บทที่ 368 ข้อดีของหลินโยว
ข่าวเรื่องที่หวังเป่าเล่อมีสิทธิ์เลือกรองนายกเทศมนตรีแพร่กระจายไปทั่ว กลุ่มอำนาจทางการเมืองหลายกลุ่มคาดว่าหวังเป่าเล่อน่าจะมีส่วนสำคัญในขั้นตอนการคัดเลือก และได้รับการยืนยันหลังจากตรวจสอบกับแหล่งข้อมูลบนดาวอังคาร
สองชื่อจากสี่ยอดสำนักเต๋าศักดิ์สิทธิ์และกองทัพได้รับการยืนยันแล้ว ทำให้เหลือที่ว่างอีกสองตำแหน่งให้แย่งชิง การต่อสู้ทวีความเข้มข้นขึ้นไปอีก
จินตั้วหมิงมาพบหวังเป่าเล่อหลังจากนั้น หวังเป่าเล่อคิดว่าอีกฝ่ายคงจะยกข้อตกลงของทั้งคู่มาขอตำแหน่งรองนายกเทศมนตรีประจำเขตนครใหม่ แต่แปลกพิกล จินตั้วหมิงไม่พูดถึงข้อตกลงก่อนหน้านี้แม้แต่นิด
“พี่เป่าเล่อ ข้ามาในฐานะของบิดาข้า พวกเรากลุ่มไตรจันทรายินยอมจะให้การสนับสนุนทรัพยากรที่นายกเทศมนตรีหวังต้องใช้ในการสร้างนครแห่งใหม่!
“ท่านผู้นำของเราบอกว่า ไม่ว่าขนาดปราการจะใหญ่เท่าใด พวกเราจะสนับสนุนทรัพยากรครึ่งหนึ่งของที่เจ้าต้องการ!
“มีเงื่อนไขเดียวคือข้าต้องได้เป็นรองนายกเทศมนตรี” จินตั้วหมิงมองไปรอบๆ ที่พักของหวังเป่าเล่อราวกับกำลังหาเจ้าลาอยู่ เขาพูดสบายๆ เหมือนไม่ได้สนใจว่าตนจะได้เป็นรองนายกเทศมนตรีหรือไม่
เมื่อหาเจ้าลาไม่พบ จินตั้วหมิงก็กระแอมกระไอ เอนกายไปทางหวังเป่าเล่อ กระซิบเสียงแผ่วถึงเรื่องนอกประเด็น
“พี่เป่าเล่อ ข้าไปค้นข้อมูลมา ลาของเจ้าน่าจะเป็นอสูรกลายพันธุ์ มีโอกาสที่มันจะทรยศและเขมือบเจ้าเอาในอนาคต เคยมีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับคนที่เลี้ยงอสูร กลายพันธุ์มาแล้ว ข้ากลับไปคิดมาใหม่และตัดสินใจจะซื้อมัน ก็นั่นแหละ แล้วมัน อยู่ไหนหรือ” จินตั้วหมิงกะพริบตา รู้ดีว่าคงไม่มีใครเชื่อที่เขาพูดแม้แต่คำเดียว
หลังจากหวังเป่าเล่อพาเจ้าลาเข้าไปในการทดสอบด้วย เจ้าลากลับมีชื่อเสียงมากมายแทนที่จะเป็นเจ้านายของมัน ไม่มีใครในสหพันธรัฐไม่รู้จักเจ้าลา มีผู้คนมากมายให้ความสนใจมันระหว่างการถ่ายทอดสด พฤติกรรมแสนเชื่องที่เจ้าลาแสดงออก รวมถึงความฉลาดหลักแหลมและรูปลักษณ์แสนน่ารักต่างปรากฏให้เห็นบนจอภาพ
มูลค่าของเจ้าอสูรพุ่งสูง มีหลายคนบนโลกที่เสนอราคาสูงลิ่วเพื่อซื้อเจ้าลา!
หวังเป่าเล่อยุ่งอยู่กับการจัดหาทรัพยากรสำหรับก่อตั้งเขตนครใหม่จึงไม่ได้ตามข่าวพวกนั้น แต่ก็ได้ยินเรื่องราวคร่าวๆ มาบ้าง ชายหนุ่มเหลือบมองจินตั้วหมิง สองจิตสองใจว่าจะเพิกเฉยเรื่องที่อีกฝ่ายพูดไปดีไหม แต่ก็จะเป็นการเสียมารยาท พอคิดถึงมิตรภาพของพวกเขาทั้งสองแล้ว เขาก็กระแอมกระไอและพูดขึ้นเพื่อรักษาความสัมพันธ์อันดีนี้ไว้
“เจ้าลาหรือ ข้าไม่ได้พามันกลับมาด้วย มันน่าจะยังอยู่ในสุสานอาวุธเทพใต้ดิน”
จินตั้วหมิงอึ้งไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“อะไรกัน เจ้าไม่ได้พามันกลับมาด้วยหรือ”
“ใช่ ข้าสัญญากับมันไว้ว่าจะปล่อยให้มันกินจนพุงกางเป็นเวลาสามวันสามคืน ถ้าข้าได้ขึ้นเป็นนายกเทศมนตรีคนใหม่ ปราการนิรันดร์ที่ข้าสร้างขึ้นตอนทดสอบได้รับความเสียหายหนักจนเกือบพัง โครงสร้างเมืองของตัวแทนคนอื่นๆ ก็เสียหายหนักเช่นกัน จะเอาวัสดุกลับมาใช้ใหม่ก็ไม่คุ้มเท่าไหร่ ดังนั้นข้าจึงต้องจัดเตรียมพื้นที่ให้เรียบร้อยเพื่อที่จะสร้างเขตนครแห่งใหม่…
“ตอนนี้เจ้าลาน่าจะจัดการให้จนสะอาดเรียบร้อยแล้วละ!”
จินตั้วหมิงก้มหน้าเปิดใช้งานแหวนสื่อสาร เขากดปุ่มสองสามปุ่มก็มีภาพฉายออกมาจากแหวนสื่อสาร ปรากฏเป็นภาพสุสานอาวุธเทพใต้ดินบริเวณที่ใช้ในการทดสอบ พื้นที่ทั้งหมดเปลี่ยนแปลงไปมาก…
พื้นที่บริเวณนั้นไม่ได้มีสภาพยุ่งเหยิงอีกต่อไป ทุกสิ่งเหมือนจะโดนจัดการไปจนเกลี้ยง ในภาพมีลาตัวหนึ่งกำลังกระโดดโลดเต้นไปมาอย่างสุขใจ มันกวัดแกว่งหางเคี้ยวกินหน้าหนังสือที่ได้รับความเสียหายอย่างเปรมปรีดิ์
ถึงแม้จะเสียหายหนัก แต่หน้าหนังสือก็กว้างหลายร้อยเมตร ทว่ามันกลับหดลงเรื่อยๆ ขณะที่เจ้าลาเคี้ยวกิน…
จินตั้วหมิงอึ้งไปเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง ความสามารถในการกินของเจ้าลาเพิ่มสูงขึ้นอีกเกินกว่าที่เขาคิดจินตนาการไว้ ชายหนุ่มรู้สึกราวกับถูกเจ้าลาเตะเข้าที่หัวเนื่องจากไม่รู้ว่าตนนึกสัปดนอะไรถึงอยากซื้อมันอีกครั้ง…ถ้าซื้อเจ้าลาและพากลับ มันคงเขมือบที่พักของเขาจนไม่เหลือซากแน่…
“ในเมื่อพี่จินรักใคร่เจ้าลามาก มาคุยกันเรื่องราคากันดีกว่า” หวังเป่าเล่อตนบ่าจินตั้วหมิงพร้อมกับยิ้มกว้างให้
“พี่เป่าเล่อ จินตั้วหมิงผู้นี้ไม่ใช่คนชอบพรากเอาของรักของหวงจากผู้อื่น ข้าไม่มีวันอยากได้ลาของเจ้า จริงด้วย ข้ามีนัดกับหลี่อี้ ต้องขอตัวกลับก่อน” จินตั้วหมิงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะกลับออกไปอย่างรวดเร็ว เขานึกกลัวว่าหวังเป่าเล่อจะยกเรื่องเจ้าลาขึ้นมาพูดต่อ รวมทั้งกลัวผลลัพธ์ที่เกิดจากการคิดอะไรหุนหันพลันแล่นของตน…
หวังเป่าเล่อถอนหายใจเมื่อเห็นจินตั้วหมิงจากไป รู้สึกฮึกเหิมขึ้นมา เขายินดีที่จะให้จินตั้วหมิงขึ้นมาเป็นรองนายกเทศมนตรี หลังจากพิจารณาถึงความร่ำรวยของกลุ่มไตรจันทราและคำมั่นสัญญาที่จะสนับสนุนทรัพยากรครึ่งหนึ่งไม่ว่านครที่เขาสร้างจะมีขนาดใหญ่เท่าใด
ข้อเสนอนี้ทำให้หวังเป่าเล่อนึกถึงตอนที่ได้เข้าไปนครหลวงของสหพันธรัฐเป็นครั้งแรกและได้รับบัตรรูดวิญญาณไม่จำกัดวงเงินจากครอบครัวของเจ้าเยี่ยเหมิง…
เริ่มคิดถึงเจ้าเยี่ยเหมิงแล้วสิ… หวังเป่าเล่อหลับตา ภาพของกระต่ายน้อยปรากฏขึ้นในหัว ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจ้องมองนางในห้วงความคิดก็รู้สึกว่ามีอะไรแปลกไป ภาพของเจ้าเยี่ยเหมิงค่อยๆ ปรากฏขึ้นข้างๆ กระต่ายน้อย
น่าเสียดายที่ข้าย้ายนางมาบนดาวอังคารไม่ได้ มิเช่นนั้น ด้วยความร่วมมือจากเจ้าเยี่ยเหมิงและจั่วอี้ฟาน สมาคมคนหน้าตาดีขั้นเทพจะต้องยึดครองดาวอังคาร แห่งนี้ได้เป็นแน่ แต่เราก็ยังมีสมาชิกในสมาคมไม่มากพอเลย หวังเป่าเล่อถอนหายใจ เริ่มคิดจะหาคนมาเติมเต็มสมาคมที่ว่างอยู่
ขณะที่กำลังครุ่นคิด ชายหนุ่มก็พลันนึกถึงหลินเทียนหาว
แม้ว่าชายหนุ่มจะเสนอชื่อหลินเทียนหาวให้ขึ้นเป็นเจ้าสำนักศึกษาเต๋าหมอกขุนเขา เขาก็เริ่มไตร่ตรองว่าหลินเทียนหาวนั้นคอยทำตามการชี้นำของตนได้อย่างดี อีกทั้ง ยังมีบิดาที่ทรงอำนาจ หวังเป่าเล่อคิดว่าควรจะเพิ่มหลินเทียนหาวเข้าเป็น สมาชิกสมาคมคนหน้าดีขั้นเทพ
ตำแหน่งรองนายกเทศมนตรีจะเต็มไปด้วยศัตรูไม่ได้ หลี่อี้กับกงเต๋าไม่มีทางให้ความร่วมมือกับข้า จินตั้วหมิงนั้นสนแต่จะได้ใกล้ชิดกับหลี่อี้ ใครจะรู้ว่าเขาจะช่วยสนับสนุนอะไรข้าได้บ้างในสถานการณ์คับขัน… หวังเป่าเล่อเริ่มหวาดระแวง เขาตระหนักดีว่าจะยอมให้เหล่ารองนายกเทศมนตรีรุมเล่นงานตนเองไม่ได้ ชายหนุ่มต้องไม่มองข้ามความเป็นไปได้นี้ไปขณะที่พยายามรวบรวมทรัพยากรให้ได้มากที่สุดเพื่อก่อตั้งเขตนครแห่งใหม่
จู่ๆ เขาก็ตระหนักขึ้นได้ว่ารองนายกเทศมนตรีอีกคนควรจะเป็นพันธมิตรกับเขา หลังจากครุ่นคิดสักพัก หวังเป่าเล่อก็ติดต่อไปหาหลินเทียนหาวอย่างไม่ลังเลใจ
ชายหนุ่มบอกหลินเทียนหาวว่าตนสนใจจะเสนอชื่ออีกฝ่ายเป็น รองนายกเทศมนตรี หลินเทียนหาวยังไม่ทันจะหายตื่นตะลึงจากการได้ขึ้นเป็น เจ้าสำนักศึกษาเต๋าหมอกขุนเขา ก็ต้องมาตื่นตะลึงอีกครั้งกับสิ่งที่หวังเป่าเล่อบอก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและปีติยินดี
“ท่านเจ้าสำนัก ข้า…”
“เทียนหาว เจ้าทำหน้าที่ได้ดี จำที่ข้าเคยบอกได้ไหม หวังเป่าเล่อผู้นี้ไม่เคยลืมเพื่อนพ้อง หากข้าได้เลื่อนตำแหน่ง เจ้าเองก็จะได้เลื่อนตามมาเช่นกัน ตอนแรก ข้าอยากให้เจ้ารับตำแหน่งแทนข้าในสำนักศึกษา แต่พอคิดให้ถี่ถ้วนอีกที ด้วยความสามารถของเจ้า เจ้าควรได้ขึ้นไปยืนในจุดที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ เพื่อที่จะได้แสดงความสามารถให้ทุกคนได้เห็น!
“เทียนหาว ข้าขอมอบโอกาสนั้นให้เจ้า! พวกเรามามุ่งหน้าสานฝันของเราใน เขตนครใหม่ของดาวอังคารกัน!”
หวังเป่าเล่อพูดด้วยความเร่าร้อน หลินเทียนหาวตื่นเต้นจนตัวสั่น ในหัวอื้ออึง ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี นี่เป็นโอกาสเพียงครั้งเดียวในชีวิตของเขา!
หลินเทียนหาวสูดหายใจลึกสองสามรอบ ก่อนจะอ้าปากพูด “ข้า…ข้าต้องไปแจ้งให้บิดาทราบ!”
“เอาเลย!” หวังเป่าเล่อพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้ เขาอยากให้หลินโยวได้รับรู้ว่าตนเป็นคนรู้คุณคน ชายหนุ่มรู้ว่ายิ่งพาหลินเทียนหาวไต่เต้าขึ้นไปได้มากเท่าไหร่ มิตรภาพระหว่างเขาและหลินโยวก็จะแน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้น!
การมีผู้ที่อยู่ในตำแหน่งสูง มากล้นไปด้วยอำนาจ อีกทั้งยังมีประสบการณ์และปัญญาอันหลักแหลมอยู่ข้างตนนั้นทำให้อุ่นใจยิ่งนัก ที่เขาต้องทำมีเพียงจัดการเรื่องหลินเทียนหาวให้ถูกต้องเหมาะสม
หวังเป่าเล่อพึงพอใจกับสิ่งที่ตนศึกษามาอย่างลึกซึ้งจากอัตชีวประวัติเจ้าพนักงานระดับสูง หลินเทียนหาวตัดสาย ก่อนจะติดต่อไปหาบิดาของตนด้วยความตื่นเต้น
หลินโยวยิ้มบางขึ้นเมื่อได้ทราบเรื่องราว ดวงตาเต็มไปด้วยการยอมรับและ ความพึงพอใจ เขาไม่ได้บอกหลินเทียนหาวว่าตนได้เดิมพันไว้ตอนที่ตัดสินใจให้บุตรถอนตัวจากการสมัครเป็นตัวแทนเพื่อชิงตำแหน่งนายกเทศมนตรี!
เขาเดิมพันไว้ว่าหวังเป่าเล่อจะเป็นผู้ครองตำแหน่ง เมื่อหวังเป่าเล่อได้ขึ้นเป็นนายกเทศมนตรีแล้วอาจไม่ย้ายหลินเทียนหาวมายังเขตนครใหม่ในทันที แต่พอได้ทำงานในสภาพแวดล้อมที่ต่างออกไป ชายหนุ่มก็จะเริ่มคิดหาคนคุ้นเคยมาทำงานเป็นผู้ช่วยข้างกาย
เมื่อเวลานั้นมาถึง คนเดียวที่หวังเป่าเล่อจะนึกถึงคือหลินเทียนหาว!
และต่อให้ผลเดิมพันไม่ออกมาตามที่หวัง เขาก็ยังจะผลักดันหวังเป่าเล่อให้ได้ขึ้นเป็นรองนายกเทศมนตรี เพื่อที่หลินเทียนหาวจะได้เป็นเจ้าสำนักศึกษาเต๋าหมอกขุนเขา
ไม่ว่าจะทางใดเขาก็ได้ผลประโยชน์ทั้งนั้น นี่คือความฉลาดหลักแหลมของหลินโยว!
หลินโยวมีข้อดีอีกอย่าง…เขาไม่เคยกระทำกับใครเหมือนว่าอีกฝ่ายเป็นคนเขลา แม้จะรู้ว่าหวังเป่าเล่อยังมองไม่ออกว่าตนกำลังพยายามทำอะไรอยู่ แต่เมื่อชายหนุ่มได้เผชิญเหตุการณ์ต่างๆ และเก็บเกี่ยวประสบการณ์ได้มากขึ้น ไม่นานก็คงตระหนักว่าที่ผ่านทั้งหมดคืออะไร หากหวังเป่าเล่อตระหนักได้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ก็อาจส่งผลเสียต่อหลินเทียนหาว
เรื่องนี้ทำให้หลินโยวตัดสินใจใช้ประสบการณ์ทั้งหมดที่สั่งสมมาอย่างเต็มที่ ตอนนี้หวังเป่าเล่อได้ขึ้นมาถึงจุดสำคัญบนเส้นทางการทำงานแล้ว หลินโยวจึงตัดสินใจจะบอกสอนเรื่องต่างๆ อย่างละเอียด!
เขามั่นใจว่าคำแนะนำที่ตนจะบอกสอนหวังเป่าเล่อจะลดความบาดหมางระหว่างกันได้ แม้หวังเป่าเล่อจะมาทราบทีหลังว่าทั้งหมดเป็นแผนการของตน ชายหนุ่มก็คงไม่รู้สึกโกรธเคืองหรือไม่พอใจทั้งกับตัวเขาเองและกับหลินเทียนหาว!