№ 894 เข้าร่วมงานแข่งสำนักศึกษา

เห็นนางจะไปแล้ว ทุกคนจึงพากันไปส่งนางถึงนอกคฤหาสน์ หลังเห็นนางขี่บนหลังเหล่าไป๋และพาอสูรกลืนเมฆาออกไป พวกเขายืนที่เดิมสักพักถึงจะกลับไปภายในคฤหาสน์

แม้บอกว่าเป็นนายบ่าว แต่นายท่านปฏิบัติกับพวกเขาเฉกเช่นครอบครัว พวกเขาต่างรู้ว่านายท่านเห็นเซี่ยงหวาถูกฆ่าในใจจึงโศกเศร้านัก ถึงอย่างไรทุกคนที่ติดตามนางล้วนถูกคัดเลือกออกมาอย่างดี ยามนี้กลับจากไปเช่นนี้

นึกถึงตรงนี้ทุกคนต่างแอบๆ ตัดสินใจในใจ ว่าจะต้องขยันฝึกบำเพ็ญและแข็งแกร่งขึ้นโดยเร็ว!

เช้าตรู่วันต่อมา หลังเฟิ่งจิ่วไปตลาดมืดก็กลับถึงสำนักศึกษา หลังจากเข้าประตูใหญ่สำนักศึกษาก็ไปยังอาศรมทันที

ต้นเดือนสองสำนักศึกษาก็เปิดเรียนแล้ว พวกนักเรียนล้วนกลับมา เพียงแต่ตอนนี้ยังค่อนข้างเช้า นักเรียนที่เดินไปมาในสำนักศึกษาจึงไม่ได้มากมาย นอกจากกลับสำนักศึกษามารายงานตัว เธอก็ไม่ออกไปข้างนอกอีก ทุกวันไม่ฝึกบำเพ็ญในอาศรม ก็กลั่นยาเซียนปรุงยาอยู่ด้านใน

กระทั่งผ่านไปครึ่งเดือนกว่า วันนี้เจ้าสำนักส่งคนเข้ามาตามเธอไป

“ท่านเจ้าสำนัก รองเจ้าสำนัก” เธอที่มาถึงยอดเขาหลักคารวะไปทางทั้งสอง สายตากวาดมองไปเห็นโม่เฉินอยู่ข้างๆ เช่นกัน พยักหน้าเล็กน้อย เห็นอีกฝ่ายตอบกลับด้วยรอยยิ้มเบาๆ ถึงจะละสายตาออกไป

“ได้ยินว่าเจ้ากลับมาช่วงก่อนหน้านี้ ตลอดมาไม่เห็นเจ้าเดินไปมาในสำนักศึกษา วันนี้เรียกเจ้าเข้ามา เพื่อบอกเจ้าว่าอีกสามวันนักเรียนสำนักศึกษาสิบคนที่คัดเลือกมาเรียบร้อยจะต้องตามรองเจ้าสำนักกับอาจารย์สองสามท่านไปเข้าร่วมงานจัดอันดับอิทธิพลระหว่างสำนักศึกษาแล้ว เจ้าเตรียมตัวดีแล้วหรือยัง?”

“คนอื่นเก้าคนเป็นใครขอรับ?” เธอถามไถ่

เจ้าสำนักยิ้มๆ บอกว่า “ในหมู่ผู้มีพรสวรรค์สิบอันดับแรกของสำนักศึกษามีสองคนถูกเจ้ากับเซียวอี้หานดึงลงมา คนอื่นๆ ยังไม่เปลี่ยนแปลง เดิมทีพวกเราคิดจะให้พี่ชายเจ้าเข้าร่วมด้วย แต่ถึงตอนนี้เขายังไม่กลับมา แต่ให้คนส่งข่าวไป บอกว่าตามทหารรับจ้างตลาดมืดไปแคว้นอื่น เดาว่าในเวลาสั้นๆ คงไม่กลับมา ถึงได้ไม่มีรายชื่อเขา”

เธอได้ยินคำพูดนี้ แววตาสั่นไหวเล็กน้อย พี่ชายยังไม่กลับมา? ครึ่งเดือนนี้เธอไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลย แค่ตั้งใจฝึกบำเพ็ญและกลั่นยาเซียนปรุงยา ไม่มีกะใจไปสนใจเรื่องอื่นๆ

“อืม ข้าไม่มีปัญหา ออกเดินทางสามวันให้หลังใช่หรือไม่? ข้ารู้แล้วขอรับ” เธอพยักหน้าพลางเอ่ย

“เช่นนั้นเจ้ากลับไปเตรียมตัว อีกสามวันมารวมตัวตรงลานกว้าง”

“ขอรับ เช่นนั้นข้าจะกลับไปก่อน” เธอขานรับ แล้วหมุนตัวออกไป

กลับถึงอาศรม เธอเห็นเหล่าไป๋กับอสูรกลืนเมฆานอนอยู่นอกอาศรมก็เดินเข้าไป “อีกสามวันข้าจะไปเข้าร่วมงานแข่งสำนักศึกษา พวกเจ้าสองตัวจะอยู่ที่นี่หรืออยากเข้าไปในห้วงมิติ?”

“ข้าจะตามนายท่านไป เข้าไปในห้วงมิติก็ได้ ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่” เหล่าไป๋รีบร้อนเอ่ย

“ข้าก็จะตามนายท่านไปเช่นกันขอรับ” อสูรกลืนเมฆาเอ่ยปากบอก

มีแค่หมีดำตัวใหญ่ข้างๆ ที่ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดอะไร เอียงคอมองพวกเขาท่าทางเหลอหลา

“เหล่าไป๋รูปร่างใหญ่ไป หลังเข้าห้วงมิติไปจะออกมาอีกไม่ได้ ส่วนอสูรกลืนเมฆาไม่ต้องเข้าห้วงมิติยังได้ ตามไปข้างกายข้าตรงๆ เป็นพอ” เธอมองสองสัตว์อสูรพลางกล่าว มองหมีดำตัวใหญ่ข้างๆ แล้วลูบๆ หัวมัน “เสี่ยวเฮยจะกลับไปป่าหรือเปล่า?”

“กรร!” มันคำรามเสียงเบา กอดต้นไม้ข้างๆ ไว้ทันที แสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากกลับไป

“เจ้ากับข้าไม่มีพันธสัญญากัน อันที่จริงไม่ต้องตามข้าไปตลอดหรอก” เธอถอนหายใจเบาๆ เห็นมันเป็นเช่นนี้ก็บอกว่า “เอาเถอะ! ในเมื่อไม่กลับไป เช่นนั้นก็เฝ้าอาศรมที่นี่แหละ รอวันหน้าข้าจะไปแล้วค่อยหาที่ไปดีๆ ให้เจ้า”

………………………