№ 672 ศิษย์น้องคนนี้นามว่าอะไร?

ทุกคนมองนักเรียนสำนักพลังเร้นลับที่โดนหนุ่มน้อยชกไปหนึ่งหมัดจนสลบไป แต่ละคนด่าทออย่างขุ่นเคือง พลางชี้ยังหนุ่มน้อยผู้มีสีหน้าไร้เดียงสาคนนั้น คิดว่าคนคนนี้ช่างน่ารังเกียจ บอกว่าจะลงมือก็ลงมือ อาศัยจังหวะตอนคนไม่ระวังราวกับลอบโจมตี ไร้ยางอายเกินไปแล้ว!

“กล้ามาทำกำเริบเสิบสานถึงสำนักพลังเร้นลับพวกเรา เหล่าสหาย จัดการเขาซะ!”

นักเรียนพวกนั้นด่าทออย่างเกรี้ยวกราด แต่ละคนเหวี่ยงหมัดไปทางเด็กหนุ่มชุดฟ้าผู้มีสีหน้าใสซื่อ ทุกคนล้อมเข้ามาพร้อมกัน เฟิ่งจิ่วจึงตกใจเสียจนร้องอุทาน

“อ๊ะ! พวกเจ้าอย่าเข้ามา!” ร่างเธอแวบหลบ เท้าพลันก้าวเคลื่อนทะลุผ่านข้างกายพวกเขาไป ขณะกำลังหนีไปด้านล่างสำนักพลังเร้นลับ ก็เห็นร่างคู่ชายหญิงขี่นกกระเรียนขาวมาทางนี้

“อ๊ะ! ศิษย์พี่โจวกับศิษย์พี่เกิ่ง!”

“จริงด้วย พวกเขามากันจริงๆ แล้ว!”

“เด็กหนุ่มคนนี้แย่เสียแล้วล่ะ!”

“ใช่ นักเรียนเข้าใหม่แลกขนนกเคลือบหลากสีหนึ่งในสามสมบัติหอสวรรค์ไป พวกเขาต้องมาดูแน่ๆ ว่าหนุ่มน้อยคนนี้วิเศษวิโสอย่างไรกัน”

“ลำพังแค่นักเรียนเข้าใหม่คนเดียว ทำให้สิบผู้มีพรสวรรค์แห่งสำนักศึกษาเราแตกตื่นได้ เข้าช่างมีหน้ามีตานัก”

“ฮ่าๆๆ พวกเรารอดูเขาโดนจัดการเถอะ ศิษย์พี่โจวกับศิษย์พี่เกิ่งเป็นคนจากสำนักพลังวิญญาณ นอกจากนี้เบื้องหลังพวกเขายังมีกลุ่มอำนาจและคนหนุนหลังมากมาย แม้แต่ของที่พวกเขาถูกใจยังกล้าแย่ง เด็กหนุ่มคนนี้วอนหาเรื่องจริงๆ”

ระหว่างที่ทุกคนพูดคุยกัน สองคนที่ขี่นกกระเรียนขาวมานั้นยังไม่ลงมา แต่หยุดอยู่กลางอากาศ และพินิจมองเด็กหนุ่มชุดฟ้าเบื้องล่างจากบนลงล่าง โดยเฉพาะเมื่อเห็นขนนกเคลือบหลากสีชิ้นนั้นตรงเอวหนุ่มน้อย นัยน์ตาต่างเปล่งประกาย

ชายชุดขาวที่นั่งบนนกกระเรียนขาวจับจ้องเฟิ่งจิ่วด้านล่างด้วยแววตาคมกริบ ถามไปว่า “ศิษย์น้องคนนี้นามว่าอะไร?”

เฟิ่งจิ่วเหลือบมองสองคนด้านบนและไม่คิดจะเอ่ยปาก แต่มองไปรอบๆ แล้วผลักคนที่ขวางทางออกเตรียมจะจากไป

น่าตลกจริงๆ เขาถามเธอต้องตอบด้วยหรือ? มีด้วยหรือการวางท่าถามคนอื่นจากด้านบนเนี่ย? เธอคร้านจะสนใจเขาแล้ว

เมื่อทุกคนเห็นหนุ่มน้อยชุดฟ้าคนนั้นหลังจากแค่ชำเลืองมองศิษย์พี่เกิ่งก็ผลักนักเรียนที่ขวางทางและเตรียมจะออกไป แต่ละคนต่างแอบสูดลมหายใจ

เด็กหนุ่มชุดฟ้าคนนี้จะหยิ่งยโสเกินไปแล้วกระมัง? ถึงกล้าเมินศิษย์พี่เกิ่ง?

ชายชุดขาวบนนกกระเรียนขาวเห็นเช่นนี้ แววตายิ่งเย็นชา จ้องมองหนุ่มน้อยคนนั้นพลางเอ่ยถามออกไปอีกครั้ง “ศิษย์น้องคนนี้ มีนามว่าอะไร?”

น้ำเสียงเขามีความเย็นเยียบ หนำซ้ำยังแฝงด้วยแรงกดดันพลังวิญญาณ นั่นเป็นแรงกดดันระดับยอดปรมาจารย์พลังวิญญาณ ยามนี้ทั้งหมดล้วนจู่โจมไปทางเฟิ่งจิ่ว

นักเรียนโดยรอบสำนักพลังเร้นลับรู้สึกได้ถึงแรงกดดันระดับยอดปรมาจารย์พลังวิญญาณที่กวัดแกว่งไปในอากาศ แต่หนุ่มน้อยชุดฟ้าคนนั้นกลับเหมือนว่าไม่เป็นอะไร ยังเดินต่อไปโดยไม่เงยหน้ามอง และไม่ได้รับผลกระทบสักนิด

“เฮ้! เจ้าหนู ไม่ได้ยินที่ศิษย์พี่เกิ่งถามเจ้าหรือ?”

“เจ้าหนู เจ้ารู้จักระเบียบหรือเปล่า?”

นักเรียนรอบสำนักพลังเร้นลับตะโกนไป พร้อมล้อมเข้ามาขวางทางเฟิ่งจิ่วไว้อีกครั้ง

เฟิ่งจิ่วเห็นเช่นนี้ก็ถอนหายใจเบาๆ มองพวกเขาพลางบอกว่า “พวกเจ้าทำอะไรเนี่ย? เป็นนักเรียนสำนักเดียวกันทั้งนั้น จะทำให้ข้าลำบากใจทำไม? ข้าไม่อยากโต้เถียงด้วย พวกเจ้ากลับยังไม่เลิกรา ไม่รู้หรือว่านักปราชญ์ก็มีโทสะ?”

คนพวกนี้สู้กันไปก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้เธอ ยังปรี่มาตรงหน้าเธอโดยไม่รู้จักประเมินตนแม้แต่น้อย เดิมทีนางเป็นคนใสซื่อ เรื่องการใช้อำนาจรังแกคนอ่อนแอเช่นนี้ไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ

…………………………