจะไม่สูงมากนัก เขาปรารถนาจะร่วมอภิรมย์กับนางยิ่งนัก แต่เขาเป็นผู้พึงใจในความสมบูรณ์แบบ เขารู้สึกว่าครั้งแรกของเขากับนางจะต้องไร้ที่ติ และทำด้วยความเต็มใจ ต่างฝ่ายต่างมีความประทับใจที่ลึกซึ้งซึ่งกันและกัน
หากต้องการความสมบูรณ์แบบ กายจิตกับกายจิตไม่เหมาะสมอย่างเห็นได้ชัด แต่หากว่านางต้องการเชื้อเชิญเขา…
กู้ซีจิ่วกะพริบตา เบื้องหน้าปรากฏทะเลสาบผืนใหญ่ขึ้นทันใด ระลอกคลื่นกระเพื่อมไหว ภายในทะเลสาบมีปลาที่อุดมสมบูรณ์กำลังกระโดดโลดเต้น กู้ซีจิ่วไม่รู้ไปเอาเบ็ดตกปลามาจากไหน “ข้าจะตกปลาให้เจ้ากิน”
ตี้ฝูอีกล่าวอันใดไม่ออก