ตอนที่ 1108 มือขวาข้า 6

ดวงตะวันภัยพิบัติปรากฏนิ้วที่สี่ขึ้น พลังแห่งห้านิ้วมือขั้นกุมตอนนี้เปิดมาสี่นิ้วแล้ว เมื่อซูหมิงยกมือขวาโบกไปทางแผ่นดินใหญ่นกกระจอกแดง พลันปรากฏฝ่ามือสี่นิ้วนอกน้ำวนจากพลังแห่งนภาตรงหน้าเขา

ฝ่ามือสี่นี้นิ้วมาพร้อมกับแรงกดดันสะเทือนจิตใจคน มาพร้อมกับจิตใจแน่วแน่ที่ทำลายล้างฟ้าดินเพียงเพื่อปกป้อง มันเข้ามาแทนที่ฟ้าดินพลางพุ่งไปยังแผ่นดินใหญ่นกกระจอกแดง

ยังไม่ทันเข้าใกล้ ท้องฟ้าก็แตกออกเป็นชั้นๆ ภายใต้ฝ่ามือสี่นิ้วยักษ์ ม่านแสงสีดำบนแผ่นดินใหญ่นกกระจอกแดงเปล่งแสงสว่างพร่างพราว องค์ชายสามโลกแท้จริงจักรพรรดิยมโลกในนั้นยิ้มเยาะมุมปาก แต่แววตากลับสั่นไหวเล็กน้อย เห็นได้ว่าในใจเขาตอนนี้เกิดความกลัว

โครม!

เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องไปโดยรอบ เสียงหัวเราะเยาะขององค์ชายสามดังตามขึ้นมา ภายใต้ม่านแสงสีดำบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ฝ่ามือสี่นิ้วจากซูหมิงเข้าปะทะกับมันจนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“เจ้าจะทำอะไรข้าได้ ซูหมิง เจ้าสนใจนางสารเลวคนนี้ใช่หรือไม่” องค์ชายสามหัวเราะเสียงดังอย่างได้ใจ ตอนนี้เองเขาใช้มือขวาบีบคออวี่เซวียนเอาไว้แล้วยก ร่างอ่อนแอขึ้นสูง จากนั้นออกแรงบีบมือขวาทำให้นางมีสีหน้าเจ็บปวด แต่นางกลับยังคงยิ้ม ไม่อยากให้ซูหมิงเห็นสภาพเป็นทุกข์ของตน

“เจ้าสนใจนางสารเลวคนนี้? ฮ่าๆ ต่อให้เจ้าสนใจแล้วอย่างไร นางอยู่ในมือข้า เจ้าจะมีปัญญาทำลายม่านแสงในไม่กี่สิบลมหายใจแล้วช่วยนางสารเลวนี้ได้รึ ซูหมิง หากเจ้าทำไม่ได้ในไม่กี่สิบลมหายใจ ข้าจะพานางสารเลวนี่กลับบ้าน แต่หากเจ้าคุกเข่าอ้อนวอนข้า ข้าจะทำลายขั้นพลังเจ้า ควักหัวใจกับตับเจ้าออกมาเป็นคำพูดแสดงความเคารพ ข้าจะลองใคร่ครวญดูว่าส่งนางสารเลวใกล้ตายที่หนีจากโลกแท้จริงจักพรรดิยมโลกมาเกือบร้อยปีให้เจ้าก่อนตายดีหรือไม่”

“เจ้าเข้ามา!” องค์ชายสามออกแรงบีบมือขวาจนเส้นเลือดดำนูนบนใบหน้า ขณะหัวเราะอย่างบ้าคลั่งยังมองอวี่เซวียนที่กลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ ก่อนมอง ซูหมิงที่ดวงตาปรากฏเส้นเลือดฝอยอีกครั้งนอกม่านแสง เขารู้สึกปิติยิ่ง เสียงหัวเราะยังได้ใจยิ่งกว่าเดิม

เขาเห็นเส้นเลือดฝอยในดวงตาซูหมิง รู้สึกถึงความบ้าคลั่งบางอย่างในตัวซูหมิง แต่เขาไม่สนใจ ขอเพียงม่านแสงไม่ถูกทำลาย อีกสิบกว่าลมหายใจเขาจะกลับโลกแท้จริงจักรพรรดิยมโลก แต่หากอีกฝ่ายกล้าตามไปโลกแท้จริงจักรพรรดิยมโลก เขาจะให้มันได้รู้ว่าอะไรคือความสิ้นหวัง

เดิมทีซูหมิงกลับมาจากสภาวะแดงฉานแห่งการทำลายล้างแล้ว แต่ตอนนี้ภายใต้การกระตุ้นขององค์ชายสาม ดวงตาเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยเปล่งแสงสีแดง ในตอนนี้เขามองอวี่เซวียนที่ดูเจ็บปวดมากแต่กลับพยายามยิ้มให้ตน มองเด็กสาวที่ตอนนั้นร่าเริง หัวใจเขา เกิดความเจ็บปวด

เขาเห็นว่าตอนที่อวี่เซวียนพยายามยิ้ม นัยน์ตานางฉายแววเด็ดขาดและแน่วแน่ ซ้ำยังมีความยึดมั่นอยู่ลึกๆ

นั่นคือ…..ความยึดมั่นที่หากพวกเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เช่นนั้นข้าจะไปรอเจ้าที่ยมโลก

ความเจ็บปวดนี้ราวกับฉีกหัวใจซูหมิง ยากจะสมานคืน ตอนนี้เองทุกอย่างในดวงตาเขากลายเป็นสีโลหิต ในความคิดมีเพียงหนึ่งเดียวคือทำลายม่านแสง สังหารองค์ชายสาม ช่วยอวี่เซวียน

ท่ามกลางความบ้าคลั่งและความสนใจ ซูหมิงพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่กล่าวสิ่งใด…..ออกจากน้ำวนที่รวมขึ้นจากพลังแห่งนภา ทันทีที่เหยียบออกน้ำวน เขายกมือขวาขึ้น ขั้นพลังในร่างเกิดเสียงดังสนั่นตามด้วยโจมตีใส่ห้านิ้วมือแห่งขั้นกุม

เขาโจมตีแต่ละครั้งจะห้อเหยียดออกไปด้วย ทว่า…..ถึงตัวเขาจะจู่โจมอย่างรุนแรงก็ยังไม่อาจทำลายปราการไร้รูปของนิ้วมือที่ห้าได้

เหมือนว่ามักจะขาดอีกเล็กน้อยเสมอ

“เปิด นิ้วมือที่ห้า!” ขณะที่ดวงตาซูหมิงซึ่งเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยขยับประกายสีแดงวูบวาบ เขาใช้มือซ้ายตบถุงเก็บวัตถุทีหนึ่ง ฉับพลันนั้นในมือปรากฏผึ้งพิษที่มีน้ำหวานดอกผนึกจิตขึ้น ก่อนกำมือซ้าย เหล็กในจึงแทงเข้าในเนื้อมือ

ในเวลาเดียวกัน น้ำหวานดอกผนึกจิตไหลเข้าสู่ร่างกาย จากนั้นก็ไหลไปตามโลหิต แผ่กระจายหลอมรวมเข้าไปตามขั้นพลัง ทำให้เกิดเสียงโครมดังขึ้นในความคิด

การโจมตีเริ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

ทว่า…..ก็ยังขาดอีกเล็กน้อย แต่ซูหมิงในสภาวะไม่มีสติกลับส่งกระแสจิตไปยัง ผึ้งพิษในมือซ้ายให้มันปล่อยน้ำหวานผนึกจิตมากกว่าเดิม ฉับพลันนั้น…..น้ำหวาน ดอกผนึกจิตที่มากกว่าตอนซูหมิงล่อสัตว์คลื่นเสียงในทะเลดาราต้นกำเนิดจิตหลายร้อยเท่าก็หลั่งไหลเข้าในร่างกาย

เกิดเสียงครึกโครมดังก้องในความคิด ราวกับฟ้าผ่าสะเทือนวิญญาณจนจะแหลกสลาย ทว่าขณะเดียวกันก็มีพลังที่มากพอจะทำให้ผู้ฝึกฌานทั้งหมดโดยรอบ กระทั่ง ชายชราเสื้อคลุมฟ้าจากโลกแท้จริงที่สี่ยืนขึ้นและหน้าเปลี่ยนสีปะทุอย่างบ้าคลั่งมาจากในตัวเขา

ท่ามกลางการปะทุ ขั้นพลังทั้งหมดของซูหมิงถูกโคจร เขาในยามนี้ดูเหมือนปกติ แต่ความจริงภายใต้การปะทุของขั้นพลังกับการแผ่ขยายของน้ำหวานดอกผนึกจิต ร่างกายเขาขยายใหญ่ขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทว่ากลับมองไม่เห็นอาการนี้ด้วยตาเปล่า แต่ถึงกระนั้นซูหมิงก็มีความรู้สึกว่าขยายใหญ่อีกไม่ถึงสามลมหายใจร่างเขาจะระเบิดออกทั้งเป็น

ลมหายใจที่หนึ่ง ซูหมิงมีโลหิตไหลจากทวารทั้งเจ็ด เขาโคจรขั้นพลังทั่วร่างจู่โจมปราการไร้รูปของห้านิ้วมือไม่หยุด ใช้วิธีนี้ในการบีบบังคับเปิดมัน

ลมหายใจที่สอง เกิดความเจ็บปวดยากจะบรรยายแผ่มาจากในสู่นอก ทำให้เขาเกิดความเจ็บปวดเหมือนทั่วร่างจะแหลกเป็นเสี่ยงๆ เหงื่อซึมออกมา อีกทั้งในใจยังเกิดความรู้สึกถึงอันตรายรุนแรง นั่นคืออันตรายจากความตาย หากร่างระเบิดออก สิ่งที่หายไปไม่ใช่เพียงร่างกายเขา แต่ยังมีวิญญาณด้วย

นี่คือทางเลือกว่าจะตายหรือเปิดนิ้วมือที่ห้า คนที่มีสติปัญญาย่อมไม่ทำแบบนี้ แต่ซูหมิงในยามนี้ไม่มีสติ มีเพียง….ความสนใจถึงขีดสุด!

เขาโคจรขั้นพลังทั้งหมดอย่างยากลำบากโจมตีใส่ปราการไร้รูปไม่หยุดหย่อน จังหวะที่ลมหายใจที่สามมาถึง ตอนที่ร่างกายเขายังขยายใหญ่อยู่ภายในจน เกินขีดจำกัด ร่างเขาก็เริ่มเสี้ยวพริบตาที่ขีดจำกัดจะแตกออก เหมือนกับลูกกลมน้ำจะถูกระเบิด

โครม!

เสียงระเบิดไม่ใช่มาจากร่างซูหมิง แต่เป็นการระเบิดหลังจากลูกกลมถูกเติมน้ำเข้าไปจำนวนมาก หรือก็คือ….ทะลวงผ่านคอขวด!

ตอนที่เสียงระเบิดดังก้องฟ้าดิน ดวงตะวันภัยพิบัติข้างหลังซูหมิงเกิดเงามายา นิ้วมือที่ห้าขึ้น ทันใดนั้นพลังบ้าคลั่งในร่างเขาเหมือนหาที่ระบายพบ จึงพากันหลั่งทะลักเข้าไปในนิ้วมือที่ห้ามายาจากดวงตะวันภัยพิบัติ ทำให้นิ้วมือที่ห้าสมจริงขึ้น จากนั้นเกิดเสียงครึกโครมอีกครั้ง มันก็ปรากฏอยู่กลางฟ้า อยู่กลางสายตาอันตกตะลึงของผู้ฝึกฌานนับไม่ถ้วนที่นี่

ดวงตะวันภัยพิบัติเหมือนฝ่ามือ ห้านิ้วมือกางออก ดูแล้วนี่ไม่ใช่ดวงตะวันภัยพิบัติอีก นั่นคือฝ่ามือที่มีห้านิ้วมือ!

ในเวลาเดียวกัน ภายในพื้นที่พันธมิตรเซียน ตรงจุดที่ร่างจริงซูหมิงอยู่ มือขวาที่กำหมัดยามนี้เปล่งแสงสามสี แสงสว่างวนเวียนรอบมือขวาร่างจริง ชั่ววูบเดียวก็ลามไปทั่วแขนขวา ขณะแขนสั่นไหว ยังมีพลังส่งมาจากในร่างจริง เหมือนจะตื่นขึ้น!

ฝ่ามือนี้เป็นตัวแทนของการปกป้อง เป็นตัวแทนความยึดมั่นของซูหมิง และยังเป็นตัวแทนความสนใจและการปกป้องด้วยความเข้าใจของเขา

โดยรอบแดนพิธีแต่งตั้งสำนักดาราสัจธรรมเกิดเสียงดังอื้ออึง ชายชราชุดคลุมฟ้าโลกแท้จริงที่สี่ดวงตาฉายประกายเด่นชัด ภายในประกายแฝงไว้ด้วยสมาธิจดจ่อ และยังมีการชื่นชมอย่างเด่นชัดยิ่ง รู้สึกรางๆ ว่าตัวเขายังลมหายใจกระชั้นและเกิดความตื่นตะลึงในใจเช่นกัน

จื่อหลงเจินเหรินสูดลมหายใจเข้าด้วยความตกใจ สีหน้ายังมีความเหลือเชื่อเหลืออยู่ ทว่าทุกคนที่นี่ เกรงว่าคงมีเพียงเขาที่รู้ว่าความบ้าคลั่งก่อนหน้านี้ของซูหมิงเป็นเพราะน้ำหวานดอกผนึกจิต นี่คือความลับที่เขาไม่ได้บอกใคร และเพราะรู้ เพราะเลยสูบกินเล็กน้อย ดังนั้นเขาถึงเข้าใจว่าเมื่อครู่เห็นๆ อยู่ว่าซูหมิงเปิดนิ้วมือที่ห้าไม่ได้ แต่ตอนนี้กลับฝืนทำได้ นี่….จะต้องเป็นผลของน้ำหวานดอกผนึกจิตแน่ๆ

ครั้นนึกถึงความน่ากลัวของน้ำหวานดอกผนึกจิต นัยน์ตาจื่อหลงก็ฉายแววเคารพและเลื่อมใส

ทางด้านสองผู้เฒ่าโยวหมิงแห่งโลกแท้จริงหยินศักดิ์สิทธิ์ ตอนที่เห็นซูหมิงเปิด นิ้วมือที่สี่ในใจก็เต้นตึกๆ แล้ว แต่ก็ยังรักษาความสงบนิ่งอยู่ได้ แต่ตอนนี้เห็นซูหมิงเปิดนิ้วมือที่ห้า พวกเขาสองคนล้วนสูดลมหายใจเข้าลึก ต่างมองหน้ากันและกันแล้วก็เห็นถึงความซับซ้อนในแววตา

พวกเขาเข้าใจว่าเมื่อซูหมิงเปิดนิ้วมือที่ห้า เว้นแต่จะมีหลักฐานจำนวนมากที่แน่นอนอย่างยิ่งมายืนยันว่าอีกฝ่ายไม่ใช่เต้าคง ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว……ทุกสำนัก แม้ในใจจะเกิดความสงสัยต่อเบื้องหลังอีกฝ่าย ทว่าจะไม่มีทางปล่อยคนที่เปิดห้านิ้วมือให้หลุดลอยไปได้แน่ เพราะศิษย์แบบนี้ แทบจะมั่นใจได้เลยว่าขอเพียงไม่ตายตั้งแต่เยาว์วัย เช่นนั้นโอกาสในการก้าวสู่ขั้นดับสูญจะมีมากกว่าคนอื่นมากๆ

ถึงขั้น…..มีเสี้ยวความเป็นไปได้ที่จะก้าวข้ามขั้นดับสูญไปสู่ผู้ยิ่งใหญ่!

สำหรับหนึ่งโลกแท้จริงแล้วนนี่คือขุมทรัพย์สุดจะบรรยาย ย่อมไม่มีทางปล่อยไปแน่ กระทั่งต่อให้มีหลักฐานที่แน่นอนก็ยังปรับเปลี่ยนได้ แน่นอนว่าเงื่อนไขคืออีกฝ่าย ไม่ใช่ศัตรู

อีกทั้งเห็นได้ชัดว่าซูหมิงเป็นใต้เท้าได้ สังหารคนพันธมิตรเซียนไปหลายหมื่นคนได้ มิหนำซ้ำยังกลับมาจากแดนต้นกำเนิดจิต มันจึงกำหนดไว้แล้วว่าเขาไม่ใช่ศัตรูของสำนักดาราสัจธรรม เพราะสำหรับสำนักดาราสัจธรรมเองแล้ว ศัตรูตัวฉกาจที่สุดมาจากพันธมิตรเซียน

นอกจากนี้ที่สำคัญกว่าคือเต้าคงได้รับการประทานพรจากบรรพบุรุษเต้าเฉิน เขาเคยพบบรรพบุรุษเต้าเฉินมาแล้ว เช่นนั้นทุกอย่าง…..ไม่ใช่ปัญหา

ระหว่างที่โดยรอบเกิดเสียงสนทนาดังอื้ออึง ดวงตะวันภัยพิบัติข้างหลังซูหมิง กลายเป็นฝ่ามือ ในดวงตาฉายประกายจิตสังหารเหลือล้นและแสงสีแดง ก่อนยก มือขวาขึ้น ครั้งนี้ไม่ได้เกิดเป็นฝ่ามือมายา แต่เป็นฝ่ามือจากดวงตะวันภัยพิบัติข้างหลังเขาต่างหากที่พุ่งเข้าไป ทะลวงผ่านร่างซูหมิงพุ่งไปยังแผ่นดินใหญ่นกกระจอกแดง!