บทที่ 295 ใบหน้าที่คุ้นเคย

ในฐานะรองเจ้าสำนักของสำนักศึกษาเต๋าหมอกขุนเขา หวังเป่าเล่อมีเรื่องมากมายที่ถ้าจะทำก็ทำได้ แต่เขาก็หมั่นหาเวลาว่างให้ตัวเองได้เช่นกัน

ตอนนี้หวังเป่าเล่อเลือกทำอย่างหลังอยู่ ชายหนุ่มกลับมายังตำหนักที่พักของตนแต่หัววัน แล้วเริ่มวางแผนหลอมยกระดับสมบัติเวททั้งหมดในหัว พอตกดึกเขาจัดแจงสมบัติเวททั้งหมดเสร็จเรียบร้อย ก่อนเริ่มหลอมยกระดับจริง

ตั้งแต่บรรลุขั้นรากฐานตั้งมั่นมา หวังเป่าเล่อก็พบว่าจุดติดขัดที่เคยเจอในอดีตตอนพยายามหลอมสมบัติเวทระดับสี่หายไปแล้วเมื่อระดับการฝึกตนของเขารุดหน้าขึ้น เขาถึงได้อยากลองหลอมยกระดับสมบัติเวทของตัวเองดูอีกครั้ง

งานใหญ่ขนาดนี้มีค่าใช้จ่ายมหาศาล ยังดีที่หวังเป่าเล่อมีเงินเก็บพอ เขาไม่มัวสนค่าใช้จ่าย แล้วเริ่มหลอมสมบัติเวท

ระหว่างนั้นชายหนุ่มก็หาได้หยุดฝึกตนแต่อย่างใด เขายังคงฝึกฝนกระบวนท่า   เต๋าสายฟ้าระดับหนึ่งต่อ และเริ่มรู้สึกว่าสัญลักษณ์อัสนีบนขาขวาแข็งแกร่งขึ้น     พร้อมจะปล่อยลูกเตะสายฟ้าในเร็ววัน

ที่เป็นเช่นนั้นน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับกระบวนท่าอัสนีที่เขาได้มาจากเขตอัสนี ชายหนุ่มคืบหน้ากับการฝึกกระบวนท่าเต๋าสายฟ้าระดับหนึ่งอยู่บ้าง แต่ความเป็นไปของการฝึกวิชามารกลับช้ากว่านักจนเขาไม่สบายใจ ทุกครั้งที่เขาบังคับให้ตัวเองฝึกวิชามาร จะรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่าง ราวกับว่าเลือดเนื้อถูกฉีกกระชากออกจากกัน จนจำเป็นต้องหยุดกลางคันทุกครั้งไป

เหตุใดวิชามารจึงฝึกยากนัก หวังเป่าเล่อเริ่มปวดหัว เขาพักการฝึกวิชามารไปก่อน แล้วตั้งสมาธิจดจ่อกับกระบวนท่าเต๋าสายฟ้าระดับหนึ่งแทน สามวันของเขาผ่านไปทั้งแบบนั้น

หวังเป่าเล่อฝึกตนสำเร็จในสามวันให้หลัง เขาสำเร็จกระบวนท่าเต๋าสายฟ้าระดับหนึ่งขั้นสมบูรณ์แบบ และยังใช้วัตถุดิบที่มีหมดไปกับการหลอมสมบัติเวทแล้ว จนต้องออกไปหาซื้อมาเพิ่ม

ชายหนุ่มเข้าไปค้นหารายละเอียดเกี่ยวกับนครอาณานิคมดาวอังคารในเครือข่ายวิญญาณเพิ่มเติม เขาอยากหาร้านที่จำหน่ายวัตถุดิบหลากหลายประเภท จะได้เหมาซื้อรวดเดียวไปเลย เป้าหมายสำคัญคือหาซื้อวัตถุดิบมาหลอมฝักกระบี่ของเขา

ข้าอยากต้องหาศิลาวิญญาณเพิ่มจะได้หลอมทรายอาวุธได้ หวังเป่าเล่อเริ่ม      คิดหนักเมื่อคิดว่าจะยกระดับฝักกระบี่ต้องใช้ทรายอาวุธมากมายเพียงใด แต่อย่างไรเขาก็เลี่ยงไม่ได้ ประสบการณ์จากเขตจันทราเวทสอนให้เขารู้ว่าฝักกระบี่ภายใน    กายของเขามีประโยชน์เพียงใด เขาไม่ได้หมายถึงเพียงยุงสีเทาที่อยู่ในฝักกระบี่เท่านั้น แต่ยังรวมถึงยุงสีดำและยุงสีม่วงด้วย เขาคิดภาพออกเลยว่าตนจะมีพลังเพิ่มขึ้นมหาศาลเพียงใดหากควบคุมพวกมันได้

ข้าต้องหลอมฝักกระบี่ให้เร็วขึ้น! หวังเป่าเล่อสูดลมหายใจเข้าลึก ชายหนุ่มค้นหาบนเครือข่ายวิญญาณต่อหลังจากเจอร้านที่ตอบโจทย์ความต้องการทุกอย่าง เขารีบขับเรือบินออกจากสำนักศึกษา มุ่งหน้าไปยังร้านค้าแห่งนั้นทันที

ที่อาณานิคมดาวอังคารไม่มีข้อบังคับเรื่องการบิน เรือบินมากมายจึงทะยานอยู่ทั่วไปในน่านฟ้าของนคร เรือบินของหวังเป่าเล่อนับว่าคุณภาพดี แต่ดูธรรมดานักท่ามกลางหมู่เรือบินมากมายรอบตัว เขาอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญให้กับความร่ำรวยของอาณานิคมดาวอังคารอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะเห็นร้านเป้าหมายอยู่ตรงหน้า ทว่า        ตอนนั้นเอง บนท้องฟ้าข้างหน้ากลับบังเกิดคลื่นอักขราจารึกแผ่ขยายอยู่ในอากาศ

ทุกคนมองคลื่นนั้นซัดระลอกออกมา เรือบินทุกลำที่โดนคลื่นซัดแสดงอาการผิดปกติทันที ราวกับว่าพวกคนขับยานสูญเสียการควบคุม จนต้องหยุดเรือบินให้   ลอยคว้างอยู่กลางอากาศอย่างนั้น

เรือบินของหวังเป่าเล่อลงเอยแบบเดียวกัน ชายหนุ่มนิ่งค้างตกใจ มองไปข้างหน้าด้วยความสงสัย ผู้ขับขี่เรือบินรอบตัวเขาดูไม่ประหลาดใจแต่อย่างใดราวกับว่าเกิดเหตุการณ์เช่นนี้เป็นปกติ มีบางรายก้าวออกมาจากเรือบิน แต่ส่วนใหญ่รออยู่ใน     เรือบินอย่างใจเย็น

มีเสียงกระซิบกระซาบพูดคุยกันแว่วดังในอากาศขึ้นมา

“หมู่นี้เกิดอะไรขึ้นกัน กองวินัยอาณานิคมดูสุ่มตรวจค้นเรือบินบ่อยขึ้นเหลือเกิน”

“คงมีอะไรเกิดขึ้นอีกแล้ว ข้าได้ยินมาว่ามีผู้ฝึกตนนอกรีตโผล่มาเมื่อไม่นานนี้”

หวังเป่าเล่อได้ยินบทสนทนาเข้าตอนก้าวออกมาข้างนอก เขาหูผึ่งทันทีที่ได้ยินผู้คนพูดถึงกองวินัยอาณานิคม ก่อนจะพลันเห็นเรือบินสีดำสนิทเจ็ดแปดลำทะยานผ่านไป เรือบินเหล่านั้นดูหดหู่ดุจลางร้าย สีดำสนิทของมันให้ความรู้สึกมืดมนอันตราย มองดูเหมือนพวกเขากำลังค้นหาบางอย่างขณะเข้ามาใกล้ จากนั้นสักพักก็บินจากไป

เมื่อเรือบินสีดำสนิทจากไป คลื่นอักขราจารึกก็หายวับไปเช่นกัน เรือบินทุกลำกลับมาทำงานได้ตามปกติ หวังเป่าเล่อเดินทางต่อ ดวงตาเขามองไปยังเรือบินสีดำที่อยู่ไกลออกไปด้วยความริษยา

กองวินัยอาณานิคมอย่างนั้นรึ นั่นมันหนึ่งในสามฝ่ายหลักบนดาวอังคารนี่นา    หวังเป่าเล่อถอนหายใจ ชายหนุ่มตั้งหน้าตั้งตารอจะได้เข้าร่วมฝ่ายนั้นเป็นที่สุด       เขาค้นคว้าเกี่ยวกับโครงสร้างรัฐบาลของดาวอังคารก่อนออกเดินทางมา และได้รู้ว่าดาวอังคารมีสถาบันหลักสามฝ่ายที่คานกันอยู่คือ สภากองทัพ ฝ่ายบริหารนคร และกองวินัยอาณานิคม

สภากองทัพคือกองทัพทหารประจำดาวอังคาร ส่วนฝ่ายบริหารนครทำหน้าที่คล้ายกับรัฐบาลของสหพันธรัฐและมีหน้าที่รับผิดชอบดูแลนครอาณานิคมดาวอังคาร ส่วนกองวินัยอาณานิคมรับผิดชอบการตรวจตราและธำรงกฎหมายของนคร

สถาบันหลักทั้งสามแตกสาขาออกเป็นฝ่ายและกลุ่มย่อยอีกมากมาย            เหนือสถาบันหลักทั้งสามขึ้นไปคือรองเจ้านครและเจ้านครนั่นเอง

มองผิวเผินดูเหมือนเป็นโครงสร้างที่ตรงไปตรงมาและเข้าใจง่าย แต่ยังมีโครงสร้างทางการเมืองกับเครือข่ายที่ซับซ้อนแฝงตัวอยู่อีกมากนัก เมื่อรวมกันจึงกลายเป็นเครือข่ายอันซับซ้อนที่ปกครองทั่วทั้งอาณานิคมดาวอังคาร

เจ้านครอาณานิคมดาวอังคารไม่เป็นที่รู้จักโดยทั่วไปในสหพันธรัฐ แต่หวังเป่าเล่อก็ยังพอขุดหาข้อมูลจากฐานข้อมูลสำนักศึกษาเต๋าศักดิ์สิทธิ์มาได้บ้าง และก็ต้องตะลึงงันเมื่อรู้ว่าเจ้านครอาณานิคมดาวอังคารนั้นเป็นบุคคลระดับตำนานเลยทีเดียว

เจ้านครคนนี้ไม่ใช่ผู้ชาย แต่เป็นผู้ฝึกตนหญิง นางมีกายาวิญญาณมาแต่กำเนิด และปัจจุบันบรรลุขั้นกำเนิดแก่นในโดยสมบูรณ์แล้ว มิหนำซ้ำนางยังดำรงตำแหน่งสูงสุดเหนือทุกอำนาจในสหพันธรัฐ มียศเป็นขุนนางระดับหนึ่งชั้นรอง ในฐานข้อมูลของสำนักศึกษาเต๋าศักดิ์สิทธิ์มีข้อมูลของเจ้านครอาณานิคมดาวอังคารระบุไว้ค่อนข้างครอบคลุม

ข้อมูลหนึ่งที่เตะตาหวังเป่าเล่อคือ นอกจากตำแหน่งของนางจะเป็นถึงเจ้านครอาณานิคมดาวอังคารแล้ว…นางยังอาจจะเป็นหนึ่งในผู้ลงสมัครชิงตำแหน่ง            ผู้นำสหพันธรัฐปีหน้าอีกด้วย!

ศิษย์เก่าจากสำนักศึกษาเต๋าธารสวรรค์มักมีโอกาสสูงที่จะได้เป็นผู้นำสหพันธรัฐคนต่อไป นางไม่ได้มีเพียงภูมิหลังน่าประทับใจ แต่นางยังเป็นถึงเจ้านครที่รับผิดชอบดูแลอาณานิคมดาวอังคาร นางมีคุณสมบัติที่เหมาะสม ระดับการฝึกตนที่เหมาะสม และยังมีเครือข่ายอำนาจที่เหมาะสมอีกด้วย

คู่ชีวิตของนางเป็นบุคลลมีชื่อเสียงเช่นกัน บุรุษผู้นั้นดูแลฝ่ายวิทยาศาสตร์       การวิญญาณในกระทรวงหลักของสหพันธรัฐสองสามกระทรวง

นอกจากเป็นถึงขุนนางระดับสามชั้นสูงแล้ว เขายังเป็นผู้ริเริ่มการศึกษารวมปราณวิญญาณเข้ากับวิทยาศาสตร์อีกด้วย

ในเมื่อนางมีพื้นเพและบารมีน่าประทับใจเช่นนี้ หวังเป่าเล่อก็อดเครียดขึ้นมามิได้เมื่อรับรู้ข้อมูลทั้งหมด ชายหนุ่มเห็นว่านางจะเป็นคู่แข่งของเขาต่อไปในอนาคต      เมื่อใคร่ครวญอย่างดีแล้ว เขาก็ตัดสินใจว่าจะค่อยสู้เพื่อโอกาสของตัวเองบ้าง หลังจากนางหมดวาระแล้ว

พอคิดเช่นนั้นแล้ว น้ำหนักที่กดทับอยู่บนบ่าก็คลายลง ความคิดเขาโดนดึงไปทางนั้นเพียงเพราะได้เห็นเรือบินของกองวินัยอาณานิคม แล้วเขาก็จมอยู่กับความคิดนั้นไปจนถึงร้าน ชายหนุ่มเลือกซื้อวัตถุดิบทุกอย่างที่ต้องการแล้วเตรียมจะมุ่งหน้ากลับสำนักศึกษา แต่นึกขึ้นได้ว่าโรงแรมที่เพิ่งได้มาจากการขายหุ่นเชิดอยู่บริเวณนี้พอดี

แวะไปดูโรงแรมของข้าสักหน่อยดีกว่า ความคิดนี้ดึงดูดใจหวังเป่าเล่อทันที     ชายหนุ่มหักลำเรือบินไปอีกทาง พลางคว้าเอาโฉนดขึ้นมาดูให้แน่ใจว่าโรงแรมอยู่   ตรงข้ามกับสำนักศึกษาลูกคนรวยอีกแห่ง…สำนักศึกษาวิญญาณเปลวไฟ

โรงแรมขวานศึกอย่างนั้นรึ หวังเป่าเล่อมองชื่อโรงแรมแล้วรู้สึกว่าเป็นชื่อที่เข้าท่าดี พลางคิดว่าที่นี่คืออสังหาริมทรัพย์แห่งแรกที่เป็นของเขาเอง ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบเร่งไปยังโรงแรมอย่างร่าเริง

ไม่นานเขาก็เห็นตำหนักสูงกว่าสี่สิบชั้นตั้งตระหง่านอยู่ข้างหน้าไกลออกไป อาคารแห่งนั้นนับว่าใหญ่โตโอ่อ่าสง่างามนัก ตรงหน้าตำหนักใหญ่มีขวานศึกขนาดมหึมาน่าตื่นตาตั้งอยู่

ข้างใต้อาคารมีเรือบินจอดอยู่หลายลำ ผู้คนทั้งหญิงชายเข้าออกโรงแรมแห่งนั้น นับว่ากิจการครึกครื้นดีทีเดียว

หวังเป่าเล่อตะลึงกับภาพที่เห็น ขนาดของโรงแรมและรูปปั้นขวานรบน่าประทับใจจนเขาถึงกับอึ้งไป แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่าสถานที่แห่งนี้คือสิ่งที่เขาได้รับมาจากการแลกหุ่นเชิด

เพราะแบบนี้ข้าถึงชอบเป็นมิตรกับพวกคนรวยมือเติบนัก หวังเป่าเล่ออารมณ์ดีเหลือล้น ชายหนุ่มรีบจอดเรือบินของตนเองแล้วลงไปทันที ตอนที่กำลังจะก้าวเท้าเข้าไปในโรงแรมของตัวเองเพื่อดูว่ากิจการเป็นเช่นไรนั้นเอง เขาก็รู้สึกได้ว่ามีคนแอบจ้องมองมาแต่ไกล ครั้นหันไปมองแล้วก็เห็นชายหนุ่มหัวล้านสีหน้าไร้อารมณ์คนหนึ่งกำลังจ้องมองกลับมา…

ข้ากำลังสงสัยพอดีเลยว่าแสงสะท้อนนั่นมาจากที่ใด ศีรษะของเขานั่นเอง…     หวังเป่าเล่อประหลาดใจเมื่อสบเข้ากับชายหนุ่มหัวล้านใบหน้าคุ้นตา

ชายหนุ่มหัวล้านคนนั้นคือศิษย์เอกของผู้อาวุโสสูงสุดแห่งสำนักศึกษา            เต๋าศักดิ์สิทธิ์ หลี่อู๋เฉิน!

หลี่อู๋เฉินเคยประมือกับหวังเป่าเล่อในการประลองของตำหนักการยุทธ์แล้วแพ้ไปเมื่อหลายปีก่อน เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะได้มาเจอกับหวังเป่าเล่อที่นี่ ซึ่งเขาไม่ชอบใจเอาเสียเลย ภาพของหวังเป่าเล่อตอกย้ำว่าเขาต้องสูญเสียโลหิตวิญญาณแสนล้ำค่าไปในครานั้น…ชายหนุ่มหัวล้านเบือนสายตาไปทางอื่น แสร้งทำเป็นไม่เห็นหวังเป่าเล่อ

“เจ้าเฉินหัวล้านนี่เอง ดีเหลือเกินได้เห็นคนคุ้นหน้าในต่างแดนเช่นนี้ เหตุใดเจ้าจึงมาอยู่ที่ดาวอังคารแห่งนี้เล่า” หวังเป่าเล่อไม่ได้คาดหวังจะมาเจอหลี่อู๋เฉินที่นี่        เขาหัวเราะพร้อมโบกมือทักทายอีกฝ่ายทันที

“แล้วอย่างไร ดาวดวงนี้เป็นของเจ้าหรืออย่างไร เหตุใดข้าต้องบอกเจ้าด้วยว่า   ข้ามาทำอะไรที่นี่” หลี่อู๋เฉินตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา เขาจากสำนักศึกษา         เต๋าศักดิ์สิทธิ์มาได้พักใหญ่แล้ว แม้จะไม่รู้ว่าเหตุใดหวังเป่าเล่อถึงมาอยู่บนดาวอังคารแห่งนี้ได้

แต่เขาก็พอได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในเขตจันทราเวทมาบ้าง พอนึกได้ว่าสถานะของตนตอนนี้เป็นเช่นไร ประกายตาของเขาก็ฉายแววเย่อหยิ่ง ชายหนุ่มหัวล้านเมิน         หวังเป่าเล่อแล้วเดินเข้าไปในโรงแรมขวานศึกทันที

นี่เขาดูถูกข้าอย่างนั้นรึ หวังเป่าเล่อเลิกคิ้วตาเขม็ง จ้องมองชายหนุ่มผู้นั้นก้าวเข้าไปในโรงแรมของตนเอง