บทที่ 1229 ไม่หรอก!

กู้ซีจิ่วมั่นใจในการขับร้องของตนมาก ต่อให้ไม่ก้องสะท้อนอยู่สามวัน[1] แต่ถ้าเทียบกับหญิงสาวที่ร้องได้ดีที่สุดบนเวทีในยามนี้แล้ว เธอยังเหนือกว่าอยู่เล็กน้อย

กู้ซีจิ่วรีบไปลงชื่อที่หลังเวที ต้องการประชัน

อันที่จริงถึงแม้จะขึ้นชื่อว่าเป็นการแข่งขันร้องเพลง ผู้ใดก็สามารถเข้าร่วมได้ทั้งนั้น แต่เนื่องจากเป็นการแข่งร้องเพลงในงานชุมนุมบุปผา กติกาย่อมแตกต่างจากยามปกติเป็นธรรมดา ผู้ที่เข้าแข่งขันร้องเพลงล้วนป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงของเผ่าเงือก ชาวเงือกทั่วไปไม่มีทางกล้าไปรนหาที่อับอายขายขี้หน้า เช่นนี้นักร้องที่อยู่บนเวทีสุ่มเลือกออกมาสักคนก็ล้วนเป็นนักร้องดาวเด่นของเผ่าเงือกทั้งสิ้น ร้องส่งๆ ออกมาสักเพลงก็ก่อให้เกิดเสียงกรีดร้องชื่นชมได้แล้ว

ดังนั้นเมื่อกู้ซีจิ่วเข้าไปลงชื่อ เจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบเรื่องการรับสมัครจึงประหลาดใจอย่างยิ่ง เนื่องจากพวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเธอมาก่อนเลย…

ยิ่งไปกว่านั้นคือ กู้ซีจิ่วยังเป็นชาวมนุษย์ขนานแท้อีกด้วย ชาวมนุษย์ที่เข้าร่วมงานชุมนุมบุปผาว่าพบเห็นได้น้อยยิ่งนักแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมนุษย์ที่แล่นมาแข่งร้องพลงบนเวทีเลย

แน่นอนว่าเจ้าหน้าที่คนนี้ประหลาดใจก็ส่วนประหลาดใจ ทว่าไม่ได้ขัดขวางเธอ เพียงเกลี้ยกล่อมเธออย่างหวังดีประโยคหนึ่ง “แม่นางน้อย ที่นี่ถ้า ร้องดีจะได้เงิน ถ้าร้องไม่ดีจะถูกปาไข่เต่าใส่นะ”

การปาไข่เต่าของที่นี่ไม่ต่างจากการปาไข่เน่าของแดนมนุษย์เลย เป็นการดูถูกเหยียดหยามผู้อื่น

กู้ซีจิ่วเพียงยิ้มบางๆ แวบหนึ่ง กล่าวสั้นๆ สองคำ “ไม่หรอก!”

เจ้าหน้าที่คนนั้นส่ายหน้า บันทึกลงไปอย่างไม่อาจทำอย่างไรได้

เขาย่อมไม่ได้มองกู้ซีจิ่วในแง่ดี รู้สึกว่าสาวน้อยชาวมนุษย์คนนี้ช่างไม่ประมาณตนเหลือเกิน ประเดี๋ยวยามที่ถูกไข่เต่ากระทบร่างนางก็จะรู้เองว่าอะไรคือการอับอายขายขี้หน้าคน…

ไข่เต่าที่ปาขึ้นไปบนเวทีของที่นี่ล้วนเป็นไข่เน่าของเต่าชนิดหนึ่ง เต่าชนิดนี้ต่อให้ไม่ได้ผสมพันธุ์ก็วางไข่ได้ ไข่ที่วางไม่อาจฟักออกมาเป็นเต่าน้อย และไม่สามารถกินได้ เมื่อแตกจะมีกลิ่นเหม็นที่พิลึกพิลั่นเป็นอย่างยิ่ง ซํ้ายังล้างออกยากด้วย…

เนื่องจากต้องเรียงลำดับ ดังนั้นหลังจากกู้ซีจิ่วลงชื่อแล้ว ก็ชมอยู่ด้านล่างเวลาอีกพักใหญ่ มองเห็นนักร้องคนหนึ่งซึ่งน่าจะประหม่าเกินไป ยามที่ร้องเพลงจึงหลุดทำนองไปช่วงสองช่วง ผลคือไม่เพียงแต่ไม่ได้รับไข่มุกเท่านั้น ยังถูกปาไข่เต่าใส่ด้วย

ไข่ขาวไข่แดงเปื้อนทั่วร่างนักร้องคนนั้นกระโดดลงไปจากเวทีด้วยสีหน้าซีดเซียว หนีไปท่ามกลางเสียงโห่ร้องของผู้คน

อยู่ห่างออกไปก็ยังได้กลิ่นเหม็นนั้นอยู่ เหม็นเน่ายิ่งกว่ากลิ่นซากศพเสียอีก

กู้ซีจิ่วลูบจมูก ระยะนี้เธอค่อนข้างอ่อนไหวต่อกลิ่นเหม็นอยู่บ้าง ได้กลิ่นสิ่งนี้แล้วเธออึดอัดใจ

โชคดีที่คนที่ถูกปาไข่เต่าผู้นั้นจากไปแล้ว ตอนนี้คนที่ยืนอยู่บนเวที คือหนุ่มหล่อที่ดูรูปงามยิ่งนักผู้หนึ่ง เส้นผมมิได้เป็นสีฟ้าเหมือนชาวเงือก เขามีเรือนผมยาวสีเขียวเข้ม ยาวสยายเหมือนสาหร่ายทะเล เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนดังของที่นี่ พอขึ้นเวทีก็ชนะด้านเสียงปรบมือทันที ยังไม่ทันอ้าปากร้องก็มีสาวน้อยโยนไข่มุกขึ้นมาบนเวทีแล้ว ไข่มุกมีสีขาวนํ้านม โปรยปรายลงบนเวทีดั่งหิมะตก กลิ้งเกลื่อนกลาดเต็มเวที

จากเสียงพูดคุยของฝูงชนรอบข้าง กู้ซีจิ่วจึงทราบว่าเด็กหนุ่มคนนั้นเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงที่สุดของเผ่าเงือก และมีความหวังที่สุดว่าจะได้รับรางวัล เป็นขวัญใจของประชาชนชาวเงือก

กล่าวกันว่านอกจากประมุขเงือกแล้ว เขาเป็นคนที่ได้รับความนิยมที่สุดในเผ่าเงือก และเป็นชายในฝันของเหล่าหญิงสาวนับไม่ถ้วนปกติพบเห็นได้ยากนัก พบเห็นเงาร่างของเขาได้แค่ที่งานชุมนุมบุปผาแห่งนี้เท่านั้น และของรางวัลก็เป็นสิ่งที่เขาสนใจ รํ่าลือกันว่าขอเพียงเขาเข้าร่วมการแข่งร้องเพลงเช่นนี้ คนอื่นก็หมดโอกาสแล้ว

กู้ซีจิ่วมองไปรอบๆ เป็นความจริงที่ว่าพอเด็กหนุ่มคนนี้ขึ้นเวที หน้าเวทีก็มีคนเนืองแน่นมากกว่าเดิม สามารถใช้คำว่าผู้คนล้นหลามมาบรรยายได้ เทียบได้กับคอนเสิร์ตรอบพิเศษของนักร้องชื่อดังยุคปัจจุบันเลย เด็กหนุ่มคนนั้นนามว่าหลานเฝ่ย เมื่อเขาอ้าปากร้องรอบข้างก็เงียบสงบลง