บทที่ 937 : เคยยอมก้มหัวให้ศัตรูที่ไหน? (ปลาย)
ภายในนครอานุภาพ
เยว่อู่เฉินปรากฏตัวขึ้นถัดจากอู่เวิ่น สายตาที่มองไปยังอีกฝ่ายบ่งบอกความรู้สึกซับซ้อน “พี่อู่……”
อู่เวิ่นตัดบทเสียงอ่อน “พวกเราต้องละวางเรื่องราวแต่หนหลัง แล้วมาช่วยกันจัดการเรื่องเฉพาะหน้าก่อน!”
เยว่อู่เฉินเม้มปากพลางพยักหน้า
พวกเขาเบนหน้าไปยังที่ไกลออกไป เป็นที่ประจักษ์ว่าคุณหนูใหญ่เรียกกองกำลังสนับสนุนมาอีกครั้ง!
ต่อมาไม่นาน เหนือท้องฟ้าสำนักกระบี่ปรากฏกองทัพม้าจำนวนหนึ่ง!
หนนี้มีพลม้าทั้งหมดราวยี่สิบม้า!
นอกจากนั้น ยังมีสองวานรร่างยักษ์ ที่ทั้งสูงทั้งใหญ่ปานภูเขาลูกย่อม!
ทันทีที่วานรยักษ์ทั้งสองปรากฏตัวขึ้นมา ส่งให้ท้องฟ้าบังเกิดการสะเทือนอย่างรุนแรงประหนึ่งผืนพสุธากำลังไหวสั่น ให้ความรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึงแก่ผู้พบเห็นยิ่งนัก
คุณหนูใหญ่หันไปยังรอยแตกร้าวของพื้นอากาศ ก่อนจะเอ่ยเสียงแข็งกร้าว “น้องตัวแสบ ทำไมใจจืดใจดำนัก? ส่งคนมาให้ข้ามากๆ หน่อยไม่ได้หรือ?”
ที่บริเวณรอยอากาศแตกร้าว ค่อยปรากฏร่างเงาพร่าเลือนของชายคนหนึ่งก้าวออกมา
เขาชำเลืองมองคุณหนูใหญ่ “ดีเท่าไรแล้วที่ครอบครัวเราส่งคนมาให้ ถ้าคราวนี้ล้มเหลวจะไม่มีใครสนใจท่านอีก”
กล่าวจบคนพูดหมุนตัวกลับแล้วหายวับไปทันที
คุณหนูใหญ่มองตามขณะใบหน้าบึ้งตึงและเย็นชานัก นางนึกไม่ถึงว่าจู่ๆ สถาบันฝึกยุทธ์จะเข้ามาช่วยสำนักกระบี่!
สถานการณ์ของนางในตอนนี้จึงเข้าขั้นล่อแหลมอย่างยิ่ง
ความสำคัญในฐานะผู้สืบทอดที่โดดเด่นของเผ่าถัง คือจะได้บัญชาการกองทัพม้าจำนวนหนึ่ง ทว่ามีข้อแม้กล่าวคือเขาคนนั้นต้องนำพาผลประโยชน์มาสู่ตระกูลด้วย!
ตราบใดที่ยังมีประโยชน์ต่อครอบครัว……ปัญหาจะไม่เกิด!
เมื่อใดที่ออกนอกลู่นอกทาง……ปัญหาใหญ่จะตามมา
มาถึงขั้นนี้นางกลับตัวไม่ได้แล้ว!
พลม้าเผ่าถังส่วนหนึ่งถูกสังหารเสียแล้ว เป็นการยากมากที่จะฝึกพลม้าพวกนี้ การฝึกฝนแต่ละคนขึ้นมา……เผ่าถังต้องสูญเสียทรัพยากรจำนวนมาก
ถึงกระนั้น ถ้าเอาชนะสำนักกระบี่กับสถาบันฝึกยุทธ์ได้สำเร็จ จะมีทรัพย์สมบัติมหาศาลรออยู่ ถ้าต้องสูญเสียพลม้าของเผ่าถังทั้งหมดทว่าก็คุ้มค่าคุ้มราคา!
คิดแล้วหญิงสาวยิ่งหน้ามืดตามัวมากขึ้นไปอีก พลางเหลือบมองไปทางนครอานุภาพขณะขยับปากจะเอ่ยอะไรบางอย่าง เสียงอู่เวิ่นดังออกมาจากภายในเขตเมือง “เก่งจริงก็แสดงไม้ตายของเผ่าถังให้สถาบันฝึกยุทธ์เราเห็นหน่อยเป็นไร!”
ด้านหลังคนพูด เหอเหลียนเทียนหมุนตัวกลับก่อนจะหายไปจากสถานที่
หลังจากนั้นชั่วไม่ถึงอึดใจ พลังลมหายใจแปลกประหลาดพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าเหนือบริเวณของสถาบันฝึกยุทธ์ ต่อมารูปปั้นหินสลักขนาดใหญ่ปรากฏออกสู่สายตาของทุกคนที่กำลังจับจ้องมองดู
รูปปั้นหินนั้นมีขนาดใหญ่โตเสียยิ่งกว่าเจ้าวานรยักษ์สองตัวนั้นเสียอีก!
ยิ่งกว่านั้นในบริเวณสถาบันฝึกยุทธ์ มีร่างของชายชราผมขาวโพลนสามคนปรากฏออกแก่สายตา ทว่าทุกร่างเป็นร่างวิญญาณทั้งสิ้น!
“เซียนวิทยายุทธ์!”
เมื่อเห็นคนทั้งสาม สีหน้าของคุณหนูใหญ่พลันหมองคล้ำไปทันที!
ฉับพลันนั้นเสียงเยว่อู่เฉินสั่งทันที “ทัพกระบี่ ไป!”
ต่อมาในสุสานกระบี่ด้านหลังเทือกเขาสำนักกระบี่ ปรากฏกระบี่สิบแปดเล่มทะยานขึ้นมาจากพื้นที่ในบริเวณ ทันใดนั้นกระบี่ทั้งสิบแปดเล่มบินโฉบฉวัดเฉวียนไปมาเหนือน่านฟ้าสำนักกระบี่
กระบี่ทุกเล่มเป็นกระบี่ขั้นพลังก่อเกิดชั้นเนรมิตทั้งสิ้น!
ส่วนที่สำคัญที่สุดกระบี่เหล่านี้ อัดแน่นไว้ด้วยพลังปณิธานเต๋าแห่งกระบี่อยู่เต็มเปี่ยม!
กระบี่ทั้งหมดเป็นของบรรพบุรุษผู้ล่วงลับของสำนักกระบี่ ตราบใดที่บรรพบุรุษผู้ล่วงลับเหล่านี้ไร้ทายาทสืบทอด ไม่ว่ากระบี่อยู่ที่ใดจะหวนคืนกลับสู่สำนักกระบี่ทันที
ทั้งค่ายกลกระบี่และกระบี่ทรงพลังเหล่านี้ล้วนเกิดจากการสร้างสรรค์ของบรรพบุรุษผู้ล่วงลับทั้งสิ้น!
กล่าวได้ว่านี่คือไม้ตายของสำนักกระบี่ก็ไม่ได้ผิดเพี้ยนแต่ประการใด!
เมื่อกระบี่สิบแปดเล่มปรากฏแก่สายตา ทันใดนั้นร่างของคุณหนูใหญ่ถูกอานุภาพแรงผลักแห่งกระบี่ครอบงำไว้ทันควัน!
ยอดฝีมือคนสวมเกราะทะยานออกมาขวางเบื้องหน้าหญิงสาวทันที คนผู้นี้เป็นหนึ่งในพลม้าของกองทัพม้า
อันตราย!
ยอดฝีมือเผ่าถังทุกคนสัมผัสได้ถึงภัยร้ายแรง!
คุณหนูใหญ่สีหน้าสงบเฉยเมย หากสายตาจ้องเขม็งไปยังกระบี่สิบแปดเล่มก่อนจะตวัดมองเยว่อู่เฉิน “ก่อนหน้านี้เจ้าไม่ได้นำออกมาใช้ ถ้าให้เดา……กระบี่พวกนี้คงใช้งานได้เพียงครั้งเดียวสินะ ใช่ไหม?”
เยว่อู่เฉินตอบเรียบๆ “ต่อให้กระบี่ใช้งานได้แค่ครั้งเดียว แต่นั่นเพียงที่จะสังหารเจ้าได้”
อย่างที่สตรีเคยพูด ค่ายกลกระบี่สามารถใช้งานได้เพียงหนึ่งครั้งและกระบี่ทั้งสิบแปดเล่มทรงอานุภาพนักด้วยประจุพลังปณิธานเต๋าแห่งกระบี่อย่างแน่นหนา
เมื่อใดก็ตามที่กระบี่นำมากระตุ้นใช้งาน พลังปณิธานเต๋าแห่งกระบี่จะสูญสลายไปทันที เมื่อนั้นกระบี่เหล่านี้จะกลายเป็นสิ่งประดิษฐ์ขั้นพลังก่อเกิดชั้นเนรมิตทั่วไป!
เสียงคุณหนูใหญ่ออกวาจาเย้ยว่า “สังหารข้างั้นหรือ? เจ้าหลงตัวเองนัก ไม่ใช่หรือ?”
เยว่อู่เฉินกล่าวเสียงเรียบ “กระบี่สิบแปดเล่ม ประจุด้วยพลังปณิธานเต๋าแห่งกระบี่ของมหาเซียนกระบี่ชั้นยอดทั้งสิบแปดคน และค่ายกลกระบี่ขั้นสูงอีกสิบแปดค่ายกล ทันทีที่กระบี่ถูกกระตุ้นใช้งาน……จะสามารถสังหารได้ไม่ว่าเทพหรือมาร นับประสาอะไรกับคนอย่างเจ้า ถ้าไม่เชื่อก็ลองดู!”
ฝ่ายตรงข้ามทำท่าจะตอบโต้ พลันคนสวมเกราะที่อยู่ข้างเอ่ยกับนางว่า “เห็นทีเราคงไม่มีทางเอาชนะมันได้แน่!”
คุณหนูใหญ่ชะงักก่อนหันขวับไปมองคนในชุดเกราะ อีกฝ่ายจึงพูดย้ำอีกครั้ง “พวกเราไม่มีทางเอาชนะได้ขอรับ!”
เมื่อได้ยินชัดเจน สีหน้าของคุณหนูใหญ่หมองคล้ำไปถนัดตา
พลันนั้น เสียงอู่เวินดังออกมาจากกลางอากาศ “แม่นางถัง ข้าไม่มั่นใจว่าสำนักกระบี่จะเป็นฝ่ายชนะ แต่หลังจากที่สำนักกระบี่และสถาบันฝึกยุทธ์ผนึกกำลังเป็นหนึ่ง ต่อให้เจ้าเป็นฝ่ายชนะ ทว่าต้องประสบกับความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ คนเก่งๆ ที่พามาอย่างน้อยแปดจากสิบส่วนจะถูกฆ่าตายอยู่ที่นี่ หรือบางทีอาจจะทั้งหมด……ถึงตอนนั้นทั้งสำนักกระบี่กับสถาบันฝึกยุทธ์คงไม่มีเหลือ ส่วนเจ้าจะไม่ได้อะไรกลับไปเลย ในขณะที่ยอดฝีมือส่วนหนึ่งของเผ่าถัง……ข้าเชื่อว่าคงไม่กล้าขนกันมาบุกนครอานุภาพอีกเป็นแน่ เพราะยังมีศัตรูสำคัญที่ต้องไปจัดการ……จริงไหม?”
หลังจากนิ่งเงียบอยู่ครู่ใหญ่ เสียงของคุณหนูใหญ่สั่งเฉียบขาด “ถอย!”
ว่าแล้วนางหมุนตัวหันกลับ แล้วออกจากสถานที่ไปพร้อมกับยอดฝีมือของเผ่าถังทันที
ถึงกระนั้น หลังจากเดินไปได้สักสองสามก้าว หญิงสาวชะงักฝีเท้าหยุดกึก ก่อนจะเบือนหน้ากลับไปทางนครอานุภาพ “ถ้าสมบัติล้ำค่าไม่ได้อยู่ที่พวกเจ้า เผ่าถังจะไม่ยอมสูญเสียทรัพยากรจู่โจมสถาบันฝึกยุทธ์กับสำนักกระบี่โดยเปล่าประโยชน์แน่ ทว่าถ้ามันอยู่กับเจ้า…”
จากนั้นมุมปากของนางยกขึ้นเล็กน้อย
อู่เวิ่นกล่าวตอบเสียงเครียด “เจ้าก็รู้ว่าสมบัติล้ำค่านั่นอยู่ที่เยี่ยฉวน!”
คุณหนูใหญ่สั่นศีรษะ “ไม่แน่ อาจอยู่ที่พวกเจ้าทั้งคู่!”
คำตอบที่ได้ฟังทำให้ทั้งอู่เวิ่นและเยว่อู่เฉินต่างมีสีหน้าบูดบึ้ง!
ทันใดนั้นจู่ๆ คุณหนูใหญ่พูดกับลมกับฟ้าว่า “คุณชายเยี่ย ข้ารู้นะว่าเจ้าหลบซ่อนอยู่แถวนี้ จะบอกอะไรให้……ไม่ว่าเมื่อใดประตูของเผ่าถังเปิดไว้รอเจ้าเสมอ พวกเรายินดีต้อนรับหากจะมาเข้าร่วมกับเรา ฮ่าฮ่า…”
