№ 895 รวมตัวยังลานกว้าง

“กรร!”

หมีดำตัวใหญ่ไม่รู้ฟังเข้าใจหรือเปล่า มันร้องคำราม แล้วมาคลอเคลียข้างกายเธอด้วยท่าทางสนิทสนม เห็นมันยื่นอุ้งมือหมีหนักๆ ออกมาโบกๆ ตรงหน้าเธอ เฟิ่งจิ่วขบขันในทันที แล้วเผยรอยยิ้มแรกจากเกือบครึ่งเดือนที่ผ่านมา

“เอาล่ะ เช่นนี้แล้วกัน! ข้ากลับไปค่อยปรุงกลั่นอะไรติดไปเผื่อนิดหน่อย” เธอลูบๆ หัวสัตว์อสูรสามตัวข้างกาย ขณะกำลังเตรียมจะกลับอาศรม ก็เห็นเสียงเยี่ยจิงลอยมา

“เฟิ่งจิ่ว”

เธอหมุนตัวกลับไปมองยังผู้มาใหม่ “เยี่ยจิง? เจ้ามาได้อย่างไร?”

เยี่ยจิงมายังข้างกายนาง บอกว่า “ข้ารู้ว่าเจ้ากลับมาครึ่งเดือนแล้ว แต่เจ้าฝึกบำเพ็ญในอาศรมตลอดไม่ออกมา จึงไม่เข้ามารบกวนเจ้า เพิ่งได้ยินว่าพวกเจ้าสำนักตามเจ้าเข้าไป ก็อยากเข้ามาดูเสียหน่อย ข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ในสิบรายชื่อครั้งนี้ รอบนี้ไปสถานที่ไกลเพียงนั้น ซ้ำยังต้องไปตั้งนาน โชคดีมีเจ้าร่วมทางไปด้วย”

“อืม หลังกลับมาข้าก็อยู่ในอาศรมตลอดไม่ออกมาข้างนอก เพิ่งรู้เมื่อครู่ว่าอีกสามวันต้องออกเดินทาง” เธอลากเยี่ยจิงมานั่งลงตรงโต๊ะใต้ต้นไม้ “รอบนี้พี่ชายข้าน่าจะพลาดเสียแล้ว เดาว่าไปสะดุดเรื่องอะไรเข้า มิเช่นนั้นคงไม่พลาดโอกาสครั้งนี้”

“ใช่! เดิมทีพวกเราตกลงว่าจะเข้าร่วมด้วยกัน นึกไม่ถึงว่าตอนนี้เขายังไม่กลับมา” เอ่ยถึงตรงนี้ นางก็ถอนใจเบาๆ กล่าวอย่างเป็นห่วงไปบ้าง “ไม่รู้ว่าอยู่ข้างนอกเขาจะเจออันตรายหรือเปล่า? ตามพวกทหารรับจ้างตลาดมืดออกไป ความอันตรายนั้นไม่ได้น้อยเลย”

“ไม่เป็นไร เขามีความบันยะบันยัง แม้พลาดครั้งนี้ไป ภายหน้ายังมีโอกาสอื่น”

“เฟิ่งจิ่ว ได้ยินว่าคนในแคว้นระดับสองแกร่งมาก อันที่จริงข้ากังวลนิดหน่อยว่าครั้งนี้ไปเข้าร่วมจะเข้าไม่ได้แม้แต่ยี่สิบอันดับแรก” นางมองเฟิ่งจิ่ว แล้วกล่าวว่า “งานแข่งสำนักศึกษาครั้งนี้นักเรียนจากแคว้นระดับหกถึงระดับสองต้องแย่งชิงอันดับอิทธิพล มีแค่พวกเราที่มาจากสำนักศึกษาหกดารา ข้ากังวลจริงๆ ว่า…”

“โลกกว้างใหญ่เพียงนี้ มีคนแกร่งกว่าพวกเราเป็นเรื่องปกติมาก ไม่ว่าผลการแข่งจะเป็นเช่นไร ขอแค่พวกเราพยายามถึงที่สุดก็พอ” เธอยิ้มเอ่ย

“อืม” เยี่ยจิงพยักหน้า หยิบเครื่องแบบสีขาวของสำนักพลังวิญญาณออกมา บอกว่า “อาจารย์หลี่ว์สั่งข้านำมาให้เจ้า นอกจากเจ้าจะเป็นนักเรียนสำนักยาเซียน ยังเป็นนักเรียนสำนักพลังวิญญาณด้วย เขาจะให้เจ้าสวมเครื่องแบบสำนักพลังวิญญาณออกไปครั้งนี้”

“ได้สิ” เธอรับเครื่องแบบสองชุดนั้นมาเก็บเข้าห้วงมิติ

“ข้าต้องไปก่อนแล้ว” นางบอกลา

เฟิ่งจิ่วส่งนางออกไป รอหลังจากนางไปแล้ว เธอถึงจะกลับไปกลั่นยาเซียนในอาศรม

กระทั่งสามวันผ่านไป

ภายใต้การนำของรองเจ้าสำนักกับอาจารย์หลี่ว์รวมถึงอาจารย์หลูสามคน นักเรียนสำนักศึกษาทั้งสิบคนทยอยมารวมตัวกันยังลานกว้าง ยังมีนักเรียนไม่น้อยเข้ามาส่ง

เมื่อเฟิ่งจิ่วพาอสูรกลืนเมฆามายังลานกว้าง เห็นสิบคนทยอยมาถึงกันแล้ว นอกจากเนี่ยเถิงกับเซียวอี้หานรวมถึงเยี่ยจิงที่เธอคุ้นเคย ยังมีสองสามคนที่เคยเจอ เป็นนักเรียนสำนักพลังวิญญาณแทบทั้งหมด มองไปคราวๆ รวมเธอแล้วเป็นเก้าคน ไม่เห็นร่างโอวหยางซิว มองไปรอบหนึ่งถึงจะเห็นร่างหนึ่งมาจากบริเวณไม่ไกล

“เฟิ่งจิ่วเจ้ามาแล้ว!” เยี่ยจิงมายังข้างกายนาง เห็นนางมองโอวหยางซิวก็มองไปทางเขาด้วย

ยามนี้โอวหยางซิวที่เดินมาเห็นเฟิ่งจิ่วเช่นกัน เพียงเห็นเขาก็นึกถึงครั้งนั้นที่แพ้พ่ายในมือเขา ซ้ำยังโดนบังคับให้ก้มหัวเรียกเขาว่าอาจารย์ นึกถึงตรงนี้สีหน้าโอวหยางซิวคร่ำเครียดแล้วยังคร่ำเครียดได้อีก ขณะกำลังคิดจะหลีกเลี่ยงเขา ก็ได้ยินเสียงที่ทำให้หนังศีรษะตนเองด้านชาลอยมา

……………………………….