ตอนที่ 1371
ผู้ยิ่งใหญ่หวาดกลัว
เมิ่งฮ่าวกำลังจะไปสังหารผู้ยิ่งใหญ่!
สังหารผู้ยิ่งใหญ่นอกคอกหลีหลง!
ขณะที่เขาดึงสายธนูไปทางด้านหลัง ปราณและโลหิตก็ปะทุขึ้นไปทั่วร่าง
ราวกับว่าคันธนูสีฟ้ากำลังดูดซับพลังชีวิตของเขาเข้าไป มันเริ่มสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้า เป็นแสงที่เกิดจากการรวมตัวกันของพลังชีวิต และทุกสรรพสิ่งภายในร่างเมิ่งฮ่าว
เป็นแสงแห่งวิญญาณของเขาด้วยเช่นกัน!
ใช้คันธนู รวมแสงเข้าด้วยกัน เพื่อก่อตัวเป็นลูกธนู!
ค่ายกลเวทเปล่งแสงระยิบระยับอยู่ที่ใต้เท้า และเมิ่งฮ่าวก็เดินตรงไปหนึ่งก้าว ดวงตาแวบขึ้นคล้ายกับสายฟ้า เมื่อปล่อยสายธนูออกไป มันก็เริ่มสั่นสะเทือนจนเกิดเป็นเสียงอันน่าตกใจขึ้นมาในทันที ทำให้จิตใจของกลุ่มคนนอกคอกต้องหมุนคว้างไปตามๆ กัน
เป็นเสียงที่สามารถจะแยกสวรรค์ให้ฉีกขาดออกจากกัน เป็นเสียงที่ดังก้องอยู่ในจิตใจของผู้ฝึกตนและกลุ่มคนนอกคอกทั้งหมด เป็นเสียงที่เป็นตัวแทนของความตายและการสังหาร!
ใครก็ตามที่มีจิตใจไม่มั่นคง ก็จะพบว่าความคิดของตนเองกำลังสับสนอลหม่านไปโดยสิ้นเชิง และความหวาดกลัวก็จะพุ่งขึ้นมาในจิตใจ คนเช่นนั้นจะพบว่าแม้แต่พื้นฐานฝึกตนก็ตกอยู่ในความปั่นป่วนวุ่นวาย จนเกินกว่าจะควบคุมได้
เสียงนั้นสามารถจะสั่นคลอนจิตเต๋าได้!
ขณะที่เมิ่งฮ่าวคลายนิ้ว สายธนูก็เริ่มขับเคลื่อนลูกธนูที่ก่อตัวขึ้นมาจากแสงแห่งพลังชีวิตของตนเอง ดูเหมือนว่ามันจะดูดซับเอาแสงทั้งหมดในบริเวณนั้นเข้าไปในทันที ทำให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวกลายเป็นสีดำสนิทไป และทำให้ธนูแสงกลายเป็นจุดสนใจของคนทั้งหมด
“ฆ่า!” เมิ่งฮ่าวร้องตวาดขึ้น ขณะที่ธนูแสงเริ่มพุ่งตรงออกไป ตอนแรกก็ดูไม่ค่อยจะรุนแรงมากนัก แต่ในชั่วพริบตาก็เริ่มมีความยาวจากสิบจ้างเป็นหนึ่งร้อยจ้าง จากนั้นก็หนึ่งพันจ้าง และหนึ่งหมื่นจ้าง!!
แค่ชั่วพริบตาลูกธนูแสงก็มีความยาวถึงหนึ่งหมื่นจ้าง เริ่มส่งเสียงดังกระหึ่มพุ่งตรงไปยังกลุ่มคนนอกคอกนับล้านที่พยายามจะมาขัดขวางเส้นทางที่ตรงไปยังดินแดนอันกว้างใหญ่อีกแห่ง กลุ่มคนเหล่านั้นมีราชันจักรพรรดิรวมอยู่ด้วย
ฟ้าสลัวดินเลือนราง สายลมอันปั่นป่วนพุ่งขึ้นไป และจิตใจของกลุ่มคนนอกคอกก็สั่นสะท้านไปโดยสิ้นเชิง
“นี่…”
“ธนูนั่น…”
“ผู้ฝึกตนนี้…” ระลอกคลื่นแห่งความตกใจ บดขยี้ลงไปยังจิตใจของกลุ่มคนนอกคอก เมิ่งฮ่าวคล้ายกับเป็นเทพเซียน โดยมีค่ายกลเวทที่เปล่งแสงระยับระยับอยู่ใต้เท้า ทำให้ดูสง่างามอย่างถึงที่สุด และคันธนูสีฟ้าอันโดดเด่นนั้นก็ทำให้กลุ่มคนนอกคอกต้องจ้องมองไปอย่างช่วยไม่ได้
ราชันจักรพรรดินอกคอกที่กำลังพยายามจะขัดขวางเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน จากนั้นก็แผดร้องคำรามออกมา กลายร่างเป็นสัตว์อสูรซึ่งเป็นรูปร่างที่แท้จริงของคนนอกคอก ปลดปล่อยพลังการฝึกตนของพวกมันออกมา ขณะที่พุ่งตรงไปด้วยความต้องการจะทำลายลูกธนูแสง
แต่ชั่วขณะต่อมาแสงของลูกธนูก็ปกคลุมไปทั่วร่างพวกมัน และเสียงระเบิดก็ดังก้องออกมา พร้อมกับเสียงแผดร้องอย่างโหยหวน ราชันจักรพรรดิไม่อาจจะขัดขวางลูกธนูนั้นได้ หลังจากที่ลูกธนูพุ่งผ่านไป…พวกมันก็ตกตายไปทั้งหมด!
เสียงหอบหายใจได้ยินมา ขณะที่ลูกธนูแสงพุ่งเข้าไปในกองกำลังของกลุ่มคนนอกคอก ในที่แห่งใดก็ตามที่มันพุ่งผ่านไป แสงอันแผดจ้านั้นก็ทำให้เกิดเป็นเสียงกรีดร้องอย่างน่าอนาถใจออกมา กลุ่มคนนอกคอกนับไม่ถ้วนถูกเผาไหม้จนกลายเป็นเถ้าถ่านโดยตรง ขณะที่ลูกธนูขนาดใหญ่ตัดเป็นเส้นทางทะลุผ่านกองกำลังเหล่านั้นไป!
กลุ่มคนนอกคอกนับล้าน รวมทั้งราชันจักรพรรดิ ไม่มีใครสามารถจะหยุดธนูแสงไม่ให้ทะลวงผ่านกองกำลังพวกมันไปได้แม้แต่น้อย เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น เมื่อลูกธนูพุ่งตรงไปยังสวรรค์ชั้นที่สิบหก และจากนั้นก็กระแทกเข้าไป!
สวรรค์ชั้นที่สิบหกเริ่มสั่นสะเทือน และรอยแตกร้าวขนาดใหญ่ก็เลื้อยออกไปทั่ว เพียงชั่วขณะดินแดนอันกว้างใหญ่ทั้งหมดก็แทบจะพังทลายลงไปได้ทุกเมื่อ
เมิ่งฮ่าวกลายเป็นลำแสงพุ่งติดตามลูกธนูไป พุ่งผ่านเส้นทางที่ถูกตัดขึ้นมาในท่ามกลางกองกำลังกลุ่มคนนอกคอก และขณะที่เข้าไปใกล้สวรรค์ชั้นที่สิบหก ก็เริ่มดึงสายธนูไปทางด้านหลังอีกครั้ง
“หลีหลง!” เมิ่งฮ่าวร้องตวาดขึ้น ระเบิดเป็นความต้องการสังหารออกไป กลิ่นอายอันน่าตกใจกระจายออกมาจากร่าง หลังจากที่ยิงธนูดอกแรกไปแล้ว ร่างกายก็ค่อนข้างจะผอมแห้ง แต่กลิ่นอายอันน่ากลัวก็ยังคงน่าประหลาดใจเหมือนเช่นเดิม!
ขณะที่ดึงสายธนูไปทางด้านหลังด้วยมือขวา ปราณและโลหิตก็เริ่มเดือดพล่าน อีกครั้งที่พวกมันถูกดูดซับออกไปเป็นจำนวนมาก ตอนนี้เมิ่งฮ่าวดูแห้งเหี่ยวอย่างถึงที่สุด แต่ธนูดอกที่สองก็ก่อตัวขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ เมื่อปล่อยสายธนูออกไป ลูกธนูแสงก็พุ่งตรงไป ระเบิดเป็นพลังที่ทำให้ฟ้าสะท้านดินสะเทือน เต็มไปด้วยความดุร้ายที่สามารถจะกำจัดทุกสรรพสิ่งไปได้จนหมดสิ้น
ลูกธนูฉีกท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวให้แยกออกจากกัน พุ่งตรงไปยังสวรรค์ชั้นที่สิบหก ตรึงอาณาเขตที่อยู่ตรงจุดศูนย์กลางของดินแดนอันกว้างใหญ่นั้นไว้!
ในที่แห่งนั้นหลีหลงกำลังจะฟื้นคืนมาจากอาการบาดเจ็บ ทันใดนั้นก็ลืมตาขึ้นมา และมองเห็นความตื่นตระหนกและความหวาดกลัวอยู่ในแววตาทั้งสอง กัดฟันแน่นร่างกายเลือนรางลงไปในทันที และร่างที่สองของมันก็ปรากฏขึ้น หนึ่งในร่างนั้นก้าวเดินตรงไป ซึ่งเป็นร่างจำแลงของมัน
ร่างจำแลงโผล่ออกมาจากถ้ำแห่งเซียนของหลีหลง ซึ่งด้านนอกมีกลุ่มคนนอกคอกอาณาจักรเต๋านับสิบคอยยืนยามเฝ้าปกป้องอยู่ พลังของพวกมันทั้งหมดพุ่งขึ้นมา พร้อมกับมองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ยังลูกธนูแสงที่พุ่งเข้ามา และด้านหลังติดตามมาด้วยเมิ่งฮ่าว
แต่ในตอนนี้ก็มีน้อยคนนักที่จะสามารถช่วยหลีหลงได้ ทำนองเดียวกันนั้นก็ไม่มีใครจะสามารถช่วยเมิ่งฮ่าวได้เช่นกัน เห็นได้ชัดว่าดินแดนอันกว้างใหญ่แห่งนี้จะเป็นสถานที่ชี้วัดตัดสินการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของคนทั้งสอง!
ตรงด้านนอกของดินแดนอันกว้างใหญ่เอง มีกลุ่มคนนอกคอกอยู่นับล้าน พวกมันส่วนใหญ่ไม่อาจจะมาถึงสวรรค์ชั้นสิบหกได้ทันท่วงที แต่ก็สามารถจะปลดปล่อยความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่แตกต่างกันทั้งหมดออกมา ทำให้เกิดเป็นมหาสมุทรเวทส่งเสียงดังกระหึ่มตรงไปยังสวรรค์ชั้นที่สิบหกในทันที
อย่างไรก็ตามในแง่ของช่วงระยะเวลาแล้ว การโจมตีนี้ก็ไม่ได้ดีมากนัก นอกจากว่าเมิ่งฮ่าวจะใช้เวลานานจนผิดปกติในการสังหารหลีหลงไป
เวลาเดียวกันนั้นผู้ฝึกตนขุนเขาทะเลนับไม่ถ้วนที่อยู่ในอาณาจักรขุนเขาทะเล ตรงด้านล่างผนึก กำลังเฝ้ามองไปขณะที่เมิ่งฮ่าวต่อสู้ไปตลอดทางผ่านดินแดนอันกว้างใหญ่ของกลุ่มคนนอกคอกเพียงลำพัง โดยมีเป้าหมายก็คือ…สังหารผู้ยิ่งใหญ่!
คนทั้งหมดไม่ว่าพวกมันจะรู้จักเมิ่งฮ่าวเป็นการส่วนตัวหรือไม่ก็ตามต่างก็สั่นสะท้าน ความจริงแล้ว…กลุ่มคนนอกคอกทั้งหมดจากสวรรค์ชั้นที่สิบเจ็ดจนถึงชั้นที่สามสิบสาม ที่กำลังมองดูอยู่ แต่ไม่อาจจะลงมาเข้าร่วมการต่อสู้ได้ในตอนนี้ ต่างก็ตกตะลึงไปเช่นเดียวกัน
ตอนนี้เมิ่งฮ่าวคือผู้ฝึกตนขุนเขาทะเลที่ยิ่งใหญ่และเกรียงไกรมากที่สุดในสงครามครั้งนี้! นอกจากนั้นก็ยังมีตี้จ้าง การใช้ดวงตะวันและจันทราในแต่ละครั้งของคนทั้งสอง ทำให้กลายเป็นขวากหนามของกองกำลังกลุ่มคนนอกคอก
“ถ้าถ่วงเวลาได้ เมิ่งฮ่าวผู้นี้…ก็จะต้องเผชิญหน้ากับวิกฤตความเป็นตายจากมหาสมุทรเวท!” ร่างจำแลงหลีหลงแหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา จากนั้นก็บินตรงไปปะทะกับลูกธนูแสง ผู้แข็งแกร่งนอกคอกจำนวนมากที่ทำตัวเป็นผู้พิทักษ์เต๋าต่างก็กู่ร้องออกมากันทั้งหมด กลายร่างกลับเป็นร่างจริงของพวกมัน จากนั้นก็รวมตัวกันเป็นค่ายกลอยู่รอบๆ ร่างจำแลงหลีหลงเพื่อช่วยต่อต้านธนูแสง!
ตูมมมมมมม!
ลูกธนูแสงพุ่งเข้าไปในกลุ่มผู้พิทักษ์เต๋านอกคอก ทำให้เกิดเป็นเสียงระเบิดดังก้องขึ้น ตามมาด้วยเสียงแผดร้องอย่างโหยหวน พวกมันปลดปล่อยความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่แตกต่างกันออกมา แต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรได้ ไม่ว่าพวกมันจะมีพื้นฐานฝึกตนหรือกายเนื้ออยู่ที่ระดับใด ต่างก็กลายเป็นเถ้าธุลีไปอย่างฉับพลัน!
จากนั้นเถ้าธุลีก็จางหายไปคล้ายกับเป็นกลุ่มควันอยู่ภายในแสงของลูกธนู!
มีแต่ร่างจำแลงของหลีหลงเท่านั้นที่ยังคงเหลืออยู่ มันรีบขยับมือร่ายเวทอย่างรวดเร็ว กลายร่างเป็นมังกรสีดำขนาดใหญ่ แผดร้องคำรามใช้ศีรษะกระแทกลงไปยังลูกธนูแสง ทำให้ลูกธนูหยุดชะงักนิ่งไป ร่างจำแลงหลีหลงร้องคำรามออกมา ขณะที่ปะทุกลิ่นอายของผู้ยิ่งใหญ่ออกมา มันอาจจะเป็นแค่ร่างจำแลง แต่ก็ยังคงเป็นผู้ยิ่งใหญ่ และพลังที่ปลดปล่อยออกมานั้นก็ทำให้ลูกธนูเริ่มจางหายไป
ในตอนนี้เองที่เสียงแค่นอย่างเย็นชาก็ดังก้องขึ้น แทนที่เมิ่งฮ่าวจะพุ่งถอยไปทางด้านหลัง กลับเริ่มดึงสายธนูไปทางด้านหลังอีกครั้ง ยิงธนูดอกที่สามออกไปโดยไม่ลังเล และจากนั้นก็ดอกที่สี่!
ตูมมมมมมม!
ธนูดอกที่สามพุ่งตรงไปอย่างน่ากลัว ทำให้ดวงตาของร่างจำแลงเบิกกว้างขึ้นด้วยความสิ้นหวัง กัดฟันแน่นจากนั้นก็เลือกที่จะระเบิดตัวเองไป
การระเบิดตัวเองของร่างจำแลงผู้ยิ่งใหญ่ ทำให้ดินแดนอันกว้างใหญ่ของสวรรค์ชั้นสิบหกเริ่มสั่นสะเทือนไปมาในทันที ส่งผลให้เศษชิ้นส่วนระเบิดออกไปในทั่วทุกทิศทาง ธนูดอกที่สองถูกทำลายไปด้วยการระเบิดตัวเอง แต่ธนูดอกที่สามก็ยังคงอยู่ เข้าไปใกล้ต้นกำเนิดการระเบิดตัวเองของร่างจำแลง พลังการระเบิดก็ปะทุออกไปมากขึ้นกว่าเดิม
เกิดเป็นเสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังก้องขึ้น เมื่อดินแดนอันกว้างใหญ่ทั้งหมดถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง ภายในเศษซากปรักหักพัง ร่างกายที่แท้จริงของหลีหลงบินออกมาจากห้องที่ใช้นั่งเข้าฌานตามลำพัง โลหิตกำลังไหลซึมออกมาจากมุมปาก มีท่าทางแก่ชราลงไปและอ่อนแอมากขึ้น มันเพิ่งจะบรรลุถึงจุดวิกฤตในการรักษาอาการบาดเจ็บอันร้ายแรง และจากนั้นก็ถูกขัดจังหวะ จนต้องเสียสละโลหิตและแก่นแท้ของตนเองไปมากกว่าครึ่งเพื่อสร้างเป็นร่างจำแลงขึ้นมา ทำให้ต้องอ่อนแอลงไปอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
อันที่จริงนี่คือความอ่อนแอมากที่สุด ที่มันเคยเป็นมาตั้งแต่ที่กลายมาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ และต้องมาเผชิญหน้ากับสถานการณ์อันร้ายแรงมากที่สุดด้วยเช่นกัน
“เมิ่งฮ่าว ข้าจะสังหารตระกูลเจ้าไปให้หมดสิ้น!!” หลีหลงแผดร้องคำราม ดวงตากลายเป็นสีแดงก่ำ โลหิตไหลซึมออกมาจากบาดแผลทั่วร่าง รีบหลบหนีไปทางด้านหลัง แต่ธนูดอกที่สี่ของเมิ่งฮ่าวก็ไล่ตามมาราวกับเป็นเงาร่างของมัน
เท่าที่เห็น…ธนูดอกนี้จะไม่หยุดลงจนกว่ามันจะตายไป!
“ลองมาสังหารดู” เมิ่งฮ่าวกล่าวตอบเงาร่างที่กำลังหลบหนีจากไปของหลีหลง
ขณะที่คำพูดหลุดออกมาจากปาก ธนูแสงดอกที่สี่ก็ระเบิดขึ้นในทันที กระแทกลงไปบนร่างของหลีหลงอย่างเต็มกำลัง
ระลอกคลื่นพุ่งกระจายออกไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว และหลีหลงจื้อจุนก็แผดร้องเป็นเสียงโหยหวนออกมา แต่ก็ยังไม่ตายไป ถึงแม้ว่าจะกระอักโลหิตออกมา ก็ยังคงพุ่งตรงไป เวลาเดียวกันนั้นก็กลายเป็นมังกรดำที่มีความยาวถึงหนึ่งหมื่นจ้าง แต่มังกรดำก็เปียกชุ่มไปด้วยโลหิต พร้อมกับกลิ่นอายอันอ่อนแออย่างรุนแรง จนแทบจะตกลงมาจากขั้นของผู้ยิ่งใหญ่
“เสวียนฟาง ช่วยข้าด้วย!!” หลีหลงแผดร้องออกมาขณะที่หลบหนีจากไป จิตใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว นี่เป็นสถานการณ์ที่สิ้นหวังมากที่สุดเท่าที่มันเคยพบเจอมา ตั้งแต่กลายมาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ และเป็นสถานการณ์ที่น่ากลัวมากที่สุดด้วยเช่นกัน
ความรู้สึกถึงความตายที่จวนตัว ยังรุนแรงกว่าตอนที่มันต่อสู้กับไห่เมิ่งและสามกลุ่มเต๋าซะอีก!!
“ไม่มีใครช่วยเจ้าได้ สงครามขุนเขาทะเลดำเนินมาจนถึงจุดที่…จำเป็นต้องใช้โลหิตของผู้ยิ่งใหญ่มาชำระล้างสวรรค์” เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา ถึงแม้ว่าร่างกายจะอ่อนแอลงจนถึงจุดที่กลายเป็นถุงหนังห่อหุ้มกระดูกแล้วก็ตาม แต่ดวงตาก็ยังคงสาดประกายขึ้นด้วยรังสีสังหารอันเข้มข้นมากกว่าเดิม
เมิ่งฮ่าวมองลงไปยังคันธนูที่อยู่ในมือ จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมาในทันที ดวงตาสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเย็นชาและดูน่ากลัว ทันใดนั้นก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แสงสีโลหิตอันไร้ขอบเขตระเบิดออกมาจากร่าง ขณะที่อสูรโลหิตค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมาอยู่ที่ด้านหลัง ไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้ อสูรโลหิตซ้อนทับกับร่างเมิ่งฮ่าว หลอมรวมเข้าด้วยกัน
แสงสีโลหิตพุ่งกระจายออกมาจากร่างเมิ่งฮ่าว และแหงนหน้าขึ้นกู่ร้องออกมา ดวงตากลายเป็นสีแดงเจิดจ้า เต็มไปด้วยความกระหายเลือด เย็นชาราวน้ำแข็ง เดินตรงไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จากนั้นก็กลายเป็นทะเลแห่งโลหิตขนาดใหญ่ พุ่งตรงไปยังผู้ยิ่งใหญ่!
เขาต้องการใช้…เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิต…กลืนกินหลีหลงเข้าไป!