№ 645 มาจากแคว้นระดับเก้า?

เอ่ยไปเช่นนี้ ทำให้ทุกคนตกใจทันที ต่างมองรองเจ้าสำนักด้วยความตกตะลึง

โดยเฉพาะอาจารย์แซ่หวังคนนั้น สองขายิ่งอ่อนยวบ พลันทรุดนั่งกับพื้น เขามองรองเจ้าสำนักด้วยสีหน้าขาวซีด อ้าปากพะงาบๆ แต่กลับไม่พูดอะไรออกมาสักประโยค

เขามองไปทางชายหนุ่มชุดดำคนนั้น ในใจแสนเกลียดชัง หากไม่ใช่เพราะมันไหนเลยเขาจะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้? ถูกไล่ออกจากสำนักศึกษาหมอกดารา นี่เป็นการทำลายอนาคตเขา และตัดเส้นทางไปสู่ตำแหน่งสูงส่ง!

“ยังไม่รีบไปอีก!” รองเจ้าสำนักถลึงมองเขาอย่างโกรธเคือง พร้อมทั้งตะโกนด้วยเสียงดั่งฟ้าร้อง

อาจารย์แซ่หวังคนนั้นกัดฟันกรอด หลังจากถอนหายใจก็ลุกยืนขึ้น เขาจ้องกวนสีหลิ่นด้วยความเคียดแค้น จากนั้นจึงหันกายออกไปอย่างไม่ยอม

แค้นนี้เขาต้องชำระแน่!

กวนสีหลิ่นมองรองเจ้าสำนัก นึกไม่ถึงว่าเขาจะไล่อาจารย์คนนั้นออก ถึงอย่างไรอาจารย์สำนักศึกษาหมอกดาราทุกคนก็ล้วนผ่านการคัดสรรมาอย่างดี ด้านพละกำลังต่างค่อนข้างมีจุดที่โดดเด่น ยามนี้กลับโดนรองเจ้าสำนักไล่ออกด้วยคำพูดประโยคเดียว

เห็นเช่นนี้ เขาหลุบตาลง แววตาสั่นไหวเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร

“เหอะๆ ตอนนี้พวกเราคุยกันได้แล้วกระมัง?” รองเจ้าสำนักมองเขา เห็นเขาพยักหน้าถึงบอกกับอาจารย์เหอข้างๆ ว่า “นักเรียนพวกนั้นก็ให้เจ้าประเมินไป ส่วนคนนี้…”

สายตาเขาหยุดลงบนร่างกวนสีหลิ่น ยิ้มแย้มแล้วบอกอาจารย์เหอคนนั้น “ข้าจะจัดการเขาเอง”

“ขอรับ”

อาจารย์แซ่เหอขานรับ เห็นรองเจ้าสำนักพากวนสีหลิ่นออกไปแล้วถึงจะดึงสายตากลับ พานักเรียนพวกนั้นมาลงทะเบียนข้างๆ และประเมินให้พวกเขา

ภายในเขตเรือนแห่งหนึ่ง ชายชราสั่งเด็กรับใช้พันแผลให้กวนสีหลิ่น พลางเอ่ยถาม “น้องชายเจ้าคนนั้นมอบป้ายประจำสำนักศึกษาหมอกดาราให้เจ้า เช่นนั้นเขาเล่า? ไม่มาแล้วหรือ?”

“เขามาขอรับ”

“มาแล้ว? เป็นไปไม่ได้กระมัง ทางสำนักพลังวิญญาณข้าหาเขาไม่เจอเลย สำนักพลังเร้นลับทางนี้ก็ไม่มีการลงชื่อประเมินของเขา”

ชายชราลูบๆ เคราคิ้ว ขมวดเล็กน้อย ตั้งแต่เจอหนุ่มน้อยคนนั้นครั้งแรก เขาก็หวังมาตลอดว่าเขาจะมาสำนักศึกษาหมอกดารา และมีความรู้สึกว่าหากหนุ่มน้อยเข้ามาจะต้องสร้างเกียรติยศให้สำนักศึกษาพวกเขาได้เป็นแน่!

กวนสีหลิ่นได้ยินคำพูดนี้ แววตาสั่นไหวเล็กน้อย

เสี่ยวจิ่วไม่อยู่สำนักพลังวิญญาณ? และไม่อยู่สำนักพลังเร้นลับ? เช่นนั้นนางอยู่สำนักยาหรือสำนักยาเซียน? นางบอกว่าจะมา เช่นนั้นก็ต้องมาแน่นอน ไม่แน่ว่ายามนี้คงอยู่ในสำนักศึกษาแล้ว

แม้ในใจจะคาดเดา แต่ปากเขากลับไม่พูด แค่บอกว่า “เขาบอกว่าจะมาเช่นนั้นก็ต้องมาแน่ ท่านรองเจ้าสำนักแค่ต้องตรวจสอบเสียหน่อยก็รู้แล้ว”

“เจ้านึกว่าข้าไม่ตรวจสอบหรือ สองสำนักนั้นต่างไม่มี แล้วจะให้ข้าหาอย่างไร?” เขาทอดถอนใจ มองกวนสีหลิ่น แล้วยื่นใบลงชื่อให้

“กรอกข้อมูลลงบนนี้เสีย จากนี้ไปเจ้าคือนักเรียนสำนักพลังเร้นลับ ภายหลังหากมีเรื่องอะไรก็ไปหาอาจารย์ ถ้าไม่ได้ค่อยมาหาข้า อย่าเอะอะก็ลงไม้ลงมือ หากสู้กับอาจารย์ คนที่ลำบากมีแค่ตัวเจ้าเอง”

ได้ยินแล้ว กวนสีหลิ่นมองเขาแวบหนึ่งแล้วขานรับ และถึงจะรับใบลงชื่อนั้นมา ใช้แขนข้างที่ไม่ได้บาดเจ็บเขียนกรอกลงไป

“ท่านรองเจ้าสำนัก เรียบร้อยแล้วขอรับ” ไม่นานนักเขาก็ยื่นใบข้อมูลส่งให้

ชายชรารับมาเหลือบมองโดยไม่ตั้งใจ เมื่อเห็นว่าเขามาจากแคว้นระดับเก้าก็อึ้งไปทันที มองยังอีกฝ่ายด้วยสีหน้าแปลกๆ “เจ้ามาจากแคว้นระดับเก้าหรือ?”

“ขอรับ”

เห็นเขาขานรับอย่างตรงไปตรงมา รองเจ้าสำนักไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี อย่างไรก็นึกไม่ถึงว่าเด็กหนุ่มที่ฝีมือไม่เลวเช่นนี้จะมาจากแคว้นระดับเก้า ล้วนบอกกันว่าแคว้นระดับเก้าไม่มีทางมีคนโดดเด่นอะไรไม่ใช่หรือ?

……………………