บทที่ 583 เชิญท่านลงโอ่ง 3

กู้ซีจิ่วกล่าวอย่างเรียบเฉย “มิใช่ว่ายังมีตลาดผีอยู่หรอกหรือ? เท่าที่ข้ารู้ บางครั้งในตลาดผีก็มีโอสถชนิดนี้ขายด้วย เพียงแต่

ราคาจะสูงกว่าร้านยาหนึ่งเท่า”

กู่ฉานโม่เงียบงัน ใบหน้าที่มีเคราครึ้มของเขาก้มต่ำลงไป เขาสูดลมหายใจเข้าไปเฮือกหนึ่งแล้วเอ่ยออกมา “ข้าจะตรวจสอบ

เรื่องนี้ให้ละเอียด!”

เพียงแต่เชียนหลิงเทียนเป็นศิษย์คนหนึ่งของชั้นเรียนเมฆาม่วง ไหนเลยจะมีหินวิญญาณมากมายไว้ซื้อโอสถ?

หากว่าทั้งหมดที่กู้ซีจิ่วพูดเป็นความจริง เกรงเชียนหลิงเทียนผู้นี้คงจะมี ขั้วอำนาจยิ่งใหญ่ที่มองไม่เห็นหนุนหลังอยู่!

ไม่แน่เชียนหลิงเทียนอาจเป็นเพียงตัวหมากที่ขั้วอำนาจนี้วางไว้ในสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์. ..

เรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องเล็ก เขาย่อมตรวจสอบจนถึงที่สุดเป็นแน่!

เขาใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง มีแผนการอยู่ในใจแล้ว กำชับกู้ซีจิ่วเป็นอันดับแรกว่า “นี่เป็นเรื่องใหญ่ เจ้าอย่าได้แหวกหญ้าให้งูตื่น ข้า จะตรวจสอบให้ละเอียด”

กู้ซีจิ่วยิ้มหวานทันที “ล้วนฟังคำอาจารย์ใหญ่กู่ทุกประการ”

กู่ฉานโม่นิ่งไปครู่หนึ่ง ในใจไม่ทราบว่ามีความรู้สึกเช่นใด เอ่ยออกมาว่า “กู้ซีจิ่ว ข้าเคยปฏิบัติต่อเจ้าเช่นนั้นเจ้าไม่เกลียดข้า

หรือ? ยังเชื่อถือในตัวข้าอีกหรือ?”

กู้ซีจิ่วเอียงคอมองเขาแวบหนึ่ง ตอบตามจริง “เกลียดสิ เกลียดมากด้วย ว่ากันตามตรงข้าเห็นท่านได้รับโทษทัณฑ์เช่นนี้แล้วสะใจยิ่งนัก”

กู่ฉานโม่พูดไม่ออก

กู้ซีจิ่วพลันเปลี่ยนหัวข้อสนทนา กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “แต่เกลียดก็ส่วนเกลียด ข้ายังเชื่อถือท่านเหมือนเดิม เชื่อมั่นในวิสัยของอาจารย์ใหญ่กู่ แล้วเชื่อว่าไม่ว่าจะทำสิ่งใดอาจารย์ใหญ่กู่ล้วนทำเพราะหวังดีต่อสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ทั้งสิ้น เอาล่ะ เรื่องราวหลังจากนี้อาจารย์ใหญ่กู่จัดการให้ดีแล้วกัน ข้าก็จะไม่ก้าวก่ายมากเกินไป”

พลันเธอหมุนกาย หายลับไปทันที

ทรวงอกกู่ฉานโม่ร้อนผ่าว นังหนูตัวแสบคนนี้! มีส่วนดีอยู่ไม่น้อย รู้ความนัก ซ้ำยังจิตใจดีเหลือหลาย แถมยังเจ้าแผนการอย่างที่พบเห็นได้ยาก…

ช้าก่อน! นางยังไม่ได้บอกเลยว่าจะถอนกู่ให้เชียนหลิงอวี่อย่างไร!

นางคงไม่เลี่ยงหน้าที่กระมัง…

ในใจกู่ฉานโม่พลันร้อนรน แทบอยากแหกคุกไล่ตามออกไป!

….

ยามพลบค่ำของวันที่หก กู้ซีจิ่วมาสำรวจเรือนกลางซึ่งเป็นที่พักของท่านเทพศักดิ์สิทธิ์อีกรอบหนึ่ง

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ยังไม่กลับมา กู้ซีจิ่วรู้สึกว่าเขาคงจะไม่กลับมาอีกแล้ว ส่วนที่เขากล่าวไว้ยามนั้นว่า ‘หกวันให้หลัง’ จะทดสอบดูอะไรนั้นน่าจะเป็นการขู่ขวัญเธอเท่านั้น ผู้อาวุโสเช่นนั้นคงไม่เก็บมาใส่ใจ

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตำราเล่มนั้นหนาเหลือเกิน เธอฝืนท่องอย่างติดๆ ขัดๆ ได้แล้ว แต่ยังห่างจากคำว่าทะลุปรุโปร่งอีกไกล

ถึงอย่างไรคำศัพท์บางส่วนในนั้นก็แปลกตาเกินไป ต่อให้เป็นหยกนภาก็ยังอ่านไม่เข้าใจ เธอยิ่งอ่านไม่ออกเข้าไปใหญ่ ทำได้เพียงท่องก่อนแล้วค่อยพูดตามเท่านั้น

หากเขากลับมาตรวจการบ้านของเธอจริงๆ ด้วยนิสัย เอาจริงเอาจังของเขา เดาได้ว่าเธอคงต้องวิ่งขาเดียวรอบสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์หนึ่งวัน หนึ่งคืน…

โชคดีที่ไม่กลับมา!

เธอเก็บกวาดเล็กน้อยแล้วออกไปรวมตัวกับเชียนหลิงอวี่ กำชับหัวข้อที่เขาต้องระหว่างนิดหน่อยแล้วถึงไปตลาดผี

ในตลาดผียังคงแออัดเบียดเสียดเช่นเคย เต็มไปด้วยผู้ที่สวมเสื้อคลุมยาวและหน้ากาก

พวกกู้ซีจิ่วทั้งสองยังคงมาตั้งแผงตรงจุดเดียวกับครั้งที่แล้ว พบว่าตรงนั้นมีคนบางส่วนมุงอยู่แล้ว หลายคนยืดคอหันซ้ายหันขวาอยู่ตรงนั้นมองเห็นแผงลอยเจ้าหนึ่งตั้งอยู่ใกล้ๆ ก็จ้องอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อพบว่าไม่ใช่ก็ละสายตาไปอย่างผิดหวัง

พอมีคนเข้ามายึดที่ตั้งแผงแทนพวกเธอ กลับพบว่าล้วนถูกขับไล่ออกไปอย่างผิดปกติ

“ซีจิ่ว เขามาหรือยัง?” สายตาเชียนหลิงอวี่ซอกแซกไปในฝูงชน แต่เมื่ออยู่ในยามค่ำคืนทุกคนก็ดูเหมือนกันไปหมด เขาแยกไม่ออกเลย

กู้ซีจิ่วก็กวาดตามองฝูงชนแวบหนึ่ง มุมปากยกโค้งนิดๆ “มาแล้ว”

“เช่นนั้นพวกเราจะเข้าไปไหม? ต้องล่อปลาให้ติดเบ็ดหรือเปล่า?”