ตอนที่ 718

ยกทะเลสาบนั่นให้ข้า!

ตูม!

ไม่กี่วันหลังจากนั้น ทะเลสาบเต๋าโบราณก็เริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง เป็นการปะทุครั้งใหญ่ทำให้เกิดเป็นเสาแห่งแสงพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้า จากทะเลสาบและน้ำพุเต๋าเกือบแปดในสิบส่วน

ทั้งเขตด้านในและด้านนอกเกิดขึ้นเหมือนกัน

เมื่อทะเลสาบเต๋าปะทุขึ้น ภาพสะท้อนเต๋ามากมายนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้น ในเขตด้านในแม้แต่ทะเลสาบเต๋าหนึ่งร้อยจ้างก็ยังพ่นอาวุธเวทและของวิเศษอื่นๆ ออกมาด้วยเช่นกัน สำหรับทะเลสาบเต๋าหนึ่งพันจ้าง มีอยู่สองแห่งที่ปะทุภาพสะท้อนเต๋า และแปดแห่งพ่นอาวุธเวทออกมา

อาวุธเวททั้งหมดแตกต่างกันออกไป บางชิ้นก็สมบูรณ์ครบถ้วน และบางชิ้นก็เสียหายไปบางส่วนหรือเป็นแค่ชิ้นส่วนเล็กๆ บ้างก็เก่าแก่โบราณและทรุดโทรม บ้างก็ยังใหม่อยู่ แม้แต่เศษชิ้นส่วนของอาวุธเวทจำนวนมากมายก็ยังมีให้เห็น ส่วนใหญ่แล้วก็กลายเป็นเศษศิลาและฝุ่นผงจากซากปรักหักพังโบราณ

จากสามทะเลสาบเต๋าของสำนักเซี่ยเยา สองแห่งได้พ่นอาวุธเวทออกมา สำหรับทะเลสาบที่เมิ่งฮ่าวครอบครองอยู่ มีภาพสะท้อนเต๋าปรากฏขึ้นที่ด้านบนของทะเลสาบ

ภาพสะท้อนเต๋าที่ปรากฏขึ้นอีกแห่งภายในอาณาเขตของทะเลสาบหนึ่งพันจ้าง เป็นของสำนักจินหาน ซึ่งมีเจ้าอ้วนนั่งอยู่ที่ด้านข้างพอดี

ภาพสะท้อนเต๋านั้นเป็นภาพของผู้ฝึกตนที่อวบอ้วน กำลังฝึกฝนวิชาเวทอันน่ากลัวบางอย่าง เมื่อเจ้าอ้วนมองเห็น ดวงตามันก็เบิกกว้าง และเริ่มค้นหาความรู้แจ้งในทันที

เนื่องจากการปะทุครั้งนี้ ทำให้ความเงียบก่อนหน้านี้แตกกระจายไปในทันใด แต่ก็ไม่ได้เกิดความปั่นป่วนวุ่นวายขึ้น ทะเลสาบเต๋าถูกแบ่งไปเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นถึงจะมีของวิเศษบางอย่างที่น่าตกใจปรากฏขึ้น ก็ไม่มีการต่อสู้อย่างบ้าคลั่งเหมือนที่เกิดขึ้นกับเขตด้านนอกแต่อย่างใด

ใครก็ตามที่ได้ครอบครองทะเลสาบ ก็มีสิทธิ์ในสิ่งของที่ทะเลสาบนั้นพ่นออกมา

ทันใดนั้น ผู้ฝึกตนมากมายนับไม่ถ้วนบินขึ้นไปในอากาศ ตรงไปยังทะเลสาบเต๋าต่างๆ ของพวกมัน เสียงกระหึ่มดังเต็มอยู่ในอากาศ หกผู้เฒ่าตัดวิญญาณแห่งสำนักเซี่ยเยา เริ่มทำการเก็บรวบรวมสิ่งของต่างๆ ที่ถูกพ่นออกมา

ทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลาในการอธิบาย แต่จริงๆ แล้วก็เกิดขึ้นเพียงแค่สิบลมหายใจเท่านั้น ที่สิ่งของทั้งหมดจากทะเลสาบหนึ่งพันจ้างจะถูกรวบรวมไปจนหมดสิ้นโดยสำนักต่างๆ จากนั้นความสนใจของพวกมันก็มุ่งตรงไปยังทะเลสาบหนึ่งร้อยจ้าง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งทะเลสาบหนึ่งร้อยจ้าง มากกว่าสี่ร้อยแห่งที่เป็นของเมิ่งฮ่าว มีอยู่หนึ่งร้อยกว่าแห่งที่ได้พ่นอาวุธเวทออกมา ลอยอยู่ที่นั่นในกลางอากาศ บางแห่งก็เป็นภาพสะท้อนเต๋า และบางแห่งก็เป็นสิ่งของจิปาถะอื่นๆ ช่างเป็นภาพที่น่าตกใจยิ่ง จึงเป็นธรรมดาที่จะทำให้ใครก็ตามที่มองไปต้องรู้สึกอยากได้

แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่ก็ไม่มีการต่อสู้ใดๆ เกิดขึ้น การกระทำของเมิ่งฮ่าวก่อนหน้านี้ ได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงความแข็งแกร่ง รวมทั้งนิสัยดื้อด้านที่เขามักจะแสดงออกมา ผู้ฝึกตนใดๆ ที่อยากได้สิ่งของซึ่งถูกปกป้องโดยธงของสำนักเซี่ยเยา ก็คงต้องคิดให้ดีก่อนที่จะกระทำการใดๆ

ศิษย์สำนักเซี่ยเยาเหน็ดเหนื่อยแต่ก็มีความสุข พวกมันวุ่นวายอยู่เกือบหนึ่งชั่วยาม เพื่อเก็บรวบรวมสิ่งของต่างๆ ที่ทะเลสาบเต๋าพ่นออกมา ผู้ฝึกตนจากสำนักและตระกูลอื่นๆ ต่างก็มองไปด้วยความอิจฉา

แต่ในขณะที่พวกมันกำลังจะส่งมอบสิ่งของทั้งหมดที่เก็บรวบรวมได้ไปให้กับเมิ่งฮ่าว หนึ่งในทะเลสาบขนาดหนึ่งร้อยจ้างที่ปะทุภาพสะท้อนเต๋าออกมา จู่ๆ ก็เริ่มสั่นสะเทือน

ทันใดนั้น ผู้ฝึกตนกลุ่มใหญ่ก็ลุกขึ้นมายืน ดวงตาลุกโชนด้วยความอยากได้

“การปะทุครั้งที่สอง!”

“มันเป็นเรื่องปกติสำหรับน้ำพุเต๋าที่จะปะทุขึ้นมาสองครั้ง สำหรับทะเลสาบเต๋าสิบจ้างการเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นถือว่าไม่ธรรมดา สำหรับทะเลสาบเต๋าหนึ่งร้อยจ้างเกิดการปะทุขึ้นเป็นครั้งที่สอง…เป็นเรื่องที่หาได้ยากมาก!”

“การปะทุเป็นครั้งที่สองแทบจะหมายความว่า ของวิเศษอันล้ำค่ากำลังจะปรากฏขึ้น!”

จนถึงตอนนี้ เมิ่งฮ่าวก็ยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่ที่นั่น แต่ตอนที่หนึ่งในทะเลสาบเต๋ากำลังปะทุขึ้นเป็นครั้งที่สอง เขาก็ลืมตาขึ้นมา

ตูม!

แสงเจิดจ้าสาดกระจายออกมาจากทะเลสาบเต๋า ขณะที่ซากศพถูกพ่นออกมาจากภายในทะเลสาบ!

“ซากศพ!!”

“เป็นซากศพของผู้ฝึกตนจากสมัยโบราณ?!”

“นี่…ข้าต้องได้มันมา!”

ซากศพเป็นสิ่งที่พบเห็นได้ยากอย่างน่าเหลือเชื่อ และทันทีที่มันปรากฏขึ้น สำนักอีเจี้ยน, สำนักจินหาน, สำนักจื่อยิ่น, ตระกูลซ่ง และตระกูลหลี่ซึ่งอยู่ในที่ห่างไกลออกไป ต่างก็สั่นสะท้าน แต่…ทะเลสาบเต๋าที่ปะทุขึ้นเป็นครั้งที่สองมีธงสีโลหิตปักอยู่ด้านข้าง ทำให้ผู้คนไม่น้อยต้องสงบจิตใจให้เยือกเย็นลงไปในทันที

แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะใจเย็นลง สามผู้แข็งแกร่งตัดวิญญาณแห่งสำนักจินหาน บินออกไปพร้อมกับดวงตาที่เจิดจ้า ในจิตใจพวกมันที่เมิ่งฮ่าวไม่ได้โจมตีสำนักจินหานเมื่อก่อนหน้านี้ เป็นเพราะว่าเขารู้สึกเกรงกลัว จึงเป็นโอกาสดีที่จะลองตรวจสอบปฏิกิริยาจากเขา

สามผู้ฝึกตนบินขึ้นไปในอากาศ จากนั้นก็พุ่งตรงไปยังทะเลสาบเต๋าหนึ่งร้อยจ้างนั้น

หกผู้เฒ่าสำนักเซี่ยเยา เคลื่อนที่ไปขัดขวางในทันที

“สำนักจินหาน พวกเจ้าบังอาจเกินไปแล้ว!!”

“ช่างหน้าด้านนัก!”

เมื่อเมิ่งฮ่าวมองเห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้ รอยยิ้มอันเย็นชาก็ผุดขึ้นมาจากมุมปาก จากนั้นเขาก็ตบมือลงไปบนพื้น ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือน ในเวลาเดียวกันนั้น ร่างเขาก็กลายเป็นภาพที่ซ้อนทับกันไปมา ซึ่งจากนั้นก็หายตัวไปโดยสิ้นเชิง

ความรวดเร็วอันน่าเหลือเชื่อของเขา มากเกินกว่าสามผู้ฝึกตนสำนักจินหาน และหกผู้เฒ่าสำนักเซี่ยเยา เขาไปปรากฏกายขึ้นอยู่ที่ด้านข้างของทะเลสาบเต๋าในชั่วพริบตา จากนั้นก็โบกสะบัดมือขวาเพื่อเก็บซากศพไว้ ในที่สุดเขาก็หันไปจ้องยังคนทั้งสามจากสำนักจินหานด้วยสายตาที่เย็นชา

“พวกเจ้ากำลังรนหาที่ตาย?”

สีหน้าของสามผู้ฝึกตนเปลี่ยนไป ตื่นตระหนกต่อการแสดงตนขึ้นอย่างรวดเร็วของเมิ่งฮ่าว พวกมันหลบหนีไปโดยไม่ลังเล

ในเวลาเดียวกันนั้น บุรุษในชุดเกราะจากสำนักจินหานก็บินออกมา ติดตามมาด้วยผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆ จากสำนักจินหาน

เมิ่งฮ่าวแค่นเสียงเย็นชา จากนั้นก็ยกมือขวาขึ้นไปในอากาศทำท่าคว้าจับ เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตปรากฏขึ้น กระแสน้ำวนขนาดใหญ่หมุนวนอยู่รอบๆ สามผู้ฝึกตนนั้น และมือสีโลหิตก็ปรากฏขึ้น ทันใดนั้นสามชายชราก็เริ่มถูกดูดกลืนเข้าไป

เสียงแผดร้องโหยหวนได้ยินมา ขณะที่สามผู้ฝึกตนใช้พลังทั้งหมด ที่พวกมันสามารถรวบรวมได้พยายามจะหลบหนีจากไป แต่ก็ไร้ผลใดๆ

“ยั้งมือด้วย!” บุรุษในชุดเกราะสีทองแผดร้องออกมา มันเร่งความเร็วฝ่าอากาศมาอย่างรวดเร็ว ห้าผู้ฝึกตนที่อยู่ด้านหลังมันเริ่มใช้สองมือขยับร่ายเวท หลังจากนั้นพวกมันก็ชี้นิ้วตรงไป อย่างน่าตกใจยิ่ง ภาพลวงตาของหุ่นเชิดก็ห่อหุ้มพวกมันไว้

หุ่นเชิดนั้นมีความสูงสิบกว่าจ้าง ขณะที่พวกมันบินตรงมา จู่ๆ บุรุษในชุดเกราะก็ขยับมือร่ายเวทอื่นอีก เส้นโลหิตโผล่ขึ้นมาจากหน้าผากมัน ขณะที่ภาพของหุ่นเชิดอีกภาพ ได้ปรากฏขึ้นอยู่ด้านบนของมัน!!

เสียงแตกร้าวได้ยินมา ขณะที่หุ่นเชิดทั้งหมดได้รวมตัวเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็ว อย่างน่าตกใจ พวกมันได้กลายเป็นหุ่นเชิดสีทองขนาดใหญ่ สูงถึงหนึ่งร้อยจ้าง และกำลังถือกระบี่เล่มใหญ่อยู่ในมือ กระจายแรงกดดันอันน่าตกใจออกมา ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือน

เสียงอันน่าตกใจเดียวกันนี้ ดังกระหึ่มออกมาจากปากของหุ่นเชิด “ยั้งมือด้วย!”

เสียงนั้นกลายเป็นคลื่นแห่งพลังเสียง กระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง

“สายเกินไปแล้ว” เมิ่งฮ่าวกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา กำมือเป็นหมัด และเสียงระเบิดก็ดังก้องออกไป สามผู้ฝึกตนขั้นตัดวิญญาณแห่งสำนักจินหาน ส่งเสียงแผดร้องอย่างน่ากลัวออกมา ขณะที่พวกมันถูกบดขยี้จนกลายเป็นก้อนเลือด ปราณและโลหิตของพวกมันไหลตรงมายังเมิ่งฮ่าว หลอมรวมเข้าไปในร่าง จากนั้นก็กลายเป็นพลังอันน่าตกใจ ที่กระจายอยู่ภายในร่างเขา

ขณะที่สามแรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์พยายามที่จะหลบหนีไปอย่างบ้าคลั่ง หกผู้เฒ่าสำนักเซี่ยเยาก็พุ่งติดตามไป

“บัดซบ!” บุรุษในชุดเกราะสีทองร้องตะโกนออกมา “เจ้าคิดว่าสำนักจินหานเกรงกลัวเจ้า!?” มันและห้าผู้ฝึกตนที่อยู่ด้านหลัง เริ่มขยับมือร่ายเวทพร้อมเพรียงกัน จากนั้นหุ่นเชิดก็เริ่มกระจายแสงเจิดจ้า…เป็นกลิ่นอายอันน่าตกใจที่ใกล้เคียงกับค้นหาเต๋าออกมา

ทันทีที่กลิ่นอายนั้นปรากฏขึ้น สีหน้าของกลุ่มคนของสำนักและตระกูลที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นก็เปลี่ยนไป

“นั่นเป็นกลิ่นอายที่ใกล้เคียงกับค้นหาเต๋า!!”

“นั่นเป็นสุดยอดเวทของสำนักจินหาน, หุ่นเชิดยะเยือกทองคำ!”

หุ่นเชิดสีทองยกกระบี่ขนาดใหญ่ขึ้นและตวัดลงมา เสียงหวีดหวิวได้ยินขึ้น ขณะที่รอยแยกขนาดสิบจ้างปรากฏขึ้น กลิ่นอายที่ใกล้เคียงกับค้นหาเต๋าระเบิดออก กลายเป็นแรงกดดันที่สามารถกดทับใครก็ตามที่อยู่ในขั้นตัดวิญญาณได้

“ตาย!” หกผู้ฝึกตนสำนักจินหานร้องออกมา พวกมันตะโกนขึ้นโดยพร้อมเพรียงกัน ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างสั่นสะเทือน

“กลิ่นอายค้นหาเต๋า? ข้าก็มี!” เมิ่งฮ่าวกล่าว ดวงตาสาดประกาย พลังแห่งปราณและโลหิตของสามผู้ฝึกตนตัดวิญญาณได้หลอมรวมเข้ากับส่วนที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ซึ่งเขาได้ดูดกลืนมาจากปรมาจารย์ตัดวิญญาณครั้งที่สามแห่งสำนักชิงหลัว หลอมรวมเข้าด้วยกันอยู่ภายในร่างเขา และจากนั้นก็ระเบิดออกมา

เมิ่งฮ่าวกำหมัดต่อยตรงไปยังกระบี่ที่ใกล้เข้ามา

ตูม!

อากาศแตกกระจายไปภายใต้พลังของหมัดนั้น หลุมดำปรากฏขึ้น ไม่ได้มีความกว้างแค่สิบจ้างเท่านั้น แต่กว้างถึงสามสิบจ้าง กระจายกลิ่นอายค้นหาเต๋าออกมา

ค้นหาเต๋าเป็นศูนย์รวมของกฎแห่งธรรมชาติ เป็นขั้นที่กฎเช่นนั้นหลอมรวมเข้ากับร่างกาย

กฎธรรมชาติเป็นพื้นฐานของความรู้แจ้งแห่งเต๋า ซึ่งมาพร้อมกับการตัดวิญญาณครั้งที่สาม ค้นหาเต๋าก็คือเวลาที่จะพบว่าเต๋าแห่งการตัดทั้งสามครั้งนั้นจะขัดแย้งกันเองหรือไม่ เป็นการครุ่นคิดใคร่ครวญถึงจิตใจ และไม่อาจจะถูกแทรกแซงด้วยอิทธิพลใดๆ ก็ตาม

ถ้าคนผู้หนึ่งทำเต๋าของมันให้ถูกต้อง ก็จะเป็นเช่นนั้น แต่ถ้าทำผิดพลาด ก็ไม่อาจจะทำอะไรได้อีก ถ้าถูกต้อง…ก็จะผ่านเข้าไปในขั้นค้นหาเต๋า ถ้าผิดพลาด…เต๋าก็จะหายไป

ดังนั้น มันจึงถูกเรียกว่ากลิ่นอาย, เป็นกลิ่นอายเต๋า

ขณะที่กลิ่นอายกระจายออกไป ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นต่างก็อ้าปากค้าง เจี้ยนเหล่า, ผู้อาวุโสเต๋าเหี่ยวแห้ง และปรมาจารย์ตัดวิญญาณที่เป็นผู้นำจากตระกูลซ่ง ต่างก็ตกตะลึงกันเป็นพิเศษ พวกมันมองไปด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่พลังจากหมัดของเมิ่งฮ่าวกระแทกตรงไปยังกระบี่ขนาดใหญ่นั้น

ตูมมมมม!

กระบี่ใหญ่ยักษ์สีทองแตกกระจายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย หมุนวนออกไปคล้ายกับเป็นบุปผาที่เบ่งบาน หุ่นเชิดสั่นสะท้านอย่างรุนแรง และรอยร้าวมากมายก็ปรากฏขึ้นบนพื้นผิวของมัน ขณะที่รอยร้าวนั้นกระจายออกไป ท่าทางตกตะลึงก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหุ่นเชิด และจากนั้นมันก็ระเบิดออก

ขณะที่หุ่นเชิดระเบิดขึ้น หกผู้ฝึกตนที่อยู่ด้านใน ซึ่งรวมทั้งบุรุษในชุดเกราะสีทอง ต่างก็กระอักโลหิตออกมา ร่างพวกมันทรุดลงไป และสีหน้าก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ขณะที่พวกมันหลบหนีจากไปอย่างเต็มกำลัง

สำหรับหมัดของเมิ่งฮ่าว ได้สูญเสียกลิ่นอายเต๋าไป

นอกจากนี้ นี่เป็นพลังที่มาจากความแข็งแกร่ง ซึ่งเขาได้รับมาจากการใช้เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิต ไม่ได้มาจากภายในร่างของตนเอง ตอนนี้พลังนั้นได้ถูกปลดปล่อยออกไปโดยการระเบิดออกไปในครั้งเดียว เขาจึงไม่อาจจะทำการโจมตีเช่นเดียวกันนี้เป็นครั้งที่สองได้อีก

“ยิ่งข้าต่อสู้ด้วยเวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตมากขึ้นเท่าใด ข้าก็ยิ่งดุร้ายมากขึ้นเท่านั้น!” ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกาย พุ่งไล่ตามหกเงาร่างที่หลบหนีไป

สามแรกก่อตั้งศักดิ์สิทธิ์ ที่ถูกไล่ตามไปโดยหกผู้เฒ่าสำนักเซี่ยเยา ไม่อาจจะหลบหนีจากไปได้ ในตอนนี้พวกมันถูกผนึกและเก็บรวบรวมไว้ กองกำลังของสำนักจินหานที่อยู่ในบริเวณนี้ อ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัดในตอนนี้

เมื่อเห็นว่าเมิ่งฮ่าวกำลังไล่ติดตามมา บุรุษในชุดเกราะสีทอง ก็รู้สึกว่าจิตใจมันรัดแน่นไปด้วยความวิตกกังวลในทันที กัดฟันแน่น ตะโกนออกไป “สำนักจินหานจะมอบทะเลสาบหนึ่งพันจ้างให้กับเจ้า!!”

“แห่งเดียวยังไม่พอ!” หนึ่งในหกผู้เฒ่าพุ่งกลับมากล่าว “มอบให้พวกเราทั้งสองแห่ง!”

“บัดซบ…” ผู้ฝึกตนจากสำนักจินหานบ่นพึมพำ และสีหน้าของบุรุษในชุดเกราะสีทองก็สลดลง มันรู้สึกหวาดกลัวต่อความแข็งแกร่งของเมิ่งฮ่าวก่อนหน้านี้ และไม่ต้องการจะต่อสู้กับเขาอย่างแท้จริง มันกำลังจะกล่าวตกลง แต่…

ดวงตาเมิ่งฮ่าวตกกระทบไปบนร่างเจ้าอ้วน ซึ่งนั่งอยู่ข้างทะเลสาบเต๋า กำลังจ้องมองไปยังภาพสะท้อนเต๋า

จากนั้นเขาก็มองไปยังทะเลสาบอีกแห่ง และชี้นิ้วไปยังทะเลสาบแห่งนั้น “ยกทะเลสาบนั่นให้ข้า”

บุรุษในชุดเกราะสีทองอ้าปากค้างอยู่ชั่วขณะ จากนั้นก็รีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว มันมองไปยังเจ้าอ้วน และในที่สุดก็รวบรวมเศษชิ้นส่วนของปริศนาทั้งหมดเข้าด้วยกัน ในตอนนี้มันถึงได้ตระหนักว่า เหตุผลที่เมิ่งฮ่าวไม่ได้โจมตีพวกมันเมื่อก่อนหน้านี้ ไม่ใช่เนื่องจากว่ามีความเกรงกลัวใดๆ ต่อสำนักจินหาน แต่เนื่องมาจากหลี่ฟูกุ้ย

สำนักจินหานล่าถอยไปยังทะเลสาบเต๋าที่มีภาพสะท้อนเต๋า และสำนักเซี่ยเยาก็ได้ครอบครองทะเลสาบเต๋าหนึ่งพันจ้างเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งแห่ง ทำให้พวกเขามีทั้งหมดสี่แห่งในตอนนี้!