ตอนที่ 505
พวกเจ้ากล้าโจมตี
ทันทีที่เสียงของเขาดังก้อง เข้าไปในหูของกลุ่มคนเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ ศีรษะของคนในเผ่ามากกว่าหนึ่งหมื่นคนทั้งหมด ทันใดนั้นก็ผงกขึ้น ดวงตาพวกมันสาดรังสีสังหารออกมา สายตาเมิ่งฮ่าวเย็นเยียบราวน้ำแข็ง ขณะที่เขายื่นมือออกไป ฉับพลันนั้น หอกยาวสีดำก็ปรากฏขึ้นอยู่ในมือ
นี่เป็นหอกที่เขาได้รับมาจากเยาปิงฮวงจ่ง (อาวุธอสูรหลุมฝังศพโดดเดี่ยว) สร้างขึ้นมาจากร่างปีศาจ และเต็มไปด้วยพลังหนึ่งในสิบส่วนของ…หอกปีศาจ!
ทันทีที่หอกยาวปรากฏขึ้น กลุ่มเมฆที่อยู่ในบริเวณนั้นเริ่มม้วนตัวไปมา รังสีสังหารอันน่าตกใจปรากฏขึ้น
ปฏิกิริยาของเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ และการปรากฏขึ้นของหอกปีศาจของเมิ่งฮ่าว ทันใดนั้นก็ไปดึงดูดความสนใจของสามเผ่าที่อยู่อีกด้านของเส้นทางภูเขา รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า ขณะที่พวกมันมองมายังเมิ่งฮ่าว ถึงแม้พวกมันจะหวังให้เผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ต่อสู้กับเผ่าไห่เยา แต่ลึกลงไปในจิตใจ พวกมันก็รู้ว่านี่เป็นไปไม่ได้ ถ้าเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์กล้าโจมตี…ก็คงจะบ้าไปแล้ว
รอยยิ้มของพวกมันได้ถูกสังเกตโดยผู้ฝึกตนนับหมื่นที่อยู่ด้านในเส้นทางภูเขา ในตอนนี้สิ่งใดๆ ต่างก็สามารถเกิดขึ้นได้ กลุ่มคนนับหมื่นเหล่านั้นเริ่มพูดคุยกันอย่างใจจดใจจ่อในทันที
“ชนเผ่าที่อยู่อีกด้านของเส้นทางภูเขาเหล่านั้น ไม่มีทางเข้าไปในดินแดนสีดำได้ พวกมันเตร็ดเตร่อยู่บนพื้นที่รอบนอก คอยดักปล้นและสังหาร เป้าหมายหลักของพวกมันก็คือปล้นชิงชนเผ่าที่เพิ่งจะโผล่ออกมาจากเส้นทางภูเขา…”
“มีหลายชนเผ่าถูกทำลายล้างไปด้วยวิธีการเช่นนั้น ดูเหมือนว่าบุคคลเหล่านี้จะเชื่อในข่าวลือที่ผู้คนกล่าวถึงอย่างแท้จริง ใครจะไปรู้ว่าคนที่เริ่มกระจายข่าวคือใคร…”
“พวกเราก็เชื่อข่าวลือนั้นเช่นเดียวกัน สมมติว่าในช่วงสุดท้ายของวันสิ้นโลก เมื่อพื้นดินเกือบจะจมอยู่ใต้น้ำ เผ่าที่รอดชีวิตมาจากการต่อสู้อย่างวุ่นวายท้ายสุด ก็จะมีโอกาสผ่านเข้าไปในดินแดนสีดำ! ตราบเท่าที่สามผู้นำในดินแดนสีดำ ให้คำรับรองถึงความแข็งแกร่งของเผ่านั้น พวกมันก็จะถูกดึงให้เป็นเผ่าสาขาย่อย!”
ข่าวลือนี้ถูกกระจายออกไปทั่วในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และตอนนี้ก็ฝังแน่นอยู่ในส่วนลึกจิตใจของผู้ฝึกตนบริเวณแถบนั้น หลายชนเผ่าซึ่งมายังที่แห่งนี้โดยไม่มีวิญญาณอสูร ได้เชื่อถือข่าวลือนี้เกือบทั้งหมด
ขณะที่มีการพูดคุยกันอย่างต่อเนื่อง เมิ่งฮ่าวยืนอยู่บนด้านหน้ายานบิน ถือหอกอยู่ในมือ ทันใดนั้น กลุ่มหมอกสีดำก็เริ่มม้วนตัวเดือดพล่านไปมาอยู่รอบๆ ตัวเขา ภายในกลุ่มหมอกนั้นมองเห็นเป็นใบหน้ามากมายนับไม่ถ้วน เต็มไปด้วยความอำมหิตโหดเหี้ยม ส่งเสียงหัวเราะแหลมเล็กเสียดแทงแก้วหูออกมา เป็นเสียงที่คล้ายกับเสียงวิหคราตรีร่ำร้อง แทบจะเหมือนกับเสียงของหัวกระโหลกเสียดสีกัน เย็นเยียบจนทำให้ขนหัวลุก
กลุ่มคนทั้งหมดของเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ด้านหลังเมิ่งฮ่าวเริ่มยืนขึ้น รังสีสังหารกระจายออกมาจากร่าง ดวงตาสีแดงก่ำของพวกมันเริ่มลุกไหม้ราวกับเป็นเปลวไฟ ความต้องการสังหารของพวกมันรุนแรงมากขึ้น แต่จิตใจกลับสงบนิ่งอย่างน่าเหลือเชื่อ
ขณะที่ในตอนนี้ แต่ละคนต่างก็ดูคล้ายกับเป็นผู้กล้าที่ผ่านการต่อสู้มานับร้อยครั้ง!
“เจ้าคิดว่ากำลังทำอะไรอยู่?” ผู้เฒ่าเผ่าไห่เยา ซึ่งยืนอยู่ที่นั่นในท่ามกลางเมืองต้วนหนานกล่าว แค่นเสียงอย่างหยิ่งยโสเย็นชาออกมา
“เจ้าต้องการโจมตีเผ่าไห่เยาแห่งต้วนหนานกวน?” มันกล่าวอย่างวางมาด “ถือว่าเจ้ามีความกล้า แต่ถ้าเจ้ากล้าโจมตีแม้แต่น้อยนิด หรือทำให้เผ่าไห่เยาเสียโลหิตแม้แต่หยดเดียว ทั่วทั้งเผ่าของเจ้าก็จะถูกกวาดล้างไปภายในสามวัน!” มันเชื่อว่าเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ไม่กล้าโจมตี ทั้งหมดนี้ก็แค่แสดงท่าทางในการพยายามจะลดจำนวนค่าผ่านทางที่ต้องจ่ายลง
มันได้เห็นชนเผ่ามากมายเป็นเช่นนี้มาก่อน จนกระทั่งถึงตอนนี้ ก็ยังไม่มีแม้แต่เผ่าเดียวจะกล้าจู่โจมมาจริงๆ ทั้งหมดจบลงด้วยการก้มศีรษะยอมปฏิบัติตาม
ไม่เพียงแต่มันเท่านั้นที่คิดเช่นนี้ กลุ่มคนเผ่าไห่เยาที่อยู่บนกำแพงของเมืองต้วนหนานทั้งหมด ต่างก็หัวเราะเสียงเย็นชาออกมา เห็นได้ชัดถึงความดูถูกเหยียดหยามของพวกมัน
ในเวลาเดียวกันนั้น ผู้ฝึกตนนับหมื่นที่อยู่ภายในเส้นทางภูเขาทั้งหมด ต่างก็หอบหายใจออกมา ขณะที่พวกมันจ้องมองไปยังเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์และเมิ่งฮ่าว
“เผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์จะกล้าโจมตีจริงๆ? ข้าไม่อยากจะเชื่อ!”
“ตั้งแต่วันสิ้นโลกเริ่มต้นขึ้น และเผ่าไห่เยามายึดต้วนหนานกวน ก็ไม่เคยมีแม้แต่เผ่าเดียวที่จะพยายามมาโจมตีเส้นทางภูเขานี้…ข้าคิดว่าเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์เพียงแสดงท่าทีข่มขู่แค่นั้น”
ขณะที่เสียงพูดคุยดังก้องออกไป บรรยากาศที่ด้านบนกลางอากาศไม่อาจจะเคร่งเครียดมากไปกว่านี้อีกแล้ว ทันใดนั้น ความเย็นเยียบก็กระจายออกมาจากดวงตาเมิ่งฮ่าว
ผู้เฒ่าเผ่าไห่เยาซึ่งมีความหยิ่งยโสจนถึงที่สุด ทันใดนั้นก็กล่าวว่า “ทำไมเจ้ายังไม่ลงมืออีก? ข้ากำลังรออยู่ ชนเผ่าทางเหนืออันกระจ้อยร่อย เมื่อเจ้ากล้าแสดงท่าทีดุร้ายออกมา ข้าก็กำลังรอดูว่าเจ้าจะกล้าลงมือจริงหรือไม่!”
“ตอนนี้ข้าขอห้ามไม่ให้เจ้าพูดว่า เจ้าจะไม่โจมตี ถึงแม้เจ้าจะคุกเข่าขอร้อง เจ้าก็ลืมไปได้เลยว่าต้องจ่ายสิ่งของครึ่งหนึ่งของเจ้า เพื่อเป็นค่าผ่านทางเข้าไปในต้วนหนานกวน เจ้าต้องจ่ายสิ่งของและสัตว์ปีศาจทั้งหมดของเจ้าออกมา…”
ในตอนนี้เองที่เมิ่งฮ่าวฉับพลันนั้นก็ขว้างหอกปีศาจออกไป หอกสีดำสนิทพุ่งผ่านอากาศออกไปราวกับสายฟ้า เสียงกระหึ่มกึกก้องดังเต็มอยู่ในอากาศ
เสียงกรีดร้องแหลมเล็กได้ยินมา เป็นเสียงที่คล้ายกับมีบางสิ่งกำลังถูกแยกผ่านไป ราวกับว่าอากาศกำลังฉีกขาดออกเป็นชิ้นๆ ผู้ฝึกตนที่อยู่ด้านล่างมองเห็นลำแสงสีดำแหวกฝ่าอากาศไป กระจายกลิ่นอายอันน่าตกใจขณะที่มันพุ่งตรงไปยังต้วนหนานกวน
กลุ่มหมอกสีดำห้อมล้อมอยู่รอบๆ หอกปีศาจ ภายในกลุ่มหมอกเป็นใบหน้าที่กำลังหัวเราะอย่างชั่วร้าย เสียงหัวเราะนั้นดังก้องออกไป ทำให้จิตใจของคนทั้งหมดสั่นสะท้าน เพียงชั่วพริบตาหอกปีศาจก็พุ่งผ่านระยะทางระหว่างเมิ่งฮ่าวและผู้เฒ่าเผ่าไห่เยา สีหน้าผู้เฒ่าเต็มไปด้วยความตกตะลึง ขณะที่หอกปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้ามัน
จิตใจมันสั่นสะท้าน ขณะที่สายลมอันแหลมคมพุ่งมาปะทะใบหน้า เช่นเดียวกับความแหลมคมที่ทำให้หน้าอกมันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ถูกแทง เสื้อผ้ามันพริ้วสะบัดไปมา เส้นผมยุ่งเหยิงเป็นกระเซิง มันรู้สึกราวกับว่ากำลังถูกบีบคออยู่ โดยไม่ต้องขบคิด มันถอยหลังออกไป แม้ในความฝันอันน่ากลัวที่สุด มันก็ไม่เคยจะคาดคิดว่า…เผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์จะกล้าโจมตีมาจริงๆ!
คลื่นแห่งความประหลาดใจเต็มอยู่ในจิตใจมัน ตามมาด้วยคำถามมากมายนับไม่ถ้วน ทำให้ยากที่มันจะมีเวลาหลบเลี่ยงได้ทัน ในตอนนี้มันไม่อาจจะหลบพ้นไปได้ ถึงแม้ว่ามันต้องการจะหลบไปก็ตามที
“พวกมันลงมือจริงๆ?”
“พวกมันกล้าโจมตี!!”
ดวงตาผู้เฒ่าเผ่าไห่เยาเบิกกว้าง ม่านตามันหดเล็กลง ภาพที่มันเห็นจู่ๆ ก็เต็มไปด้วยกลุ่มหมอกสีดำ พวกที่มุงดูอยู่ทั้งหมดมองไปด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ขณะที่หอกยาวสีดำแทงตรงเข้าไปในหน้าอกของมัน ทำให้เสื้อผ้ามันฉีกขาด หั่นชิ้นเนื้อและโลหิต แทงเข้าไปในหัวใจ เจาะผ่านเข้าไปในร่าง นำมันจากไปพร้อมกัน ขณะที่หอกยาวส่งเสียงแหลมเล็กแหวกฝ่าอากาศต่อไป
โลหิตกระจายออกมาจากปากของชายชรา มันมองลงไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ ยังหอกปีศาจที่กำลังสั่นไปมาอยู่ในหน้าอกของมัน ขณะที่หอกนั้นนำมันพุ่งฝ่าอากาศไป
“มันเป็นไปได้อย่างไร…” มันยังคงแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้
ในเวลาเดียวกันนั้น กลุ่มหมอกจำนวนมากมายก็ไหลออกมาจากตัวหอก ดูคล้ายกับเป็นอสรพิษสีดำนับไม่ถ้วน ขณะที่มันไหลเข้าไปในดวงตา, หู, จมูก และปากของผู้เฒ่าเผ่าไห่เยา และยังได้ซึมเข้าไปในรูขุมขนบนผิวหนังของมัน ขณะที่กลุ่มหมอกจมหายเข้าไปในร่างมัน ใบหน้ากระหายเลือดนับไม่ถ้วนก็พุ่งกระโจนเข้าใส่มัน เสียงขบเคี้ยวดังก้องออกมา ตามติดมาด้วยเสียงแผดร้องอย่างน่ากลัวของชายชรา
เสียงแผดร้องเหล่านี้เต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ สามารถจะคาดคิดได้ว่ามีแต่ความโหดร้ายอย่างที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนเท่านั้น ถึงจะทำให้ผู้ฝึกตนขั้นต้นวิญญาณแรกก่อตั้งแผดร้องออกมาเช่นนี้ได้
ปัง!
หอกปีศาจกระแทกเข้าไปในกำแพงเมืองต้วนหนาน เสียงแตกร้าวได้ยินออกมา และรอยร้าวก็กระจายออกไปทั่วทั้งพื้นผิวกำแพง ขณะที่ผู้เฒ่าเผ่าไห่เยาถูกเสียบอยู่บนพื้นผิวกำแพง
เมื่อมองไปยังภาพนี้ มีเพียงสิ่งเดียวที่สามารถเห็นได้ก็คือกลุ่มหมอกสีดำ ขณะที่เสียงแผดร้องอย่างน่ากลัวนั้น ได้เงียบหายไปนานแล้ว
ทุกสิ่งทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบราวความตาย เมิ่งฮ่าวมีสีหน้าสงบนิ่งเหมือนเช่นเคย ขณะที่ยกมือขึ้น และทำท่าคว้าจับ ทันใดนั้น เสียงหึ่งๆ ก็ได้ยินมา ขณะที่กลุ่มหมอกสีดำแห่งใบหน้าดุร้ายนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายหายไป และจากนั้นหอกสีดำก็พุ่งกลับตรงมายังเมิ่งฮ่าว ดูเหมือนว่ากำลังรายงานความสำเร็จของมันอย่างกระตือรือร้น
ในเวลาเดียวกันนั้น ก็เปิดเผยให้เห็นว่าในท่ามกลางกลุ่มหมอก…ไม่มีร่างเหลืออยู่! มีเพียงแค่โครงกระดูกเท่านั้น!
โครงกระดูกนั้นเต็มไปด้วยรอยกัด ราวกับว่ามันถูกบดเคี้ยวมา บางแห่งยังถูกกัดไปจนแหลกละเอียด เมื่อไม่มีหอกปีศาจยึดมันไว้ โครงกระดูกก็แยกออกจากกันและล่วงตกลงไปบนพื้นดิน มีเพียงไม่กี่ชิ้นที่ยังหลงเหลือ ติดอยู่ในรอยแตกของกำแพงเมือง ภาพที่เห็นนี้ชวนให้น่าประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง
กลุ่มคนเผ่าไห่เยาสั่นสะท้านขึ้นมาในทันที ผู้ฝึกตนนับหมื่นที่ด้านล่างเส้นทางภูเขา จ้องมองมาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง อ้าปากค้าง
สามเผ่าโจร ที่อยู่บนเส้นทางภูเขาอีกด้านก็มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกัน ภาพที่เห็นนี้น่าตกใจเป็นอย่างยิ่ง ทำให้พวกมันอ้าปากค้าง มองมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ไม่มีแม้แต่คนเดียวจะคาดคิดว่าเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์จะกล้าโจมตีจริงๆ และเจ้าเมิ่งฮ่าวนั่น…จะกล้าบ้าบิ่นถึงขั้นไปสังหารผู้เฒ่าของเผ่าไห่เยา
ทุกคนที่มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ รู้สึกราวกับว่าศีรษะของพวกมันกำลังจะระเบิดออกมา แต่ละคนคิดไปถึงเรื่องเดียวกัน
“เผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์…กระทำเรื่องที่คาดไม่ถึง!!”
ผู้ฝึกตนนับหมื่นที่อยู่ในเส้นทางภูเขายืนแน่นิ่งราวกับเป็นคนตาย ได้ยินแต่เสียงหอบหายใจขณะที่พวกมันมองไปยังเมิ่งฮ่าวและเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ ราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่พวกมันได้รู้จักคนของเผ่านี้ พวกมันจมอยู่ในความตกตะลึง ความเด็ดขาดของเมิ่งฮ่าว, ความน่ากลัวของหอกปีศาจ, การโจมตีอันน่าตกใจ ทั้งหมดนี้คล้ายกับเป็นสายฟ้าที่ฟาดลงมาในจิตใจพวกมัน ภาพที่เห็นเมื่อครู่นี้เป็นสิ่งที่พวกมันไม่มีทางลืมเลือนได้ตลอดไป
สามเผ่าโจรที่อยู่อีกด้านของเส้นทางภูเขา ซึ่งก่อนหน้านี้มองไปยังเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ด้วยความละโมบ และยังได้หัวเราะเยาะพวกเขา ตอนนี้พวกมันรู้สึกอกสั่นขวัญหาย ทั้งคนในเผ่าทั่วไป, ผู้เฒ่าสูงสุด หรือแม้แต่หัวหน้าเผ่า ต่างก็สูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนักหน่วง และความประหลาดใจอย่างรุนแรงก็แสดงออกมาทางใบหน้า
พวกมันจะคาดคิดได้อย่างไรว่าเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์…จะกล้าลงมือจริงๆ!! ยิ่งไปกว่านั้น เผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ไม่เพียงแค่โจมตีไปเท่านั้น ยังได้สังหารผู้คนอีกด้วย!
ด้วยความเด็ดขาด, ด้วยรังสีสังหาร, ด้วยความต้องการเข่นฆ่าเช่นนั้น ทำให้จิตใจของกลุ่มคนทั้งสามเผ่าเหล่านี้เต็มไปด้วยความคลุ้มคลั่ง ความเชื่อมั่นที่พวกมันรู้สึกก่อนหน้านี้ ที่คิดว่าจะสามารถกำจัดเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างง่ายดาย เกิดความสั่นคลอนขึ้นมาอย่างรุนแรงในทันที จู่ๆ ความหวาดกลัวก็เบ่งบานอยู่ในจิตใจพวกมัน
ผู้ที่ตกตะลึงมากที่สุดก็คือเผ่าไห่เยา สมาชิกทั้งหมดของเผ่าซึ่งได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ไม่อาจจะทันมีปฏิกิริยาใดๆ ในตอนแรก พวกมันแทบไม่อยากจะเชื่อว่า ภาพที่เพิ่งจะเห็นนั้นจะเกิดขึ้นมาได้ พวกมันไม่อยากจะเชื่อว่ามีใครบางคนกล้าลงมือกับเผ่าไห่เยาจริงๆ…
หลังจากที่นิ่งเงียบไปสักพัก ฉับพลันนั้นเสียงแผดร้องอย่างเกรี้ยวกราดก็ได้ยินออกมา จากภายในเมืองต้วนหนาน เงาร่างมากกว่าสิบสายโผล่ออกมาพุ่งตรงไป ตามติดด้วยสัตว์ปีศาจนับหมื่น และสมาชิกในเผ่าอีกสองหมื่นคน!
ท่ามกลางกลุ่มคนเหล่านี้เป็นชายชราผมแดง ซึ่งเป็นหัวหน้าเผ่าไห่เยา สีหน้ามันเต็มไปด้วยความตกตะลึง แต่ก็มีโทสะด้วยเช่นกัน เห็นได้ชัดว่ามันร้อนรนและพ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง
ก่อนที่มันจะทันได้กล่าวอะไรออกมา กลุ่มหมอกสีดำของเมิ่งฮ่าวก็พุ่งกลับมาหาเขา และก่อตัวเป็นหอกปีศาจขึ้นอีกครั้ง เขาชี้หอกตรงไปและร้องตะโกนออกมา “สู้!”
ไม่จำเป็นต้องพูดมากไปกว่านี้ เพียงแค่คำเดียวสั้นๆ…ทันใดนั้น ดวงตานับหมื่นคู่ของกลุ่มคนเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ก็กลายเป็นสีแดงก่ำ และพวกมันก็เริ่มร้องตะโกน
“สังหาร!” ขณะที่เสียงอันน่าตกใจดังขึ้น ทั่วทั้งเผ่าอีกาศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งตรงไป พวกมันคล้ายกับเป็นกลุ่มของสหายและสัตว์ประหลาดที่ได้ร่วมกันต่อสู้ และมีชีวิตรอดมาจากสงครามนับร้อย การพุ่งเข้าไปโจมตีของพวกมัน ตามติดไปด้วยรังสีสังหารอันเข้มข้น จนทำให้แม้แต่ท้องฟ้าก็มืดสลัวเลือนลางลง กลุ่มเมฆรวมตัวกันเป็นก้อนอยู่ที่ด้านบน ทำให้ดูคล้ายกับว่าพวกมันกำลังโผล่ออกมาจากส่วนลึกสุดของนรกอเวจี ขณะที่พุ่งตรงไปยังเมืองต้วนหนาน!
ที่น่าตกใจมากไปกว่านั้นก็คือ ในตอนนี้เองที่สัตว์ปีศาจหนึ่งแสนห้าหมื่นตัวปรากฏขึ้นอย่างเกรี้ยวกราดและกระหายเลือด พวกมันบดบังไปทั่วทั้งท้องฟ้า ขณะที่พุ่งตรงไปยังต้วนหนานกวน!