ตอนที่ 1557(จบภาค 9)
ข้าขอแต่งตั้งให้เจ้าเป็นทะเลที่เก้า
เมิ่งฮ่าวมองไปยังตำแหน่งว่างเปล่าซึ่งอยู่ต่อจากขุนเขาทะเลที่แปด จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา แต่ก็เต็มไปด้วยพลังเหนือสูงสุด ชี้นิ้วออกไปกล่าวว่า
“ในนามของข้า, เมิ่งฮ่าว ด้วยเวทผนึกรุ่นที่เก้า เวทผนึกสวรรค์ จงกลายเป็นขุนเขาทะเลที่เก้า นับจากนี้ไป…เจ้าคือขุนเขาทะเลผนึกสวรรค์ ซึ่งจะเป็นขุนเขาทะเลที่แข็งแกร่งมากที่สุด รับผิดชอบในการผนึกสวรรค์ที่อยู่ภายในอาณาจักรขุนเขาทะเล!”
“ผู้ฝึกตนในขุนเขาทะเลแห่งนี้สามารถจะฝึกฝนเวทผนึกสวรรค์ของข้า และได้รับความรู้แจ้งแห่งแก่นแท้ของการผนึกสวรรค์ นับจากนี้ไปเวทผนึกนี้จะถูกเรียกว่าเวทผนึกที่เก้าแห่งขุนเขาทะเล!”
ในท่ามกลางคำพูดของเมิ่งฮ่าว สัญลักษณ์เวทนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น ซึ่งมีมากกว่าขุนเขาทะเลก่อนหน้านี้ทั้งหมด แม้แต่การรวมตัวกันของสัญลักษณ์เวททั้งหมดจากขุนเขาทะเลทั้งแปดก่อนหน้านี้ ก็ยังไม่สามารถจะเทียบได้
สัญลักษณ์เวทเหล่านี้ ทำให้เกิดเป็นลมพายุที่ปั่นป่วนวุ่นวายจนท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาวต้องสั่นสะท้าน และกระจายเป็นกลิ่นอายแห่งการผนึกสวรรค์ออกมา
กลิ่นอายนั้นแยกตัวออกมาจากท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขตโดยสิ้นเชิง ราวกับว่าจะอยู่เหนือสิ่งใดๆ ทั้งปวง ในทันทีที่กลิ่นอายนี้ปรากฏขึ้นมา ขุนเขาทะเลทั้งแปดก็เริ่มสั่นสะท้านเพื่อสนับสนุนช่วยเหลือ
และเหตุการณ์นี้ก็เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น! ขุนเขาทะเลที่เก้ายังไม่ทันปรากฏขึ้นมาอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ขุนเขาทะเลอื่นๆ ก็สั่นสะท้านไปกันทั้งหมด จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะคาดคิดได้ว่าขุนเขาทะเลที่เก้านี้แข็งแกร่งมากแค่ไหน เมื่อมันปรากฏขึ้นอย่างสมบูรณ์ มันจะต้องแข็งแกร่งมากที่สุดอย่างแน่นอน!
ขุนเขาทะเลที่เก้าจะต้องสามารถสะกดข่มขุนเขาทะเลอื่นๆ ได้อย่างเหลือเฟือ ด้วยพลังและแก่นแท้เช่นนั้น ทำให้ขุนเขาทะเลที่เก้าต้องอยู่เหนือขุนเขาทะเลทั้งปวงอย่างแน่นอน!
ตอนนี้เริ่มมองเห็นเค้าโครงร่างของขุนเขาที่เก้าได้แล้ว และสัญลักษณ์เวทก็เริ่มก่อตัวกลายเป็นดวงดาว ตอนนี้เริ่มมองเห็นดาวตงเซิ่ง (ชัยชนะตะวันออก) ดาวเป่ยหลู (ขลุ่ยทางเหนือ) ดาวซีเฮ่อ (สุขสันต์ตะวันตก) และแน่นอนว่า…ดาวหนานเทียน! (สวรรค์ทิศใต้)
ผู้ฝึกตนอาณาจักรขุนเขาทะเลที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นสั่นสะท้านมากขึ้นกว่าเดิม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าสหายเก่าของเมิ่งฮ่าว ซึ่งมีดวงตาที่สาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เจ้าอ้วนกำลังสั่นสะท้าน หยดน้ำตาไหลลงมานองหน้า ขณะที่มองไปยังขุนเขาทะเลที่เก้า ซุนไห่, ฟางอวี๋, หวังโหย่วฉาย, หลี่หลิงเอ๋อร์…
คนทั้งหมดที่ถือว่าขุนเขาทะเลที่เก้าคือบ้านเกิดของตนเอง กำลังรู้สึกตื่นเต้นอย่างลึกล้ำอยู่ในตอนนี้
สวี่ชิงก็มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกัน ขณะที่มองไปยังดาวหนานเทียน และคิดย้อนกลับไปยังความทรงจำเก่าๆ ทั้งหลายเหล่านั้น…
คนทั้งหมดเฝ้ามองไป ขณะที่เศษชิ้นส่วนปรักหักพังแห่งขุนเขาทะเลเริ่มถูกเติมเต็มด้วยสัญลักษณ์เวทจำนวนมาก แม้ในขณะที่ขุนเขาทะเลที่เก้าเริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาอยู่ตรงเบื้องหน้าสายตาคนทั้งปวง ก็มีสิ่งที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นมา…
ทุกครั้งที่ขุนเขาทะเลก่อตัวขึ้นมาในแต่ละครั้ง สายฟ้าก็จะฟาดลงมา ราวกับว่าเจตจำนงแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขตกำลังพยายามจะสอดมือเข้ามาขัดขวาง แต่ก็ไม่ได้รุนแรงมากนัก
แต่ครั้งนี้ในทันทีที่เมิ่งฮ่าวพูดจบ ทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็มีสายฟ้าจำนวนมากจนยากจะนับได้ปรากฏขึ้น เสียงกระหึ่มดังก้องออกไปทั่วทุกทิศทาง ขณะที่สายฟ้าปรากฏขึ้นมา จนดูเหมือนว่าจะไหลออกมาจากกระแสแห่งกาลเวลาของมันเอง
แทบจะในทันใดนั้น อาณาเขตที่เต็มไปด้วยสายฟ้าซึ่งเป็นเป้าหมายของมัน ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นเค้าโครงร่างของขุนเขาทะเลที่เก้า
เป้าหมายของสายฟ้าเหล่านี้ก็คือ ป้องกันไม่ให้ขุนเขาทะเลที่เก้าปรากฏขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ ป้องกันไม่ให้เวทผนึกสวรรค์กลายมาเป็นโครงกระดูกของขุนเขาทะเลแห่งนี้
ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเย็นชา ขณะที่เดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ทันใดนั้นพลังอันน่าเหลือเชื่อก็ปะทุขึ้นมา ระลอกคลื่นขนาดใหญ่พุ่งกระจายออกจากขุนเขาทะเลที่เก้า กระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง และสายฟ้าใดๆ ก็ตามที่ระลอกคลื่นนี้สัมผัสโดนก็จะถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง
“เมิ่งโหม่วอยู่ในท่ามกลางการสร้างอาณาจักรขุนเขาทะเลขึ้นมาใหม่ พลังการขัดขวางใดๆ ก็ตาม จงไสหัวไปให้กับข้า!” เมิ่งฮ่าวร้องตวาด พร้อมกับโบกสะบัดชายแขนเสื้อออกไป และมองขึ้นไปในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว ราวกับว่าเขากำลังจ้องมองไปยังเจตจำนงแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขตโดยตรง
ขณะที่สายตาของคนทั้งสองสบประสานกัน ท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาวก็สั่นสะท้าน กลิ่นอายของเมิ่งฮ่าวพุ่งกระจายออกไป และเจตจำนงแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขตก็ต่อสู้กลับมาโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย
ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวสั่นสะเทือนไปทั่ว สิ่งมีชีวิตในโลกต่างๆ มากมาย ดินแดนอันกว้างใหญ่และกระแสน้ำวนทั้งปวง
ต่างก็ได้ยินสิ่งที่คล้ายกับเสียงกระหึ่มราวฟ้าร้องคำรามดังก้องขึ้น เป็นเสียงที่คล้ายกับว่ามียักษ์สองตนกำลังยืนอยู่เบื้องหน้ากันและกัน แผดร้องออกมาด้วยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของแต่ละคน
เสียงแตกร้าวดังก้องขึ้น ขณะที่เมิ่งฮ่าวกระแทกลงไปยังเจตจำนงแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขต ทันใดนั้นรอยแตกก็ฉีกขาดออกไปทั่วทุกทิศทาง ทำให้ทุกสรรพสิ่งที่อยู่ในเส้นทางของพวกมันต้องระเหยกลายเป็นไอไปในทันที
หลังจากที่ผ่านไปชั่วขณะ เสียงแผดร้องคำรามด้วยโทสะของเจตจำนงแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขตก็จางหายไป แต่เมิ่งฮ่าวก็ยังคงมีสีหน้าที่เคร่งเครียด รู้ดีว่าการต่อสู้ที่แท้จริงกับเจตจำนงแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขตกำลังจะใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็วแล้ว
ตอนนี้เมื่อเจตจำนงแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขตจางหายไป และไม่ได้พยายามจะสอดมือเข้ามาอีก ขุนเขาทะเลที่เก้าก็ก่อตัวขึ้นมาอย่างเสร็จสิ้นในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว
ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะท้าน ขุนเขาทะเลทั้งแปดแห่งต่างก็ก้มศีรษะของพวกมันลงไป!
และนั่นก็เป็นเพราะว่าขุนเขาทะเลผนึกสวรรค์คือสิ่งที่ไร้ผู้ต่อต้าน!
แต่ขุนเขาทะเลที่เก้าก็ยังไม่สมบูรณ์แบบ ขุนเขาที่เก้าก่อตัวขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ แต่สำหรับทะเลที่เก้า สัญลักษณ์เวทนับไม่ถ้วนก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา แต่ยังขาดเลือดเนื้อที่จะก่อตัวขึ้นเป็นน้ำทะเล
พันธมิตรคือจิตวิญญาณ เวทผนึกกลายเป็นโครงกระดูก และขุนเขาทะเลก็ก่อตัวเป็นเลือดเนื้อ แต่สำหรับเลือดเนื้อที่จะก่อตัวขึ้นมานี้ องค์ประกอบก่อนหน้านี้ซึ่งสร้างขึ้นมาเป็นขุนเขาทะเลในตอนนั้น ซึ่งก็คือทะเลที่เก้าได้กลายเป็นผู้ทรยศ ทำให้ตอนที่อาณาจักรขุนเขาทะเลถูกทำลายไปจริงๆ ก็มีเพียงแค่เก้าขุนเขา และแปดทะเลเท่านั้น
เมิ่งฮ่าวมองตรงไปยังตำแหน่งที่น่าจะเต็มไปด้วยน้ำทะเล และสัญลักษณ์เวทที่ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา จากนั้นก็ยิ้มและหันหน้าไปยังทิศทางของปรมาจารย์เอกะเทวะ
ปรมาจารย์เอกะเทวะกระแอมไอออกมา
แต่ก็ตระหนักขึ้นอย่างรวดเร็วว่าเมิ่งฮ่าวไม่ได้มองมายังตนเอง จึงหดศีรษะกลับเข้าไปในกระดอง มันรู้สึกหวาดกลัวเมิ่งฮ่าวอย่างถึงที่สุดมานานแล้ว
เมิ่งฮ่าวกำลังมองไปยังส่วนหลังของปรมาจารย์เอกะเทวะ และหญิงสาวเยาว์วัยในชุดยาวสีขาวกำลังยืนอยู่ที่นั่น เห็นได้ชัดว่าแม้จะผ่านไปนานมากเพียงใด นางก็ยังดูเยาว์วัยอยู่เสมอมา ในตอนนี้นางกำลังมองมายังเมิ่งฮ่าวพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ แววตาเต็มไปด้วยความมุ่งหวัง แต่ก็ดูเหมือนว่าจะรู้สึกหวาดวิตกอยู่ด้วยเช่นกัน ราวกับรู้ตัวดีว่าทำไมเมิ่งฮ่าวกำลังมองมายังตนเอง
“ในปีนั้นข้าเคยให้สัญญาว่าจะช่วยให้ท่านกลายเป็นทะเล กู๋อี่ติงซานอวี่ ท่านยินดีที่จะกลายเป็น…ทะเลที่เก้าแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเลหรือไม่?” เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
หญิงสาวเยาว์วัยในชุดยาวสีขาวสั่นสะท้าน นี่คือความฝันอันยาวนานในชีวิตของตนเองที่จะกลายเป็นทะเล เมื่อสองพันปีก่อน ตรงทะเลสาบที่อยู่ด้านล่างภูเขาต้าชิง เมิ่งฮ่าวให้สัญญาว่าจะช่วยนางทำให้ความฝันกลายเป็นจริง
“ยินดี!” นางกล่าวตอบ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ประสานมือและโค้งตัวลงให้กับเมิ่งฮ่าว
เมิ่งฮ่าวยิ้มและโบกสะบัดมือขวาออกไป
“ในนามของข้าเมิ่งฮ่าว นับจากนี้ไป กู๋อี่ติงซานอวี่ จงกลายเป็นทะเลที่เก้า!”
ในขณะที่ความตื่นเต้นและความมุ่งหวังพุ่งขึ้นมาในจิตใจ นางก็ลอยออกมาจากส่วนหลังของปรมาจารย์เอกะเทวะ กลายเป็นทะเลสาบที่มีพื้นผิวเหมือนกระจก ดูงดงามอย่างน่าเหลือเชื่อ ในชั่วพริบตาก็หลอมรวมเข้ากับสัญลักษณ์เวทนับไม่ถ้วน ซึ่งถูกสร้างขึ้นเป็นเค้าโครงร่างของทะเลที่เก้า
หลังจากที่หลอมรวมเข้าด้วยกัน กลิ่นอายอันแข็งแกร่งก็กระจายออกไป ซึ่งก็คือกลิ่นอายของกู๋อี่ติงซานอวี่ แต่ก็เริ่มมีความแข็งแกร่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น และพลังของนางก็พุ่งสูงขึ้นไปอย่างต่อเนื่องจนยากที่จะคาดคิดได้ ในที่สุด…ทะเลที่เก้าก็ปรากฏขึ้น!
ดูทรงพลังกว่าทะเลอื่นๆ ทั้งแปดก่อนหน้านี้มากนัก ทะเลที่เก้าแห่งใหม่นี้มีพลังบดขยี้จนทำให้ฟ้าสะท้านดินสะเทือนอย่างรุนแรง
นั่นเป็นเพราะว่าทะเลที่เก้าก็เหมือนกับขุนเขาที่เก้า ด้วยการมีเวทผนึกสวรรค์เป็นเหมือนกับโครงกระดูก เวทผนึกสวรรค์คือเวทผนึกอสูรที่ยิ่งใหญ่มากที่สุด แม้แต่ผนึกอื่นๆ ทั้งแปดมารวมกันก็ยังไม่อาจจะเทียบได้
เวทรุ่นเก้าเองประกอบไปด้วยเครื่องหมายผนึกเก้าชิ้น เพื่อให้มั่นใจว่าขุนเขาทะเลที่เก้าจะเป็นที่รู้จักกันในฐานะที่เป็นขุนเขาทะเลซึ่งแข็งแกร่งทรงพลังมากที่สุด
ผู้ฝึกตนแห่งขุนเขาทะเลที่เก้าจะเข้าใจเวทผนึกสวรรค์ได้ดีมากเป็นพิเศษ แต่โดยพื้นฐานแล้วเวทรุ่นเก้าก็ยากที่จะรู้แจ้ง และดังนั้นใครก็ตามที่กลายเป็นราชันแห่งขุนเขาทะเลในที่แห่งนี้ก็จะต้องเข้าใจเครื่องหมายผนึกที่สร้างเป็นขุนเขาทะเลที่เก้าขึ้นมาให้ได้อย่างน้อยก็สามชิ้น
ตอนนี้เมื่อขุนเขาทะเลที่เก้าปรากฏขึ้น ทั่วทั้งอาณาจักรขุนเขาทะเลก็กระจายเป็นแรงกดดันอันมหาศาล เสียงกระหึ่มดังก้องออกไป ทำให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวต้องสั่นสะเทือน เวลาเดียวกันนั้นกลิ่นอายเหนือสูงสุดก็กระจายออกไปด้วยเช่นกัน
กลิ่นอายนี้ทำให้ผู้ฝึกตนใดๆ ก็ตามที่รับรู้ถึงมันได้ต้องสั่นสะท้าน แม้แต่ผู้แข็งแกร่งเก้าแก่นแท้ก็ตามที
ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายเจิดจ้าขึ้น ขณะที่โบกสะบัดชายแขนเสื้อออกไป แสงลูกทรงกลมปรากฏขึ้น ซึ่งก็คือวิชาเวทที่รู้แจ้งมาในตอนที่จ้องมองไปยังดวงตะวันขณะที่อยู่บนดาวตงเซิ่ง ลูกทรงกลมนั้นเริ่มดูดซับแสงทั้งหมดในบริเวณนั้นเข้าไป ในชั่วพริบตาก็สาดประกายเจิดจ้าขึ้นมา
แสงเจิดจ้าอันไร้ขอบเขตเสียดแทงเข้าไปในดวงตาของคนทั้งหมดในที่แห่งนั้น เป็นแสงที่เต็มไปด้วยพลังเหนือสูงสุดของเมิ่งฮ่าว มันคือดวงตะวัน ซึ่งประกอบด้วยพลังอันน่ากลัวที่เทียบเท่ากับขั้นสูงสุดเก้าแก่นแท้
“นับจากนี้ไป เจ้าคือ…ดวงตะวันแห่งขุนเขาทะเล!” ด้วยพลังเหนือสูงสุด ทำให้แสงลูกทรงกลมกลายเป็นดวงตะวันอันทรงพลัง ซึ่งกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรขุนเขาทะเล
แม้ในขณะที่มันส่องแสงสว่างให้กับเก้าขุนเขาและเก้าทะเล มือขวาเมิ่งฮ่าวก็ขยับร่ายเวทอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็โบกสะบัดออกไป และดวงจันทร์สีม่วงก็ปรากฏขึ้น ซึ่งก็คือวิชาเวทของเมิ่งฮ่าวด้วยเช่นกัน ซึ่งได้เรียนรู้มาจากดินแดนบรรพชนของตระกูลฟางบนดาวตงเซิ่ง
พลังเหนือสูงสุดถูกปลดปล่อยออกไป ไหลเข้าไปในดวงจันทร์ ทำให้มันมีพลังเทียบเท่ากับดวงตะวัน!
“นับจากนี้ไป เจ้าคือ…ดวงจันทร์แห่งขุนเขาทะเล!” ขณะที่คำพูดหลุดออกมาจากปาก ดวงจันทร์ก็เริ่มเรืองแสงอันอ่อนโยนออกมา ลอยตรงไปยังอาณาจักรขุนเขาทะเล และเริ่มหมุนวนโคจรไปรอบๆ เช่นเดียวกับดวงตะวัน
ตอนนี้อาณาจักรขุนเขาทะเลก็เสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว
ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวสั่นสะท้าน และอาณาเขตทั้งหมดของความว่างเปล่าไร้ขอบเขตก็สั่นสะเทือน โลกนับไม่ถ้วนสั่นไหวไปมา
และสัญลักษณ์เวทจำนวนมากก็มืดสลัวลงไปในทันที ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะว่าของวิเศษอันดับหนึ่งแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขตทั้งปวง ในที่สุดก็ปรากฏขึ้นมาแล้ว
อาณาจักรขุนเขาทะเล! (ซานไห่เจี้ย)