บทที่ 219

ที่นี่มีคนเข้าออกบ้างหรือไม่

โม่อวี่เยียนแย้มยิ้ม กล่าวอย่างอ่อนหวาน “บ่าวเกรงว่าจะรบกวนคุณชายกู้ จึงไม่ติดตามอยู่ข้างกายเจ้าค่ะ”

สาวน้อยจอมโกหก! หากนางเกรงว่าจะรบกวนเธอ ก็คงไม่ตามติดอย่างใกล้ชิดถึงเพียงนี้อยู่ตลอด ยามกู้ซีจิ่วไปปลดทุกข์ สาวน้อยล้วนคอยอยู่ด้านนอกเสมอ

เห็นทีว่าชั้นสองนี่จะเป็นเขตหวงห้าม ไม่อนุญาตให้ข้ารับใช้เหล่านี้เช้าไป…

เมื่อทั้งสองคนออกจากหอ กู้ซีจิ่วยังวนไปสถานที่อื่นๆ ในวังต่อ แล้วค่อยกลับเรือนรับแขกแสนหรูหราหลังนั้น พรัอมให้โม่อวี่เยียน เตรียมอุปกรณ์อาบน้ำให้ด้วยเลย

ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายเคยกำชับไว้ ของทุกสิ่งที่คุณชายกู้ผู้นี้ต้องการ ขอเพียงไม่ออกนอกขอบเขตเกินไปล้วนมอบให้ได้ ดังนั้นโม่อวี่เยียนจึงรีบไปตระเตรียมให้เธอ

คุณชายกู้ผู้นี้ต้องการอาบน้ำ โม่อวี่เยียนย่อมไม่สามารถอยู่ข้างๆ ได้เลยเดินออกมา ปิดประตูให้เธออย่างระมัดระวัง แล้วคอยเฝ้าอยู่ด้านนอก

บางครั้งก็มีเสียงนํ้ากระฉอกดังแว่วมาจากด้านใน คุณชายกู้ผู้นี้คงจะอาบนํ้าอย่างสำราญมากเป็นแน่

เพียงแต่อุปกรณ์อาบนํ้าที่คุณชายกู้ผู้นี้ต้องการข้างประหลาดนัก มีทั้งตัวยา ดอกไม้ และเครื่องปรุง ตลอดจนสิ่งของต่างๆ นานา อย่างอื่น

ดูท่าคุณชายกู้ก็คงเป็นคนพิลึกเช่นกัน…

โม่อวี่เยียนลอบส่ายศีรษะ นางนั่งเฝ้าอยู่หน้าประตูตลอด

ไม่ต้องหวั่นเกรงว่ากู้ซีจิ่วที่อยู่ด้านในจะสามารถหนีออกไปด้วยตัวเองได้ ถึงอย่างไรสิ่งปลูกสร้างทั้งหมดของวังคํ้านภาแห่งนี้ก็ถูกท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายร่ายอาคมป้องกันไว้แล้ว ขอเพียงยังอยู่ด้าน ใน ก็ไม่สามารถใช้วิชาคาถาใดได้

ถ้าต้องการออกจากห้องก็ต้องผ่านประตูบานนี้เท่านั้น ผนังกำแพงอื่นๆ ล้วนแข็งแรงดั่งเหล็กกล้า ไม่สามารถใช้แรงคนเจาะทะลวงได้

ดังนั้นขอเพียงนางเฝ้าประตูให้ดีก็พอแล้ว

เศรษฐีน้อยกู้ผู้นี้อาบน้ำค่อนข้างนาน ขณะที่โม่อวี่เยืยนร้อนใจอยู่ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงตูมดังขึ้นด้านใน และได้ยินเสียงร้องดัง ‘โอ๊ย’ ตามมา

โม่อวี่เยียนตื่นตระหนก รีบถามไถ่ทันที ทว่าไม่ได้ยินเสียงตอบจากด้านใน

นางว้าวุ่นใจ รีบถามต่ออีกสองประโยค ล้วนไม่มีการตอบรับจากด้านใน

โม่อวี่เยียนเกรงว่าคนด้านในจะเกิดอุบัติเหตุ รีบร้อนกล่าวออกมาทันที “เช่นนั้นข้าจะเข้าไปแล้วนะเจ้าคะ…”

นางเกรงว่าจะเห็นร่างกายเปล่าเปลือยของเศรษฐีอ้วนกลมผู้นั้น จึงหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง นางมองเห็นไอสีขาวลอยอยู่ในห้อง มีเสียงด้ง จ๋อมๆ แว่วมาจากในถังอาบน้ำ

ไม่ใช่ว่าจมน้ำไปแล้วหรอกนะ?

โม่อวี่เยียนก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว ทำใจกล้ามองเข้าไปในถังอาบน้ำแวบหนึ่ง

เอ๊ะ คนล่ะ?!

นางนึกว่าตัวคนจมลงไปก้นถัง เลยรีบยื่นมือลงไปงม มือเพิ่งจะแตะถูกผิวน้ำ ก็รู้สึกถึงความเหน็บชาไล่จากปลายนิ้วขึ้นมาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ นางมึนหัว ร่างกายโอนเอน แล้วล้มลงทันที…

คนผู้หนึ่งขยับวูบไหวออกมาจากกลางไอหมอกขาว ประคองเอวนาง จากนั้นก็อุ้มนางขึ้นมาวางบนตั่ง “ขออภัยด้วย! มีแต่ต้องทำให้เจ้าได้รับความอยุติธรรมชั่วคราวแล้ว”

ทั้งยังหันกลับไปมองถังอาบน้ำอีกครา ‘เสี่ยวชาง ขึ้นมาเถอะ! เร็วเข้า ส่งอุปกรณ์แปลงโฉมมาให้ข้า’

หยกนภาพุ่งออกมาจากถังอาบนํ้า ลอยไปอยู่ข้างกายกู้ซีจิ่วทันที ก่อนจะเปิดช่องมิติ นำอุปกรณ์แปลงโฉมเหล่านั้นออกมา…

ยามดึก ในที่สุดองครักษ์ที่เฝ้าอารักขาประตูวังอยู่ตลอดราวกับเตรียมเผชิญหน้าศัตรูตัวฉกาจก็ได้ต้อนรับท่านเจ้าวังของพวกเขากลับมา

“หลังจากข้าไปแล้ว ที่นี่มีคนเข้าออกบ้างหรือไม่?” ตี้ฝูอีถามหัวหน้าผู้อารักขาประตู

“เรียนท่านเจ้าวัง ไม่มีผู้ใดเข้าออกเลย แม้กระทั้งแมลงวันสักตัวก็ไม่ได้บินออกไปขอรับ”

“เช่นนั้นคนที่ข้าพากลับมาผู้นั้นบุกมาที่นี่หรือไม่?”

“ไม่เลยขอรับ คุณชายกู้ผู้นั้นเดินเล่นไปทั่ววังตลอด” หัวหน้าผู้รับผิดชอบดูแลความปลอดภัยภายในวังกล่าวรายงาน

นัยน์ตาตี้ฝูอีวูบไหวเล็กน้อย “แล้วตอนนี้ล่ะ?”

“คุณชายกู้อาบนํ้าตอนยามซวี[1]สามเค่อ อาบนํ้าเสร็จยามห้าย [2]หนึ่งเค่อ เมื่ออาบนํ้าเสร็จก็เข้านอนเลย โม่อวี่เยียนเฝ้าอยู่ข้างกายเขาตลอดเวลา ไม่เคยห่างขอรับ” หัวหน้าผู้ดูแลค้อมกาย ประคองสมุดเล่มเล็กๆ ส่งให้เขา “ท่านเจ้าวัง สถานที่ทั้งหมดที่คุณชายกู้ผู้นั้นไปเยือนในวันนี้ล้วนบันทึกไว้ด้านในแล้ว ขอเชิญท่านตรวจดู”