ตอนที่ 1378 ภัยพิบัติสามรกร้าง 10

ตี้เทียนในน้ำวนมรณะหยินตัวสั่น มองรูปแบบชะตาข้างบนที่แตกสลายอีกครั้ง เขาเปล่งเสียงคำรามด้วยความบ้าคลั่ง ในดวงตาเหลือลูกตาซ้อนทับหกดวง หายไปสองแล้ว!

ทันทีที่ลูกตาซ้อนทับสองดวงหายไป พลังชีวิตที่ปะทุขึ้นหลั่งทะลักเข้าไปในรูปแบบชะตาที่แตกสลาย ทำให้รูปแบบชะตารวมขึ้นอีกครั้งราวกับย้อนเวลา

“ซูหมิง เจ้าจะทำอะไร!” ดวงตาตี้เทียนแดงก่ำ เขายืนหยัดอย่างยากลำบาก แต่รู้สึกว่าหากรูปแบบชะตาแตกแบบนี้อีกสองครั้ง แม้เขาจะจ่ายทุกอย่างก็ไม่อาจรวมรูปแบบชะตาให้สมบูรณ์ได้

ขณะเดียวกันร่างเงาซูหมิงรวมออกมาอยู่ตรงหน้าผู้เฒ่าเมี่ยเซิง ดวงตาขยับประกายวาวพิลึก ภายในแฝงไว้ด้วยการเปลี่ยนแปลง เหมือนกำลังลอกแบบอะไรบางอย่าง

“เสวียนจั้งคือสิ่งมีชีวิตที่ตายไปแล้ว หรือพูดได้ว่ากำลังจะตาย…แต่เขา ไม่มองเห็นแล้ว มองไม่เห็นทุกสิ่ง” ซูหมิงเอ่ยขึ้นพร้อมเดินหน้าหนึ่งก้าว ห่างจาก ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงไม่ถึงร้อยจั้ง

ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงได้ยินคำพูดซูหมิงก็ยังมีสีหน้าปกติ แต่ในใจกลับเต้นดังตึกตัก

“เช่นนั้นเขามั่นใจได้อย่างไรว่าใครเป็นของเซ่นไหว้กันแน่? อันนี้รึ?” ซูหมิงกล่าวขึ้นพร้อมยกมือขวาเขย่าไปในอากาศ ทันใดนั้นในมือปรากฏวงแหวนอาคม แปดเหลี่ยมขึ้นวงหนึ่ง!

หน้าตาของวงแหวนอาคมนั้นเหมือนกับวงแหวนอาคมที่ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงใช้ล้อมรอบซูหมิงทุกประการ!

การตายสองครั้งไม่ใช่ว่าซูหมิงรนหาที่ตาย แต่เขาต้องการจะหา…วิธีสังหาร ผู้เฒ่าเมี่ยเซิง เขาต้องรู้ว่าเหตุใดตนถึงถูกกำหนดให้เป็นของเซ่นไหว้ เหตุใดก่อนหน้านี้ดวงจิตสามรกร้างถึงมั่นใจว่าเสวียนจั้งตายไปแล้ว!

ในเมื่อเรื่องราวมาถึงตอนนี้ ในเมื่อโลกถูกทำลายแล้ว ในเมื่อซางเซียงก็ตายแล้ว ในเมื่อ…เขาซูหมิงไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว เช่นนั้นเขาจะบ้าคลั่ง!

การตายสองครั้ง ซูหมิงมองออกว่าเสวียนจั้งไม่ได้สังเกตเห็น การตายสองครั้ง ซูหมิงลอกแบบวงแหวนอาคมที่มีผลชี้นำบอกเสวียนจั้งว่าใครคือ ของเซ่นไหว้!

พริบตาที่ซูหมิงโบกมือขวาเรียกวงแหวนอาคมนี้ ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงหน้าเปลี่ยนสี อย่างรุนแรง เขาพลันยืนขึ้น ดวงตาหรี่เล็กลง เขาไม่คิดเลยว่าผู้ฝึกฌานที่แกร่งที่สุดในซางเซียงตัวนี้ที่เขาพบจะแกร่งกว่าคนพวกนั้นในโลกซางเซียงตัวอื่นๆ ที่เขาเคยพบมากขนาดนี้

เดิมทีการตระหนักรู้เต๋าไร้ที่สิ้นสุดก็ทำให้เขาตกใจแล้ว แต่ตอนนี้…ซูหมิงตรงหน้ากลับใช้เวลาจากการตายสองครั้งสั้นๆ ลอกแบบวงแหวนอาคมตนออกมา ความสามารถแบบนี้เรียกว่าปีศาจแล้ว!

ทันทีที่เขายืนขึ้น ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงยกมือขวาชี้ซูหมิงอย่างไม่ลังเล ตอนนี้เองปรากฏวงแหวนอาคมแปดเหลี่ยมรอบตัวซูหมิงเป็นครั้งที่สาม แต่แทบเป็นช่วงที่ปรากฏ วงแหวนอาคมแปดเหลี่ยม ซูหมิงก็ชี้มือขวาไปยังผู้เฒ่าเมี่ยเซิงที่อยู่ไกลๆ เช่นกัน

ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงมีสีหน้ามืดทะมึน นอกตัวเขาปรากฏวงแหวนอาคมแปดเหลี่ยมยักษ์เช่นกัน!

วงแหวนอาคมสองวงเหมือนกันทุกประการ ไม่มีความต่างใดๆ พวกมัน…คือ วงแหวนอาคมกำหนดให้เสวียนจั้งไปรับของเซ่นไหว้!

แทบเป็นช่วงที่ปรากฏวงแหวนอาคมสองวง ภายในจักรวาลกว้างใหญ่กลางมวลอากาศถูกฉีกปรากฏนิ้วของเสวียนจั้งอีกครั้ง เมื่อลงมาเยือนในโลกนี้แล้วก็หยุดชะงักเล็กน้อย แต่เพียงครู่เดียวก็แยกออกเป็นสองส่วนพุ่งไปหาซูหมิงกับผู้เฒ่าเมี่ยเซิง

เกิดเสียงครึกโครมดังสนั่นฟ้า เมื่อซูหมิงปะทะกับนิ้วนั้นแล้วก็ถูกทำลายไปในฉับพลัน แต่ตอนที่ถูกทำลาย ดวงตาเขาสว่างวูบวาบ จ้องไปยังผู้เฒ่าเมี่ยเซิง เขาเห็น ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงประสานมุทราด้วยสองมือกดตรงระหว่างคิ้ว จากนั้นนิ้วเสวียนจั้งถึงสัมผัสวงแหวนอาคมแปดเหลี่ยมนอกตัวผู้เฒ่าเมี่ยเซิง

โครม!

วงแหวนอาคมพังลง ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงกระอักเลือด เปล่งเสียงคำรามสะเทือนฟ้า จากนั้นนิ้วมือทะลวงผ่านเรือโบราณไปหยุดอยู่ตรงหน้าผู้เฒ่าเมี่ยเซิงครึ่งจั้ง ก่อนค่อยๆ ดึงกลับหายไปในมวลอากาศ

แม้นิ้วนั้นจะหายไป แต่เรือโบราณของผู้เฒ่าเมี่ยเซิงกลับแตกเป็นชั้นๆ พังทลายลง…

ไม่มีเรือโบราณแล้ว ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงจึงยืนอยู่กลางฟ้า เขาถอยหลังไปหลายก้าว อีกทั้งตอนที่กระอักเลือด ร่างเงาซูหมิงถูกรวมขึ้นมาใหม่เป็นครั้งที่สาม ครั้งนี้ตี้เทียนในน้ำวนมรณะหยินจ่ายลูกตาซ้อนทับสี่ดวง นั่นคือชีวิตและวิญญาณทั้งหมดของสี่คน!

และที่เหลืออยู่ตอนนี้มีแค่ส่วนนั้นของตี้เทียน!

“เผ่ายมโลก สมกับเป็นเผ่ายมโลกที่ข้าสร้างขึ้น! ซูเซวียนอีวางแผนให้บุตรเขา ยึดร่างข้าได้ เขาทำสำเร็จข้าก็นับถือ ส่วนเจ้า ลอกแบบอภินิหารข้าได้ในเวลาสั้นๆ เผ่ายมโลกไม่ควรมีอยู่จริงๆ!” ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงเงยหน้าหัวเราะเสียงดัง ในเสียงหัวเราะแฝงไว้ด้วยความเย็นชา และยังมีจิตสังหารต่อซูหมิง

“แต่เจ้าลอกแบบแล้วอย่างไร เจ้าก็เรียนวิชาที่ไม่ให้เสวียนจั้งลงมือไม่ได้ เจ้าเรียนวิชานี้ไม่ได้ เช่นนั่นก็ถูกลิขิตเอาไว้แล้วว่าต้องเป็นของเซ่นไหว้!”

“อาจารย์ข้ามีนามว่าเทียนเสียจื่อ!” ซูหมิงกล่าวราบเรียบพร้อมยกมือขวา ตอนนี้เองปรากฏวงแหวนอาคมแปดเหลี่ยมขึ้น

“เขาสอนอภินิหารรูปแบบแรกแก่ข้า นั่นคือการลอกแบบแห่งจิตใจสงบ” ซูหมิงหลับตาลง พริบตาเดียวก็ลืมตาอีกครั้ง ดวงตาเขาลุ่มลึก ในความลุ่มลึกซ่อนเปลวเพลิงคลุ้มคลั่งเอาไว้

“เจ้าบอกว่าข้าเป็นของเซ่นไหว้ วันนี้ข้าจะบอกว่าเจ้าต่างหากที่เป็นของเซ่นไหว้ ในเมื่อเจ้ากับข้าล้วนเป็นของเซ่นไหว้ เช่นนั้นก็ให้เสวียนจั้งตรึกตรองเอาว่า ใครกันแน่…ที่เป็นของเซ่นไหว้!” ซูหมิงยกมือขวาขึ้น วงแหวนอาคมแปดเหลี่ยมในมือเปล่งแสงสว่างจ้าแสบตา

ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงมีสีหน้าจริงจังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เป็นอย่างที่เขาว่าไว้ ซูหมิงคือ คนที่แกร่งที่สุดในโลกซางเซียงหลายตัวที่เขาพบ กระทั่งหากไม่ระวังก็มีโอกาสสูงมากที่เขาจะเพลี่ยงพล้ำที่นี่

เขาต้องใช้ทุกอย่างอย่างสุดความสามารถ! เขาเองก็ยกมือขวาเช่นกัน วงแหวนอาคมแปดเหลี่ยมปรากฏขึ้น เปล่งแสงสว่างพร่างพราวพอๆ กับของซูหมิง

“ของเซ่นไหว้!” พริบตาที่ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงกล่าวขึ้น เขาพลันลดมือขวาลงชี้ซูหมิง ส่วนซูหมิงก็ลดมือขวาลงชี้ผู้เฒ่าเมี่ยเซิง

ร่างสองคนเหมือนถูกแช่แข็ง นอกตัวปรากฏวงแหวนอาคมแปดเหลี่ยม ในเวลาเดียวกัน นิ้วมือที่มารับของเซ่นไหว้ของเสวียนจั้งก็เข้ามาจากนอกจักรวาลกว้างใหญ่ผ่านรอยแยกมวลอากาศ!

ครั้งนี้ก็ยังเป็นสองนิ้วมือพุ่งตรงไปหาซูหมิงกับผู้เฒ่าเมี่ยเซิงด้วยพลังทำลายล้าง ไม่อาจต่อต้าน พริบตาที่เข้าไปใกล้ ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงประสานมุทราด้วยสองมือแล้วยกขึ้นกดตรงระหว่างคิ้ว

ส่วนซูหมิงดวงตาขยับประกายวาว จิตเต๋าในตัวเขาลืมตาขึ้น ขณะเดียวกัน กลิ่นอายพลังเขาในตอนนี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง กลิ่นอายพลังเต๋าไร้ที่สิ้นสุดเสี้ยวนั้นอบอวลอยู่ในตัวเขา พร้อมกันนั้นจิตเต๋าในดวงตาที่สามประสานมุทราด้วยสองมือ ชั่ววูบเดียวก็หายไป นั่นคือมันหลอมรวมกับร่างซูหมิงในฉับพลัน!

นี่คือวิชาที่ไม่ให้เสวียนจั้งลงมือที่ซูหมิงเรียนมาจากผู้เฒ่าเมี่ยเซิง!

แทบเป็นทันทีที่จิตเต๋าซูหมิงรวมกับร่างกาย นิ้วมือที่พุ่งเข้ามาพังทลายวงแหวนอาคมแปดเหลี่ยมแล้วก็หยุดอยู่ห่างจากข้างหลังซูหมิงครึ่งจั้ง

ทางด้านผู้เฒ่าเมี่ยเซิงก็เกิดเหตุการณ์แบบเดียวกัน!

นัยน์ตาผู้เฒ่าเมี่ยเซิงฉายแววเหลือเชื่อ อภินิหารนี้ วิชานี้ เขาฝึกฝนมาไม่รู้กี่ปี ภายใต้การทดลองหลายครั้งถึงตระหนักออกมาเป็นวิชานี้ แต่ยามนี้ ซูหมิงกลับ ลอกแบบได้ทั้งหมดในเวลาสั้นๆ นี่ทำให้ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงเกิดความหนาวเหน็บในใจ

“เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางเป็นเช่นนี้ไปได้!” ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงเส้นผมยุ่งเหยิง มุมปากยังมีโลหิตไหล นัยน์ตาฉายแววบ้าคลั่ง ภยันตายเป็นตายลงมาที่ตัวเขาโดยเฉพาะ เขาไม่ได้สัมผัสความรู้สึกนี้มานานมากแล้ว เหมือนว่าตอนนี้เขาย้อนกลับไปตอนที่เจอเสวียนจั้งครั้งแรก นั่นคือ อาการตัวสั่นที่ชีวิตถูกลบหายไปได้ทุกเมื่อ

สองนิ้วของเสวียนจั้งแน่นิ่ง หากเสวียนจั้งมีจิตวิญญาณ บางทีตอนนี้อาจกำลังตรึกตรอง หากไม่มีจิตวิญญาณ…เช่นนั้นก็ต้องดูว่าระหว่างซูหมิงกับผู้เฒ่าเมี่ยเซิง ใคร…เผยพิรุธว่าตนถูกกำหนดว่าต้องเป็นของเซ่นไหว้!

“เสวียนจั้ง เขาต่างหากคือของเซ่นไหว้! ข้ามอบเขาให้เจ้า นี่คือของเซ่นไหว้ที่เหมาะสมที่สุดในทุกยุคของซางเซียงตัวนี้!” ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงตะโกนไปทันที ระหว่างเสียงดังก้อง ซูหมิงมีสีหน้าเย็นชา นัยน์ตาเผยจิตสังหารและความแค้นรุนแรง

เป็นผู้เฒ่าเมี่ยเซิงที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง

“เหลยเฉิน เจ้า…ยังมัวรออะไรอีก?” ซูหมิงกล่าวขึ้นเนิบๆ

สิ้นเสียงซูหมิง ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงหน้าเปลี่ยนสี ขณะเดียวกันมีเสียงถอนหายใจดังแว่วมาจากในตัวเขา สิ้นเสียงถอนหายใจ วิชาที่ผู้เฒ่าเมี่ยเซิงยืนหยัดให้นิ้วเสวียนจั้ง ไม่ขยับเกิดการสั่นไหวขึ้น

ในจิตเต๋าเขาเกิดการดิ้นรนเสี้ยวหนึ่งอย่างชัดเจน การดิ้นรนแบบนี้ปกติคงไม่เกิดผลอะไร สำหรับผู้เฒ่าเมี่ยเซิงแล้ว แค่ใช้ความคิดก็กำราบได้ ทว่าตอนนี้…

พริบตาที่จิตเต๋าเกิดความลังเลเหมือนดิ้นรน นิ้วตรงหน้าผู้เฒ่าเมี่ยเซิงขยับไหว ระหว่างผู้เฒ่าเมี่ยเซิงมีสีหน้าสิ้นหวังและร้องคำรามแหลม นิ้วนั้นสัมผัสที่ตัวเขา

ยามนี้เองซูหมิงเห็นกับตาว่าร่างผู้เฒ่าเมี่ยเซิงแหลกสลายไปในทันใด เลือดเนื้อแตกกระจาย จิตแรกถูกฝืนดึงออกมา จิตแรกนั้นมีสองหัว หนึ่งเป็นของเขา อีกหนึ่งเป็นของเหลยเฉิน สองคนเหมือนร่างซ้อนทับกัน ตอนนี้ทันทีที่ถูกดึงออกมาก็ถูก นิ้วนั้นสูบหายไป…