บทที่ 891 มารสาวเจ้าเสน่ห์
ตี้ฝูอีเริ่มเร่งเร้าให้เธอไปเปลี่ยนชุด เขาอดใจรอชมการเต้นรำที่เธอจะแสดงแทบไม่ไหวแล้ว
กู้ซีจิ่วรู้สึกว่าตนควรเก็บเกี่ยวผลประโยชน์สักหน่อยจึงเอ่ยว่า “ใช่แล้ว การเต้นชนิดนี้สิ้นเปลืองเรี่ยวแรงยิ่งนัก ข้ารู้สึกว่าพอแสดงการเต้นรำนี้จบข้า คงไม่มีแรงใช้วิชาเหินหาวแล้ว”
ยามนี้ตี้ฝูอีเจรจาง่ายยิ่งนัก “ง่ายมาก หากถึงเวลาแล้วเจ้าหมดแรงจริงๆ รอบที่เหลือติดค้างไว้ก่อนได้ พรุ่งนี้ตอนค่ำค่อยมาทำต่อ”
กู้ซีจิ่วอับจนวาจา “ท่านคิดจะลงโทษข้าอยู่ตลอดเวลาหรือไง?”
ตี้ฝูอียืดอกตอบอย่างเต็มปาก “นี่มิใช่เหตุผลที่ดีที่สุดในการนัดเจ้าออกมาหรอกหรือ?”
กู้ซีจิ่วนวดคลึงหว่างคิ้ว “เช่นนั้นท่านก็ลงโทษข้าสักร้อยครั้งให้แล้วไปเถอะ!”
ตี้ฝูอีคล้อยตาม “เป็นความคิดที่ดี…”
กู้ซีจิ่วอยากถีบเขานัก คนผู้นี้ไม่เคยตามตื้อเด็กสาวจริงๆ ด้วย ยามนี้สมควรกล่าวว่า ‘ข้าหักใจทำไม่ลง’ มิใช่หรือ
ตี้ฝูอียกมือลูบหัวเธอ “รีบไปได้แล้ว ขืนยังไม่ไปอีก จะเพิ่มโทษเป็นเท่าตัวจริงๆ นะ”
กู้ซีจิ่วปัดมือเขาทิ้ง เจ้าคนผู้นี้ชมชอบลูบหัวผู้อื่น เธอรู้สึกเสมอว่ายามที่เขาลูบเธอราวกับโอ๋เด็กน้อย ทว่ากลับทำให้เธออบอุ่นใจ รู้สึกยินดีขึ้นมาอย่างน่าประหลาด
เป็นครั้งแรกที่เธอได้ลิ้มรสความรู้สึกเช่นนี้ อยู่ร่วมกับคนผู้หนึ่งเช่นนี้ แค่สนทนากันทั่วไป ก็รู้สึกมีความสุขอย่างยิ่งแล้ว
เธอเต้นรูดเสาได้ยอดเยี่ยมมากจริงๆ เมื่อก่อนตอนที่ปลอมตัวเป็นสาวในบาร์เต้นเลื้อยรูดเสาอยู่บนเวที เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเสื้อผ้าที่ยังนับว่ามิดชิด แต่ผู้ชมด้านล่างเวลาเหล่านั้นกลับเลือดกำเดาไหลมากมาย…
….
เมื่อเธอเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วมายืนอยู่เบื้องหน้าตี้ฝูอี
ตี้ฝูอีก็เพ่งพิศเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เพ่งพิศจากเท้าจรดหัว สายตาลึกลํ้ายิ่งกว่าบึงนํ้าลึก
กู้ซีจิ่วจงใจบิดเอวบ้าง ดัดเนื้อดัดตัวบ้างต่อหน้าเขา เรือนผมดำขลับดั่งม่านนํ้าตกแฝงรัศมีดึงดูด “เป็นอย่างไร? งามหรือไม่?”
ตี้ฝูอีสูดหายใจเฮือกหนึ่ง ฝืนข่มความปรารถนาที่ต้องการทำบางอย่างลง “งามยิ่งนัก!”
รูปร่างของนางในยามนี้ลํ้าเลิศนัก ปกติสวมเครื่องแบบสำนักศึกษาตัวหลวมเอาไว้จึงมองอะไรไม่ออก แต่ตอนนี้นางสวมเสื้อแขนกุดรัดรูปตัวจิ๋วสีฟ้าครามทอประกายระยิบระยับ กางเกงซับในแนบเนื้อ กระโปรงริ้วๆ ที่มีสีเดียวกัน พอหมุนตัวเล็กน้อย ต้นขาเรียวยาวใต้กระโปรงก็จะโผล่วับๆ แวมๆ กระดูกไหปลาร้างามลออ สองแขนเรียวยาวใสกระจ่างปานหยก หน้าท้องแน่นกระชับ สองขาเหยียดตรง ล้วนเปิดเผยสู่ภายนอก ทรวดทรงสะโอดสะองทรงเสน่ห์ ทรวงอกอวบอิ่ม เอวบางปานจะกำได้รอบ บนเท้าที่งดงามน่าถนอมสวมรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่ง ขับเน้นให้สองขาของนางดูเรียวยาวยิ่งขึ้น ภายใต้แสงจันทร์นางดูราวกับมารสาวเจ้าเสน่ห์ที่แฝงตัวอยู่ท่ามกลางหมู่มนุษย์ ทุกอากัปกริยาล้วนปลิดชีพคนได้!
ไม่นึกเลยว่าเสื้อผ้าชุดนี้เมื่อสวมอยู่บนร่างนางจะมีผลลัพธ์ที่น่าตะลึงเช่นนี้ มือของตี้ฝูอีกดลงบนพิณ ข่มกลั้นแล้ว ข่มกลั้นอีก ถึงข่มใจไม่ให้พุ่งเข้า ใส่ได้
บนนภาเหนือศีรษะมีห่านตัวหนึ่งโฉบผ่าน ตี้ฝูอีสะบัดแขนเสื้อพรึ่บ ห่านตัวนั้นร่วงลงพื้นทันที
กู้ซีจิ่วมองเขาอย่างประหลาดใจ “ท่านยังหิวอยู่หรือ?”
ตี้ฝูอีโยนห่านตัวนั้นเข้าไปในดงหญ้า เอ่ยเพียงประโยคเดียว “หิวอย่างยิ่ง! รีบเต้นเถอะ!”
ต้องพูดเลยว่าตี้ฝูอีช่างเป็นอัจฉริยะในด้านดนตรีโดยแท้ เพลงภาษาอังกฤษเพลงนั้นเขาไม่เคยฟังมาก่อน ทว่าจังหวะทำนองทั้งหมดล้วนจดจำได้ทั้งสิ้น เนื่องจากเสียงร้องกับทำนองเพลงแตกต่างกัน เขาถึงขั้นเติมความคิดของตนลงไปด้วย เมื่อเสียงพิณเริ่มบรรเลงเสียงดนตรีที่กระตุ้นอารมณ์ออกมา กู้ซีจิ่วจึงเริ่มเต้นเลื้อยวนอยู่บนนั้น…
การเต้นชนิดนี้เพียงเริ่มเต้นก็ยอดเยี่ยมแล้ว เดิมทีก็ดึงดูดสายตาผู้คนยิ่งนักอยู่แล้ว แถมกู้ซีจิ่วยังเป็นเลิศด้านวิชาตัวเบาด้วย พอกระโดดก็งามสง่าเย้ายวนเป็นพิเศษ ประเดี๋ยวก็ตัวอ่อนเลื้อยพันเสาดั่งงู ประเดี๋ยวก็ฉีกขาออก ตัวคนราวกับผืนธงที่โบกสะบัด