№ 369 จิตวิญญาณหงส์เพลิง!
ทันทีที่กล่าวจบกลิ่นอายทั่วร่างเขาก็พรั่งพรูขึ้นมา แรงกดดันและกระแสลมแข็งแกร่งพร้อมด้วยกระแสกลิ่นอายแห่งความตายและประกายโลหิตไหลพล่าน แววตาดุร้ายกระหายเลือดจ้องเฟิ่งจิ่วไว้นิ่ง ร่างกายโผจู่โจมออกไปราวกับพลุไฟ กระแสลมแรงกดดันทั่วร่างปกคลุมไปหานาง โอบกอดความตั้งมั่นที่จะพินาศไปพร้อมๆ กันไว้กับการโจมตีครั้งนี้!
กลิ่นอายแห่งความตายอันล้นหลามจู่โจมเข้าหา ผู้ฝึกตนระดับหลอมพลังทั้งสี่คนต่างถูกผลักออกไป ระหว่างที่โดนผลักกระเด็นพวกเขาเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงโดยฉับพลัน กระแสลมและแรงกดดันที่ทรงพลังนั้นเห็นชัดว่าเป็นกำลังทั้งหมดของผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังขั้นสูงสุด!
เขาตั้งใจจะตายไปพร้อมกันในการเสี่ยงครั้งนี้!
เป็นดังเขาว่า แม้ตายเขาก็จะลากสาวน้อยที่ทำเขาเสียเรื่องคนนั้นมาเป็นแพะด้วย!
“หนีเร็ว!”
พวกเขาสี่คนตะโกนด้วยความตกใจ เพราะไม่มีความสามารถจะช่วยเหลือจึงทำได้เพียงนิ่งดูดายมองสาวน้อยสวมชุดคลุมสีขาวนั้นที่ไม่รู้ว่าตกใจกลัวหรือยังไงถึงยืนมองอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อน ให้นางหนีไปกลับยังเผยรอยยิ้มแปลกๆ ออกมา ทำให้คิดว่านางตกใจกลัวไปเสียแล้วจริงๆ
“นายท่าน!”
หลัวอวี่ก็อึ้งกับภาพเช่นนี้ อยากจะออกหน้ากลับไม่มีทางเข้าใกล้เพราะแรงกดดันระดับหลอมแก่นพลังของชายชราคนนั้นแข็งแกร่งเกินไป แม้เขาออกมาไกลถึงร้อยเมตรร่างกายยังแข็งทื่อไม่อาจขยับ ได้แต่มองภาพที่เกิดขึ้นนั้นอย่างนิ่งดูดาย
“นายท่าน…”
ฝ่ามือเขากำหมัดแน่นหัวใจบีบรัดเป็นก้อน ในสายตาเขานายท่านคงขยับตัวไม่ได้ภายใต้แรงกดดันนั้น เวลานี้เขาเสียใจอย่างยิ่งหากระวังเสียหน่อยนายท่านอาจไม่ต้องเสี่ยงอันตรายเพื่อเขา และไม่ตกอยู่ในสถานการณ์อย่างเช่นตอนนี้
หากนายท่านตายเพราะเขา จะกลับไปบอกกับทุกคนเช่นไร? เกรงว่าคงยากที่จะสงบจิตใจไปตลอดชีวิตนี้…
ยามนี้เขาถึงกับทนไม่ได้และไม่กล้ามองไปยังภาพตรงหน้า เขาที่เห็นความเป็นความตายและการนองเลือดจนเคยชินยังไม่อาจนึกภาพว่าจะได้เห็นฉากบีบหัวใจที่นางเลือดสาดกระเซ็นด้วยตาตนเอง แต่เขาหลับตาไม่มองไม่ได้ แม้เลือดนั้นจะเจิ่งนองมากมายหรือภาพนั้นจะโหดเหี้ยมอย่างยิ่งก็ต้องเบิกตามอง
ทว่าสิ่งที่ทำให้เขานึกไม่ถึงคือสิ่งที่สะท้อนมาไม่ใช่ภาพนองเลือดของนายท่าน แต่เป็นภาพที่ทำให้เขาตะลึงถึงที่สุด…
นางที่สวมชุดคลุมสีขาวเงินยืนอยู่ท่ามกลางท้องฟ้ายามราตรีราวกับทวยเทพที่ทั้งสง่างามและศักดิ์สิทธิ์ ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อน ไม่ตกใจหรือหวาดกลัว เธอแทงกระบี่คมพยับลงไปยังพื้นดินตรงหน้า สองมือวาดสัญลักษณ์ที่ซับซ้อนไว้เบื้องหน้าพลางริมฝีปากขยับพึมพำเล็กน้อย
เพียงเห็นว่าหลังมือนางวาดสัญลักษณ์บนร่างมีแสงแวววาวกระจายออกมา แรงกดดันที่ทรงพลังและน่าสะพรึงแผ่อยู่รอบกาย และในยามนี้เองสายตาดุดันก็กวาดมองไปทางหัวหน้าคนนั้นที่พุ่งเข้ามา น้ำเสียงทรงอำนาจและเย็นเยียบราวกับดังลอยไกลมาแต่โบราณ
“จิตวิญญาณหงส์เพลิง! จงสังหารให้ราบ!”
สิ่งที่ออกมาพร้อมกับน้ำเสียงนั้นคือเปลวไฟสีแดงฉานโชติช่วงที่พลันไหลพล่านจากภายในร่างนาง เปลวไฟนั้นกำลังลุกโชนก่อตัวกลายเป็นรูปร่างหงส์ไฟตัวใหญ่ยักษ์ เสียงหงส์ร้องราวกับเปล่งออกมาจากเปลวไฟร่างหงส์นั้นและกึกก้องไปท่ามกลางค่ำคืน เวลาต่อมาเปลวไฟใหญ่ยักษ์ก็โจมตีไปพร้อมกับกระแสลมและแรงกดดันที่แข็งแกร่งน่าสะพรึง ห่อหุ้มและแผดเผาทั้งร่างชายชราคนนั้นหรือแม้แต่กลิ่นอายทั้งหมดที่เข้ามาปกคลุม…
“อ๊าก! ไม่…”
เสียงกรีดร้องรุนแรงเล็กแหลมดังมาจากภายในเปลวเพลิง พุ่งตรงขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างมีความไม่ยอมและโกรธเคืองอยู่หนาแน่น ก้องกังวานอยู่ท่ามกลางท้องฟ้ายามวิกาล…
………………………………