ตอนที่ 1080

ประตูโบราณสีแดง!

ในตอนนี้เองที่กระแสกลิ่นอายสองสาย ได้ระเบิดออกมาจากอาณาจักแห่งท้องทะเลที่เก้า พวกมันเป็นของปรมาจารย์อสูร กำลังพุ่งสูงขึ้นไปและออกไปจากทะเลที่เก้าในทันที

ไม่เพียงแต่พวกมันเท่านั้น สองผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋า จากอีกสองฝ่ายต่างก็สั่นสะท้าน และส่งสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ออกไป เพื่อตรวจสอบสถานการณ์ด้วยตัวเองเช่นเดียวกัน

หลิงอวิ๋นจื่อมีท่าทางตกตะลึง จากนั้นก็มองกลับไปยังเมิ่งฮ่าว ด้วยสายตาที่มุ่งหวังอย่างลึกล้ำ

เสินซือซ่างเหรินยิ้มน้อยๆ ออกมา จากนั้นก็หลับตาลง

นอกจากผู้ฝึกตนอาณาจักรเต๋าแล้ว ไม่มีใครสามารถจะรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายที่อยู่ตรงด้านบนของทะเลที่เก้าได้ สิ่งที่พวกมันทั้งหมดมองเห็นก็คือว่า จิ่วผอได้โยนขวดยาให้กับเมิ่งฮ่าวเท่านั้น

เม็ดยาและขวดยานี้ดูเหมือนว่าจะไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง

เมิ่งฮ่าวคว้าจับขวดยาไว้ เปิดมันออกและลองดมดู จากพื้นฐานทักษะในเต๋าแห่งการปรุงยาของเขา ทำให้รับรู้ได้ถึงประสิทธิภาพของเม็ดยานี้ได้ในทันที พวกมันเป็นเม็ดยาที่ช่วยฟื้นฟูซึ่งถือได้ว่าเป็นสิ่งของที่ล้ำค่าแม้แต่ผู้ฝึกตนในอาณาจักรโบราณก็ตาม พวกมันเป็นสิ่งที่ผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋าอาจจะมีไว้ในครอบครอง แต่ก็ไม่มากนัก แม้แต่หนึ่งเม็ดก็สามารถจะถือได้ว่าล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง

เมิ่งฮ่าวรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง และประสานมือให้กับจิ่วผออีกครั้ง จากนั้นก็หย่อนเม็ดยาเข้าไปในปากโดยไม่ลังเลใดๆ

ในทันทีที่เม็ดยาผ่านเข้าไปในปาก เมิ่งฮ่าวรู้สึกราวกับว่าเขากำลังสั่นสะท้านขึ้นอย่างรุนแรง พื้นฐานฝึกตนของเขาฟื้นฟูกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว และในช่วงเวลาสูดลมหายใจเข้าออกเพียงไม่กี่ครั้ง ดวงตาเขาก็เริ่มสาดประกายเจิดจ้าขึ้น และกลับไปสู่ขั้นสูงสุดของตนเองอย่างสมบูรณ์

ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากวิธีการที่เขาได้ต่อสู้กลับไปยังแรงกดดันของทะเลที่เก้า ทำให้เขายิ่งมีความแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม!

“ข้าชนะเดิมพัน และตอนนี้หยกเซียนสามร้อยล้านชิ้นเหล่านั้นก็เป็นของข้า!” เมิ่งฮ่าวพึมพำ จากนั้นก็หันหน้าไปมองยังประตูแท่นศิลาตัวอักษรสีทองบานแรก และความมุ่งหวังอย่างรุนแรงก็ลุกโชนขึ้นมาอยู่ในดวงตา

“และในตอนนี้ กายเนื้อของข้าก็บรรลุถึงจุดวิกฤต ทำให้ข้าอาจจะสามารถทะลวงผ่านไปได้…”

“ยกเว้นแท่นศิลาตัวอักษรที่ห้าแล้ว ข้าต้องการจะเป็นอันดับหนึ่งในพวกมันทั้งหมด!”

ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของศิษย์อาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า และสายตาที่เย็นชาดุร้ายซึ่งจ้องมองมาโดยผู้ฝึกตนอสูร เขาผ่านเข้าไปในประตูแท่นศิลาตัวอักษรสีทองบานแรกอีกครั้ง

ในตอนที่เขาหายตัวไป กลุ่มศิษย์ก็เริ่มพูดคุยกันอย่างวุ่นวาย

“มันกลับเข้าไปในประตูสีทองบานแรกจริงๆ? มันเข้าไปอยู่ในสิบคนแรกแล้ว เป็นไปได้หรือไม่ว่ามันต้องการจะได้ลำดับที่ดีไปกว่านั้น?”

“การทดสอบนี้ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถจะทำได้เสร็จสิ้นภายในช่วงเวลาสั้นๆ มันต้องทำการฝึกฝนและพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง เมิ่งฮ่าว…ช่างไร้ความอดทนนัก”

“ถึงแม้ว่ามันจะเข้าไปทดสอบอีกครั้งในตอนนี้ มันก็คงได้ไม่ดีกว่าอันดับห้า มันคงไม่เข้าไปอยู่ในอันดับสี่อย่างแน่นอน!”

ฝานตงเอ๋อร์ลังเลอยู่ชั่วขณะ นางไม่อยากจะเชื่อว่าเมิ่งฮ่าวจะกระทำสิ่งที่วู่วามเช่นนี้ ในความคิดเห็นของนาง เขาเป็นคนเจ้าเล่ห์ที่ไม่ยอมทำอะไร จนกว่าจะรู้ว่าต้องสร้างกำไรให้กับตนเองได้ การที่เขาเลือกจะทำเช่นนี้ก็หมายความว่า เขามีเหตุผลที่ดีในการกระทำเช่นนี้

ขณะที่เสียงพูดคุยดังก้องออกมาอยู่ที่ด้านนอก เมิ่งฮ่าวก็ไปปรากฏกายขึ้นใต้ทะเลลึกของอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าอีกครั้ง ครั้งนี้เขาจมลงไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ได้หยุดชะงักนิ่งไปแม้แต่น้อย

ในที่สุดเขาก็บรรลุถึงขีดกำจัดก่อนหน้านี้ของตนเองที่ระดับความลึกสองหมื่นจ้าง ที่นั่นเขาหยุดนิ่งไปชั่วครู่ ปล่อยให้พื้นฐานฝึกตนปะทุขึ้นมา และต่อสู้กลับไปยังแรงกดดัน กัดฟันแน่น จมตัวเองลึกลงไปอย่างต่อเนื่อง

เขาต้องการให้กายเนื้อก้าวหน้าเข้าไปอยู่ในอาณาจักรโบราณ มีความแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม จึงมีหนทางเดียวเท่านั้นก็คือจมลงไปอย่างต่อเนื่อง ที่นั่นแรงกดดันมีความน่ากลัวมากขึ้นกว่าเดิม และร่างกายเขาก็ถูกกลั่นสกัดมากขึ้น

ด้วยการบังคับให้ตัวเองผ่านเขตกำหนดขั้นสุดท้ายไป และจากนั้นก็ระเบิดออกมา…เขาเชื่อว่ากายเนื้อของตนเองจะมีความแข็งแกร่งอย่างน่ากลัวมากขึ้น

ตูมมมมมมม!

โลหิตไหลซึมออกมาจากปาก และเสียงแตกร้าวก็ได้ยินออกมาจากภายในร่างกาย ขณะที่เขาจมลงไป แรงกดดันก็ยิ่งน่ากลัวจนถึงระดับที่น่าประหลาดใจ ร่างกายเขาบิดเบี้ยวไปมา ขณะที่แรงกดดันบดขยี้ลงมา

อย่างไรก็ตาม เขายังคงจมลึกลงไปอย่างต่อเนื่อง สองหมื่นห้าพันจ้าง, สองหมื่นแปดพันจ้าง…

จิตใจเมิ่งฮ่าวเต็มไปด้วยเสียงกระหึ่มกึกก้อง และร่างกายก็เต็มไปด้วยรอยฉีกขาด เปลวไฟแห่งพลังชีวิตกำลังมอดดับลงไป และพื้นฐานฝึกตนที่ตกอยู่ภายใต้แรงกดดันอันมหาศาลนี้ก็แทบจะไม่สามารถขยับเคลื่อนที่ไปได้

เขารู้สึกราวกับว่าสวรรค์และปฐพีทั้งมวลกำลังกดทับลงมาบนร่าง และภาพที่เบื้องหน้าก็เริ่มพล่าเลือนไป อย่างไรก็ตามเขายังคงทุ่มออกมาจนสุดตัวเพื่อให้ตนเองจมดิ่งลงไปอย่างต่อเนื่อง

ขณะที่เขาจมลงไปที่ระดับความลึกมากขึ้นเรื่อยๆ ผู้แข็งแกร่งอาณาจักรโบราณขั้นสุดท้ายบางคนของอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า ซึ่งกำลังนั่งเข้าฌานตามลำพังอยู่ในตอนนี้ จู่ๆ ก็ลืมตาขึ้นมาและมองขึ้นไปในท้องฟ้า ด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ในที่สุดผู้แข็งแกร่งอาณาจักรโบราณขั้นกลางก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างกำลังเกิดขึ้นอยู่ที่โลกด้านนอกด้วยเช่นกัน และดวงตาพวกมันก็เบิกกว้างขึ้น

ในเวลาเดียวกันนั้น เมิ่งฮ่าวได้จมลงไปในทะเลที่เก้าอย่างบ้าคลั่ง เขาบรรลุถึงระดับความลึกสามหมื่นจ้างไปเรียบร้อยแล้ว และแรงกดดันอันน่ากลัวอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ มีความเข้มข้นมากกว่าแรงกดดันที่ระดับความลึกสองหมื่นจ้างนับสิบเท่า

ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นสีดำสนิทไป และในตอนนี้แทบรู้สึกราวกับว่าเขาไม่ได้ถูกห้อมล้อมด้วยสายน้ำ แต่เป็นสายลม!

บางทีนี่อาจจะเป็นความรู้สึกที่เป็นแค่ภาพลวงตา เมิ่งฮ่าวไม่อาจจะรับรู้สิ่งต่างๆ ได้อย่างชัดเจนมากนัก ในตอนนี้เปลวไฟแห่งพลังชีวิตของเขากำลังส่ายไหวไปมาอย่างอ่อนแรง ราวกับว่ามันกำลังจะดับลงไป ร่างกายเขาบิดเบี้ยวไปมา ราวกับว่าอาจจะพังทลายลงไปได้ทุกเมื่อ

ขณะที่ดูเหมือนว่าเขาแทบจะหมดสติไปแล้ว ทันใดนั้นก็รีบส่งเสียงตะโกนขึ้นมาอยู่ในจิตใจอย่างฉับพลัน

“นี่คือขีดจำกัดสุดท้ายของข้า! ปล่อยให้ประตูยิ่งใหญ่ของอาณาจักรโบราณ…ออกมา!”

แทบจะในเวลาเดียวกันนั้น แม้แต่ผู้ฝึกตนอาณาจักรเซียนในอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า ต่างก็สามารถจะตรวจพบว่ามีบางสิ่งบางอย่างกำลังเกิดขึ้น สีหน้าพวกมันเปลี่ยนไปขณะที่เริ่มมองขึ้นไป…ครั้นแล้วคนทั้งหมดก็หอบหายใจออกมา

“นั่นคือ…”

“ประตูยิ่งใหญ่ของอาณาจักรโบราณ! นั่นคือประตูยิ่งใหญ่ของอาณาจักรโบราณ ที่ปรากฏขึ้นก็ต่อเมื่อมีใครบางคนทำการทะลวงผ่านจากอาณาจักรเซียนเข้าไปสู่อาณาจักรโบราณ!!”

“ใครบางคนกำลังทะลวงผ่านอาณาจักรเซียน ก้าวเข้าไปในอาณาจักรโบราณ!!”

“ไม่ใช่ นั่นไม่ถูกต้อง! ทำไมประตูนี้ถึงมีสีแดง? มันน่าจะเป็นสีเทา!!”

อาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าตกอยู่ในความปั่นป่วนวุ่นวาย ขณะที่เกิดเป็นเสียงดังก้องออกไปในทั่วทุกที่ ทะเลที่เก้ากำลังส่งเสียงดังกระหึ่มไปทั้งหมด และอสูรทะเลนับไม่ถ้วนก็สั่นสะท้านอยู่ภายในใจ รู้สึกตกใจเป็นอย่างยิ่งจนต้องออกมาดูว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวด้านบน…จุดแสงนับไม่ถ้วนของดวงดาว ได้ก่อตัวเข้าด้วยกันจนกลายเป็นรูปร่างของประตูอันน่าตกใจอย่างไร้ที่เปรียบ

ประตูบานนั้นเป็นสีแดงไปโดยสิ้นเชิง แต่ก็กระจายกลิ่นอายแห่งบรรพกาลที่เก่าแก่โบราณออกมา ทำให้น้ำทะเลต้องเดือดพล่าน ดูเหมือนว่ามันจะเป็นตัวแทนของสวรรค์และปฐพี เป็นเจตจำนงแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเล

“ประตูสีแดงของอาณาจักรโบราณ! นั่นเป็นตัวแทนของ…กายเนื้ออาณาจักรโบราณ!”

“นั่นต้องเป็น…กายเนื้ออาณาจักรโบราณอย่างแน่นอน!”

เสียงร้องอุทานอย่างแหบแห้งได้ยินออกมาจากปากของผู้แข็งแกร่งอาณาจักรโบราณขั้นสุดท้ายที่ฉลาดและรอบรู้ ในอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า

ในที่สุดผู้คนก็เริ่มตระหนักได้ถึงความหมายของประตูสีแดงอาณาจักรโบราณมากยิ่งขึ้น และในที่สุดทั่วทั้งอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าก็เต็มไปด้วยเสียงพูดคุย คนทั้งหมดแทบจะลืมเมิ่งฮ่าวไปแล้ว นอกจากนี้การที่ได้เป็นสักขีพยานในการปรากฏขึ้นของผู้แข็งแกร่งอาณาจักรโบราณ ก็มีความน่าสนใจมากกว่าการมองไปยังเมิ่งฮ่าวที่ทำการทดสอบประตูสีทอง

มีเพียงฝานตงเอ๋อร์คนเดียวเท่านั้น หลังจากที่รับรู้ได้ถึงความผันผวนของประตูยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรโบราณ จู่ๆ นางก็มองลงไปยังรายชื่อของเมิ่งฮ่าวบนประตูแท่นศิลาตัวอักษรสีทองบานแรก

ในเวลาเดียวกันนั้น…ประตูอาณาจักรโบราณที่อยู่เหนือทะเลที่เก้าก็เริ่มกระจายแสงสีแดงออกมา ซึ่งได้แทงทะลุลงไปในน้ำ เข้าไปในอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า และจากนั้น…ก็พุ่งไปยังประตูแท่นศิลาตัวอักษรสีทองบานแรก! จิตใจของคนทั้งหมดต่างก็หมุนคว้างไปมา

“มันคือเมิ่งฮ่าว!!!”

“มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำการทดสอบอยู่ในประตูแท่นศิลาตัวอักษรสีทองบานแรกนี้ ซึ่งก็คือเมิ่งฮ่าว!!”

“นี่…นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน!? เมิ่งฮ่าวกำลังผ่านเข้าไปในอาณาจักรโบราณ? กายเนื้ออาณาจักรโบราณ?”

ผู้คนร้องตะโกนขึ้นมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อและตกตะลึงไปตามๆ กัน

ฝานตงเอ๋อร์ถอยโซเซไปทางด้านหลังและกัดริมฝีปากจนแน่น เมิ่งฮ่าวช่างเป็นภูเขาอันสูงใหญ่ที่กีดขวางเส้นทางของผู้ถูกเลือกในรุ่นนี้อย่างแท้จริง เป็นภูเขาที่…กำลังสูงมากขึ้นอยู่ในตอนนี้!

เสียงกระหึ่มดังก้องออกมา ขณะที่แสงสีแดงแทงทะลุเข้าไปในประตูแท่นศิลาตัวอักษรสีทองบานแรก และจากนั้นก็ไปปรากฏขึ้นที่ด้านล่างของทะเลในสำนัก ในชั่วพริบตามันก็ไปอยู่ตรงตำแหน่งสามหมื่นจ้าง…และไปอยู่ที่ร่างของเมิ่งฮ่าว!

ร่างของเมิ่งฮ่าวบิดเบี้ยวไปมา สัมผัสศักดิ์สิทธิ์เลือนรางลงไป และแทบจะหมดสติลงไปได้ทุกเมื่อ แต่เมื่อแสงสีแดงนั้นปกคลุมไปบนร่าง ดวงตาก็เริ่มสาดประกายเจิดจ้าขึ้น และร่างกายก็สั่นไปมา เสียงกระหึ่มอย่างรุนแรงเต็มอยู่ในร่างจนทำให้เขาได้สติกลับคืนมา

ในช่วงเวลาที่เด่นชัดนี้เอง เขาเงยหน้าขึ้นและพุ่งขึ้นมาจากความลึกสามหมื่นจ้าง จนกระทั่งออกมาจากประตูสีทองและไปปรากฏกายขึ้นอีกครั้ง ในท่ามกลางอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า

คนทั้งหมด แม้แต่ผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋า ต่างก็มองมายังเขา สายตานับไม่ถ้วนมองเห็นเขาอาบไล้อยู่ในแสงสีแดง พุ่งขึ้นไปในอากาศ ผ่านเวทป้องกันของอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าออกไป ผ่านน้ำทะเล…สูงขึ้นไปในท้องฟ้าที่อยู่เหนือทะเล!

ผู้ฝึกตนจำนวนมากบินออกมาจากอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าเพื่อเฝ้าสังเกตดู ทะเลที่เก้าเองกำลังส่งเสียงดังกระหึ่ม และผู้คนนับไม่ถ้วนต่างก็มองขึ้นไปในท้องฟ้า

พวกมันมองเห็นประตูสีแดงแห่งอาณาจักรโบราณขนาดใหญ่ และรู้สึกได้ถึงเจตจำนงที่ทำให้พวกมันต้องสั่นสะท้านขึ้นมา เป็นเจตจำนงที่ดูเหมือนว่าจะเป็นตัวแทนของสวรรค์และปฐพี เป็นเจตจำนงที่ทำให้แม้แต่ผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋าต้องหวาดกลัว

ขณะที่เขาลอยตัวอยู่ในแสงสีแดง ร่างกายเมิ่งฮ่าวก็ฟื้นฟูกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว เขาพุ่งสูงขึ้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปอยู่ที่ด้านหน้าของประตูอาณาจักรโบราณ ในตอนนี้แสงนั้นได้จางหายไป และเมิ่งฮ่าวก็กลับมาอยู่ในจุดสูงสุดของตนเองแล้ว

เขารู้สึกได้ด้วยเช่นกันว่า กายเนื้อของตนเองกำลังมีความแข็งแกร่งเพิ่มมากขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ เสียงแตกร้าวได้ยินออกมาขณะที่เขามีความสูงเพิ่มขึ้นไปอย่างรวดเร็วจนถึงสามจ้าง

เขาดูแทบจะคล้ายกับเป็นยักษ์ แต่ก็มีขนาดที่เล็กมาก เมื่อเทียบกับประตูอาณาจักรโบราณ พลังที่พุ่งขึ้นมาของเขาได้ระเบิดออกไปจนทำให้สวรรค์ต้องสั่นสะท้านปฐพีต้องสั่นสะเทือนขึ้น

เขากลายเป็นจุดสนใจของสายตานับไม่ถ้วน ที่เคยเห็นผู้ฝึกตนอาณาจักรเซียน ก้าวเท้าเข้าไปในอาณาจักรโบราณ แต่ไม่มีใครเคยเห็นด้วยสองตาของตนเองมาก่อน ในความสำเร็จที่เกี่ยวข้องกับกายเนื้อเช่นนี้!

เมิ่งฮ่าวสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ เขารู้สึกได้ว่าพื้นฐานฝึกตนของตัวเองถูกปิดผนึกไว้ ซึ่งหมายความว่าเขาต้องพึ่งพาแต่พลังของกายเนื้อเท่านั้น ถึงแม้ว่าสวรรค์และปฐพีจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างน่าตกใจ แต่ก็ไม่ได้รุนแรงเท่าตอนที่พื้นฐานฝึกตนของใครบางคนผ่านเข้าไปในอาณาจักรโบราณ แต่มันก็ยังคงถูกถือว่าเป็นทัณฑ์โบราณอยู่ดี!

ทันใดนั้นเขาก็บินตรงไปยังประตูอาณาจักรโบราณ ส่งเสียงกู่ร้องออกมา ขณะที่สองมือไม่ได้กำเป็นหมัด แต่เป็นฝ่ามือฟาดลงไปยังประตู เขาไม่ได้โคจรหมุนวนพื้นฐานฝึกตน แต่พึ่งพาแค่กายเนื้อของตนเองทำการผลักตรงไปเท่านั้น

ตูม!

ประตูยิ่งใหญ่อาณาจักรโบราณสั่นสะเทือน และเปิดออกเล็กน้อย ทำให้เกิดเป็นสายลมพัดออกมา จนเปลวไฟแห่งพลังชีวิตของเขาต้องอ่อนแอลงไปในทันที

“ไม่มีวิชาเวท นี่คือทัณฑ์กายเนื้ออาณาจักรโบราณของข้า แต่วิชาลับของข้าก็ยังคงสามารถเรียกใช้ได้!”

ขณะที่เสียงของเขาดังก้องออกไป ชีพจรเซียนที่ถึงแม้ว่าจะถูกผนึกไว้ แต่ก็ไม่อาจจะป้องกันไม่ให้เขาใช้วิชาลับของตัวเองออกมาได้ ชีพจรเซียนหนึ่งร้อยยี่สิบสามจุดของเขาได้กลายเป็นชีพจรกายเนื้อหนึ่งจุดขึ้นในทันที

ทันใดนั้น กายเนื้อของเขาก็เริ่มมีขนาดใหญ่โตขึ้น และพลังอันเข้มข้นก็ปะทุขึ้นมา ในเวลาเดียวกันนั้น มือทั้งสองก็กระแทกลงไปบนประตูอาณาจักรโบราณ พร้อมกับเสียงกระหึ่มกึกก้องขนาดใหญ่ เมิ่งฮ่าวผลักดันพลังทั้งหมดออกไป