บทที่ 875 ไม่อยากเสียไปเลยสักคน
ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายผู้นี้กระทำการเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายคาดเดาได้ยาก กู่ฉานโม่ไม่เคยเดาทางเขาออกเลยจริงๆ เพียงแต่ครั้งนี้เขาไม่พอใจพฤติกรรมของตี้ฝูอีอย่างยิ่ง!
ไม่ว่าบุตรสาวของบ้านอื่นจะรักหรือไม่รักเจ้า แต่ก็ไม่ได้กระทำเรื่องใดที่ผิดต่อเจ้า ซ้ำยังช่วยเจ้าจับศัตรูอีก ไม่ว่าจะด้วยอารมณ์หรือด้วยเหตุผลล้วนสมควรปฏิบัติต่อบุตรสาวของบ้านอื่นให้ดีสักหน่อย ต่อให้ไม่ได้ครองคู่กันได้เป็นสหายกันก็ดีมากแล้ว
ผลคือทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายผู้นี้เสมือนรักจนเกิดเป็นความเคียดแค้น จงใจเย็นชาหมางเมินผู้อื่นในชั้นเรียน แถมยังจงใจใช้บทเรียนปฏิบัติจริงมาทำให้ผู้อื่นอับอายขายหน้าด้วย ทำให้เด็กสาวที่เก่งกาจถึงเพียงนี้ต้องกลายเป็นที่น่าขบขัน…
ใจแคบ!
ทูตสวรรค์ฝายซ้ายผู้นี้ไม่ใจกว้างต่อกู้ซีจิ่วเลยสักนิด คิดเล็กคิดน้อย เฮอะ!
ยามนี้บุตรสาวของบ้านอื่นทนการก่อกวนไม่ไหวคิดจะหลบฉากแล้ว อืม เพื่อสุขภาพร่างกายและจิตใจของนาง ห้องเรียนนี้สมควรย้ายจริงๆ!
แต่ว่า…
เขามองหลานไว่หูกับเชียนหลิงอวี่ “ซีจิ่วมีเหตุผลจำเป็นในการย้ายห้อง พวกเจ้าตามมาชมเรื่องครึกครื้นหรือไร?”
จิ้งจอกน้อยเอ่ยออกประโยหนึ่ง “ข้าจะไปกับซีจิ่วด้วยเจ้าค่ะ!”
เชียนหลิงอวี่ก็ตรงไปตรงมาเช่นกัน “เราสามคนจะไม่แยกจากกัน!”
หัวคิ้วกู่ฉานโม่ขมวดแล้ว
การย้ายห้องในชั้นเรียนเมฆาม่วงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ขอเพียงอาจารย์ที่ปรึกษาของทั้งสองห้องเห็นด้วยก็พอ ฝ่ายหนึ่งยินยอมให้ศิษย์ย้ายออก อีกฝ่ายยอมให้ศิษย์ย้ายเข้า
อาจารย์ที่ปรึกษาของห้องหนึ่งคืออาจารย์เริ่น อาจารย์ที่ปรึกษาของห้องสองคืออาจารย์เฉียน อาจารย์ทั้งสองท่านนี้ถึงแม้เกณฑ์การรับศิษย์จะเข้มงวดมาโดยตลอด แต่ล้วนให้ความสำคัญต่อศิษย์ในห้องเรียนของตนดั่งแก้วตา ไม่อยากเสียไปเลยสักคน
อีกทั้งลูกศิษย์อย่างกู้ซีจิ่วก็เป็นเป้าหมายที่ทุกห้องต่อสู้แย่งชิง
อาจารย์ที่ปรึกษาของห้องสองย่อมยินดีรับนางไว้ แต่อาจารย์ที่ปรึกษาของห้องหนึ่งจะยอมปล่อยหรือ?
เกรงว่าจะยากเย็นยิ่งกว่าเฉือนเนื้อเขาเสียอีก!
นับประสาอะไรกับตัวแถมอีกสองตัวเล่า?
เกรงว่าอาจารย์เริ่นผู้นั้นคงบ้าคลั่งขึ้นมาทันที!
ถึงแม้อาจารย์ใหญ่กู่จะมีสิทธิ์โยกย้ายลูกศิษย์ในชั้นเรียนได้ตามใจนึก แต่ก็ไม่ต้องการจะโยกย้ายให้ใหญ่โตถึงเพียงนั้น หากถึงเวลาแล้วอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องหนึ่งโมโหจนคลั่งขึ้นมาจะทำอย่างไรเล่า?
ไม่เป็นผลดีต่อความสงบกลมเกลียวของสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์เลย!
ดังนั้นกู่ฉานโม่จึงใคร่ครญอยู่ครู่หนึ่ง ยื่นทางเลือกให้กู้ซีจิ่วสองทาง
ข้อแรก กู้ซีจิ่วกับหลานไว่หู้ย้ายไปห้องสอง เชียนหลิงอวี่รั้งอยู่ห้องหนึ่ง
ข้อสอง ทั้งสามคนรั้งอยู่ห้องหนึ่งให้หมด ไม่ต้องย้ายสักคน
กู่ฉานโม่กล่าวอย่างรวบรัดเบ็ดเสร็จ ไม่เหลือช่องว่างให้ต่อรองได้อีก
ท้ายที่สุด เชียนหลิงอวี่เห็นแก่อนาคตของกู้ซีจิ่ว ทำได้เพียงยอมรั้งอยู่ เขาอยู่ห้องหนึ่ง พวกกู้ซีจิ่วทั้งสองย้ายไป…
ด้วยเหตุนี้กู่ฉานโม่ก็ตอบรับอย่างปีติยิ่งเช่นกัน เพียงแต่เรื่องย้ายห้องมิใช่พูดจาประโยคเดียวก็ย้ายได้ ยังต้องประสานงานบางอย่างด้วย ดังนั้นกู่ฉานโม่จึงให้กู้ซีจิ่วรออีกสองวัน ถ้าจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วจะให้นางย้าย
พอออกมาจากห้องของกู่ฉานโม่ กู้ซีจิ่วถอนหายใจยาวๆ เฮือกหนึ่ง สำเร็จแล้ว!
ในที่สุดเธอก็สามารถกระทำการโดยไม่ต้องมองสีหน้าผู้ใดได้แล้ว!
เธอจะอุทิศแรงกายแรงใจทั้งหมดให้การฝึกฝนวรยุทธ์!
ตอนนี้เธอเพิ่งอายุสิบห้า เป็นช่วงวัยรุ่งโรจน์ในการศึกษาเล่าเรียน ส่วนเรื่องอื่นๆ พากันลงนรกไปให้หมดซะ!
เนื่องจากเรื่องนี้ต้องรอการประสานงานจากกู่ฉานโม่ ก่อนจะได้ย้ายห้องไม่ควรบอกให้ผู้อื่นทราบ ดังนั้นกู้ซีจิ่วจึงกำชับทั้งสองคนที่อยู่ข้างกายว่าต้องเก็บไว้เป็นความลับ
จิ้งจอกน้อยไม่มีอะไรอยู่แล้ว ขอเพียงนางได้ติดตามอยู่ข้างกายกู้ซีจิ่วก็พอ
เชียนหลิงอวี่กลับหดหู่เซื่องซึมยิ่งนัก เขาไม่เต็มใจที่จะแยกจากสหายทั้งสอง แต่เพื่ออนาคตของสหายทั้งสองจึงไม่อาจเหนี่ยวรั้งไว้ได้
กู้ซีจิ่วก็ตัดใจแยกจากเขาไม่ลงอยู่บ้างเช่นกัน ถึงอย่างไรก็เป็นสหายที่ต่อสู้ร่วมกันมาเนิ่นนานถึงเพียงนี้ แยกกันหนนี้ภายหน้าก็ต้องอยู่คนละกลุ่มแล้ว แต่ว่าด้วยฝีมือของเชียนหลิงอวี่ ไม่ว่าเขาจะจับกลุ่มกับใคร ล้วนสามารถเจิดจรัสออกมาได้ เธอไม่จำเป็นต้องกังวลแทนเขาเกินไป