№ 257 ตายไปอีกคน!

เห็นภาพเช่นนี้ หลายคนรอบข้างเบิกดวงตากว้างด้วยความตกตะลึง เหมือนไม่นึกว่าผู้นำตระกูลหลิ่วผู้สง่าผ่าเผยจะทำเรื่องอย่างการลอบโจมตีด้านหลังเช่นนี้ออกมา สำหรับทุกคนในเหตุการณ์แล้ว พวกเขาล้วนเป็นคนที่มีทั้งฐานะและตำแหน่ง รังเกียจการลอบทำร้ายคนทางด้านหลัง แบบนั้นต่อให้ชนะ ก็จะเป็นคนที่ไร้ยางอาย

หากคิดจะชนะ ที่พวกเขาคาดหวังคือการโค่นล้มและคร่าชีวิตอีกฝ่ายอย่างองอาจผึ่งผาย!

ด้วยเหตุนี้ เมื่อเห็นผู้นำตระกูลหลิ่วใช้ลูกไม้เยี่ยงคนต่ำทรามต่อหน้าผู้คน หลังผ่านความตกตะลึงแต่ละคนล้วนก็ส่ายหน้าถอนหายใจ ผิดหวังกับเขาอย่างมาก

บางคนไม่เห็นด้วย คิดว่าแบบนี้ก็ไม่ผิดอะไร ภายใต้สถานการณ์ที่สู้ไม่ชนะ ขอแค่สามารถฆ่าอีกฝ่ายได้ วิธีการใดๆ ล้วนเป็นวิธีที่ดีทั้งนั้น พวกเขากลับไม่รู้สึกว่าการกระทำนี้มีอะไรไม่เหมาะสม

ส่วนท่านเจ้าตำหนักยมราชในมุมมืดหลังจากเห็นภาพเช่นนี้ ดวงตาลึกล้ำก็มืดลงเล็กน้อย สายตาที่แฝงด้วยไอสังหารจ้องมองผู้นำตระกูลหลิ่วที่ถือกระบี่ลอบโจมตี ริมฝีปากบางที่เม้มเบาๆ กลับไม่พูดอะไร

ทว่า ไอสังหารบนร่างเขา รวมถึงสีหน้าที่หมองลง ล้วนทำให้อิ่งอีกับฮุยหลางข้างๆ รู้ว่าผู้นำตระกูลหลิ่วต่อให้ไม่ตายที่นี่ เดาว่าไม่กี่วันก็ต้องตาย!

พวกเขาไม่ออกหน้าช่วย เพราะเห็นภูตหมอตอบโต้รวดเร็วนัก เขารู้สึกถึงจิตสังหารด้านหลังจึงโจมตีออกไปโดยไม่แม้แต่จะหันหลังกลับ

“แกร๊ง!”

เสียงมีดกับกระบี่กระทบกันดังขึ้นแจ่มชัด ประกายไฟเล็กๆ ปะทุออกมาเพราะการเสียดสี พลังคมมีดกับพลังกระบี่ที่รุนแรงประชันกันและกัน เกิดเสียงกระแสลมรุนแรงดังกระหึ่ม

ทั้งสองต่อสู้กันท่ามกลางประกายมีดเงากระบี่ ความเร็วอันว่องไว ทำให้ฝูงชนที่มุงดูเห็นเพียงใบมีดลมแต่ละเล่มตวัดผ่านไปรอบๆ ตัดลงพื้นพร้อมทั้งทิ้งร่องรอยกระบี่แต่ละรอยไว้

และในช่วงเวลานี้ที่ทั้งสองประชันกัน ผู้อาวุโสสูงสุดที่โดนโจมตีเสียจนต้องล่าถอยก็หมุนพลิกสองมือ ใบมีดลมที่มีพลังวิญญาณพลุ่งพล่านก่อตัวเป็นคมกระบี่ที่มองไม่เห็นพัดไปทางด้านหลังเฟิ่งจิ่วด้วยท่าทางดุร้าย

เห็นความไร้ยางอายของผู้นำตระกูลหลิ่ว แล้วมองการกระทำผู้อาวุโสสูงสุดที่ราวกับเรียนรู้กันและกันมา ก็ไม่มีใครพูดอะไรมากอีก

ทว่าในตอนนี้เอง ปลายเท้าเฟิ่งจิ่วส่งแรงเตะไปตรงข้อมือผู้นำตระกูลที่ถือกระบี่ไว้ เพียงได้ยินเสียงกระดูกแตกหักดังกร๊อบออกมาชัดเจน กระบี่ใบหลิวที่ถือในมือก็ลอยไปเพราะลูกเตะนี้ หมุนเคว้งอยู่กลางอากาศร่วงลงพื้นดังแกร๊ง

“เฮือก!”

ผู้นำตระกูลหลิ่วสูดลมหายใจ เท้าก้าวถอยหลังอย่างโงนเงน แขนสองข้างต่างได้รับบาดเจ็บ รอบนี้ หากอยากจะสู้อีกกลับเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เสียแล้ว

และตอนนี้ เฟิ่งจิ่วที่เตะกระดูกข้อมือท่านผู้นำตระกูลหลิ่วหักกระโดดขึ้นกลางเวหาด้วยท่วงท่าสง่างามที่มีท่าทางน่าสะพรึง ชุดสีแดงแพรวพราวพลิ้วไหวไปตามลม ใบหน้าปีศาจร้ายงดงามอมยิ้มมีเสน่ห์กระหายเลือด ชั่วขณะนั้นความสง่างามเก่งกาจแพรวพราวที่กระจายออกมา ทำให้ภาพเบื้องทุกคนหน้าสว่างไสว หัวใจหวาดหวั่นสั่นสะเทือน…

ช่างเป็นหนุ่มน้อยรูปงามที่สง่าผ่าเผยมากพรสวรรค์ไร้คนเทียบเทียม!

ขณะที่ทุกคนแอบชื่นชมอยู่ในใจอย่างไม่อาจหักห้าม เวลาต่อมาสถานการณ์ก็เปลี่ยนไป เงาร่างสีแดงนั้นที่ทำให้ตรงหน้าทุกคนสว่างวาบปามีสั้นในมือออกไปจากกลางเวหาทันที เพียงได้ยินเสียงกระแสลมวาดผ่านอากาศดังฟิ้ว มีดสั้นก็แทงสวบเข้าบริเวณลำคอผู้อาวุโสสูงสุด!

เห็นผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลหลิ่วร่างกายแข็งทื่อไปโดยไม่แม้แต่จะส่งเสียงกรีดร้องออกมา ดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่ยอมแพ้ ทุกคนอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจ คลื่นลมพายุโหมพลันก่อขึ้นในหัวใจเนิ่นนานเสียจนไม่อาจสงบลง…

“ผู้อาวุโสสูงสุด!”

ผู้นำตระกูลอุทานอย่างยากจะเชื่อ ไม่มีทางยอมรับจุดจบเช่นนี้ จ้องมองหนุ่มน้อยชุดแดงผู้นั้นด้วยความขุ่นข้องใจ ทันใดนั้น ก็แหงนมองท้องฟ้าหัวเราะบ้าคลั่ง

………………………………….