№ 530 เป็นพวกรักร่วมเพศ?

เฟิ่งจิ่วเห็นเช่นนี้ก็จนปัญญา จำใจบอกว่า “หัวหน้าเคอเล่ามาให้ฟังหน่อยเถอะ!”

“ไม่ปิดบังคุณชายจิ่ว วรยุทธ์ข้าตั้งแต่บรรลุถึงกำเนิดวิญญาณก็หยุดนิ่งไม่ก้าวหน้า ตลอดมาหาปัญหาไม่พบ ข้าได้ยินน้องชายร่วมตระกูลเอ่ยถึง และรู้ว่าคุณชายจิ่วมีวิชาแพทย์ยอดเยี่ยม ครั้งนี้ยากนักที่จะได้พบคุณชายจิ่วที่นี่ ดังนั้นจึงอยากขอให้คุณชายจิ่วช่วยข้าดูหน่อยเถอะ”

“โอ้?”

เฟิ่งจิ่วแปลกใจ เดิมทียังคิดว่าเขามาขอยาอายุวัฒนะ หากเป็นเช่นนั้นเธอจะปฏิเสธทันที เพราะช่วงนี้เธอไม่ได้กลั่นยาเซียนเลย หนำซ้ำความชำนาญด้านยาอายุวัฒนะยังไม่ดีไปกว่ายาปกติ แต่ในเมื่อมาขอรักษาก็ไม่มีปัญหา

“ท่านยื่นแขนออกมา ข้าจะดูเสียหน่อย” เธอส่งสัญญาณให้เขายื่นข้อมือมา

เมื่อได้ยินหัวหน้าเคอดีใจมาก พลันม้วนแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อย เปิดเผยข้อมือวางลงตรงโต๊ะ เห็นว่าภูตหมอยกมือขึ้นจะตรวจชีพจรเขา แต่ในเวลานี้เอง…

“แค่ก!”

เสียงไอเบาๆ ดังมา ทำให้เขากับภูตหมอตกใจกันหมด มองไปทางหลิงโม่หานที่กำลังจ้องมองพวกเขาทางนี้ มือข้างหนึ่งหลังจากปิดปากและไอเบาๆ ก็ค่อยๆ วางลง ไม่เข้าใจความหมาย

หลิงโม่หานเหลือบมองทั้งสองคน แววตาลึกล้ำกวาดมอง ก่อนหยุดลงบนร่างเหลิ่งหวาข้างๆ สั่งเสียงเข้มว่า “ยังไม่รีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาให้นายท่านเจ้าอีก?”

คนในห้องพลันกลายเป็นหินเมื่อได้ยิน ความตกตะลึงบนหน้าเผยออกมาทันใดอย่างไม่อาจปิดบัง

โดยเฉพาะหัวหน้าเคอ ยิ่งอ้าปากค้างด้วยความตื่นตกใจ มองชายที่ไว้เคราหนาอย่างตาค้างไปบ้าง คะ คำพูดนี้หมายความว่าอะไร? จะให้มือคุณชายจิ่วแตะมือเขาไม่ได้หรือ?

ริมฝีปากขยับ อยากจะส่งเสียงเอ่ยถาม แต่เมื่อเห็นสายตาชายหนุ่มที่นั่งตัวตรงสุขุมมั่นคงกวาดมองมาอย่างเย็นชา ก็รู้สึกเพียงว่าเย็นวาบบนแผ่นหลัง กระสับกระส่ายทันใด

ได้ยินเช่นนี้ เหลิ่งหวามองนายท่านแวบหนึ่ง แล้วถึงจะหยิบผ้าเช็ดหน้าบางๆ ผืนเล็กจากในแขนเสื้อออกมาปิดบริเวณข้อมือของหัวหน้าเคอ พลางพูดอธิบาย “นายท่านข้าจะตรวจชีพจรเช่นนี้เสมอแหละขอรับ”

“ข้าไม่รู้ระเบียบของคุณชายจิ่ว โชคดีที่…ที่คุณชายหลิงท่านนี้เตือนไว้” เขายิ้มหน้าเหยเก หัวหน้าตลาดมืดผู้สง่างามกลับหวาดกลัวเมื่ออยู่ต่อหน้าชายมีเคราหนาผู้นี้ เดาว่าพูดออกไปคงไม่มีใครเชื่อ

เฟิ่งจิ่วเหลือบมองหลิงโม่หานเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม จากนั้นยื่นนิ้วออกมาสองสามนิ้วและกดลงบนข้อมือหัวหน้าเคอ พอตรวจไปก็ตกใจอย่างอดไม่ได้ ต่อมาจึงค่อยยิ้ม “หัวหน้าเคอ ท่านไม่ต้องกังวลไป ผ่อนคลายหน่อย ชีพจรเต้นเร็วเกินไปจะวินิจฉัยไม่แม่นยำ”

“อ้อ ได้ๆๆ”

แม้เขาจะรับปากไปเช่นนี้ แต่เห็นดวงตาชายเคราหนาจับจ้องพวกเขาตรงนี้ตลอด ร่างกายจึงไม่อาจผ่อนคลายลงได้

เห็นเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา ดึงมือกลับมา

“เช่นนี้ไม่ได้ ตรวจไม่พบเลย กินอะไรก่อนดีกว่า ประเดี๋ยวค่อยตรวจอีกแล้วกัน!” พูดจบเธอก็มองหลิงโม่หาน ถามด้วยรอยยิ้มหยอกล้อ

“ท่านอา ข้าเห็นช่วงนี้ท่านไอบ่อยๆ อายุมากแล้วสุขภาพไม่ค่อยดีใช่หรือไม่? หรือว่าต้องให้ข้าดูหน่อย?”

หลิงโม่หานได้ยินเช่นนี้ก็ยกถ้วยชาขึ้นมาดื่มน้ำอีกครั้งอย่างค่อนข้างเก้กัง ดวงตามองไปอีกทางหนึ่ง ไม่ได้ตอบรับคำพูดนาง

สายตาหัวหน้าเคอพินิจมองทั้งสองคนกลับไปกลับมา เห็นพวกเขาท่าทางแปลกๆ เช่นนี้ ในหัวก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา ‘สองคนนี้คงไม่ได้เป็นพวกรักร่วมเพศกระมัง?’

ตั้งแต่เข้ามาเมื่อครู่ สายตาของชายไว้เคราหนาก็จับจ้องบนตัวภูตหมอตลอด ภูตหมอจะจับชีพจรให้ตนเขายังให้ใช้ผ้าเช็ดหน้ากั้นไว้ นึกถึงตรงนี้ ใบหน้าชราแดงเรื่อ ใช้ชีวิตมาจนแก่เฒ่าเพียงนี้แล้วเพิ่งเคยเจอพวกตัดแขนเสื้อเป็นครั้งแรก

……………………..